Συμφωνώ.
3 Likes
Kαι εγώ συμφωνώ ότι με μία ακρόαση δεν κάνεις δουλειά. Μια εντύπωση παίρνεις, μπορεί να βγει μια άποψη αλλά συνήθως θέλει πολύ παραπάνω από μία ακροάσεις για να βγει οριστική εντύπωση. Που και αυτή δεν είναι απαραίτητο να είναι οριστική, μετά από κανα-δυο χρόνια μπορεί να αλλάξει κανείς τελείως εντύπωση. Προσωπικά το βλέπω στον εαυτό μου αυτό, άπειροι (αλλά ΑΠΕΙΡΟΙ) δίσκοι μου έχουν φανεί “ΟΚ” με την πρώτη και μετά από λίγο καιρό κόβω τις φλέβες μου. Πολύ πιο σπάνια κάτι που μου αρέσει πολύ ξεφουσκώνει, συμβαίνει και αυτό αλλά πολύ, πολύ, πολύ πιο σπάνια.
3 Likes
Οπως το λες, ποσοι δισκοι στην αρχη ημουν στην φαση “ΟΚ, ωραιος δισκος ειναι αλλα μεχρι εκει” και μετα απο περισσοτερες ακροασεις ημουν με σηκωμενη την τριχα να προσκυναω… Και εννοειται οτι μετα απο χρονια μπορεις ανετα να αλλαξεις αποψη για δισκους αλλα και ολοκληρες δισκογραφιες συγκροτηματων. Καποια πραγματα παιρνουν περισσοτερο χρονο να ωριμασουν μεσα σου.
2 Likes
Με πρώτη ακρόαση καταλαβαίνεις μόνο αν ένας δίσκος είναι κουράδα. Από εκεί και πέρα ποτέ δεν νομίζω πως μετά από κάποιες ακροάσεις και αφού είπα “οκ δίσκος” μετά να λέω “πωπω αριστούργημα”. Σε ένα ποσοστό 80% ο χρόνος φθείρει τους δίσκους (για εμένα μιλάω). Πάντως μια ακρόαση δεν λέει τίποτα απολύτως. Μια πρώτη γεύση δίνει. Μπορείς να πεις “γουάο” και μετά από 5-6 φορές να πεις “χμ…Καλούλης αλλά όχι συνταρακτικός”. Γενικότερα η φάση μου είναι Time Will Tell…
3 Likes
Μετά από μία ακρόαση λέμε αλλά μου έχει τύχει και δίσκοι να κάνουν κλικ με την τρίτη και τέταρτη ακρόαση. Το Individual Thought Patterns, το Τhe Eye, το Maleficium, το Lost Tapes των Witchhammer είναι κάποια πρόχειρα παραδείγματα που στην αρχή μου είχαν φανεί απογοητεύσεις, απλώς ΟΚ ή και απάλευτα. Σήμερα τα λατρεύω. Φαντάζομαι πως κάθε άνρθωπος είναι διαφορετικός και πρέπει να παίζει ρόλο και η φάση που βρίσκεται κανείς όταν ακούει κάτι.
Πάντως σε ποσοστό 80% να φθείρει ο χρόνος τους δίσκους… μήπως χρειάζονται αγρανάπαυση από το πολύ ριπίτ; Υπερβολικό μου φαίνεται το ποσοστό.
