Jazz 'n' Fusion

Κυκλοφορίες Rockipedia
#441

Το νου σας τζαζόβιοι φίλοι φορουμίτες. Κάποιοι γνωρίζετε για την εκπομπή που κάνω τις Πέμπτες. Ε λοιπόν, έχω στα σκαριά κάτι πολύ ιδιαίτερο για όταν πιάσουν τα κρύα. 8)

Προσοχή. Εδώ δε μιλάμε για μία ή δύο εκπομπές, αλλά για σειρά ολόκληρη που θα τραβήξει καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα και θα καταπιαστώ με όλη την ιστορία της μουσικής, από τις αρχές του αιώνα ως τη σύγχρονη εποχή! Δε θα ξεκινήσω ακόμα, μάλλον προς Νοέμβρη το κόβω, ωστόσο το αναφέρω από τώρα για να μαζέψω “κοινό”. :stuck_out_tongue:

Συν οτι οι μουσικές προτάσεις σας είναι και με το παραπάνω ευπρόσδεκτες. :wink:

#442

Nina Simone?

#443

Η ερώτηση πάει σε μένα, για το αν θα την συμπεριλάβω στην εκπομπή? Αν ναι, νομίζω η απάντηση είναι αυτονόητη! (δεν είναι τυχαία η παρουσία της στο μέσο της αφίσας, κάτω από την “ιστορία”)

ΥΓ - Αν η ερώτηση είναι γενικότερη, τύπου “τι να ακούσω από Nina Simone”, νομίζω μια συλλογή από τα γνωστότερα της τύπου best of, το “Nina Simone Sings the Blues” και το “Wild Is The Wind” album είναι ό,τι πρέπει.

#444

Η ερώτηση είναι τι να ακούσω?:stuck_out_tongue:

#445

Δες πάνω. Σε πρόλαβα. :wink:

#446

Thank you.

#447

[B]Demon Fuzz : Afreaka![/B]

To 1970 μια παρέα αφρικανών (ή αφρικάνων) βρίσκεται στο Λονδίνο, αποφασίζουν να φτιάξουν συγκρότημα, και τελικά γυρίζουν δίσκο…!
Το αποτέλεσμα είναι ένα afro - psych - jazz - rock - fusion μανιφέστο που θα σας καταπλήξει. Έχει απ’όλα, και hammond - ιές έχει, έχει και voodoo έχει, και άλλους διάφορους εκλεκτούς μεζέδες (της ώρας).
Λέγεται ότι οι demon fuzz είναι από τα πιο sample - αρισμένα σχήματα της βρετανικής underground σκηνής.
Τσεκάρετε.
Με αφορμή τη μέγιστη κυκλοφορία των Goat, το αφήνω εδώ.

[SPOILER][/SPOILER]

Γραφείο prog προπαγάνδας / πτέρυγα ομπσκιουρ ποδολάγνων σατανιστών.

#448

Πες τα ρε μεγαλε,δισκαρα!!!Πολυ ωραιος ηχος.
Τους ανακαλυψα πριν καποιους μηνες και μου αρεσαν πολυ!!!

#449

Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Άντε να λύνονται μερικές γραβάτες σιγα - σιγα και σ’ αυτό το thread!

#450

Λοιπόν θέλω κάποιος να με καθοδηγήσει στο τι να ακούσω από Gillespie. Δεν θέλω ένα δύο άλμπουμ όμως αν γίνεται, πείτε δυο λογάκια παραπάνω. Ευχαριστώ.

