Δεν πρέπει να κολλάμε σε ονόματα, αυτά πάνε και έρχονται. Αν ένα τραγούδι είναι καλό είναι καλό , αν είναι κακό είναι κακό.
Sent from my iPhone 5 using Tapatalk
Δεν πρέπει να κολλάμε σε ονόματα, αυτά πάνε και έρχονται. Αν ένα τραγούδι είναι καλό είναι καλό , αν είναι κακό είναι κακό.
Sent from my iPhone 5 using Tapatalk
Νταξει,αυτο δεν ειναι απολυτο που λες.
Ως προς τι; Εννοώ οτι αν ένα τραγούδι μου αρέσει μου είναι αδιάφορο ποιος παίζει την κιθάρα πχ. Θα το απορρίψω δηλαδή επειδή δεν παίζει μέσα ο χ ιδρυτικός/ιστορικός μουσικός της μπάντας;
Ότι βέβαια υπάρχουν συγκεκριμένα πρόσωπα που κάποιες μπάντες χωρίς αυτά δεν υπάρχουν είναι γεγονός αλλά είναι ελάχιστες και πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις.
Sent from my iPhone 5 using Tapatalk
Αααα οι Priest…
11 χρονων το 85. Ακουγα ηδη scorpions ωσπου ο αδερφος μου εφερε σπιτι μια vhs με επιλογη metal videos.
Την παρακολουθησα ωσπου εσκασε αυτο…
http://www.youtube.com/watch?v=M_s-49rNCdw&feature=youtube_gdata_player
Μετα τιποτα δεν ηταν ιδιο…
Τα μαλλια μακρυναν, τα τζην στενεψαν και ηρθε το πετσινο μπουφαν με τα φερμουαρ.
Η φιγουρα του downing ακομη και σημερα οριζει πολλα πραγματα του τι εστι Heavy metal…
Α ρε νιατα…
Α ρε Priest…
sent from my dark haunted attic
Πολυ συχνα σκεφτομαι οτι αν υπηρχε χρονομηχανη θα ηθελα να γυρισω πισω στο χρονο και να ξαναζησω τις πρωτες φορες που ακουσα καποιες απο τις μελλοντικα αγαπημενες μου μπαντες που μου αλλαξαν την ζωη… Τι ωραιες αναμνησεις…
Yes sir !
[SPOILER]Battle Cry
(intro)
Dragonaut
(Live debut)
Metal Gods
Devil’s Child
(First time live since 2009)
Victim of Changes
Halls of Valhalla
(Live debut)
Love Bites
(First time live since 1986)
March of the Damned
(Live debut)
Turbo Lover
Redeemer of Souls
(Live debut)
Beyond the Realms of Death
Jawbreaker
(First time live since 1984)
Breaking the Law
Encore:
Hell Bent for Leather
Encore 2:
You’ve Got Another Thing Comin’
Living After Midnight
Defenders of the Faith[/SPOILER]
τρέχουν σάλια και ευελπιστούμε σε ευρωπαικό τουρ.
Φοβερό σετλιστ…αλλά ούτε ένα από Painkiller??
klein, τα χουμε ακούσει 100 φορες
Ηταν η εποχη που το metal υπηρχε μονο ως στιχος στο γνωστο κομματι των Steppenwolf.
Την βλέπω και την ξαναβλέπω αυτή την εμφάνιση κάθε τόσο… Σίγουρα μέσα στο τοπ 5 των συναυλιών που θα ήθελα να είχα δει από κοντά.
Φοβερo φεστιβαλ με Quiet Riot, Motley Crue, Ozzy,Judas Priest, Triumph Scorpions, Van Halen (Headliners). Ολοι στα ντουζενια τους.
Η φατσα του Tipton (και τα σολο του και το μπυρονι στην αρχη και τα παντα του ) ειναι ολα τα λεφτα.Και ο Halford κανει με τοση ευκολια οτι θελει την φωνη του. Καλος και τιμιος ο Holland αλλά ο Travis ειναι απιθανος ! Με το παιξιμο του ανεβαζει ολοκληρη την μπαντα.
Εκπληκτικη εμφανιση . 1 ωρα μουσικης και κυλαει σαν νερακι.
