Το πόσο δίκιο έχει ο Vic , αρμοδιότερη είναι η " γενιά που σήμερα τριανταρίζει "
Αλλά υπάρχουν και κάτι 25ρηδες που όταν άρχισαν να ακούνε μουσική και πιάσανε στα χέρια τους το Brave New World , είδαν το φως το αληθινό έτσι;; Ναι , αυτή η αδικημένη γενιά του εξήντ…εεεε '91 ***
*** Βασικά , η αλήθεια είναι ότι πρώτο δίσκο Μεηντεν που άκουσα ήταν το AMOLAD :lol:
Γι αυτό κλάψτε ελεύθερα, δεν σταμάτησαν να γεννιούνται παιδιά το '81:)
Σκάνε μύτη κάτι Unbeliever, Fortunes Of War, Blood On The World’s Hands, When Two Worlds Collide, The Thin Line Between Love And Hate, Dream Of Mirrors, Dance Of Death, Paschendale, Legacy, For The Greater Good Of God, Talisman, When The Wild Wind Blows και πόσα άλλα και τους λύνεται κάθε απορία.
Γνωστό το φαινόμενο και απολύτως σεβαστό (πρώτος δίσκος που τους μαθαίνω ή τώρα που τους έμαθα ο καινούργιος δίσκος είναι αυτός) και κάθε νεότερη γενια είναι το ίδιο ευάλωτη σε αυτό όπως και ο μεγαλύτερος φανμπόης.
Εγώ μιλάω καθαρά αν βάλουμε τους δίσκους δίπλα-δίπλα, αν κοιτάξουμε τα αριστουργήματα του είδους και συγκρίνουμε ίμπακτ και έπη και όχι τι έγραψε το προσωπικό γαμηστερόμετρο του καθενός. Αλλιώς κάνουμε κουβέντα προσωπική-βιωματική και όχι αμιγώς μουσική, δεν είναι ασπρόμαυρος ο διαχωρισμός αλλά δεν είναι και ανύπαρκτος (“όλα είναι υποκειμενικά μωρέ”).
Κατά τα άλλα σταματώ. Δεν είμαι αρμόδιος για τα ύστερα Μέηντεν. Τα τρία τελευταία δεν κατάφερα να τα ακούσω σερί ολόκληρα, βαρέθηκα. Προσπάθησα και βαρέθηκα. Μόνο αποσπασματικά.
Εγω ειμαι στα 33 μου, οταν ξεκινησα να ακουω metal(περιπου το '94) οι Maiden ειχαν βγαλει το The X Factor και αυτος ηταν ο πρωτος δισκος Maiden που ακουσα. Αν με ρωτησεις ποιος ειναι ο καλυτερος δισκος τους θα σου πω ενα απο τα Powerslave, Somewhere η Seventh Son αναλογως την φαση που ειμαι, αυτη τη στιγμη θα απαντουσα το Powerslave καθως τον τελευταιο μηνα εβγαλα στην κιθαρα το Powerslave και το Rime… και τα εχω λιωσει στο παιξιμο. Οταν τα παιζεις, πιστεψε με, βλεπεις πραγματα τα οποια δεν ακουγονται, ειναι ομως εκει και σε κανουν να αναρωτιεσαι ‘‘πως το εγραψαν/σκεφτηκαν αυτο οι πουστηδες!!!’’.
Αν με ρωτουσες ομως πιο ειναι το αγαπημενο μου Maiden album θα απαντουσα χωρις δευτερη σκεψη το The X Factor. Θεε μου, τι σκοταδι! Τι ατμοσφαιρικο brutal εξωφυλλο! Μαμα τι επαθαν οι Maiden ετσι ξαφνικα? Η μια κομματαρα διαδεχεται την αλλη βουτωντας σου το προσωπο μεσα στη λασπη, την παγωνια και την καταθλιψη. Ναι ο Blaze δεν ηταν Bruce, και ουτε θα γινοταν ποτε. Ουτε χρειαζοταν να γινει. Δεν μπορω και δεν θελω να σκεφτω τον Bruce στο The X Factor. Αν ο Bruce ειναι η δυναμη και το φως, ο Blaze ειναι οι εσωτεροι σου δαιμονες, αυτοι που πρεπει να αντιπαλεψεις για να βγεις στην επιφανεια και να αναπνευσεις. Στιχοι για ατομα-ψυχολογικα ερειπια απο την φρικη του πολεμου, στιχοι καθρεφτης για την ψυχη. Look for the truth…
Οταν ηρθε το Brave New World ολος ο πλανητης ηταν χεσμενος απο τη χαρα του, το album ειναι κλασικο στα ματια μου. Bloodbrothers, The Thin Line Between Love And Hate και το highlight The Nomad η αλλιως ολη σχεδον η ουσια των post-reunion Maiden. Το Dance Of Death αργησα κι εγω να το εκτιμησω κομματια ομως οπως το Paschendale γραφονται μια φορα στα 10 χρονια. Στο σημειο που τραγουδαει
Cruelty has a human heart
Every man does play his part
Terror of the men we kill
The human heart is hungry still
I stand my ground for the very last time
Gun is ready as I stand in line
Nervous wait for the whistle to blow
Rush of blood and over we go
σηκωνεται η τριχα καγκελο και καταπινεις και κανενα ηρεμιστικο μη σε τρεχουμε στο νοσοκομειο απο τη συγκινηση.