#451

Λοιπόν hopeto, η δισκογραφία του Ντίζι Γκιλέσπι είναι τεράστια και ολίγον χαώδης, όχι φυσικά στο βαθμό που είναι η αντίστοιχη του Σαν Ρα και μάλλον περισσότερο από αυτή του Μάιλς Ντέιβις που έχει μια κάποια συνοχή τόσο ως προς το στυλ και τη εμφανή διάκριση των ξεχωριστών περιόδων
Ένα πράγμα που πρέπει να γνωρίζει αυτός που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική του είναι ότι αποτέλεσε έναν από τους κύριους πρωταγωνιστές στη δημιουργία δύο νέων τάσεων στη τζαζ των δεκαετιών ?40 και ?50. Από τη μια συμμετείχε με κυρίαρχο ρόλο στα προοδευτικά συγκροτήματα του Τσάρλι Πάρκερ που διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτηριστικό ήχο του μποπ και μάλιστα στην πρώιμη και στριφνή μορφή του, αυτή του μπή-μποπ, ενώ από την άλλη λειτούργησε και ως πρωτοπόρος στην μείξη της τζαζ με την κουβανέζικη μουσική δημιουργώντας το νέο είδος της Afro-Couban τζαζ (ή λάτιν τζαζ). Στην πραγματικότητα ο Ντίζι Γκιλέσπι στήριξε σε μεγάλο βαθμό την προσωπική του πορεία στη μουσική πάνω σε τρία βασικά στοιχεία: το μποπ, την αφρο-κουβανέζικη παράδοση και τις μεγάλες μπάντες. Η δισκογραφία του για μια είκοσιπενταετία περίπου [1945-70] στηρίζεται σε αυτά τα στοιχεία και διαφοροποιείται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό πάντα υπέρ του ενός κατά περίσταση και εναντίων των άλλων δύο (από το ?69-?70 και μετά διαφοροποιείται σε μεγαλύτερο βαθμό χάρη σε κάποιες συνεργασίες του, για τις οποίες κάνω ξεχωριστή αναφορά στη συνέχεια). Αυτές οι μεταβλητές παραμένουν σταθερές ως προς το αριθμό αλλά διαφοροποιούνται ως προς το ποσοστό που γίνονται εμφανείς στο αποτέλεσμα της κάθε ηχογράφησης. Αυτό το γεγονός νομίζω ότι εξαρτάται από το στυλ και τον χαρακτήρα του ήχου που θέλει να προωθήσει η εκάστοτε δισκογραφική εταιρία ακόμα και για αυτόφωτους αστέρες όπως ο Ντίζι, άλλωστε το label στο είδος της τζαζ, αποδεδειγμένα έπαιξε και παίζει αν όχι κυρίαρχο, τουλάχιστον σημαντικό ρόλο ως προς τη διακριτότητα του ήχου σε σχέση με τους ανταγωνιστές. Λαμβάνοντας υπόψιν αυτό το δεδομένο είναι χρήσιμο να διακρίνουμε τις ξεχωριστές περιόδους στη δισκογραφία του Γκιλέσπι ως RCA περίοδος (40s), Verve περίοδος (50s), Phillips και Limelight περίοδος (60s) και Pablo περίοδος (70s και ύστερα).

Από τη Verve περίοδο διακρίνω τις ακόλουθες δουλειές για αρχή:
Dizzy Gillespie with Roy Eldridge [1954], η πρώτη από τις δύο κλασικές του για τα 50s.
Bird and Diz [1956], ηχογραφήσεις από το 1950 με τον Τσάρλι Πάρκερ.
Dizzy in Greece [1957], με τον ίδιο ντυμένο τσολιά στο εξώφυλλο ύστερα από φωτογραφία που έβγαλε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα. Για περισσότερα στο λινκ: http://rockandrollcircus.wordpress.com/2012/06/22/dizzy-gillespie-in-greece/
At Newport [1957], η δεύτερη από τις δύο κλασικές του για τα 50s.
Duets: Sonny Rollins and Sonny Stitt [1957].

