Και εγώ αυτής της άποψης είμαι. Αν έχεις credit πληρώνεσαι μέρος των δικαιωμάτων για πωλήσεις, λαιβ κλπ.
Αυτο που περιγράφει είναι περισσότερο ένα flat fee σα μουσικός που προσλήφθηκε να βοηθήσει και να ηχογραφήσει ιδέα αλλού.
Εκεί με κάνει να πιστεύω ότι δεν έχει τόση συμμετοχή όση υπονοεί.
Ενδιαφέρουσα συνέντευξή αλλα σε καποια σημεια ειναι εμφανες οτι τα μεγαλοποιει λιγακι…
O Ozzy που δεν παιζει κανένα όργανο προφανώς και εγράψε μονος του σε πιανο παρακαλώ 2 δισκάκια.
Απλά σου δίνουν πολλά λεφτά μαζεμένα για να αγοράσουν ΟΛΑ τα δικαιώματα.
To έκαναν και οι Motley για το riff του if i die tomorrow, και αρκετός κόσμος ψωνίζει “γραμμένα” κομμάτια.
Απλά αν το κάνουν οι Iron Maiden είναι λιγο “θέμα”.
Με κάθε επιφύλαξη, νομίζω ότι ο Rebel έχει δίκιο εδώ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Bob Daisley να λέει ότι ο πληκτράς David Stone είχε γράψει μέρος του “Gates of Babylon”, αλλά επειδή οι Blackmore/Dio ήθελαν τα πάντα στ’ όνομα τους, του πρότειναν να του το αγοράσουν κι αυτός συμφώνησε. Μια ματιά στο Wikipedia το επιβεβαιώνει αυτό, αναφέρει ότι ποτέ δεν πήρε credit. Υποθέτω ότι δεν τίθεται θέμα “αδικίας” από κανένα, το credit του το πούλησε.
Και μία άλλη περίπτωση θυμάμαι, τον Bobby Liebling, να λέει ότι οι Kiss ήθελαν ν’ αγοράσουν δυο κομμάτια των Pentagram στα 70’s, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Οπότε όταν μιλάμε για αγορά πνευματικών δικαιωμάτων, εννοούμε ακριβώς αυτό, ότι αυτά αλλάζουν όνομα, αλλάζουν ιδιοκτήτη.
EDIT: Αυτό που αναφέρει ο Alejandro π.χ. παραπάνω (πληρωμές για live, πωλήσεις κλπ.) ισχύει για τις διασκευές, όπου δεν τίθεται θέμα πνευματικών δικαιωμάτων. Βλέπε φράγκα Diamond Head ή Motorhead από Metallica κλπ.
Well ναι, δεν έχεις άδικο. Αυτό που εννοούσα είναι ότι technically (νομικά) δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Δεν μπορείς να πουλήσεις το πνευματικό δικαίωμα, μπορείς να πουλήσεις μόνο το περιουσιακό.
Αυτό που περιγράφουμε, αν όντως συμβαίνει, είναι το “παίρνω λεφτά και κάνω την πάπια” και φαίνεται δημιουργός ενός έργου κάποιος άλλος που πληρώνει.
Σε συγκροτήματα πάντως ήταν πάντα πιο δύσκολα τα πράγματα και έπαιζαν τέτοια deals. Άλλωστε όταν γράφετε μουσική όλοι μαζί ή τζαμάρετε, ή ο ένας συνεισφέρει ένα riff, ο άλλος ένα ρεφρέν, ο άλλος ένα σόλο, δεν είναι πάντα εύκολο να τεμαχίσεις την συνεισφορά καθενός και να την αποτιμήσεις. Και συχνά καταλήγουν, όπως λες, να “συμφωνουν” στο σε ποιον θα δώσουν credit, κάτι απαράδεκτο to my opinion. Υπάρχουν φυσικά και περιπτώσεις σαν τους Pink Floyd που ο ένας μπορεί να συνεισέφερε ένα τραγούδι κι ο άλλος το γουρούνι για το τραγούδι και να γίνεται της μουρλής για τα credits.
Βασικά μπορείς να το κάνεις αν το μετοχοποιήσεις.
Και να πείς οτι εγραψά στίχους, και αυτο το ριφ που παίζει 10 φορές λχ και εσυ εγραψές το σόλο.
Παίρνω 80, πάρε 20. Αρκεί να συμφωνούν και οι δύο.
