Μέσα στην παραζάλη των ημερών, ας θυμηθούμε μια ακόμη επέτειο…
Πρόκειται για ένα album για το οποίο οι συστάσεις περιττεύουν (τετριμμένο αλλά ακριβές), το σημαντικότερο της πορείας των Maiden - γιατί για τον τίτλο του καλύτερου υπάρχουν πολλοί δυνατοί υποψήφιοι!
Αυτό που τους εκτόξευσε στο υψηλότερο επίπεδο, αυτό στο οποίο ντεμπουτάρει ο… “Air Raid Siren”, μια αλλαγή στη σύνθεση που, εξαρχής αλλά και με την πολυτέλεια της γνώσης όσων ακολούθησαν, δικαιώθηκε πέρα για πέρα, όσο κι αν αγαπάμε τον Παυλάρα.
Παρά τα 38 συναπτά έτη που έχουν περάσει από την κυκλοφορία του, το “The Number of the Beast” κάθε άλλο παρά ξεθωριασμένη ανάμνηση είναι, απεναντίας συνεχίζει να γοητεύει ανθρώπους που δεν υπήρχαν ή δεν ήταν σε θέση λόγω ηλικίας να αντιληφθούν τι συνέβαινε όταν πρωτοβγήκε.
(εδώ στο αρχικό εξώφυλλο με τον μπλε ουρανό και χωρίς να φαίνεται η οπλή στο πόδι του Εξαποδώ!)
Δηλαδή από το, για πολλούς, highlight των Maiden χθες, στο πιθανότατα χαμηλότερο σημείο τους σήμερα. Τα έχουμε πει εκτεταμένα για το “Virtual XI”, το οποίο όμως πέραν της αξίας του, για όσους το “ζήσαμε” την εποχή που βγήκε, κουβαλάει και ένα διόλου ευκαταφρόνητο φορτίο αναμνήσεων συνδεδεμένων με εκείνη την περίοδο.
Γράφω τα παραπάνω με την ελπίδα ότι:
Δεν θα βγει κανένας κακεντρεχής να πει ότι σε κατάσταση απαγόρευσης κυκλοφορίας αναγκαστικά ανατρέχουμε και σε δευτερεύουσας αξίας ηχογραφήσεις!!!
Δεν θα αρχίσετε τα “ποιοι ήταν αγέννητοι εκείνη την χρονιά” και να μας κάνετε να νιώθουμε… μεταλλομεσήλικες!
Πολυ καλα τα Futureal, When Two Worlds Collide και The Clansman.
Ενδιαφερον αλλα κουραστικο το Angel and The Gambler.
Κακιστα τα υπολοιπα με αποκορυφωμα το Como Estais Amigos, ακομα δε μπορω να διανοηθω πως κυκλοφορησε σε επισημη κυκλοφορια των Maiden ενα τραγουδι στο οποιο τραγουδαει borderline φαλτσα ο φουκαρας ο Blaze.
Μαλλον το χειροτερο αλμπουμ των Maiden. Με Bruce στα φωνητικα θα ηταν για μενα καλυτερο απο ολα τα reunion και απο το NPFTD. Αλλα δεν εχει Bruce, αρα παει στον πατο.
Το χειρότερο άλμπουμ τους δεν ξέρω αν είναι, γιατί παίζει πολύ και το nostalgia factor. Έχει κάποια καλά κομμάτια αλλά οι “πάτοι” του είναι το equivalent του Τάφρου των Μαριανών, για Maiden.
2 πράγματα που αξίζει να σημειωθούν: Απαράδεκτο εξώφυλλο για μένα (τόσο κακό όσο το The Final Frontier;) και φώτο εσώφυλλου που μου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό, αυτή με τις ποδοσφαιρικές εμφανίσεις.
Αν βάλω τον παράγοντα νοσταλγία ο δίσκος είναι 11/10. Λύκειο πήγαινα τότε κ ηταν το πρώτο άλμπουμ των maiden που έζησα την κυκλοφορία του real time. Θυμάμαι τα επικά βραδιά με τον κολλητο μου να ακούμε τον δίσκο ξανα και ξανά και να χαζευουμε το βιβλιαράκι με τις φωτογραφίες των maiden με τις ποδοσφαιρικες εμφανίσεις.