Από τη δεκαετία του ?60 πολύ ενδιαφέρον είναι το:

Soul & Salvation [Tribute 1969]

600×600

Δίσκος σαφώς επηρεασμένος από την γενική ατμόσφαιρα της εποχής και τη μόδα των περισσότερων μαύρων μουσικών της τζαζ να ενσωματώσουν στη μουσική τους στοιχεία από το r&b και τη γενικότερη τάση να βγάλουν μέσα από τη μουσική τους τον χαρακτήρα της «μαυρότητας», ένα στοιχείο που αποτελούσε λόγο υπερηφάνειας για τις πλατιές μάζες των αφροαμερικανών. Γενικά ωραίος δίσκος που ακούγεται άνετα από την αρχή μέχρι το τέλος και περιλαμβάνει πράγματα που δύσκολα περιμένει κάποιος που γνωρίζει μόνο την προϊστορία του Γκιλέσπι. Σε περίπτωση επιθυμίας για αγορά είναι λίγο δυσεύρετος και το βλέμμα καλό είναι να στραφεί προς Ιαπωνία μεριά και την Pony Canyon.
Μικρό δείγμα:

  1. Stomped and Wasted
    http://www.youtube.com/watch?v=XFCeGl8jsfg
  2. Pot Licka
    http://www.youtube.com/watch?v=oWw63MbZ-1M

Από τα τέλη του ?60, αρχές του ?70 ο Ντίζι Γκιλέσπι έχει αρχίσει να διευρύνει τους ορίζοντες στο στυλ που επιθυμεί να ηχογραφήσει μουσική δίνοντας σ? αυτήν έναν πιο crossover χαρακτήρα. Όχι ότι αυτό δεν το έκανε και παλιότερα, η μουσική του πάντα θεωρούνταν crossover (λάτιν, world fusion κτλ), απλώς τώρα παίρνει την αυθεντική μορφή της ορολογίας που συνδέει δύο περισσότερα είδη από την ευρύτερη μαύρη μουσική. Η πιο επιτυχημένη, ωραία, απολαυστική για τα δικά μου κριτήρια προέρχεται από την συνεργασία του με τους εξίσου σπουδαίους τρομπετίστες Roy Eldridge, Harry ?Sweets? Edison, Clark Terry και τον βετεράνο μπλούζμαν Big Joe Turner σε έναν δίσκο που ανάθεμα κι αν μπορεί κάποιος να κατασταλάξει στον αν θεωρείται τζαζ ή μπλουζ , για την ακρίβεια ηλεκτρικό μπλουζ με έναν τζαμάτο 70s ήχο που είναι μεν ηλεκτρικός αλλά σε καμία περίπτωση κάφρικος. Είναι κλασικός και ταυτόχρονα αντιπροσωπευτικός της εποχής του. Δεν είναι τζαζ-μπλουζ, είναι ή τζαζ ή μπλουζ ανάλογα με τη διάθεση του ακροατή και την οπτική από την οποία του τη βαράει να τον ακούει.

Dizzy Gillespie / Roy Eldridge / Harry ?Sweets? Edison / Clark Terry / Big Joe Turner
The Trumpet Kings Meet Joe Turner [Pablo 1975]

500×503

Το άλπμουμ αποτελείται από τέσσερις συνθέσεις παιγμένες με υψηλή τεχνική και αρκετή ψυχή:

  1. Mornin?, Noon and Night
    http://www.youtube.com/watch?v=R1aHbWtgbDI

  2. I Know You Love Me Baby
    http://www.youtube.com/watch?v=1LoTuMHIKLs&feature=related

  3. TV Mama
    http://www.youtube.com/watch?v=IKKRV3nKo_M

  4. ?Tain?t Nobody Bizness If I Do
    http://www.youtube.com/watch?v=rJ13-HcF9Mc&feature=related

Μετά από το σούπερ επιτυχημένο πείραμα του The Trumpet Kings? δεν κάνει καμία εντύπωση η προσπάθεια τoυ Ντίζι Γκιλέσπι να δοκιμάσει να βγάλει κι έναν τζαζ-φανκ δίσκο με τη βοήθεια του μάστορα σ?αυτό το στυλ Lalo Schifrin, υποθέτω πάνω στα πρότυπα που καθιέρωσαν δίσκοι όπως τα Prelude [CTI 1972] και Deodato 2 [CTI 1973].

