αντιλαμβάνεστε τωρα οτι δεν προκειται περι εθνικιστη φασιστα; Ειναι ξεκαθαρο;
Είναι ξεκάθαρο ότι είναι φασίστας. Θα τον κάνουμε κάνσελ.
4 Likes
Προσωπικά, θα του είχα χώσει τόλιο-τσάκι εξαρχής να φύγει κάτω ο καραγκιόζουλας.
Με αγάπη πάντα…
Ο ενας βλεπει εναν φασιστα ο αλλος θα αρχιζε καρατε. Εγω βλεπω καποιον που κακογερναει.
3 Likes
Εκλαψα!!! Θεουλης ο Μπρους!
Επέτειο του Somewhere In Time έχουμε σήμερα κυρίες και κύριοι…
Κάποια στιγμή στο Early Days DVD, ο Dickinson πολύ σωστά παρατηρεί ότι τω καιρώ εκείνω ήταν τρόπον τινά υποχρεωτικό για μια rock μπάντα να έχει έναν δίσκο/τραγούδι αφιερωμένο στην αρχαία Αίγυπτο.
Έχοντας βγάλει λοιπόν με απόλυτη επιτυχία αυτή την “υποχρέωση” στο Powerslave και έχοντας επιβιώσει από την τεράστια περιοδεία που ακολούθησε και έφερε άπαντες στα όρια τους (ειδικά τον τραγουδιστή), οι Maiden στον επόμενο δίσκο τους έπιασαν το άλλο δημοφιλές θέμα της εποχής, το μελλοντολογικό- sci fi κλπ, επίσης με απόλυτη επιτυχία, κάτι που φαινόταν αυτονόητο τότε, επεκτείνοντας και εμπλουτίζοντας τη λίστα με τα κλασικά τους LPs, σε μια χρονιά ορόσημο για το metal!
36 χρόνια μετά, το Somewhere In Time έχει να επιδείξει διαχρονικά classics και χαίρει παλλαϊκής αποδοχής, παρά τα… guitar synths που περιέχει!
20 Likes
Αριστούργημα 
No fillers ! Αυτό και το SSOASS 
6 Likes
O Bruce είναι πολύ πολύ καλύτερος στο USA Leg της περιοδείας.Καμία σχέση με λατινική αμερική που εκτέθηκε αρκετά βράδια.Είναι προφανές πως ο άνθρωπος μπορεί ακόμα μια χαρά, αρκεί να είναι πιο αραιά και λιγότερα σε αριθμό τα dates.Ηρεμήστε λίγο Rod και Steve, έχετε λεφτά, παίξτε 5 live λιγότερα, δεν είμαστε στο 2000.Μου έκαναν εντύπωση τα 2 συνεχόμενα dates στο Anaheim, η μπάντα αν εξαιρέσεις την περίοδο Powerslave, δεν ήταν και ποτέ ιδιαίτερα μεγάλη εμπορικά στις Η.Π.Α.
Το τουρ τελειώνει τον Οκτώβριο οπότε ανακοινώσεις για το επόμενο καλοκαίρι θα υπάρξουν λογικά γύρω στα Χριστούγεννα.Υπάρχουν κάτι φήμες δεξιά και αριστερά πως μαζί με το Sudoku, θα δοθεί βάση και στο Somewhere in Time.Προσωπικά δεν το πιστεύω και θεωρώ ότι περισσότερο μιλάει το wishful thinking των οπαδών (υποτιμημένο album σε live επίπεδο, δεν υπάρχει καν καλό bootleg από την περιοδεία του, τελευταία εμφανίζονται μόνο wasted years-heaven can wait από αυτό), παρά κάτι ρεαλιστικό.Προφανώς μακάρι να γινόταν κάτι τέτοιο αλλά δυστυχώς βλέπω Senjutsu με classics.