Απο την άλλη καλό είναι να τα διατηρείς ώστε σε περίπτωση διαλύσης να μπορείς να διαχειρηστείς όπως θέλεις τη μουσική σου.
Νομίζω οτι υπερβάλει λιγο ο Roy Z.
Πάντως απο τις αδιάφορες σχετικά παραγωγές του Shirley, δεν θα με χάλαγε να ακουγά κατι λίγο διαφορετικό. Θα ήταν ενδιαφέρον και αν είχαν κάνει κάτι με Τσανγκαρίδη αλλά εκ των πραγμάτων αδύνατο.
Παιδιά γιατί σας φαίνεται περίεργο δεν καταλαβαίνω… είναι κάτι που γίνεται κατά κόρον και μάλιστα αυτοί που εμπλέκονται φροντίζουν να είναι απολύτως νομικά κατοχυρωμένοι. Εκτός αν νομίζετε ότι η κάθε Madonna, Gaga, Ulrich, Harris, Osbourne (εντελώς τυχαία όλα τα παραδείγματα) λιώνουν επάνω στο πεντάγραμμο βγάζοντας νότες και συνθέτοντας έπη!
Το νομικό καθεστώς δε για αυτούς που κάνουν πλήρη παραχώρηση δικαιωμάτων περιλαμβάνει σε ορισμένες περιπτώσεις και πλήρη εξασφάλιση ανωνυμίας (και από τις 2 πλευρές!) πέρα από απλή παραχώρηση ολόκληρης ή μέρους της σύνθεσης.
Προσωπικά, αυτό που με ανησύχησε στη συνέντευξη, ήταν όταν ρωτήθηκε ποια είναι η σχέση του σήμερα με τον Bruce και απάντησε “Δούλεψα με τον Bruce πριν από ένα χρόνο περίπου και ξέρω ότι… (σ.σ. δυστυχώς ούτε αυτό μπορεί να αποκαλυφθεί).”
Μακάρι να είναι κάτι άσχετο, το μυαλό μου πήγε στο κακό και σκέφτηκα μήπως πρόκειται για κάποιο πρόβλημα υγείας, δεδομένου και αυτού που είχε περάσει το 2014-15.
Εκεί και εγώ ίδια εντύπωση είχα αλλά μιλάει για την προ-BoS περίοδο. Απλά ο Φράγκος έχει κάνει τόση κοπτοραπτικη που δυσκολεύεσαι να βγάλεις νόημα. Διάβασε σε συνδυασμό με την επόμενη (η προηγούμενη; ) ερώτηση για να βγάλεις άκρη.
Για το τραγούδι λέει έγραψα ΚΑΙ εγώ (η έμφαση του συντάκτη). Δε με παραξενεύει τόσο το αν έγραψε η όχι, έχει γράψει και καλύτερα κομμάτια. Αυτό που με παραξενεύει είναι η διαφορετική προσέγγιση. Δε μου κολλάει ότι οι Maiden είπαν στο ένα κομμάτι “ας του αγοράσουμε το Credit” και στο άλλο “να μη το συμπεριλάβουμε, έχει credit o Roy Z”. Αυτό με κάνει να πιστεύω ότι πήρε flat fee σα σεσσιονας που βοήθησε να υλοποιηθεί η ιδέα του Bruce ενώ στο τραγούδι που δε συμπεριληφθηκε είχε μέρος της σύνθεσης η και όλη τη σύνθεση δική του (και ο Bruce αντίστοιχα τους στίχους).
Ισχύει και για περιπτώσεις τύπου Ghost. Εκεί όλοι έπαιρναν μισθό και υλοποιουσαν τις ιδέες του TF. Όταν έφερναν ριφ κλπ τους έδινε κρεντιτ. Τους είχε δηλαδή σα μουσικούς που απασχολούσε αλλά οι ιδέες τους, μαζί με το κρεντιτ, τους φέρνουν έσοδα από τις πωλήσεις των δίσκων και τα live που συμπεριλαμβάνουν τα κομμάτια αυτά.
Για του Maiden όμως δεν είχε ακουστεί ποτέ κάτι τέτοιο. Πόσο μάλλον τη στιγμή που δίνουν credit ακόμη και στον Gers. Θα μπορούσαν άνετα να του πουν είσαι νέος-σεσιονάς και δεν θα παίρνεις credits.