Free Ride [Pablo 1977]

  1. Unicorn
    http://www.youtube.com/watch?v=J-3FwDJN9-s&feature=related

  2. Fire Dance
    http://www.youtube.com/watch?v=PqQ0CMi2DH4&feature=related

  3. Incantation
    http://www.youtube.com/watch?v=5ipbzKl-L-g&feature=related

  4. Wrong Number
    http://www.youtube.com/watch?v=hOwh2TOb7xU&feature=related

  5. Free Ride
    http://www.youtube.com/watch?v=60Nuas5-qcM

  6. Ozone Madness
    http://www.youtube.com/watch?v=S9G7VG1lB8c&feature=related

  7. Love Poem for Donna
    http://www.youtube.com/watch?v=JYiUg7YVtvo&feature=relmfu

  8. The Last Stroke of Midnight
    http://www.youtube.com/watch?v=F9CAM2v-7rU&feature=relmfu

#452

υπερ ποστ απο cj, και ευκαιρία να ξαναπιάσω κάποια δισκάκια του.
χοπέτο καλό κουράγιο :stuck_out_tongue:

να πούμε πάντως πως συνέχισε να ηχογραφεί και στη συνέχεια (80ς και αρχές 90ς) με δίσκους να βγαίνουν μέχρι και λίγο πριν τον θανατο του (1993) αφού έπαιζε σε κλαμπ μέχρι τέλους.

#453

Ωραίος ο CJ. :thumbup:

#454

Ευχαριστώ πολύ CJ, καλύτερη απάντηση κι απ’ότι είχα στο μυαλό μου!

#455

Παρακαλώ hopeto (και ευχαριστώ ellanor :D), να προσθέσω και μια τελευταία πρόταση για τον Γκιλέσπι που παρέλειψα στο προηγούμενο ποστ:

[B]The Real Thing [/B][Perception 1970]
O Γκιλέσπι κάνει τα δικά του και τον σιγοντάρουν ο Phill Upchurch στο μπάσο Fender (παρεπιμπτόντως αγαπημένος κιθαρίστας/μπασίστας και διαόλου κάλτσα ο τύπος, έχει συμμετάσχει σε ένα κάρο τοπ ηχογραφήσεις), ο James Wood στο σαξόφωνο, οι Eric Gale και George Davis στην κιθάρα και κανά δυο τρεις άλλοι σε ντραμς και πιάνο. Πολύ καλή σύνθεση που παίζει μερικούς παπάδες χωρίς όμως για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο να φτάνει στο απόλυτο. Σε κάθε περίπτωση είναι ευχάριστη μουσική που έχει ως βάση την τζαζ και πότε πότε λοξοκοιτάει στο r&b, πότε στο ροκ και πότε στη φανκ. Αξίζει να ελεγχθεί…

Όπως λέει και ο mindcrimeK, καλό κουράγιο… στη μελέτη! :slight_smile:

#456

Μπράβο στον Country Joe. Για χάρη του βασιλικού ποτίζεται κι η γλάστρα που λένε :slight_smile:
Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις με αχανείς δισκογραφίες (σύνηθες φαινόμενο στη τζαζ), οι δισκο-προτάσεις σώζουν ζωές…

Και μιας και αναφέρθηκε και ο Charlie “Bird” Parker, να πούμε ότι υπάρχει μια ωραία βιογραφική ταινία γι’αυτόν ονόματι [B]“Bird”[/B] του 1988, σκηνοθεσίας Clint Eastwood με πρωταγωνιστή τον Forest Whitaker. Είναι λίγο μεγαλούτσικη βέβαια και δεν την έχω δει ακόμη…:stuck_out_tongue:

Ας προτείνω κι εγώ κάτι άλλο τώρα:

[SIZE=“4”][B]Don Sebesky - Giant Box[/B][/SIZE] (1973)