Το A Matter ειναι ισως το πιο δυσκολο τους album με το For The Greater Good Of God να ξεχωριζει.
Το Final Frontier εχει το παντοτινο διαμαντι When The Wild Wind Blows.
Τελευταιο το Book Of Souls. Δυστυχως η μεγαλη του διαρκεια το αναγκαζει να κανει κοιλιτσες, ουτε οι Maiden των 80s δεν θα μπορουσαν να γραψουν 90 λεπτα μουσικης χωρις να υπαρχουν σαφεστατα πιο ‘‘δευτερες’’ στιγμες, βεβαια καποιοι θα σκοτωναν για τετοιες ‘‘δευτερες’’ στιγμες αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια. If Eternity Should Fail (φοβερος τιτλος), The Red And The Black και Tears Of A Clown παιρνουν κεφαλια χωρις δευτερη κουβεντα. Ειδικα στο The Red τοσα μελωδικα lead αλλοι εχουν σε ολοκληρο album και οχι μονο σε ενα κομματι. Το The Empire Of The Clouds κατα τη γνωμη μου ειχε τα φοντα να εξελιχθει σε supernova κομματι αλλα λιγο το οτι αργει να αναπτυχθει, λιγο η μεγαλη του διαρκεια (τραβηγμενη απο τα μαλλια), λιγο η μεγαλομανια του Μπρουσαρα τελικα το συνθλιβουν κατω απο το ιδιο του το βαρος.
Αυτα τα ‘‘δυο’’ λογια ειχα να πω(=παραληρημα fanboyισμου)…
Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά. Οι Maiden είναι για τν ΠΟΥΤΣΟ. Όλοι οι δίκοι τους ειναι σκατα και δεν είναι ουτε 2/10 σαν βαθμολογία.Το ότι πούλησαν έχει να κάνει με το ότι ο κοσμος τρώει αχυρο και ακολουθάει την μοδα και οι maiden μια ζωη είχαν σύμμαχο το MTV και τα περιοδικά που τους υποστήριζαν.Είναι ενα συγκρότημα που απλά κοροϊδεύει τον κόσμο τα live τους ειναι χαλια είναι κακάσχημοι(εκτός τν ντράμερ) και θα ήταν καλύτερο να μην γεννιόταν ποτε ο harris και να είχαμε την ησυχία μας
Στιχουργικά ο Blaze είναι κορυφή. Ειδικά σε σύγκριση με τον Bruce, η διαφορά για μένα είναι τεράστια. Δεν θα ακούσεις ούτε ασυναρτησίες ούτε ιστορίες για το πώς αισθάνεται όταν πετάει το αεροπλάνο του και γενικά πράματα που δεν αφορούν ούτε εμένα ούτε τον περισσότερο κόσμο, νομίζω. Το X-Factor είναι απλά ένα μέρος του έργου του.
Εγώ τότε δεν είχα κανένα πρόβλημα να συνέχιζαν με Blaze. Και αν έπρεπε να φύγει, σίγουρα δεν ήθελα πίσω τον Bruce. Και τότε δεν θυμάμαι κάναν Μεηντενά, όμως Μεηντενά ε, έστω του στενού μου κύκλου, να καίγεται να γυρίσει ο Bruce. Άλλο το τι έγινε τελικά και τι ακολούθησε. Και εννοείται ότι X-Factor και Virtual XI τα προτιμώ από Accident Of Birth και Chemical Wedding. [emoji13]
Όταν έχεις να ακουσεις Como Estas Amigos τι να τα κάνεις τα Jerusalem ή το Arc of Space. Καλά Man of Sorrows απλά δεν υπάρχει στο χάρτη, τέτοια γράφει στην τουαλέτα ο Blaze.
Εδώ και μέρες έχει τρελό γέλιο το φόρουμ. Πανηγύρι μιλάμε, είχε πέσει τρελή ψοφιμίλα.
Στιχουργικα ο Blaze σε αγγιζει πιο πολυ γιατι ειναι ο ανθρωπος της διπλανης πορτας, αυτος που εχει τα φαει τα ιδια σκατα με μας και τα τρωει ακομα, αλλα ενταξει μην τα μηδενισουμε ολα. Οταν ο Bruce πιανει τον πολεμο ιστορικα (οχι ψυχολογικα σαν τον Blaze) δεν εχει ομοιο σε ολοκληρο τον πλανητη.
