Σωστός ο karamourtzounis. Για το Viva Boma είχε γραφτεί κάτι παλιότερα σε άλλο θρεντ, [B][U]εδώ[/U][/B].
Οι Herd Of Instinct έβγαλαν δισκάρα πέρσι και να 'ναι καλά ο Inhuman Guitar που μας το πρότεινε. :thumbup:
Επειδή καλή μουσική βγαίνει συνεχώς στον αγαπημένο μας ήχο, ένα μικρό update ακουσμάτων:
[B][SIZE=“3”]Taylor?s Universe - Kind Of Red[/SIZE][/B]
O 11oς δίσκος των Δανών είναι πιθανότατα και ο τυχερός τους, αν και δε φαίνεται να τους απασχολεί πολύ η αναγνώριση από ευρύ ακροατήριο. Από το 1994 έχουν βγάλει ορισμένες εξαιρετικές δουλειές με προσωπικό πειραματικό ύφος και εμφανή αγάπη στο prog rock. Το συγκεκριμένο όμως album αναδεικνύει πρωτίστως τη μπάντα και δευτερευόντως τον Robin Taylor ως ιθύνοντα νου. Ο τίτλος είναι λογοπαίγνιο-φόρος τιμής σε 2 κλασικά albums του M. Davis και των KC. Τα κύρια στοιχεία εδώ είναι οι KC και οι VDGG και κατά 2ο λόγο οι jazz αναφορές σε MD και τα πρωτο-εναλλακτικά στοιχεία του Zappa. Σε αντίθεση με οτι προδίδουν τα παραπάνω, η κατάσταση ρυθμικά είναι μετρημένη και συγκρατημένη, δίνοντας χώρο στις φρασάρες που διαδέχονται η μία την άλλη και την ατμόσφαιρα που γενικά είναι smooth, σκοτεινιάζοντας απότομα (και τόσο ευχάριστα) σε 2 κομμάτια.
Ο δίσκος στέκεται στα όρια αριστουργήματος κατ’ εμέ, συνθετικά και ως άποψη και φυσικά λιγότερο σε επίπεδο σημαντικότητας. Πάντως, αν κάποιος ακούει prog rock, νομίζω οφείλει να το ακούσει.
[B][SIZE=“3”]Enochian Theory - Life… And All It Entails[/SIZE][/B]
Mεγάλη έκπληξη το 3ο album των ET. Oι metal επιρροές είναι πολύ λιγότερο παρούσες πια (γι’ αυτό το ποστάρω εδώ), τα brutal φωνητικά είναι ελάχιστα παρόντα και τα κυρίαρχα στοιχεία είναι οι Riverside, οι Porcupine Tree, οι Opeth του Damnation και η σύγχρονη (καταπληκτική) alt-prog σκηνή της Αυστραλίας. Πολύ μελωδικός δίσκος, ιδιόμορφα κομμάτια, αρκετά εσωτερικά, που περιέργως χτίζουν μια διαρκώς βελτιούμενη εικόνα, που αποκρυσταλλώνεται σε υψηλό επίπεδο.
Πολύ καλό album, ίσως όχι ισάξιο του Evolution: Creatio Ex Nihilio, αλλά αξίζει.
[B][SIZE=“3”]T.R.A.M. - Lingua Franca[/SIZE][/B]
Αυτό πραγματικά έλειπε από τη σύγχρονη μουσική. Η σύμπτυξη heavy και fusion έχει επιχειρηθεί αρκετές φορές με αποτελέσματα, άλλοτε ενδιαφέροντα και άλλοτε απλά ατυχή. Εδώ όμως υπάρχει θέμα. Η το όνομα της μπάντας είναι τα αρχικά των Tosin Abasi, Javier Reyes (των Animals As Leaders), Adrian Terrazas-Gonzalez (Mars Volta) και του φανταστικού Eric Moore (Suicidal Tendencies). Οι επιρροές που ακούγονται είναι King Crimson και Mahavishnu Orchestra με heavy, αλλά ταυτόχρονα και groove διάθεση. Στα 29 λεπτά ακατάπαυστης μουσικής μαγείας οι 6 απίστευτες συνθέσεις υποδηλώνουν απίστευτη δουλειά στη λεπτομέρεια, πράγμα δύσκολο για ένα project, και την τόσο επιτυχημένα συνδυασμένη αδιαμφισβήτητη ευφυΐα των 4 χειρουργών. Από τα καλύτερα πράγματα που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Αριστούργημα.
[B][SIZE=“3”]OHMphrey - Posthaste[/SIZE][/B]
Άξιο αναφοράς το Posthaste, 2ο album των OHMphrey, οι οποίοι αποτελούν σύμπραξη μελών των Umphrey’s McGee και των OHM και ένας εκ των τελευταίων είναι φυσικά ο Chris Poland, ένας από τους σημαντικότερους ηλεκτρικούς κιθαρίστες των τελευταίων 20 ετών κατά την προσωπική μου ταπεινή. Επίσης fusion μπάντα με πολλές prog αναφορές και πάνω απ’ όλα χιουμοριστική διάθεση και jamming στυλ, που κινείται στα υψηλότατα επίπεδα που υπόσχονται τα ονόματα των συμμετεχόντων. Πολύ ενδιαφέρον σε κάθε περίπτωση.