Οι Priest παιζει να ειναι η αγαπημενη μου μπαντα απο τις καθαρα Αγγλοκλασικοχεβιμεταλαδικες (δεν βαζω μεσα Black Sabbath, Motorhead) …
H κορυφαία για μένα εμφάνιση των JUDAS fucking PRIEST είναι το Live in London το 2001.
Αν και όταν μιλάμε για Priest μιλάμε για την κορυφαία live μπάντα όλων των εποχών στο heavy metal.
Δεν ήταν Priest.
Ντροπή γούστα είναι αυτά βέβαια, όποτε σεβαστό αλλά και μόνο το setlist να βάλεις κάτω, δε συγκρίνονται με εποχές Halford.
Η πλάκα είναι ότι την εποχή που άρχισα να ακούω Priest, είχε μόλις έρθει ο Ripper και μετά από λίγα χρόνια έβγαλαν το live meltdown όποτε κι εγώ ήρθα σε επαφή με κάποια από τα κλασσικά τους με την φωνή του Τιμ αλλά όταν άκουσα μετά τις αυθεντικές εκτελέσεις, δε γύρισα ποτέ πίσω… δεν συγκρίνονται. Άλλωστε αν δεις, ο Τιμ έχει πάρει πολλά από τον Rob ακόμα και στο πως τα τραγουδάει live.
Απόλυτο highlight ο Rob όμως. Δες αντιδράσεις σε σχεδόν όλα τα κομμάτια, ποσό τα γουστάρει. Πχ victim of changes στα κοψίματα δες ποσό χτυπιέται και τις γκριμάτσες. Δες τους (οκ λίγο ανάλαφροι αλλα τον τιμά ακόμα περισσότερο αυτό) χορούς που κανει και τις κινήσεις σε κομμάτια από τη μέση και μετά… Τα χαμόγελα ανάμεσα στα κομμάτια και όταν τα προλογίζει. Το ζει, το ευχαριστιέται και επιστρέφει την ενέργεια στο κοινό με εκπληκτικό σόου.
Καλά, έπος και το πως μπαίνει στο πρώτο κομμάτι. Εμφάνιση και άνεση. Και βγάζει αυτόν τον φοβερό τόνο φωνής χωρίς να ζοριστεί καν. Απίστευτος. Metal God.
Επειδη με πορωσες με τους Priest , χθες και σημερα εβλεπα βιντεακια και προσεχα τον Ηalford στα 80s.
Μου φερνει πολυ σε Freddie Mercury o τροπος που κινειται πανω στη σκηνη (αληθεια πως και δεν ηταν παρων στη συναυλια που εγινε το 1992; ) . Εντυπωσιακοτατος!
Και αλλη μια παρατηρηση … ποσο αλλαξε τον τροπο που εμφανιζονται πανω στο σανιδι αρκετοι καλλιτεχνες (ειδικα του Heavy Metal) η φαση του Bay Area ; Εφεραν αυτη την Punk αισθητικη πανω στο σκηνη. Δεν χρειαζοταν να φορεσουν καποιο ειδους κουστουμιου (και λιγο αργοτερα το grunge) .
Τα καθημερινα τους ρουχα και βουρ για την συναυλια (και οι Motorhead εκαναν το ιδιο αλλα μιλαω περισσοτερο για την Αμερικη που ηταν ο μεγαλος στοχος τοτε) ! Αλλαξαν δραματικα πολλα πραγματα εκεινη την εποχη.
Ο Rob είχε εξωπραγματική απόδοση στα '80s.
Δεν ξέρω αν τα έχετε δει, αλλά οι Priest έχουν από τα πιο κακά αστεία video clips που έχουν γυρυστεί ποτέ. Η σκηνή στο Breaking The Law που ο Halford ανοίγει τα κάγκελα, είναι μνημειώδης.
επικο video. Μεχρι και ο μπατσος με την ψευτικη κιθαρα ειναι απιθανος.
Τρελη cultιλα τα video των 80s απο τις περισσοτερες μπαντες !!! Δεν ξερω ομως για καποιο λογο οι Priest παρα την γελοιοτητα του πραγματος δεν επεσαν ποτε στα ματια μου.
παρε και το commercial success της μπαντας !!!
Έτσι, “idol of millions” λέει σε κάποια φάση νομίζω .