Το είχα γράψει αλλά κάπως μου σβήστηκε κατά λάθος με κάτι copy paste που έκανα.
Virtual XI: Δεν το ακούω καθόλου και αυτό…
Το είχα γράψει αλλά κάπως μου σβήστηκε κατά λάθος με κάτι copy paste που έκανα.
Virtual XI: Δεν το ακούω καθόλου και αυτό…
Δηλαδη το δευτερο καλυτερο τους αλμπουμ? Συμφωνω.
Τελευταίος δίσκος των Maiden στα τιμημένα 80s το “Seventh Son…”, τελευταίος όπου παρατηρείται μια εξέλιξη/πρόοδος στον ήχο τους και, κατά αναπόφευκτη συνέπεια, τελευταίος του άψογου σερί που είχαν δημιουργήσει έως τότε.
Θυμάμαι όταν τον είχα πρωτακούσει ήταν ακόμη το πιο πρόσφατο album τους και είχα ενθουσιαστεί, παρά τις προειδοποιήσεις ορισμένων μεταλλοπατέρων της εποχής, για την ύπαρξη των “τρισκατάρατων” keyboards κλπ…
…κι ύστερα ήρθαν τα 90s (όχι οι μέλισσες!)
Λεγεται οτι τοτε πολλοι ειχαν ξενερωσει που ειχαν βαλει synths στα τραγουδια τους
Η πιο μεγαλεπήβολη μπαρούφα τους εννοείς και μπερδεύτηκες;
Α, ρε άτιμοι, τι με κάνατε και “ξέθαψα” από τις “κατακόμβες”; Δυστυχώς, το βινύλιο βρίσκεται στο πατρικό. Youtube για σήμερα.
Ε, ρε, τι μεγαλεία έχει ζήσει αυτή η κασέτα. Πόσα διαβάσματα έχω ρίξει με μουσική υπόκρουση τον μεγαλειώδη αυτό δίσκο; Πόσα γαμημένα χρόνια πέρασαν, ρε;
Ουτε καν, το Wall εχει λιγη φλυαρια, αλλα ειναι αψογο κατα τα αλλα και αμεσως κατω απο το Animals
Ρε παιδιά, πριν καμια 10 χρόνια , είχα ένα pdf που εξηγούσε την ιστορία (το κονσεπτ) του Seventh Son με την σωστή σειρά (Τα τραγούδια δεν είναι στη σωστή σειρά στο άλμπουμ σύμφωνα με αυτό το pdf) …ξέρει κανείς τίποτα??? Δεν μπόρεσα να το ξαναβρώ ποτέ
και εγω ειχα ενα που ειχε αναλυση ολων των κομματιων…δεν το βρισκω με τιποτα και μαλλον ειναι το ιδιο…
Πρώτη φορά ακούω αυτό για τη σειρά των κομματιών, το από πάνω το βρήκα στο ironmaidencommentary, θα ρωτήσω στο επίσημο φόρουμ για το pdf που λέτε μπας και
Η ιστορία ξεκινά με το ομώνυμο
Είχε αρκετές σελίδες ανάλυση και όλα τα σύμβολα που έχει στο βιβλιαράκι, ήταν τρομερή δουλειά! Μακάρι…
Τσέκαρε σελιδα 132
Πωωω τι έχεις κάνει ρε φίλεεεε, είσαι η μετενσάρκωση του Benjamin Breeg στα αλήθεια??
αυτό πρέπει να είναι, δεν θυμόμουν καν πως είναι στα ελληνικά και είχα μόνο το Seventh Son με κάποιο τρόπο. Respect!!!
Ποιος άλλος θα είχε παθιαστεί με τα σύμβολα και το Concept, Bruce Dickinson γαμώωω!!!
Τέλεια!!! Ευκαιρία να διαβάσω Σαίξπηρ και Μπλέικ πάλι, ΝΑΙΙΙ Ευχαριστώωω
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩ
αυτο ειναι ναι…
Μέλος του Δ.Σ. του OPEN !
Αν είναι έτσι, τότε «μόνο Open »!
40 years
Σαραντάρισε λοιπόν το πρώτο Iron Maiden. Παράξενο πως πάντα κοντοστεκόμαστε λίγο παραπάνω στις “στρογγυλές” επετείους. Έστω κι αν εδώ αναφερόμαστε βέβαια στην δισκογραφία ενός συγκροτήματος κάποιες αναγωγές εύκολα γίνονται, στο μέτρο που οι Maiden έχουν παραμείνει τύποις και ουσία ενεργοί όλα αυτά τα σαράντα συναπτά έτη.
Καμιά φορά κοιτάζουμε παλιότερες φωτογραφίες μας και αναρωτιόμαστε τι κοινό έχει ο τωρινός μας εαυτός με το βρέφος/ νήπιο που απεικονίζεται. Κανένα προφανώς, αν εξαιρέσεις ότι πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο!
Έτσι κι εδώ, βλέποντας τον άγουρο Eddie, τις νεανικές φυσιογνωμίες των μελών στο οπισθόφυλλο στις φωτο από κάποιο “ιδρωμένο” live, διαβάζοντας τους αντιπροσωπευτικούς της ηλικίας και εποχής, “καθημερινούς” στίχους, διακρίνεις κάτι τόσο αναγνωρίσιμο αλλά και τόσο μακρινό από την παρούσα κατάσταση.
Πάνω απ’ όλα όμως, ακούγοντας για πολλοστή φορά αυτό το κορυφαίο LP, το καταιγιστικό “Prowler” (η μελωδία του θα ταίριαζε σε κάθε metal παρακλάδι) το ονειρεμένo “Remember Tomorrow”, το εφηβικό “Running Free”, το ανεπανάληπτο “Phantom of the Opera” (οι ιδέες που περιέχει θα έφταναν άνετα για να γεμίσει μισός “αξιοπρεπής” δίσκος), το εφιαλτικά καθηλωτικό “Transylvania”, το ακαταμάχητα ταξιδιάρικο “Strange World”, το… πεζοδρομιακό “Charlotte the Harlot” (α, ρε Dave) και το εμβληματικό ομώνυμο, καταλαβαίνεις γιατί οι Maiden δεν έμειναν όπως πολλοί NWOBHM σύγχρονοί τους σε ένα, βαριά δύο, σπουδαία LPs, αλλά προχώρησαν κατακτώντας κάθε κορυφή που υπήρχε προς κατάκτηση…
… και να σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για έναν δίσκο…“μεσήλικα”!