Μιλάω για μετά από χρόνια όχι μετά από δέκα ακροάσεις
Το 80% αναφέρεται στις περιπτώσεις που όντως αλλάζει η άποψη μου σε μεγάλο βαθμό. Δεν μιλάω για δίσκους που μου άρεσαν και εξακολουθούν να μου αρέσουν πάνω κάτω το ίδιο. Σίγουρα παίζει ρόλο και η φάση, απλά σε εμένα το φαινόμενο grower δεν πολυλειτουργεί. Και ξαναλέω, μιλάω κυρίως για δραματικές αλλαγές στην άποψη, σαν αυτές που περιγράφεις κ εσύ. Να το θεωρώ απογοήτευση και μετά να πω “ω αριστούργημα”
3 Likes
Τα λεει πολυ ωραια ο Τσινασκης, αν ενας δισκος ειναι κουραδα (Medusa ας πουμε), φαινεται και απο μια ακροαση. Το grower συμβαινει συνηθως με δισκους που μετα απο μια ακροαση ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ καν αν σου αρεσε ή οχι. Με δισκους που λες “χμμμμ ενδιαφερον αυτο που ακουω, δεν ειμαι σιγουρος τι ειναι ακριβως”. Με δισκους που σου αρεσουν χωρις να ξερεις γιατι ακριβως, και δε σε εντυπωσιαζουν, αλλα σε ιντριγκαρουν. Και αυτοι ειναι οι αγαπημενοι μου δισκοι, τελικα, δισκοι που με την παροδο του χρονου τελικα μου ακουγονται ολο και καλυτεροι. Οι κουραδες, μενουν κουραδες συνηθως, ακομα και μετα απο 100 ακροασεις (αν αντεξει κανεις).
4 Likes
Δε θυμάμαι ποτέ μια κουράδα να έπαψε να είναι κουράδα στ’ αυτιά μου μετά από κάποιες ακροάσεις.
4 Likes
Εγώ πάντως πιστεύω ότι έχει να κάνει και με την ηλικία και συνεπώς με το πόσο έχει συνηθίσει το αυτί (και ο εγκέφαλος) σε κάποιους ήχους. Θυμάμαι τη φρίκη μου όταν πρωτοάκουσα το “Awake” των Dream Theater - πρέπει να ήμουν 19. Ήθελα να το πετάξω! Προφανώς έφταιγε το ότι δεν είχα ξανακούσει κάτι τέτοιο και μου έκατσε βαρύ. Ακόμα παλιότερα, μου πήρε καιρό να χωνέψω το “Wish you were here”, αυτό το “Shine on you crazy diamond” φαινόταν να μην τελειώνει ποτέ - και τώρα κυλάει σα να είναι 2 λεπτά. Γενικά ότι ήταν πάνω από 5 λεπτά μου φαινόταν δαιδαλώδες! 
Περιττό να περιγράψω την ευτυχία όταν επιτέλους “έμπαινα” μέσα σε όλα αυτά. Και νομίζω αυτό εννοεί και ο Rebel παραπάνω. Ότι αν η πρώτη ακρόαση - ακόμα κι αν δε σου αρέσει αυτό που θα ακούσεις - σε ωθήσει κάποια στιγμή στο μέλλον να δώσεις κι άλλη ευκαιρία, σημαίνει ότι υποσυνείδητα κάτι σου άφησε αυτό που άκουσες.
Παρόλα αυτά (και είναι φυσιολογικό), αυτές οι δεύτερες ευκαιρίες μειώνονται πολύ όσο μεγαλώνεις και η εμπειρία σε κάνει να απορρίπτεις κάτι πιο εύκολα, με μία ή και μισή ακρόαση, ως “κουράδα”. Και είναι κρίμα - και “sad but true” - ότι όλο και πιο σπάνια θα έρθει η συγκίνηση. Τουλάχιστον εγώ έχω καταντήσει “ακροατής”.
4 Likes
Κι εσυ εχεις τα δικια σου. Παντως λογω “παιδευμενου” αυτιου μπορεις να απορριπτεις και πολλαπλα ακουσματα σε αδιαφορους δισκους, οχι μονο σε κουραδες. Ετσι κι αλλιως οι κουραδες ειναι πολυ λιγες.
1 Like
Αυτό εννοούσα αλλά δεν το έθεσα σωστά (το “κουράδα” ήταν τραβηγμένο, αλλά μου άρεσε που το έγραφαν οι αποπάνω 
). Ότι ακόμα και δίσκους αδιάφορους ή απλώς καλούς ή αξιοπρεπείς, μπορείς να τους απορρίψεις χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και για μένα “απορρίπτω” σημαίνει, να μην τον βάλω στη λίστα προς αγορά.