Καλό μήνα! Συνεχίζοντας στη “λεωφόρο των αναμνήσεων”…
…θα μοιραστώ ξανά την προσωπική μου ιστορία σχετικά με το εν λόγω LP.
Πριν από 32 χρόνια λοιπόν, κι έχοντας συγκεντρώσει όλη την μέχρι τότε δισκογραφία των Maiden κατά τους προηγούμενους 10 μήνες, πήγα όλο ενθουσιασμό στο δισκοπωλείο μετά το φροντιστήριο (μαθητής της Β’ Λυκείου γαρ) για το “No Prayer…”, ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΔΙΣΚΟ ΤΩΝ MAIDEN ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ, και όχι εκ των υστέρων!
Είχα διαβάσει (όχι ότι είχε και καμιά σημασία βέβαια) την αποθεωτική κριτική στο Metal Hammer, που μάλιστα είχε ξεκινήσει να δημοσιεύει κάθε μήνα μια σειρά συνεντεύξεων με κάθε μέλος ξεχωριστά (μόνο οι Murray/ McBrain ήταν μαζί).
Το εξώφυλλο το είδα πρώτη φορά στη βιτρίνα (κάτι που ήταν μάλλον ο κανόνας τότε, στις προ Διαδικτύου εποχές!) και δεν μου προκάλεσε ιδιαίτερα θετική προδιάθεση! Δυστυχώς, ούτε το περιεχόμενο ανταποκρίθηκε στις, ούτως ή άλλως τεράστιες, προσδοκίες μου.
Παρ’ όλο που το “No Prayer…" οπωσδήποτε έχει τις πολύ δυνατές στιγμές του, η πτώση σε σχέση με τα όσα είχαν προηγηθεί ήταν οφθαλμοφανέστατη. Οι εξοντωτικές περιοδείες με την όλο και μεγαλύτερη παραγωγή, η έλευση της νέας δεκαετίας (αναμενόμενη αν δεν απατώμαι), τα πρώτα ρήγματα στο Maiden-ικό οικοδόμημα (βλ. αποχώρηση Smith) είχαν αρνητική επίπτωση που μετουσιώθηκε για πρώτη φορά σε έναν δίσκο που έδειχνε ότι η τελειότητα δεν ήταν τελικά νομοτέλεια για τους Irons.
Οι αναμνήσεις πάντως που συνειρμικά εγείρονται από εκείνη την εποχή φέρουν μια θετικότατη αύρα!
Καλό μήνα είπαμε;
16 Likes
Καλό Μήνα ! Εγώ τον θεωρώ πολύ καλό δίσκο Υποτιμημένος…
5 Likes
Καλο μηνα!
Ο πρωτος δισκος των Maiden που δεν μπορει να διεκδικησει και πολλες δαφνες μαλλον το NPFTD. Δε μου κανει καρδια να τον πω κακο δισκο, αλλα σιγουρα δεν ειναι και πολυ καλος για μενα. Μαλλον αδιαφορος και αχρωμος θα ελεγα στο συνολο του, με καποιες καλες εκλαμψεις.
Tailgunner = πολυ ωραιο τραγουδι, χωρουσε ανετα και στο Seventh Son
Holy Smoke = οτι χειροτερο
No Prayer For The Dying = Κατι σαν Afraid To Shoot Strangers απο τα LIDL, forgettable
Public Enema Number One = Μπα… το βαριεμαι παρα πολυ
Fates Warning = Ελαχιστα καλυτερο απο το προηγουμενο, 4o συνεχομενο skip
The Assassin = Ωραιο τραγουδι, θυμιζει Clairvoyant σε σημεια. Δεν το κανω skip.