O Blaze ήταν οk, η παραγωγή τότε δεν με ξένισε και ολα καλά.
Συνομήλικοι είμαστε, επομένως… Εγώ πρόλαβα και το Best of the Beast, άλλο σοκ αυτό. Εκπληκτικό booklet, τι να λέμε τώρα, η ιστορία των χρυσών χρόνων των Maiden, συμπυκνωμένη σε ένα άλμπουμ (μουσικά και φωτογραφικά).
Το V.XI δε με ενθουσίασε εξαρχής… Έχεις δίκιο για την παραγωγή, άλλωστε δεν είχα σοβαρό δείγμα σύγκρισης τότε. Άσε που τότε δεν ήξερα ότι μπορούμε να γκρινιάξουμε για την παραγωγή/ήχο, νόμιζα ότι: αυτό ήταν το προϊόν που μας δίνει ο καλλιτέχνης και ήταν take it or leave it… (το ίδιο έγινε πχ και με το Load/Reload, μάθαμε να τα αγαπάμε επειδή αυτό μας έδωσε η αγαπημένη μας μπάντα, ανεξάρτητα από το ότι δεν έμοιαζε με τα “παλιά” τους. Βέβαια, το Load τουλάχιστον, το εκτίμησα μουσικά κι αργότερα, όταν διευρύνθηκε και το φάσμα αυτών που ακούω, πράγμα που δεν έγινε με το VXI).
Νομίζω ότι η εποχή με Bailey ήταν η πρώτη φορά που ο Αρχηγός μας έδωσε δείγματα άσκοπης φλυαρίας… Μέχρι τότε δεν μπορώ να πω ότι βαριόμουν κάποιο κομμάτι λόγω διάρκειας. Στην reunion εποχή αυτό συμβαίνει συχνά και το πρώτο παρόμοιο δείγμα που θυμάμαι πρόχειρα, είναι το Angel and the Gambler.
Αν και με κουραζει κι εμενα το Angel And The Gambler, δεν το θεωρω πολυ φλυαρο, γιατι ειναι απλως επαναλαμβανομενο. Για μενα το κακο με τα πολλα ριφφς και τις πολλες αλλαγες και τις τεραστιες διαρκειες χωρις νοημα ξεκινησε με το Dance Of Death (ουτε καν με το Brave New World, στο οποιο κρατησε τις ισορροπιες πολυ καλα η μπαντα νομιζω)
Παντως κι εγω εβγαλα τον παραγοντα νοσταλγιας για να κρινω, γιατι κατα τα αλλα το εχω ακουσει περισσοτερο απο καθε αλμπουμ της reunion περιοδου, και ειδικα απο τα δυο τελευταια που απλα δεν την παλευω καθολου μαζι τους. Αντιθετως στο Virtual XI μαλλον ξερω απεξω τους στιχους απο τα μισα τουλαχιστον τραγουδια και τους περισσοτερους απο τα υπολοιπα…
Να πουμε εδω οτι αν και δεν ηταν στο Virtual XI, το Virus που βγηκε αναμεσα στα δυο αλμπουμ των Maiden με τον Blaze ηταν καλυτερο απο ολον τον δισκο αυτο (και για μενα γενικοτερα ενα απο τα καλυτερα τους τραγουδια)
Clansman, Futureal και Educated Fool κομματαρες όπως είπε και ο @QuintomScenario. Από εκεί και μετά χάος. Πραγματικά ιδέες μηδέν. Αν βάλεις και την τραγική παραγωγή και την υποδεέστερη απόδοση του Blaze σε σχέση με το XF, κατατάσσει το άλμπουμ στο 2ο ή 3ο χειρότερο. Το 1η θέση την έχει καπαρωσει το βοήθημα ύπνου FF! Καημό το χω σε κάποια περιοδεία να μπούνε με Futureal να πέσουν τσιμέντα!
.