Not me, not my video
Αριστουργημα, ναι το είπα.
Μοναδικός δίσκος στη δισκογραφία τους, μαζί με το seventh son οι δύο καλύτερες απόπειρες τους σε πιο prog μονοπάτια, εφηβική αγάπη από τότε, αγορασμενο την πρώτη μέρα που βγήκε συνεταιρικα με το μπρο, διαχρονικη η αξία του, ακούγεται μονορουφι και σήμερα, το καλύτερο εξώφυλλο τους ever, 10 κομμάτια που τα 8 είναι του 10/10, αυτά .
Παρα πολυ καλος δισκος, και εξαιρετικος re-union δισκος. Συνηθως οι μπαντες που κανουν re-union χρειαζονται εναν δισκο για να βρουν τα πατηματα τους ξανα.
Για μενα το 2ο καλυτερο απο τα 6 reunion albums μετα απο το AMOLAD, με πολυ μικρη διαφορα μεταξυ τους. Απλα μου αρεσει το heavy στυλ του Matter περισσοτερο. Φανταζομαι, και καταλαβαινω πληρως, οτι το BNW ειναι πολυ πιο κοντα στο στυλ που αρεσει στους φανς των Maiden.
Βαλε και το AMOLAD μωρε τζαμπα ειναι
Χαχα 2ο το amolad σε ισοπαλία με τον χορό του θανάτου. Και αυτό αν δεν βάλουμε Senjutsu στη συζήτηση επειδή είναι πολύ πρόσφατο για μένα το μόνο post reunion που είναι ξεκάθαρα και εύκολα και χαλαρα καλύτερο από το Senjutsu είναι αυτό που έχει τα γενέθλιά του
Καλος δισκος, αλλα σιγουρα οχι prog, ουτε φλερταρει με το prog.
Και ισως για αυτο ειναι καλος. Να βαλεις το AMOLAD στα καλα prog εννοουσα, οχι πιο πανω απο το BNW
22 χρόνια…γαμώ τον που#$#η τον χρόνο
@QuintomScenario ναι εδώ συμφωνώ το Senjutsu είναι κάπως πιο straight forward από τις πιο prog στιγμές τους. Τα πιο prog κομματια του δίσκου (time machine, lost in a lost world) δεν είναι ούτε αυτά που τον χαρακτηρίζουν ούτε τα καλύτερα του. Οι μεγάλες διαρκειες είναι περισσότερο λόγω του επικού χαρακτήρα πολλών από τις συνθέσεις πάρα λόγω prog προσέγγισης.
@Benjamin_Breeg32 άστα να πάνε μαν. Το BnW βγήκε όταν έγραφα πανελλήνιες, ήταν το ιδανικό timing για να το λατρέψω, ειναι και μεγάλη δισκαρα, και άσχετα με την συζήτηση για το που κατατάσσεται “αντικειμενικα” στη δισκογραφία τους, στην καρδιά μου πάντα θα είναι από τα καλύτερα.
Μια λίγο αστεία ιστορία, πριν λίγα χρόνια ειμασταν σε ένα ταξίδι με την γυναίκα μου και σε κάποιο λεωφορείο άκουγα με ακουστικά το blood brothers, της δίνω το ένα ακουστικό και της λέω άκου πόσο ωραίες μελωδίες και μου κάνει “α, το ξέρω αυτό, το ακούς καμιά φορά όταν πας για μπάνιο”
Αποφεύγοντας τη συζήτηση για το ποιοι είναι οι καλύτεροι δίσκοι του θηρίου, το εορτάζον μαζί με το NoTB είναι σίγουρα αυτοί που έχω ακούσει τις περισσότερες (αμέτρητες) φορές από όλους.