Run Silent Run Deep = Μετρια πραγματα κι εδω, πιασαρικο ομως, το κραταω
Hooks In You = οτι χειροτερο
Bring Your Daughter To The Slaughter = κομματαρα, το καλυτερο του δισκου
Mother Russia = πολυ καλο, σωζει την παρτιδα στο τελος για τον δισκο που παιρνει την βαση για μενα
4 Likes
Να πω ότι τα Assassin, Tailgunner, Holy Smoke και Bring Your Daughter to the Slaughter με έκαναν να συμπαθήσω πάρα πολύ τον εν λόγω δίσκο.
Επίσης, ο δίσκος αυτός δείχνει κιόλας ότι το πιο αλητικο ύφος που ήθελαν να επαναφέρουν δεν ταίριαζε τόσο με τον Bruce, και άρα πόσο αναντικατάστατος ήταν (σε ορισμένα θέματα) ο πραγματικός δρομισιος Di Anno
2 Likes
Έλα που όμως ο Bruce όταν έφυγε από τους Μεηντεν έβγαλε δίσκους που απέδειξαν ότι μια χαρά το έχει το αλητικο ύφος. Δεν ήταν η φωνή του Μπρους το πρόβλημα στο NPFTD , απλά οι συνθέσεις δεν ήταν και τόσο ενδιαφέρουσες.
Το skunkworks είναι ο μοναδικός σόλο δίσκος του που έχει μια, έστω ασθενή, συσχέτιση με οποιοδήποτε παραγωγο του «αλήτη»
Εκ του «τι είναι αυτό ρε αλήτη;!» 
1 Like
Δεν έχω εντρυφήσει στην δισκογραφία του, αλλά όντως δεν θα έλεγα ότι έχει έστω παρόμοιο χαρακτήρα η αλητεία του με αυτή του Di Anno. Για να σου δώσω το benefit of the doubt, όμως, ίσως δεν μπορούσαν να το βρουν με τον Harris.
Πάντως ναι, έχει αδύναμες συνθέσεις, γιατί κι οι ίδιοι είχανε αφήσει στο σύνολό τους το αληθινό για μια δεκαετία
Εγω παντως οποτε το ακουω , σπανια πλεον, συγκινούμε καθως ηταν το πρωτο maiden και ο πρωτος metal δισκος που ακουσα. Στην καρδια μου παιρνει 11.
1 Like
Το no prayer ήταν η δεύτερη κασέτα που αγόρασα στην ζωή μου πριν ,περίπου 30 χρόνια μαζί με την τρίτη κασέτα το so far so good so what
Παρόλο την άγνοια μου περί maiden και metal γενικότερα, περίπου τα ίδια κομμάτια που μου έκαναν κλικ τότε,μου κάνουν και τώρα. Και είναι τα κάτωθι
Tailgunner πολύ ωραίο ,λιιιιγο καλύτερη ερμηνεία ή έστω διαφορετική στο ρεφρέν από Brice ήθελα
Holy smoke σουργελο βίντεο , πιασαρικο φουλ… κόμματαρα με γαμω τους στίχους που δεν είναι καθόλου χαβαλε Όπως έχω καταλάβει αυτό το κομμάτι ή το μισείς ή το λατρεύεις.
No prayer. Ο μπαμπάς του afraid. Πιθανόν το αγαπημένο μου από την δίσκο. Μελωδιαρα, ωραία ερμηνεία από Bruce,ήθελα λίγο παραπάνω διάρκεια,να μεγαλώσει η επικουρα και να αναπτυχθεί και άλλο το κομμάτι. Το σήκωνε πιστεύω.
