Την είδα μόλις…Χμ,καλή ταινία, μου αρέσει γενικά ότι παραπέμπει σε μαύρη μουσική κτλ, και έχει και μια κάποια ατμόσφαιρα. Δεν ξέρω κατά πόσον ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα βέβαια, κάποια περιστατικά τουλάχιστον, κατά πόσο είναι αληθινά. Πάντως διαβάζοντας την αυτοβιογραφία του Miles Davis αυτόν τον καιρό, στην οποία μιλάει συνεχώς, ιδιαίτερα στην αρχή, για τον Bird και τον Gillespie μου φαίνεται πως τον παρουσιάζουν λίγο έως πολύ ωραιοποιημένο τον χαρακτήρα του. Αλλά δεν ξέρω και πολλά για να πω με σιγουριά. δείτε και πείτε.
Ο συγκεκριμενος δισκος σιγουρα δεν ειναι ο,τι πιο ευκολο κι ευπεπτο μπορει να ακουσει κανεις,αλλα ειναι σημαντικος δισκος.
Νομιζω δεν ειναι η μουσικη καθ αυτη που μαγευει κι εννοω οι συνθεσεις,αλλα αυτη η μουσικη πανδαισια με τα διαφορα ??παραξενα?? κι ασυνηθιστα οργανα που ανεβαζει το επειπεδο.Και μονο ο συνδυασμος σαξοφωνου και σιταρ,αλλα και αλλων οργανων που θυμιζουν το μπουζουκι ενω απο πισω ακουμε σαξοφωνο νομιζω ο,τι εστω και σαν συλληψη ειναι μεγαλιωδης.
Επισης εδω ο [B]Pharoah Sanders[/B] απλα εξουσιαζει τον δισκο μου φαινεται!!!
(Aπιστευτο κομματι!!!)
Kυκλοφορησε και ο καινουργιος του John McLaughlin : And Now Here This
http://www.johnmclaughlin.com/project/now-here-this/
Κατα τη γνωμη μου,μαζι με το industrial zen ο καλυτερος ηελκτρικος φιουζιον στουντιο δισκος που εχει βγαλει απο το the hearts of things πριν 15 χρονια
Toν McLaughlin τον παρέλαβα πρόσφατα, ακόμα δεν θα πώ γνώμη, αν και σίγουρα λαμβάνω υπ’ όψη μου τη γνώμη του γνωστού Μακλαφλινομαχαβισνουλόγου Jimmy Page! 8)
Ένα ωραίο fusion άλμπουμ που περίμενα σαν τρελός ήταν το δεύτερο προσωπικό του Jimmy Herring (Widespread Panic, Aquarium Rescue Unit):
[B]Subject to change without notice[/B]
Πριν 3 χρόνια το lifeboat μου ειχε φανεί ό,τι πιό κοντινό σε 70’s ηλεκτρικό fusion είχα ακούσει τα τελευταία χρόνια.
Εδώ δεν επαναλαμβάνεται ο παιχταράς. Στην αρχή, επειδή ήμουν τόσο ενθουσιασμένος από το lifeboat και περίμενα συνέχεια στο ίδιο στυλ, αυτός ο δίσκος με ξένισε.
Αλλά ακούγοντας τον πιό ψύχραιμα εκτίμησα αυτό που έκανε εδώ. Πιό καθαρός και τζαζίστικος ήχος στην κιθάρα σε σχέση και με το lifeboat και τον ήχο του με τους Panic. Το Red Wing Special που ανοίγει τον δίσκο είναι Jazz manouche (Gypsy Jazz) με φρασεολογία επηρεασμένη από τον Django και τους διαλόγους με το βιολί να παραπέμπουν στους αντίστοιχους με τον Grappelli. Στη συνέχεια το άλμπουμ θυμίζει έντονα τα instrumental jams των Grateful Dead στη δεκαετία του '70, παίρνει και country μονοπάτια αλλά αποδίδει και με τον καλύτερο τρόπο φόρο τιμής στους τιτάνες του fusion με μία αριστουργηματική διασκευή στο Hope! 
Jimmy Page εσύ ειδικά πρέπει να τον ακούσεις αυτόν τον δίσκο, αν δεν τον βρίσκεις πες μου να σου έχω κόπια στους Rosenberg Trio!
Τον εχω ακουσει ηδη και προκειται για δισκαρα απο τις λιγες 8) .Γενικα το Herring tον εχω σε μεγαλη εκτιμηση.To lifeboat (που εσει μου ειχες καψει) ηταν απιστευτο.Παιχταρας,εμφανιζεται και στο new universe festival CD/DVD ,το πρωτο Φιουζιον φεστιβαλ που εγινε(οργανωμενο απο την abstract logix).Το χεις τσεκαρει αυτο?Παιζει αναμεσα σε αλλους και ο Wayne Krantz που ειναι επισης πολυ αξιολογος,ο Machacek και διαφοροι αλλοι(αναμεσα τους θρυλοι οπως ο lenny white)
Nαί, το πήρα σε DVD.
Nα σου πώ την αλήθεια δεν με τρελαίνουν όλοι όσοι έχει μαζέψει η Abstract Logix πλέον, τον Krantz τον βαριέμαι κάπωε, ο Machacek είναι καλός αλλά μου θυμίζει υπερβολικά Holdsworth και φυσικά προτιμώ να ακούσω τον ίδιο τον Holdsworth!