Το κλασσικό κόλπο όταν είσαι με “πρόσωπο” και πας στο μπάνιο
Και η δικαιολογία, “ναι, δεν μπορώ να πάω στο μπάνιο αν δεν παίζει κάτι”
Ρε τι να κλασει το blood brothers? Για τέτοιες δουλειές χρειάζεσαι το λιγότερο blast beats
Με αυτήν την αφορμή, πάντως, μια ψυχή έμαθε τους Machinehead και τους Mastodon πολύ καλά.
Ας πω κι εγώ δυο λόγια για το Brave New World που σήμερα κλείνει τα 22…
…τον δίσκο στον οποίο έχω μια ιδιαίτερη αγάπη αφού, πέραν της αδιαμφισβήτητης μεγάλης αξίας του (για πολλούς όπως και για μένα, ότι καλύτερο έβγαλαν μετά τα glorious eighties), πέραν της επανένωσης με τους Dickinson και Smith που έδειξαν πόσο είχαν λείψει τόσο εκτελεστικά όσο και σαν συνθέτες, με βρήκε στο τελευταίο δίμηνο της στρατιωτικής μου θητείας με αποτέλεσμα να τον έχω συνδυάσει με αυτό το απερίγραπτα ωραίο αίσθημα του επικείμενου ξεκινήματος.
Επιστέγασμα του ενθουσιασμού που με διακατείχε τότε θα ήταν και η εμφάνιση των Maiden στο Rockwave εκείνης της χρονιάς, μόνο που… ακυρώθηκε! Ακόμη και το άκουσμα της είδησης όμως, μόλις μια μέρα πριν και ενώ ήμουν ήδη στην Αθήνα, δεν ήταν δυνατό να μου προκαλέσει εκείνη την περίοδο τίποτε παραπάνω από μια πρόσκαιρη απογοήτευση! (και κάπως έτσι κατέληξα να μιλάω περισσότερο για το πως ήμουν εγώ τότε, παρά για τον δίσκο αυτόν καθεαυτόν!)
το brave new world ήταν το πρώτο Maiden αλμπουμ που αγόρασαν αρκετοί ως νέο δίσκο και λογικά βγάζει αναμνήσεις. Για μένα ήταν το Fear of the dark και όταν διαβάζω για το πως έχουν συνδέσει πολλοί το Brave New World, θυμάμαι εμένα πιτσιρικά να λιώνω την κασέτα όπου μπορώ (στο αυτοκινήτο των γονιών μου, στο walkman του αδερφού μου, στο στέρεο στο σπίτι, σε ξαδέλφια κλπ κλπ).
Γενικά καλό αλμπουμ το BNW αλλά για μένα παραμένει καλύτερο το A matter . Επίσης μετά το Book of souls, έχω ξεκινήσει και εκτιμώ περισσότερο το Final Frontier ως πιο ευθύ. Σίγουρα δεν είναι δισκάρα, αλλά ακούγεται πιο ευχάριστα απο το BoS. Δεν ξέρω ίσως να παίζει ρόλο ότι το έχω στο mp3 player και το ακούω συχνά.
Χρόνια πολλά στον Nicko τον McBrain που συμπληρώνει σήμερα τα 70, άλλο αν παραμένει ο “τρελαμένος έφηβος” που γνωρίζουμε (μπαίνει όμως και επίσημα στην “τρίτη ηλικία”, κακά τα ψέματα!)
Έφτασε τα 70 ο πρώτος
Καλά να 'ναι
Φοβερός drummer με πολύ προσωπικό στυλ.
Από τα πιο πρόσφατα κατορθώματα του (γιατί απο τα παλιά δύσκολο να βρεθει κάτι που δεν έχει ειπωθεί!), έχετε προσέξει ποσο καταπληκτικα τύμπανα παίζει στο parchment και πόσο το drumming του συμβάλει στην δημιουργία ατμόσφαιρας στη σύνθεση?
Αλλά και στο ομώνυμο Senjutsu και άλλα κόμματια του νέου δίσκου.
Long live Nicko!!
Ναι, χίλια μπράβο αλλά μυστήριο τρένο ο αρχηγός, έτσι;