Να πω και εγώ την αποψή μου για το album,όσο δυνατόν μακρία από τα παραλληρήματα και τις ψυχώσεις που παρατηρούνται στο topic
Satellite 15- ίσως ότι πιο “διαφορετικό” έχουν βγάλει οι maiden ποτέ,ιδανικό για concert opening.Μου φέρνει στο μυαλό rush εποχής 2112,καταλήγει όμως σε ένα μέτριο κομμάτι το
The final frontier, που συνεχίζει την παράδοση τα πιό αδύναμα κομμάτια να βγαίνουν σαν singles,wildest dreams,different world,rainmaker,παρόλο που έχει ωραίο κουπλέ και γέφυρα,για maiden είναι μέτριο,θυμίζει μέτριο κομμάτι thin lizzy εποχής thunder and lightning.
El Dorado.Τα ίδια και εδώ,παρά την smithική εισαγωγή και το καλπάζον riff,περιμένεις κάτι πιο πρωτότυπο,και ο dickinson ακούγεται λίγο κουρασμένος.Αν και live δεν ακούγεται άσχημα.
Mother of mercyΠολύ καλό,στηρίζεται στην φοβερή ερμηνεία του bruce,ίσως κουράζει λίγο το refrain,ώραιοι στίχοι
Coming Home Μοιάζει πάρα πολύ με προσώπικό dickinson εποχής accident of birth,που σημαίνει ότι είναι πολύ καλό.Ωραίο blueζοειδές solo από smith.
The Alchemist Uptempo rocker ονομάζονται τα πιο γρήγορα κομμάτια της μετά reunion εποχής,όπως το fallen angel,το new frontier klp.Αν τα συγκρίνεις όμως με παλιότερα όπως trooper,flash of the blade,moonchild,υστερούν.Συμπαθητικό κομμάτι με ωραίο refrain.Το αρχικό riff(με δισολία) ακούγεται λίγο γραφικό.
Πάμε τώρα στα μεγάλης διάρκειας κομμάτια
Isle of Avalon
Αρχίζει και νομίζεις ότι σε λίγο θα μπει το σόλο από το 7th son.Αν και πολλοί γράφουν για prog-έπος,είναι άνισο.Δύο-τρία ωραία σημεία ειδικά στα solo,στο ίδιο επίπεδο με συνθέσεις του amolad,αλλά ψιλοβαρέθηκα.
StarblindΚαλύτερο από το προηγούμενο,ωραίο refrain και γέφυρες,αδικείται από την μεγάλη του διάρκεια.Θα είναι το υποτιμημένο κομμάτι του δίσκου.
The Talismanκλασική κελτικο-jethro tullική εισαγωγή,(dance of death,bloodbrothers,legacy kλπ.),και καταλήγει σε κλασικό maiden κομμάτι.Αψεγάδιαστο,πορωτικό,θα γίνει fan-favorite.
The Man Who Would Be King φαίνεται το χεράκι του murray,μέτριο σαν σύνολο.
When the Wild Wind Blowsτο καλύτερο κομμάτι του album,ίσως γιατί ρέει πιο ομαλά.Η μελωδία των φωνητικών γίνεται ένα με τις κιθάρες,ωραίες αλλαγές ρυθμού,ωραία solos,ωραίοι στίχοι για την καταστροφή του κόσμου.
Συνοπτικά,αξιοπρεπές αλμπουμ για maiden στο ίδιο ύφος των προηγούμενων τριών,
οι πιτσιρικάδες θα το λατρέψουν,οι φανατικοί των maiden θα το “αγκαλιάσουν”,το χρήμα θα συνεχίσει να πέφτει στα χέρια του rod smallwood,αυτοί που τους μισούν των maiden θα συνεχίσουν να λένε οτι παίζουν τα ίδια και τα ίδια ή ότι έχουν μετατραπέι σε money-machine όπως οι metallica-kiss klp.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι να δούμε αν θα χτυπήσουν νούμερο 1 σε αγγλία μετά το fear of the dark και αν θα είναι στο τοπ-5 στην αμερική που δεν έχουν μπεί ποτέ.Για ελλάδα-ιταλία-ιαπωνία-καναδά-πολώνιά-βραζιλία-αργεντινή-χιλή-νορβηγία-σουηδία-φιλανδία-κροατία κλπ δεν το συζητάω καν.
Πάντως ένα review που είδα στην intepentent
δείχνει ότι ακόμα και στην αγγλία δεν έχουν τον καθολικό σεβασμό.