Καλά σόρρι αλλά αυτό που δε θυμούνται το Alexander The Great είναι γελοίο. Ας μπουν σε ένα Ultimate Guitar να δουν τις ταμπλατούρες. Μπακάληδες!
2 Likes
OK, το νόμισα γιατί εγώ αναφέρθηκα προηγουμένως στην “ποσότητα ενασχόλησης με δίσκο/μπάντα”.
Το δικό σου γούστο είναι αποκλειστικά δικό σου κουμάντο, εννοείται αυτό. Στις κουβέντες για μουσική θα μιλήσεις με βάση το γούστο σου και το ίδιο θα κάνουν και οι άλλοι. Οπότε είναι αναπόφευκτο στις περισσότερες περιπτώσεις να μη δημιουργηθεί κάποιου είδους συμφωνία/διαφωνία που με τη σειρά της θα δημιουργήσει ομαδοποιήσεις και “πλειοψηφίες”. Κι εγώ καλύτερα τη βρίσκω να “μιλάω με τον εαυτό μου” για μουσική, αλλά κάτι με σπρώχνει να μπω σε ένα forum να συζητήσω με άλλους κάθε τόσο. Το να μπεις στον κόπο να πεις την άποψή σου για ένα θέμα, για μένα σημαίνει ότι θες κάποιος να σε ακούσει.
Οπότε, ακόμα και να μη σε ενδιαφέρει να πείσεις κανέναν, τελικά αυτό κάνεις κατά κάποιο τρόπο. Ίσως όχι συνειδητά, αλλά όλοι αυτό κάνουμε είτε είναι μουσική είτε είναι πολιτική είτε μπάλα.
Δεν είπα ότι το γούστο είναι “δημοκρατική διαδικασία”, αυτό έλειπε! Δημοκρατική διαδικασία είναι να συμμετέχεις σε μία συζήτηση με άλλα 9 άτομα και - χάρη στο δικό τους γούστο - να είσαι ο μόνος που διαφωνεί σε κάτι. Δεν είσαι λάθος, ειδικά αν μιλάμε για μουσική. Αλλά θα δυσκολευτείς να υποστηρίξεις την άποψή σου. Αν απλώς θες να μπεις να γράψεις “εγώ αυτό γουστάρω και δεν το συζητάω και να πάτε να γαμηθείτε”, τότε γιατί να μπεις καν στον κόπο;
4 Likes
αυτή είναι μια σωστή λογική . Γιατί στο κάτω κάτω σημασία έχει τι αρέσει σε εμάς και όχι στην πλειοψηφία . Και btw πολύ καλά τα 3 πρώτα κομμάτια απ το δισκάκι των Am I Blood που άκουσα. Μοιάζει όντως, αλλά προσωπικά δεν με ενοχλεί . Μόνο οι ξεδιάντροπες αντιγραφές μελωδιών + ριφφ με ενοχλούν κάπως . Και όχι πάντα, γιατί είναι και λίγο μοιραίο όταν έχεις επιρροές
αχαχαχαχαχα . Και μην πω ότι 1-2 tabs θα είναι και σωστότερες απ τις πραγματικές 
Να πω και κάτι άλλο , αρκετά γενικό
Πιστεύω σθεναρά και το υποστηρίζω , ότι δεν χρειάζονται παραπάνω από μια ( ναι , μια ) ακρόαση για να έχεις άποψη για έναν δίσκο . Αρκεί να τον ακούσεις συγκεντρωμένος . Αν βρεις έστω και έναν λόγο για να τον ξανακούσεις , αρχίζει να αποκτάει “αξία” στα αυτιά σου και στα γούστα σου . Έτσι λειτουργώ εγώ και i’m fine
6 Likes
Όχι, το FF δε χρειάζεται να το ακούσεις 200 φορές 
Αλλά για το FF δε θα βρεις και πολύ ισχυρές αντίθετες απόψεις, κι αυτό κάτι λέει επίσης.