Tα καλά της ονόματα είναι ο McLaughlin (φυσικά!) και ο Herring.
A, o fusion δίσκαρος της χρονιάς για μένα είναι το Posthaste των Ohmphrey! 8)
Aν δεν το βρίσκεις πες μου. 
Άτσα! Χαίρομαι πολύ για τη δήλωση φίλτατε. 
Δεν εχεις αδικο για τη πρωτη παραγραφο,ειδικα για τον machacek εισαι spot on.Για το κατω που λες δεν εχω ιδεα πιοιο ειναι ακουω τωρα μερικα και μπορω να πω οτι αυτο που ακουω δεν μου αρεσει καθολου 
Δεν θα το λεγα φιουσιον σε καμια περιπτωση και ο κιθαριστας επισης δεν μου αρεσει ΚΑΘΟΛΟΥ.Μου ακουγετε σαν μετριος μεταλας κιθαριστας(ολα αυτα ειναι ΓΝΩΜΗ,αλπιζω να μην αρπαχτει κανενας)
Πολυ καλο δισκακι απο τον κιθαριστα των Canned Heat που εδω φλερταρει με το fusion και το jazz rock πολυ δυνατα.Θα ελεγα οτι ο τυπος εχει πραγματικα rock υφος και ηχο και αυτο ειναι καλο φυσικα,αλλα απο την αλλη συνδυαζει πολυ καλα τις fusion δομες.
Υπενθυμίζω, απόψε βράδυ συνεχίζουμε το ιστορικό υπερ-αφιέρωμα μας στην Ιστορία της Jazz. Περισσότερα στο ραδιοφωνικό θρεντ. 8)
Αλήθεια; :-k
Μην επηρεάζεσαι από την παραμόρφωση και τα power chords, άκου και κανονικά (εκτός youtube) ολόκληρο το άλμπουμ.
Είναι δύο κιθαρίστες: O ένας, ο Chris Poland, έχει πράγματι μεταλικό (αλλά και fusion/progressive) παρελθόν αφού έπαιξε στα δύο πρώτα Megadeth τη δεκαετία του '80, αλλά η καρδιά του βρίσκεται αλλού. Tα άλμπουμ του με τους Ohm την τωρινή του μπάντα είναι ξεκάθαρα επηρεασμένα από ηλεκτρικό fusion των 70s.
O άλλος, ο Jake Cinninger, είναι από την jam μπάντα Umphrey’s McGee, δεν έχει σχέση με metal αλλά με αυτοσχεδιαστική μουσική.
Για αυτό και το project λέγεται Ohmphrey (Ohm + Umphrey’s)
Dekay και εγώ χαίρομαι που τελικά ασχολούμαστε μαζί τους περισσότεροι εδώ μέσα!
Aν και δεν ημουν σιγουρος κατα ποσο εδω ειναι το καταλληλο thread για να παρουσιαω τον εν λογω δισκο,ειπα τελικα να το βαλω εδω.
Ο Βραζιλιανος [B]Antônio Carlos Jobim[/B] ειναι ο μαστορας της [B]Bossa Nova [/B],ενας πραγματικα πολυ μεγαλος συνθετης που φλερταρε τοσο με την jazz oσο και με το latin.Προσπικα εχω ακουσει αρκετους δισκους του κι εχω να πω οτι ειναι πραγματικα σπουδιαος.Απο την αλλη ο [B]Franκ Sinatra [/B] ειναι για μενα η μεγαλυτερη φωνη του 20ου αιωνα και ρποσωπικα πεθαινω για την παρτη του.
Εδω λοιπον σε αυτην τη συμπραξη εχουμε ενα πανεμορφο και μελωδικοτατο δισκακι με γνωστες μελωδιες προσαρμοσμενες στο υφος και το στυλ και των δυο.
Ειναι σαφως easy listening ,αλλα δεν χαλιεμαι καθολου.
Στο ιδιο υφος και καλυτερο ειναι και το ‘’[B]Take Ten[/B]’’ του [B]Paul Desmond[/B],πρωην μελους του [B]The Dave Brubeck Quartet[/B]
Ναι ρε mule. Είχα γράψει για το album όταν πρωτοκυκλοφόρησε:
Θα το ξαναπώ γιατί αξίζει: όποιος ψάξει τον Chris Poland θα διαπιστώσει ότι είναι πολύ παραπάνω από ένας πρώην lead κιθαρίστας των Megadeth.
Πολύ μεγάλη μορφή.
R.I.P.
Οχι ρε.
R.I.P
Kαι να φανταστεις προχθες ακουγα το ‘‘Time Out’’
Πολύ σημαντική είδηση. Έγραψε ιστορία το άτομο, ήταν και πλήρης ημερών…θα ήταν πολύ ωραίο να γίνει μια μεγάλη μουσική γιορτή για πάρτη του.
A, ωραίος! 8)
Δεν το είχα δεί το ποστ σου όταν το είχες κάνει.
RIP DAVE BRUBECK 
Γίγαντας. Εζησε πολλά χρόνια και έδωσε πολυ σημαντικά άλμπουμ.
Ζωή σε λόγου μας.
ο αγαπημενος μου απο fusion ειναι ο dhafer youssef (τυνησιος).
πολυ δυνατη μουσικη και φωνητικα.
odd poetry