Δεν εννοώ να ασχολούνται με διαφορετικό είδος κάθε φορά, σαφώς και θα επιλέξουν μια συγκεκριμένη φόρμουλα, άπαξ και δουν ότι λειτουργεί και τους βολεύει. Μέσα σε ένα συγκεκριμένο είδος όμως, φαίνεται πότε έχεις πραγματικά να πεις κάτι και πότε όχι.
Σαφώς και δεν περιμένω στα 50+ χρόνια καριέρας τους να ανακαλύψουν και πάλι τον τροχό, εκεί που θέλω να σταθώ, είναι στο γεγονός ότι η ανακύκλωση, έχει ξεκινήσει καιρό πριν, στο τώρα, είναι λογικό να υπάρχει.
Η τυποποίηση έχει ξεκινήσει καιρό τώρα, μέχρι το Painkiller, σε κάθε άλμπουμ έκαναν κάτι το διαφορετικό, από κει και έπειτα, αντιγραφή αυτού του προτύπου. Σαφώς και θα υιοθετήσουν μια φόρμουλα η οποία τους εξυπηρετεί, σκοπός όμως είναι να μη γίνει καραμέλα. Για να είμαι ειλικρινής όμως, το Painkiller έχει ανεβάσει τον πήχη τόσο ψηλά, λογικό είναι να θέλουν να πατήσουν πάνω σε αυτή τη φόρμουλα, ως πότε όμως, μέχρι εκείνη τη φάση, πειραματιζόταν και με κάτι διαφορετικό.
Για να μην παρεξηγηθώ, πολλά ακόμα αντίστοιχα κλασικά συγκροτήματα έχουν αυτό το θέμα, παίζουν για την πάρτη τους και καλά κάνουν, είμαι όμως της άποψης πως ότι είχαν να προσφέρουν, το έχουν προσφέρει και με το παραπάνω όλα αυτά τα χρόνια, δεν χρειάζονται ακόμα διαπιστευτήρια, ίσως για τις νεότερες γενιές για να καταλάβουν τι εστί αυτός ο θρύλος για τον οποίο μιλούν οι μεγαλύτεροι.
Στην τελική, υπάρχουν τόσα πολλά συγκροτήματα εκεί έξω, είμαι της άποψης ότι πρέπει να ακούμε οτιδήποτε έχει να μας προσφέρει το κάθε συγκρότημα, δεν ωφελεί να μένουμε κολλημένοι μόνο σε ένα συγκρότημα και οτιδήποτε μας προσφέρει. Στους Priest, με ενδιαφέρει το υλικό μέχρι το Painkiller, στους Maiden μέχρι το Seventh Son, στους Accept μέχρι το Russian Roulette κτλ, είναι όμως κάποια συγκροτήματα στα οποία, μπορώ να ακούσω ολόκληρη τη δισκογραφία τους, να βγάλω κάτι απ’ έξω (πχ Black Sabbath, Deep Purple).
Επειδή έχω ακούσει και άλλα συγκροτήματα, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ΓΙΑ ΜΕΝΑΝΕ, οι Priest προσέφεραν ότι ήταν μέχρι το Painkiller, αν για παράδειγμα άκουγα μόνο Priest, πιθανόν να άκουγα τον κάθε δίσκο που έχουν κυκλοφορήσει, έχοντας ανοίξει όμως ορίζοντες ως ακροατής, αρκούμαι σε πιο συγκεκριμένα πράγματα.