Ρε είστε αριστερισταί εθνομηδενισταί και τα έχετε βάλει με το έπος γιατί μιλάει για τον σφαγέα των λαώνε; Τι συμβαίνει; Σοβαρά τώρα βγάλαμε το καραέπος φίλερ; Σας το ξαναλέω, από το SiT δεν βγαίνει τίποτα. Να βγάλετε Losfer, οκ, να βγάλετε και Quest και Sun of Steel άμα λάχει, Invaders, κρατάμε μόνο το outro του Prophecy(!) να το κολλήσουμε με το Clairvoyant όπως πρέπει και βγήκε το πρόγραμμα. Σας κάνω δώρο και το Back in the Village άμα λάχει.
Κάτω τα χέρια από τον Αλέκο, η εισαγωγή του σας κάνει γλυκό έρωτα.
αυτό που λες π.χ. , συμβαίνει και στα 2 θρεντ ωσάν διαγωνισμός τυφλού φανμποισμού. Αυτό με εμποδίζει και απόψεις ότι το black album είναι ο καλύτερος δίσκος των 90’ς. ¨οτι οι δίσκοι των Μεηντεν είναι 5αρια. Ότι το Σεντενγκερ είναι καλός δίσκος ( θα έλεγα δίσκος χωρίς συνοχή και κάκιστο ήχο ) . Φυσικά και είναι σεβαστή η άποψη του καθενός, αλίμονο. Στη μουσική δεν θα έπρεπε να είμαστε απόλυτοι . Αλλά ρε πούστη μου, εδώ μέσα αγαπάμε το ροκ / μεταλ ή τους Μεταλλικα & Μεηντεν ;;
Ο Αλέξανδρος ο δε γκρεητ είναι κομματάρα , επικούρα , ύμνος ρε ιερόσυλοι:)
Προς vic :Είσαι απολα. Χαχαχαχα . Πάντως εγώ θα πω ότι δεν υπάρχει κάτι πιο ωραίο από το να διαφωνείς με τον άλλον αλλά ταυτόχρονα να δέχονται και οι δύο την γνώμη του άλλου
Τα εξηγείς όμορφα τα λες ωραία. Από ότι παρατηρεί εύκολα κάποιος έχω αποφύγει να βάλω βαθμολογία . Θα το κάνω σύντομα όμως .
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Το Back in the Village είναι ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ. Έχει riffάρες, είναι γρήγορο, είναι πιασάρικο, γιατί αρέσει μόνο σε εμένα?!? Το Back in the Village μένει. Να φύγει τo refrain του Flash of the Blade.
Α, εγώ δέχομαι ο άλλος να έχει άδικο, είμαι πολύ λίμπεραλ τύπος σε αυτά.
Όπως ας πούμε να πιστεύει ότι ο Κλιφ ήταν σημαντικός μεν αλλά όχι και να σκίζουμε τα ρούχα μας. Δεν ήταν απλά ένα ταλέντο που συνεισέφερε σαν τον Χάμετ. Ήταν η διαφορά μεταξύ Κιλλ Εμ Ωλ (που εγώ λατρεύω ε; όχι σαν κάτι άλλους…:P) και του Ride και μετά του Puppets. Η διαφορά μεταξύ Χάρβεστερ και TO LIVE IS TO DIE. Δεν τα λέω εγώ από το κεφάλι μου, στον Τζέιμζα παραπέμπω στο μπλογκ.
Και με αυτό το ποστ μαγάρισα το τόπικ των Μέηντεν. Κάποια στιγμή να θυμηθώ σχολιάσω τον Bayley στο Metallica θρεντ!
Δε θα έκραζα ποτέ Maiden τους λατρεύω. Απλά το Final Frontier δεν ακούγεται για μένα. Ήταν μεγάλη απογοήτευση. Φυσικά γούστα είναι αυτά. Άλλοι το θεωρούν ισότιμο με το A Matter of Life and Death που για μένα είναι κλάσεις ανώτερο.
Βρε μπαρμπα-Vic!!! Πιο πισω βαζεις το Brave New World στο 6-7 ενω ολοι ξερουν οτι ειναι πια κλασικος μετα τους 7 πρωτους. Μετα τολμας να πεις οτι το Back In The Village ειναι κατι λιγοτερο απο κομματι δυναμιτης/TNT/πυρηνικη κεφαλη! Βρε μπας και ξεκουτιανες?
Δεν αρεσει μονο σε σενα, κι εγω το θεωρω τεραστιων διαστασεων κομματαρα και αρκετα δυσκολουτσικο (για Maiden παντα) στις ρυθμικες του βασικου riff.