Το προβλημα εκεινη την εποχη δεν ηταν του Blaze αλλα του Steve, το οτι φορτωσε ενα βαρος σε εναν ανθρωπο που ενω εδειξε οτι ειχε τα εχεγγυα (βλεπε συνθεση/στιχοι The X Factor) τελικα κατερρευσε, ειναι λαθος που βαραινει μονο τον αρχηγο. Η σχεδιαση και εκτελεση ενος δισκου οπως το Virtual XI ηταν ‘‘εγκληματικη’’, η αρνηση να κουρδισουν χαμηλοτερα στα live για να μπορει ο Blaze να βγαλει ανετα τα κομματια ηταν και αυτο ενα τραγικο λαθος του ‘‘σκουπιδιαρη της καρδιας μας’’. Το αποτελεσμα ηταν live ο Blaze να διασυρεται, χωρις να φερει ευθυνη. Αλλος τον επελεξε και αλλος του εβαζε εμποδια. Οσο κι αν εχω ηρωα στο μυαλο μου τον κυριο Bayley Cook, η θεση πισω απο το μικροφωνο ανηκει μονο σε Εναν.
Δεν υπαρχει μετρο συγκρισης αναμεσα στα 2 αριστουργηματα των Bruce/Roy Z/Adrian και στο κακο Virtual XI, μην τα ισοπεδωσουμε και ολα. Αν ακουσεις το δισκο με προσοχη θα δεις οτι ο McBrain κανει μονο ενα(!!!) γυρισμα σε ολο το album και αυτο στο The Clansman. Μαλλον βαριοντανε και οι ιδιοι κατα την διαρκεια της ηχογραφησης. Σε συγκριση βεβαια με κατι Σενανγκερ ειναι σαφεστατα πολυ καλυτερο, εχει τραγουδια με αρχη, μεση, τελος, κουπλε, ρεφρεν, σολο, δισολιες κτλ.
Το Accident Of Birth και το The Chemical Wedding θα ήθελαν πολύ να τα έχουν στη δισκογραφία τους οι post-88 Maiden. Είδαν την κατάσταση των Bruce/Adrian, έγινε το κονέ και έγινε και το reunion, που ήταν επιτυχημένο για το συγκρότημα (και το μουσικό συγκρότημα εννοώ, και την εταιρία).
Είχαν αυτοί όμως, γιατί με Bruce θα έβγαζαν περισσότερα.
Καλά αυτό δεν το κάνει αυτομάτως καλύτερο. Ίσα-ίσα που στην πεπατημένη μας πρόσφεραν τέτοια φόλα. Ειλικρινά προτιμώ να ακούω τις κατσαρόλες του Λαρς παρά τον Blaze να τραγουδάει Como Estas Amigo.
Δυστυχώς την έζησα εκείνη την εποχή και πέτυχα Maiden να παίζουν λαιβ στη Θεσσαλονίκη σε Ιβανόφειο (για το Xfactor) και θέατρο Δάσους (για το VXI) χωρίς να κάνουν σολντ αουτ και με άπλα και στα 2 λάιβ. Εποχές που τριτό-τέταρτα power ονόματα φίσκαραν το Μύλο κάθε τόσο. Ήταν εποχή παρακμής όπως και να το κάνουμε και ΕΥΤΥΧΩΣ που γύρισε ο Bruce και κάναν το restart. Δεν είναι τυχαίο πως από τότε επέστρεψαν σε επίπεδο arena tour και η μόνη περιοδεία που δεν πήγε καλά ήταν για το FF.
Για το BoS που λέτε εγώ δε βρίσκω λόγο να μη θεωρείται το καλύτερο post-BNW. Το empire το θεωρώ κορυφαίο. Το Death or GLory live πάει 3 σκαλιά πιο πάνω. Λίγο edit και ένα καλύτερο ρεφραίν και θα μιλούσαμε για κλασσικό Maiden. Έχει 2-3 πιο αδύναμα τραγούδια, δεκτό, αλλά ως εκεί.
Ο Mcbrain όντως τα ψιλοξύνει στο Virtual XI αλλά αυτό δεν αναιρεί την προσπάθεια των υπολοίπων. Ούτε τον ντράμερ του Bruce τον περνάς για κάνα χταπόδι. Ούτε καν. Από ήχο, στο κλίμα της εποχής, δυστυχώς, και από παίξιμο σε ορίτζιναλ υλικό κάνει απλά τα βασικά. Όταν έπαιζαν λάιβ τα Maiden, απλά ανεπαρκής. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να βγάλουν δύο πολύ καλούς δίσκους. Να τα λέμε όμως και αυτά. Όχι μόνο ότι δεν μπορούσε ο Blaze να πει το Trooper.