Το “The Wall” των Maiden !
Εν τω μεταξύ γιατί δεν λέει κανείς τίποτα για αυτήν εδώ την ΥΠΕΡ-ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΑ ;;;;
τι να πουμε ρε συ;μια ωραια διασκευη απλα…
Ότι καλύτερο έχω ακούσει ποτέ στην ζωη μου. Δεν εχω λόγια. Το ομώνυμο παίζει όντως να είναι και καλύτερο από το hallowed be thy name
γενικως δεν θα ελεγα οτι σαν κομματι ειναι το καλυτερο τους…το μεσαιο τμημα παντως θα ελεγα οτι σιγουρα ειναι οτι πιο ανατριχιαστικο εχουν κανει…
Μπορεί να κουράζει το ρεφρέν. Γενικά ο Harris έχει την τάση να επαναλαμβάνει τον τίτλο του τραγουδιού 8 φορες(το angel and the gambler ειναι η εξαίρεση😆) πχ no more lies, somewhere in time, afraid to shoot… fear of the dark κτλ. Εγω θα έλεγα οτι σαν τραγούδι έχει και τις πιο ωραιες διπλές κιθαρες/μελωδίες απο το 8:37 και μετά. Οπως επίσης και τα οοοοοο του Dickinson μαζί με την κιθαρα. Ενταξει στο δε μεσαίο τμήμα οκ…μαθήματα ατμοσφαιρικής μουσικής. Βέβαια υπάρχει και ενα infinite dreams…Οπως επίσης υπάρχει και το (ισως) πιο αδικημενο κομμάτι τους εβερ…ονλυ δε γκουντ νταει γιανγκ ρε νιαμιου
Η ΠΙΟ ΣΩΣΤΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ Εβερ
Άκουσε για τον καλύτερο μειντε δίσκο και μπήκε
Εγώ για καλύτερο δίσκο ψηφίζω Number of the beast για συναισθηματικούς κυρίως λόγους, αλλά από πολύ κοντά δεύτερο το Seventh Son… οπότε σεβασμός σε αυτή τη δισκαρα με ένα από τα καλύτερα Maiden κομμάτια ever, ναι εσένα λέω Clairvoyant!
Τρόμαξα λίγο με τα 15 νέα μηνύματα , είναι και 60+ χρονών . Ζουν Αγγλία και ΗΠΑ νομίζω…
Αυτήν την περίοδο λατρεύω περισσότερο το piece of mind . Εξακολουθώ να θεωρώ το καλύτερο τους το Somewhere in Time
Παρόλα αυτά δε χρειάζεται να πούμε πολλά για το 7th Son . Ένα αδιανόητο αριστούργημα σε ένα αδιανόητο σερί σπουδαιων δίσκων του συγκροτήματος . Ο καθένας δικαίως έχει και διαφορετικό κομμάτι ως αγαπημένο
Εγώ ξεχωρίζω την 4άδα Piece Of Mind, Powerslave, Somewhere in Time, Seventh Son ως το καλύτερο σερί με σχεδόν ισάξια άλμπουμ.
Το Number το βάζω πιο κάτω γιατί το θεωρώ λίγο υπερτιμημένο, νομίζω ότι στα πιο πάνω άλμπουμ είχαν τελειοποιήσει τον ήχο τους.
Τα AMOLAD, BNW, Killers τα οποία τα ακούω πολύ συχνά και πολύ ευχάριστα, έχουν πολύ καλή ροή.
Για το Iron Maiden έχω ξαναεκφράσει τους ενδοιασμούς μου. Ορισμένα τραγούδια δεν είναι στο level των Maiden και κουράζουν κάπως. Θα ακούσω μόνο κάποια συγκεκριμένα τραγούδια.
No prayer: έχει μέσα κάποια ωραία κομμάτια και ήταν το πρώτο που άκουσα.
Fear of the Dark: καλό άλμπουμ έχει αρκετά καλά κομμάτια.
The X Factor: ομοίως
Dance of Death: ομοίως
The Final Frontier: δεν το ακούω καθόλου.
The Book of Souls: έχει απλά κάποιες καλές στιγμές
Το virtual ουτε αναφορα ε
freeeedoooommm!
Το είχα γράψει αλλά κάπως μου σβήστηκε κατά λάθος με κάτι copy paste που έκανα.
Virtual XI: Δεν το ακούω καθόλου και αυτό…
Δηλαδη το δευτερο καλυτερο τους αλμπουμ? Συμφωνω.
Τελευταίος δίσκος των Maiden στα τιμημένα 80s το “Seventh Son…”, τελευταίος όπου παρατηρείται μια εξέλιξη/πρόοδος στον ήχο τους και, κατά αναπόφευκτη συνέπεια, τελευταίος του άψογου σερί που είχαν δημιουργήσει έως τότε.
Θυμάμαι όταν τον είχα πρωτακούσει ήταν ακόμη το πιο πρόσφατο album τους και είχα ενθουσιαστεί, παρά τις προειδοποιήσεις ορισμένων μεταλλοπατέρων της εποχής, για την ύπαρξη των “τρισκατάρατων” keyboards κλπ…
…κι ύστερα ήρθαν τα 90s (όχι οι μέλισσες!)
Λεγεται οτι τοτε πολλοι ειχαν ξενερωσει που ειχαν βαλει synths στα τραγουδια τους
Η πιο μεγαλεπήβολη μπαρούφα τους εννοείς και μπερδεύτηκες;
Α, ρε άτιμοι, τι με κάνατε και “ξέθαψα” από τις “κατακόμβες”; Δυστυχώς, το βινύλιο βρίσκεται στο πατρικό. Youtube για σήμερα.
Ε, ρε, τι μεγαλεία έχει ζήσει αυτή η κασέτα. Πόσα διαβάσματα έχω ρίξει με μουσική υπόκρουση τον μεγαλειώδη αυτό δίσκο; Πόσα γαμημένα χρόνια πέρασαν, ρε;
Ουτε καν, το Wall εχει λιγη φλυαρια, αλλα ειναι αψογο κατα τα αλλα και αμεσως κατω απο το Animals