Αυτό το είχα πετύχει σε ένα μπλογκ και ως μυρωδιάς έπαθα πλάκα με όλα αυτά τα ονόματα που αναγράφονταν στο εξώφυλλο. Το κατέβασα αμέσως και τελικά ήταν από τις περιπτώσεις που το “όπου ακούς πολλά κεράσια…” δεν ισχύει.
Ετούτος ο τύπος που λέτε ο Don Sebesky, πήρε το πράσινο φως από τον Creed Taylor της CTI Records, μάζεψε την αφρόκρεμα του ρόστερ της εταιρίας και έφτιαξε ένα δίσκο επικών διαστάσεων.
Όσο μεγάλη είναι η λίστα των πασίγνωστων μουσικών που συμμετέχουν, τόσο μεγάλη είναι και η ποικιλία των διαφορετικών ήχων που περιλαμβάνει αυτό το διπλό album.

Διαβάστε λεπτομέριες εδώ: [I]http://en.wikipedia.org/wiki/Giant_Box[/I]

#457

[B]Lloyd McNeil Quartet - Asha (1969)[/B]

Ο Lloyd McNeil, εκτός από μαθητής του Picasso (του Pablo), είναι και εξαιρετικός φλαουτίστας. Το “Asha” πρωτοκυκλοφόρησε το 1969 σε μόλις 1000 κόπιες.Στο συγκεκριμένο δίσκο πλαισιώνεται από εξαιρετικούς μουσικούς και το αποτέλεσμα νομίζω είναι μαγευτικό. Αν και ξένα χωράφια για μένα (η αλήθεια είναι), τολμώ να το προτείνω στους φίλους της jazz.
Ψηθείτε.

#458

Από το εξώφυλλο βλέπω ότι το [B]Asha[/B] είναι επανέκδοση της Universal Sound η οποία επανεκδίδει κυρίως δίσκους από την underground τζαζ σκηνή της Νέας Υόρκης, κυρίως σέβεντις και οι περισσότεροι αν όχι όλοι είναι άγνωστα διαμάντια ([B]If[/B] / Nathan Davis, [B]Rhythmatism[/B] / Steve Reid, [B]Gemini[/B] / Marcus Belgrave και [B]Maulawi [/B]/ Maulawi Nururdin. Ειδικά το τελευταίο είναι κορυφή, ίσως το πρώτο δείγμα από μείξη τζαζ και ραπ, μιλάμε για το έτος 1974!!!)…

Καλή επιλογή…

#459

Τζαζόφιλοι φορουμίτες, απόψε ξεκινάμε το μεγάλο μας ραδιο-φονικό αφιέρωμα στην ιστορία της τζαζ! Η παρουσία σας είναι απαραίτητη. 8)

Περισσότερες λεπτομέρειες στο ραδιοφωνικό θρεντ. :wink:

#460

Aυτο ειναι ενα αλλο album με το οποιο εχω κολλησει τελευταια.
Καλοπαιγμενη jazz με funk στοιχεια και αρκετη soul και bossa nova απο δυο σημαντικους μουσικους της jazz.
Μιας jazz σαφως πιο εμπορικης,αλλα πολυ καλυτερης για μενα και πολυ πιο ταιριαστης στο αυτι μου μακρυα απο την hard bop και ο,τιδηποτε εχει σχεση με bop jazz που προσωπικα δεν αντεχω καθολου.
Παρτε μια γευση …

Και μια και πιασαμε τους θυσαυρoυς της Impulse,να μην ξεχασω να αναφερω και τον Oυγγρο[B] Gabor Szabo [/B]με τον οποιο επισης εχω ξανακολλησει τελευταια.Ο τυπος επαιζε στα μεσα της δεκαετιας του 1960 gypsy jazz και balkan σοπους πολυ πριν αυτα ολα γινουν γνωστα.
Παρτε δυο κομματακια του και πειτε κι εσεις τη αποψη σας…


(Κατι θυμιζει,ετσι???)

Πολυ καλος δισκος του το ‘’[B]Spellibinder[/B]’’ που σκεφτομαι να αποκτησω λειαν συντομως…