Αν όμως δηλώσω (όχι στον εαυτό μου, αλλά κάπου που γίνεται συζήτηση), “τι υπερτιμημένη μετριότητα αυτό το Dark Side of the Moon”, θα πρέπει να είμαι καλά διαβασμένος για να σταθώ απέναντι σε άλλους 100 που το λιώνουν καθημερινά εδώ και 40 χρόνια και ξέρουν κάθε νότα και τους έχει σημαδέψει τη ζωή.
Είναι κάποιοι δίσκοι με μεγάλο εκτόπισμα, τι να κάνουμε! Στο RateYourMusic που επισκέπτομαι συχνά, στατιστικά ο καλύτερος δίσκος της μουσικής είναι το “OK Computer” των Radiohead. Τους οποίους δεν παλεύω με την καμία. Αυτό το δίσκο πρέπει να τον έχω ακούσει 2-3 φορές. Μπορώ να πάω στο RYM να τον βαθμολογήσω με 1 αστέρι στα 5, αλλά εκεί δε γίνεται συζήτηση, ο καθένας γράφει την κριτική του. Αν έρθω όμως εδώ να αντιπαρατεθώ με όσους το λατρεύουν και το έχω ακούσει 2-3 φορές, θα γίνω ρεζίλι. Το ίδιο και για τους Tool και το Lateralus, κι αυτό δε μου λέει τίποτα (γενικά οι Tool δε μου λένε τίποτα).
2 Likes
απ την άλλη εφόσον σε κάποιον δεν τον αφορά η μπάντα ή ο δίσκος, δε βρίσκω νόημα να μπει στη διαδικασία της αντιπαράθεσης . Εκτός κι αν το κάνει για να γίνει εριστικός , να τσακωθεί να σπάσει αρχίδια κλπ
Υπάρχουν άπειροι τέτοιοι εκεί έξω , να γίνει και αυτός ( εσύ , εγώ κλπ ) ;;;
Παράδειγμα :
το “τι υπερτιμημένη μετριότητα αυτό το Dark Side of the Moon” είναι αχρείαστος χαρακτηρισμός . Αν όμως πεις δεν μου αρέσει γιατί α)… , β)… , γ)… δε νομίζω ότι θα ενοχληθεί κανένας . Ακόμα και ένα ποστ " δεν τους παλεύω με την καμία" χωρίς αιτιολογία είναι μια ΟΚ τοποθέτηση
Το θέμα είναι καθαρά η πρόθεση με την οποία μπαίνεις να πεις αυτό που έχεις να πεις . και το πρόβλημα τον φορουμ παγκοσμίως
4 Likes
(Για να μην δώσω λάθος εντύπωση, δεν εννοουσα αυτό που έγραψα για το “Dark Side of the Moon”)
Γενικά συμφωνώ απόλυτα με αυτό που γράφεις, πολύ σωστή και νηφάλια άποψη.
1 Like
Παιδια, εχει ακουσει κανεις κατι για Μεηντεν Ελλαδα;
1 Like
Αυτό που με προβλημάτιζε πάντα είναι το εξής :
Θεωρώ πως το Somewhere είναι ο μόνος δίσκος των Maiden που δεν έχει ούτε ένα filler. Κατηγορηματικά.
Ταυτόχρονα όμως, εάν αθροίσεις την ποιότητα των κομματιών του (εάν είναι αυτό δυνατόν φυσικά), δεν φτάνει ίσως σε ποιότητα το Number, ούτε το Seventh son.
Τα οποία όμως, έχουν fillers, έστω αμφιλεγόμενα λίγο κομμάτια. (για το πρώτο θα έλεγα Invaders και Gangland, για το δεύτερο σίγουρα Can I play with madness, ίσως και Prophecy)
Άρα καλύτερος δίσκος είναι ένας που δεν έχει ούτε ένα filler, άρα στάνταρ υψηλή ποιότητα και ομοιογένεια, ή ένας από τους άλλους δύο που έχουν ασύγκριτες κορυφές γενικά, αλλά και fillers μέσα?