Γιατί στα παλιά άλμπουμ δεν είχαν θέμα να αναφέρουν ότι ήταν 80% του Harris…
Αντιθέτως για τον Ozzy είναι γνωστό ότι είναι λίγο μούφα τα δικά του credits. Στο Bark at the Moon αναφέρεται ότι τα έγραψε όλα μόνος του… σιγά μην έγραψε νότε προς νότα και το φοβερό solo στο ομώνυμο κομμάτι 
Σε ορισμένες μπάντες πάλι γράφουν π.χ written by Black Sabbath ή Dream Theater αλλά ποτέ δεν είναι ισότιμη η συνεισφορά.
Ας πούμε και μερικά πράματα για το album και για την περιοδεία που ακολούθησε μετά το Powerslave.
Αρχικά πιστεύω ότι το εξώφυλλο του live after death «κονταροχτυπιέται» με τρία τέσσερα ακόμη για το καλύτερο album cover όχι μόνο των maiden αλλά στην μουσική γενικότερα.Κοιτάζοντάς το εμένα προσωπικά μου βγάζει ένα " σας κατουράμε όλους " attitude…δλδ το κοιτάς και λες…" εντάξει θα γαμάει ρε…"
Μερικοί υποστηρίζουν ότι ο ήχος του έχει πειραχτεί στο στούντιο κάτι που οι ίδιοι το αρνούνται κατηγορηματικά ( στο dvd του 2008 ο steve αναφέρει μερικά πράγματα περί αυτού)Το set list βασίζεται στο φρέσκο τότε powerslave και φυσικά στα “παλιότερα” έπη του συγκροτήματος.
Οι maiden απο το '82 είναι ήδη η καλύτερη μπάντα στον πλανήτη και με περιοδείες όπως η world slavery tour δείχνουν στον κόσμο τι εστί live. Είναι η πρώτη μπάντα που κάνει 4 συνεχόμενες βραδιές sold out στο Long beach arena ενώ παίζει κάτω από τους Queen στο rock in rio μπροστά σε 300 χιλιάδες οπαδούς.
Εμπλουτίζουν το stage με το Αιγυπτιακο concept του powerslave και προκαλούν παροξυσμό στις τάξεις των οπαδών.Η απόδοσή τους σύμφωνα με τον τύπο της εποχής είναι εξωπραγματική και σε συνδυασμό με το εκπληκτικό stage δημιουργούν μια μοναδική εμπειρία (που μόνο οι ίδιοι άγγιξαν πάλι και ίσως ξεπέρασαν με την seventh tour )
Εδώ έχουμε και τα πρώτα σημάδια κόπωσης του Bruce όσον αναφορά τα φωνητικά καθώς μετά απο 2 παγκόσμιες περιοδείες που προηγήθηκαν απλά άρχισε η φωνή του να παραδίδει πνεύμα…Σε διάφορα bootleg που έχω ακούσει υπήρχαν βραδιές που η απόδοσή του άγγιζε επιπεδα world piece tour αλλά σε κάποιες άλλες νόμιζες ότι ξέμεινε απο αναπνοές. Λογικό όμως καθώς μιλάμε για ένα συγκρότημα με φουλ προγραμμα και δυστυχώς αυτός που είναι πιο ευάλωτος είναι ο τραγουδιστής του συγκροτήματος.
Το συγκρότημα παίζει μπροστά σε 3.5 εκ κόσμο και αποτελεί την μεγαλύτερη περιοδεία που έχουν πραγματοποιήσει ποτέ με σχεδόν 200 σταθμούς μέσα σε έναν χρόνο.
Μερικές απο τις μπάντες που άνοιξαν για τους maiden σε αυτήν την περιοδεία ήταν οι accept, queensryche, ratt , motley crue , twisted sister
Συμφωνώ απόλυτα 
Up the Irons
αν και Maidenακιας μεχρι το κοκκαλο,θεωρω καλυτερο το Alive In Athens.Δεν εχω ακουσει αλλο Live album στη ζωη μου με τετοια αποδοση μπαντας…
Ετσι εξηγειται!
Εύκολα στα κορυφαία ροκ-μεταλ live album, πλάι στα Live and Dangerous, Live Shit, Decade of Aggression, No Sleep 'Till Hammersmith, Made In Japan και Exit …Stage Left (προσωπικά, το κορυφαίο).
Ε ναι, είναι το καλύτερο και έχει και το καλύτερο εξώφυλλο. Πού να είχε και καλύτερη απόδοση ο Βρασίδας!
κρίμα να μην υπάρχουν περισσότερα live των Maiden από τα 80’s (βλέπε τύπου early days…).
