Ένας δίσκος τον οποίο θα πρότεινα να ακούσει κάποιος που θέλει πρώτη φορά heavy μουσική θα ήταν το Black Album των Metallica.Έχει το υπερhit Sandman, έχει τις μπαλάντες του, έχει και πιο ψαγμένες στιγμές τύπου Wolf and Man.Θεωρώ δύσκολο να μην ψαχτεί παραπάνω κάποιος μετά από αυτό το άλμπουμ.
Death δεν ακούω και δεν ξέρω.Doom το Orodruin του 2019 κιας είναι πολύ καινούργιο.Prog το Dark Side of the Moon των Pink Floyd, και punk το Smash των Offspring.
Δεν θα απαντησω εδω για να αποφυγουμε το offtopic 
και δεν ειναι iced earth εδω ειναι σοβαρη και αγαπημενη μπαντα 
εγω γνωριζω 8 αλμπουμσ που μαλλον εχουν σημαδεψει 4 γενιεσ
Και που εισαι ακομα!
Εδω το 8χρονο ξαδερφακι μου αρχισε να ακουει καποια τραγουδια Maiden
Χαρη σε μενα 
Μακαρι να συνεχισει ετσι 
Edit: Λαθος εννοεις τους Radiohead αλλα τεςπα
Μπορούμε να κάνουμε κόντρα Maiden με οτιδήποτε και πάλι να κερδίσουν οι Maiden, οπότε haters μην κοντράρετε
προφανώς και ανούσια η σύγκριση, απλά εμένα μου φάνηκε εξαιρετικά λάθος η φράση " αντικειμενικές αλήθειες"… κατά τα άλλα τους μειντεν και με τους μειντεν να τους συγκρίνω θα κερδίζουν πάντα οι μειντεν
Αν κάναμε κόντρα Maiden με Accept ομως; 
Βρήκα το ευαίσθητο σημείο σου κι αυτό είναι μείον σου 
Μωρέ και με σουβλάκια να κάναμε πάλι μόνο Maiden! 
Αυτη η συγκριση εχει μια τελειως πρακτικη αξια (αν καποιος εχει περιορισμενα λεφτα και πειναει αλλα θελει και ενα δισκο μεηντεν που του λειπει για να συμπληρωσει τη δισκογραφια. Και το δισκαδικο ειναι ακριβως διπλα στο σουβλατζιδικο, αυτα ειναι μεγαλα διλημματα της ζωης.)
το μίνι μπεφάπιασμα για Radiohead - Maiden θυμίζει παλιές μέρες δόξας του φόρουμ, μόνο σε ελληνικά sites αυτά
Αυτα μας δινουν δυναμη να συνεχισουμε.
Σωστό μεν, από την άλλη όμως, εκτός κι αν με απατά η μνήμη μου, σε αυτούς τους αριθμούς δεν προσμετρούνται εισιτήρια από φεστιβάλ.
Σε κάθε περίπτωση, Maiden uber alles.
Αν είναι έτσι, οι Radiohead έχουν handicap -150000 μόνο και μόνο απ’το Rockwave, δύσκολα τα πράγματα
Εμ, είδες που σου λέω;
Μόνο Maiden!
Αυτό που το rockwave μετράει σαν φεστιβάλ με ξεπερνάει…
Χρονια πολλα στον Janick Gers, που σημερα κλεινει τα 64!
Χρόνια πολλά στον παιχταρά!
Ιδιάζουσα περίπτωση μουσικού ο συμπαθέστατος Janick. Όντας κι αυτός μέσα στο όλο ρεύμα του NWOBHM, βρέθηκε, μετά την άδοξη διάλυση των “δικών του” White Spirit, στο συγκρότημα των (του) Gillan (καθόλου παράξενο, δεδομένου και του ύφους των White Spirit!) αντικαθιστώντας εσπευσμένα τον Bernie Tormé, έχοντας μάλιστα ελάχιστο χρόνο για να μάθει να παίζει ολόκληρο το setlist τους αφού η περιοδεία ήταν εν εξελίξει.
Συμμετείχε μάλιστα και στα πολύ αξιόλογα “Double Trouble” και ” Magic” πριν ο Ian Gillan διαλύσει τη μπάντα επικαλούμενος την ανάγκη να χειρουργηθεί στις καταπονημένες του φωνητικές χορδές – άλλο αν τελικά προτίμησε να αποδεχθεί την πρόταση των Black Sabbath αμέσως μετά!
Έκτοτε ο Gers έγινε μέλος του βραχύβιου (τηρουμένων των αναλογιών, super) group των Gogmagog όπου συνυπήρξε, μεταξύ άλλων, με τους Clive Burr και Paul Di Anno, σε μια παράξενη πραγματικά σύμπτωση που έφερε μαζί πρώην και μελλοντικά μέλη των Maiden!
Κι εκεί που φαινόταν ότι η καριέρα του θα τελείωνε χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες, ήρθε αναπάντεχα η πρόσκληση από τον παλιόφιλο τον Dickinson για να συμμετάσχει στον προσωπικό του δίσκο (“Tattooed Millionaire”) που ετοίμαζε εκείνο τον καιρό, και από το πουθενά ο Janick βρέθηκε να είναι μέλος των Maiden μετά την αποχώρηση του Smith, και όταν έφυγε και ο Μπρουσάκος, έγινε και ο δεύτερος τη τάξει (μετά την Αρχηγάρα εννοείται!) στη συνθετική συνεισφορά για κάποια περίοδο, παραμένοντας στις τάξεις των βρετανών θρύλων έως σήμερα!
Ποιος είπε ότι τα καλά παιδιά δεν ανταμείβονται στο τέλος; Χρόνια του πολλά!
Αχαχαχαχα 