1 Like
Ήταν στην Σαντορίνη κλασσικά όπως κάθε χρόνο.Επίσης λατρεύουν σουβλάκι μουσακά και τσίπουρο (όχι ούζο ρε)
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος να θεωρεί filler το Invaders, για το Gangland το δέχομαι πάντως. Όπως επίσης δέχομαι το Can I Play With Madness αλλά με την καμία το Prophecy, μόνο η ερμηνεία του Bruce κάνει το κομμάτι 10άρι, δεν συζητώ για το outro γιατί εκεί πάμε αυτόματα σε 11άρι
Γιατι το ρεφρέν…να γιατί. Αλλα σίγουρα οχι φίλέρ. Εντάξει είπαμε να γίνουνε λίγο αυστηροί… μην το γαμάμε και τελείως το θέμα όμως
2 Likes
Γιατί μωρέ πόσοι ύμνοι έχουν απλό ρεφρεν; Για το Invaders δεν λες; Προσωπικά την πρώτη φορά που το άκουσα το μακρινό 1995 με έπιασε από τα μούτρα και δεν με άφησε ποτέ! Το βρίσκω ιδανικό για εισαγωγή.
1 Like
Το ivaders έχει ωραίο μπασάκι. Στο can i play… λατρεύω φωνητικά
1 Like
Εγώ σου λέω γιατί κάποιος μπορεί να πει μια “κακη” κουβεντα για το invaders. Προφανως υπαρχουν και τραγουδαρες με μετρια ρεφρεν, άλλα όταν το ρεφρεν είναι γαμάτο το απογειώνει το τραγουδι
1 Like
Καλά συμφωνώ αλλά το είπες πολύ ωραία πριν …[quote=“chinaski, post:4212, topic:3255, full:true”]
Εντάξει είπαμε να γίνουνε λίγο αυστηροί… μην το γαμάμε και τελείως το θέμα όμως
[/quote]
3 Likes
τα λέω καλα ο μπαγασας…κάποιες φορες 
2 Likes
έχει αυτό το λίγο χαρουμενοστρουμφιζέ το ρεφραίν Invaders αλλά επ’ουδενί δεν το θεωρώ filler. Το Gangland είναι το πρώτο κομμάτι που έγραψαν με Bruce. Κακό δεν είναι. Απλά δεν είναι τόσο καλό όσο τα άλλα.
Θέμα με το ρεφραίν έχει και το Invader από Priest πλάκα πλάκα. Από τον καλύτερο δίσκο τους, το Stained Class.
1 Like
To Invaders ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρείται από πολλούς filler. Για μένα είναι τραγουδαρα και κλασεις ανώτερο από το 22 Acacia Avenue, το οποίο το θεωρώ το κατώτερο τραγούδι του δίσκου. Η εισαγωγή του είναι φοβερή και μου αρέσουν και οι στίχοι για τους Βίκινγκς.
Είχα μια κουβέντα χτες με ένα μεγαλύτερο συνάδελφο μεϊντενα που είχε πάει Φιλαδέλφεια το 88. Αυτός έβαλε πρώτο το 7th son και το θεωρεί τον καλύτερό τους δίσκο. Εγώ αντίθετα βάζω πρώτο το Powerslave, αν και το Duelists είναι εδώ που τα λέμε μέτριο κομμάτι.
Τι δεν θυμούνται ρε, πλάκα κάνετε[quote=“thanasis380, post:4219, topic:3255”]
αν και το Duelists είναι εδώ που τα λέμε μέτριο κομμάτι.
[/quote]
ομετζε ομετζε:p
Διαφωνω καθετα με αυτο που λες οτι με μια ακροαση μπορεις να εχεις αποψη για ενα δισκο. Μια πρωτη αποψη, μια πρωτη ιδεα μονο, για να αποκτησεις αποψη για ενα δισκο πρεπει να του δωσεις ακροασεις. Ναι μπορεις να πεις οτι σαν πρωτη εντυπωση μου κανει ή δεν μου κανει αλλα αν δεν δωσεις δευτερη ευκαιρια, δεν μπορεις να ξερεις.
@thanasis380 Ε οχι και κατωτερο του δισκου το 22 Acacia Avenue, μιλαμε για κομματαρα, το Invaders μονο και μονο λογω ρεφραιν ειναι με ανεση το κατωτερο του δισκου.
4 Likes