Βασικά και εγώ θέλω να μείνει. Κάνει τόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟ κόντραστ με αυτό που ακολουθεί που πρέπει, σε φτιάχνει ψυχολογικά, σαν ρόλερκόστερ που σε πάει χαριτωμένα το τρενάκι και διασκεδάζεις και μετά σε μια στροφή σε πάει ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ και ακόμα παραπέρα.
Χαχαχαχα . Εγώ ποτέ δεν είπα για τον Cliff ότι δεν είναι να σκίσουμε και τα ρούχα μας . Λέω όμως ότι οι metallica δεν ήταν αυτός ή μόνο αυτός και προσκυνάμε μόνο ότι έχει πάνω την υπογραφή του όπως μερικοί μερικοί .
Να την κάνουμε αλλού αυτή την κουβέντα θα μας βαρέσουν εδώ μέσα και θα έχουν δίκιο .
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Φιλε Jander, δεν εγραψα για σενα τη λεξη εμπαθεια, βασικα για κανεναν ακριβως. Η μαλλον για ολους οσους δεν δεχονται οτι οι Maiden ηταν, ειναι και θα ειναι η μεγαλυτερα μπαντα του γαλαξια! Ναι, μεγαλυτεροι κι απο αυτους τους (&^(^ΘΤ(*&^ation απο το Αλφα του Κενταυρου! :lol:
Μιας και είναι λίγες οι φορές που αναφέρεται το Final Frontier, να εξομολογηθώ ( και αμαρτία δεν φέρω ) ότι εκτός του When The Wild Wind Blows, θεωρώ γαμάτο και το Talisman,
Καλά, άμα κάνουμε χώρο από τα μετά το Seventh, το θέμα θα είναι τι θα κρατήσουμε, όχι τι θα πετάξουμε.
Δεν ξέρω όλοι να τον θεωρούν κλασσικό δίσκο πάντως. Ξέρω οι Μεηντενάδες να τον θεωρούν τέτοιο και ειδικά αυτοί που περίμεναν μετά από τάματα και προσευχές μπροστά από ακοίμητα καντήλια την επιστροφή του Bruce, δηλαδή σχεδόν όλη την γενιά που σήμερα τριανταρίζει.
Είναι σαν το Metallica που συνοψίζεται η φάση στο “μετά από τόσες φόλες, λίγη αξιοπρέπεια να βγάλουν και ο κόσμος ενθουσιάζεται”. Βγάζουν μια αδιάφορη τρίλεπτη θρασιά που την ζωντανεύει ο Χέτφιλντ και μόνο ο Χέτφιλντ, ΠΩΩΩΩΩ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Μετά από το Virtual ΧΙ και τα κακά λάιβ, σου βγάζουν ένα blood Brothers και σωστό λάιβ επιτέλους και από κάτω δακρύζουν, σκίζουν ρούχα, εκσπερματώνουν κουβάδες κλπ.
Και εγώ, άκουσα ένα Pale Rider, ένα Avalon από τον Kai και έβαλα τον δίσκο στα καλύτερα της χρονιάς (στον πάτο βέβαια αλλά εντάξει τώρα, ποιον κοροϊδεύω) γιατί τι να κάνω; Τον αγαπώ, τον αγαπώ, τον αγαπώ και ας είναι δημόσιος υπάλληλος πάνω από δεκαετία (MA LAND OF THE FREE ΔΥΟ; ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΚΑΪ;) που ξελασπώνει την υπηρεσία ξεπατικώνοντας παλιά κομμάτια και Πριστ.
Αλλά μεταξύ μας τώρα και όλουνού του ίντερνετ, το 7 για το Brave New World είναι μια χαρά βαθμάρα, πάει και στο 8 οπαδικά. Πιο πάνω παιδιά δεν γίνονται αυτά, μόνο σε ιδιαίτερα προσωπικά γαμηστερόμετρα συγκινημένα πάει, μας κοιτάνε κάτι Powerslave, Trooper, Aces High, Number of the Beast και Hallowed, Run to the Hills, Children of the Damned, Rime… Seventh, Clairvoyant, Wasted Years και αναρωτιούνται τι σκατά έχουμε πάθει; Γαμιούνται αυτά στην δουλειά τόσα χρόνια για να έρχεται στο τέλος ένα Ghost of the Navigator να εισπράττει εφάπαξ συντάξεις; Όχι παιδιά, τέλος το φαγοπότι, έχουμε μνημόνια!
