define γαργαλητό μπάσο με phonetic spelling παρακαλώ
Be Quick Or Be A Long Distance Runner απλα λιωνω
Ο δίσκος που δεν γουστάρει να μνημονεύσει ούτε η Ευανθία…
Ο χειρότερος δίσκος της μπανταρας που όλες οι υπόλοιπες μπάντες θα ονειρευόταν να έχουν κυκλοφορήσει
Ή και όχι
Anyway
(post deleted by author)
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ πλήρωνα για να ακούσω τον Educated Fool και τους Amigos από Bruce-άκο.
Χειρότερο album Maiden, αναντίρρητα, αλλά ίσως κι ευτυχώς, ε, βάσει των όσων δρομολόγησε.
Καλα δεν ειναι και σεναγκερ
Εγω δεν το μισω το Virtual XI, μια χαρα ακουγεται το μισο. Ουτε καν η μεγαλη διαρκεια του Angel and the Gambler δε με χαλαει. Αυτο που με χαλαει στον δισκο ειναι οτι μερικα τραγουδια ειναι απιστευτα παιδικα και παιδιαστικα ταυτοχρονα. Και ενω καποτε μου αρεσαν, πλεον δεν μπορω να τα βαλω ουτε για πλακα. Τραγουδια οπως τα Lightning Strikes Twice, Como Estais Amigos (απιστευτο cringe), και Don’t Look To The Eyes Of A Stranger για παραδειγμα.
Προσωπικα το προτιμω απο τα μισα reunion albums, ακομα κι ετσι.
Θα έλεγα το Final Frontier για μένα. Μάλλον επειδή στην πορεία τους ξεπέρασα κάπως και το virtual το είχα ακούσει σε τρυφερή ηλικία οπότε όλο και κάτι έμεινε. Ενώ το Frontier πήγε άπατο.
True.
Το πρώτο μου άλμπουμ, τρομερό. Λίγο μπλουζ, λίγο ποπ, κομμάτια που είναι πιασάρικα. 8 τραγούδια, LP length, τότε που οι Maiden είχαν ακόμα μέτρο, δυστυχώς το έχασαν λίγους δίσκους αργότερα. Λίγοι γνωρίζουν για την ύπαρξη του EP An Introduction To… Virtual XI το οποίο κυκλοφόρησε πριν από το άλμπουμ και περιείχε τα 3 πρώτα τραγούδια unmastered! Τόσο λίγοι που δεν υπήρχε στο ίντερνετ μέχρι να το ανεβάσω.
Η ποιότητα ήχου είναι κλάσεις ανώτερη από το τελικό CD
Συμφωνω , το frontier ειναι με διαφορα το χειροτερο αλμπουμ τους…πλεον ουτε το τελευταιο μου αρεσει οσο οταν ειχε βγει… Και αυτο ισχυει για ολα τα τελευταια τους
Θεωρω οτι σε αυτον τον δισκο ξεκιναει το χασιμο του μέτρου, με τρανταχτό παράδειγμα το Angel and the Gambler το οποιο είναι ατελειωτο χωρις λογο.
Νομίζω ότι στο Virtual XI, ήταν η τελευταία φορά που έκαναν κάτι διαφορετικό, όπως με κάθε δίσκο τους μέχρι τότε, μετά από κει, από το reunion και έπειτα, ανακύκλωση και μόνο. Αυτό βέβαια, ίσως να οφείλεται στο κράξιμο που είχε πέσει τότε για τον Bayley συνεπώς, επέστρεψαν στη δοκιμασμένη συνταγή που αρέσει σε όλους.
Φυσικά και δε λέω ότι το Angel & The Gambler είναι αριστούργημα, έχει καλή μελωδία μεν αλλά μπουχτιζει κάποιος με τη συνεχή επανάληψη. Το Futureal εννοείται πως είναι κομματάρα, στα κλασικά τους θα έλεγα, κάτι αστειότητες όπως το Lighting strikes twice, είναι κρίντζι, γενικά έχει είτε πολύ δυνατά κομμάτια, είτε εντελώς φόλα, πρακτικά όμως το ίδιο είχε γίνει και με το Fear Of The Dark κάτι χρόνια πρίν.
Γενικά, αυτό με τις διάρκειες είναι κάτι που μαστίζει όλα τα παλιά συγκροτήματα, το βινύλιο ως format, είχε πολύ συγκεκριμένη διάρκεια υλικού που μπορούσε να φιλοξενήσει, επομένως, ήταν πολύ πιο επιλεκτικοί στο τι θα μπει στο δίσκο, γι’αυτό πολλές φορές λέμε πόσο καλός είναι ένας δίσκος με το “δεν περισσεύει νότα”. Αυτό με το CD άλλαξε επομένως, οι διάρκειες τραβηγμένες από τα μαλλιά, μπαίνει υλικό απλά για να καλυφθεί η διάρκεια του CD, χωρίς να σημαίνει ότι από την αρχή μέχρι το τέλος, όλα τα κομμάτια είναι άξια προσοχής. Αυτό νομίζω έχει “φάει” τους Maiden.
Θα μου πει κάποιος, ακόμα και παλαιότερα είχαν τα εκτενή κομμάτια (Rime Of The Ancient Mariner, Seventh Son…), σε εκείνα όμως, η μεγάλη διάρκεια εξυπηρετούσε το κομμάτι, εξελισσόταν μια ιστορία, μετά, στα μεταγενέστερα, απλά φλυαρία χωρίς ουσία, για να φανεί ότι μπορούμε να γράψουμε κομμάτια μεγάλης διάρκειας, εκεί χάθηκε η μπάλα.
το λατρευω το αλμπουμ, με εξαιρεση τη διαρκεια (και οχι το ιδιο το κομματι) του angel.
πολυ αδικημενο. αποδιοπομπαίος τραγος της reunion καταστασης.
το como καπου κριντζαρει, αλλα το αγαπω,οχι αστεια!
το lightning εχει μια απο τις ωραιοτερες εισαγωγες και πασχει στο ρεφρεν. δεν ηταν και η πρωτη φορα βεβαια (πχ invaders).
futureal το καλυτερο “μικρο” μετα το 88’ και απο τα καλυτερα dave solos ever!
ο blaze ωραιος,αν και με τραυματισμενη αυτοπεποίθηση και μερια παραγωγη (στα φωνητικα).
χωρις να πιανει βεβαια τα επιπεδα της μετα μειντεν πορειας του.
τελευταια φορα που δοκιμασαν τα ορια τους.
το προτιμω απο τα μετεπειτα.
final και book πατος.