The assassin άλλη ξεχασμένη τραγουδάρα αυτό
Υπέροχη ατμόσφαιρα,ο bruce , ακούγεται όντως απειλητικός, και το κομμάτι είναι ένας ξεχασμένος ύμνος
Run silent περίπου τα ίδια με το επάνω
Λατρεία επίσης
Bring your daughter χιτακι μεν αλλά γαμω τα χιτακια
Εννοείται ότι live ανεβαίνει επίπεδα από καλό σε γαμάτο
Mother Russia εδώ έχουμε την μόνη ξεκάθαρη επική διάθεση του δίσκου. Πολύ καλό αλλά προφανώς αν το δούλευαν να αναπτυχθεί και άλλο θα γινόταν γαμάτο. Το φωνάζει το κομμάτι ότι ήθελε και άλλο διάρκεια και επικουρα
Τα υπόλοιπα που δεν αναφέρω όπως καταλάβατε τρώνε skip, και δεν άντεξαν στον χρόνο
Over all όμως δίσκος μέτριος που λένε πολλοί, δεν είναι με τίποτα
Απλά όταν σου δίνουν 10αρια για χρόνια,σου ξινιζει το τίμιο 7 που σερβίρανε εδώ οι Μαϊντανόι της καρδιάς μας
3 Likes
Αφού αναλύσαμε τα περί NPFTD, ας (ξανα)πούμε σήμερα για το…
…πριν από 27 χρόνια λοιπόν, πήγα όλο ενθουσιασμό στο Rock City στο Διοικητήριο (φοιτητής πια) για χάρη του X Factor, έναν ενθουσιασμό που τον επέτεινε η προσμονή ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ ΤΩΝ MAIDEN ΠΟΥ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΠΑΡΩΝ, μετά από λίγες μέρες (15 Οκτωβρίου του 1995) στο Ιβανώφειο!
Σίγουρα θα έμενα με το απωθημένο ότι δεν θα έβλεπα “ποτέ” (!) ζωντανά την κλασική σύνθεση των Irons, αυτή που είχε ξεγεννήσει τόσους κλασικούς δίσκους κατά την προηγούμενη δεκαετία, όμως είχα εμπιστοσύνη στην επιλογή του Αρχηγού και, τέλος πάντων, την τελευταία φορά που υπήρξε αλλαγή στη θέση του τραγουδιστή, τα αποτελέσματα ήταν παραπάνω από εντυπωσιακά, άρα γιατί όχι και τώρα;
Το εξώφυλλο για άλλη μια φορά απέτυχε να με προϊδεάσει θετικά συμβάλλοντας έτσι στην προκατάληψη που μου δημιουργήθηκε με τον καιρό ότι κακό εξώφυλλο κατά κανόνα συνεπάγεται και κατώτερο των προσδοκιών δίσκο!
Επί της ουσίας τώρα, η εισαγωγή του “Sign of the Cross” αλλά και η συνέχεια του, πήγαν να διαλύσουν τις αμφιβολίες, το “Lord of the Flies” συνηγόρησε προς αυτή την κατεύθυνση, όμως σταδιακά η ακρόαση έγινε κουραστική. Η μεγάλη διάρκεια του δίσκου έπαιξε σίγουρα ρόλο, η παραγωγή επίσης, όμως αυτό που έφταιξε κατά κύριο λόγο ήταν η μονοδιάστατη, άχρωμη, παντελώς στερούμενη ευρύτητας και έκτασης φωνή και ερμηνεία του, συμπαθέστατου κατά τ’ άλλα, Blaze Bailey.
Εντυπώσεις που επιβεβαιώθηκαν και ενισχύθηκαν στο live όπου η κοιλιά ήταν εμφανέστατη στα καινούρια κομμάτια και ο Blaze απεδείχθη ανεπαρκέστατος.
Αυτό που πρέπει να πιστώσουμε όμως στο X Factor είναι ότι εν πολλοίς “έδειξε” το ύφος των Maiden από εκεί κι έπειτα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι περιέχει εξαιρετικές ιδέες και ότι αν είχε κάποιον στοιχειωδώς επαρκή τραγουδιστή (όχι απαραίτητα τον Dickinson) θα έχαιρε πολύ μεγαλύτερης εκτίμησης…
Ίσως να φταίει και ότι το συνδυάζω με εκείνη την εποχή και τις όμορφες αναμνήσεις που κουβαλάει!
11 Likes