Εντάξει το forum βρώμισε πάντως να ξέρετε
2 Likes
Η ηλικια και το ποσο εχεις “εκπαιδευσει” τα αυτια σου σε διαφορετικους ηχους εννοειται οτι μετραει παρα μα παρα πολυ, οπως και η ωριμοτητα μετραει οταν εισαι σοβαρος ακροατης. Απο εκει και περα οσο μεγαλωνεις και αυξανονται οι υποχρεωσεις αρα μειωνεται ο ελευθερος χρονος, τοσο πιο δυσκολο ειναι να διαθεσεις οσο χρονο χρειαζεται για να ακουσεις παραπανω φορες ενα δισκο αλλα η αποψη μου ειναι οτι αξιζει να το κανεις, εγω προσωπικα το κυνηγαω αυτο με ολες μου τις δυναμεις, δεν θελω να απορριπτω δισκους στην πρωτη ή δευτερη ακροαση, θα τους δωσω χρονο και προσπαθω ακομα και κυκλοφοριες που μετα απο αρκετες ακροασεις δεν μου αρεσαν να τις ξανακουσω μετα απο χρονια γιατι ποτε δεν ξερεις… Και αυτο ειναι ενα βασικο συστατικο της μαγειας του να ασχολεισαι με την μουσικη.
5 Likes
t’s coming! The Book Of Souls: Live Chapter – November 17th CD, Deluxe CD & Vinyl! If Eternity Should Fail – Sydney, Australia
Speed of Light - Cape Town, South Africa
Wrathchild – Dublin, Ireland
Children of the Damned – Montreal, Canada
Death or Glory – Wroclaw, Poland
The Red and the Black – Tokyo, Japan
The Trooper - San Salvador, El Salvador
Powerslave – Trieste, Italy
The Great Unknown – Newcastle, UK
The Book of Souls – Donington, UK
Fear of the Dark – Fortaleza, Brazil
Iron Maiden - Buenos Aires, Argentina
Number of the Beast – Wacken, Germany
Blood Brothers – Donington, UK
Wasted Years - Rio de Janeiro, Brazil
2 Likes
Αν και ‘αναμενόμενη’ κυκλοφορία την περίμενα πως και πως ίσως επειδή ήταν πρώτη φορά που ταξίδεψα έξω για να τους δω.Μπράβο και για το ‘free’ του Video…καλή φάση.
Προτιμούσα βέβαια το Hallowed(ναι για χιλιοστή φορά) από το Unknown αλλά δε βαριέσαι…
1 Like
Το φάγανε το Tears of a Clown. Και κάνα μήνα νωρίτερα καλά θα ήταν. Οι φλόγες μετράνε πολύ. Ό,τι πρέπει και για μπλούζα! 
2 Likes
Βασικά θα ήθελα το live cd/dvd να είναι εξ ολοκλήρου ηχογραφημένο/τραβηγμένο στην λατινική Αμερική Βλέποντας απο το youtube τις από΄κει αντιδράσεις του κόσμου πιστεύω θα ήταν έπος μιας και το κοινό εκεί είναι πολύ πιο ένθερμο.Σε αντίστοιχα βιντεο απο την Ευρώπη το κοινό ήταν χάλια.Επίσης ελπίζω να μην κατεβάσουν για πολλοστή φορα τον κόσμο στην μίξη και να απολαύσουμε ενα live δίσκο όπως πρέπει
Tony Newton και Harris παραγωγή, πάμε για εντελώς χύμα προβάδικο ήχο! Ελπίζω.
Μπα τι έγινε ο kevin shirley?
Αναμενομενο αλλα γουσταρω με 1000. Ειμαι ο μονος που με χαλαει ομως που δεν θα εχω σε φυσικη μορφη το DVD/BluRay?