Τραγουδάρα… Ίδια κατηγορία με Dreamer Deceiver από το Sad Wings και Here comes the Tears από Sin after Sin (το οποίο συχνά χρησιμοποιεί ο Akerfeldt για να ζεστάνει τη φωνή του πριν τις συναυλίες) αλλά και πολλά ακόμα από εκείνη την εποχή (πχ Last Rose of Summer).
Νομίζω ότι η αγαπημένη μου ερμηνεία από Halford της δεκαετίας του 70 (όχι τόσο φωνητικά όσο δραματουργικά) είναι το Never Satisfied από το ντεμπούτο τους.
Για το Stained Class τα έχω ξαναπεί σε αυτό το topic: Το θεωρώ το καλύτερο άλμπουμ τους και σίγουρα το πιο μπροστά από την εποχή του.
32 χρόνια από την κυκλοφορία του. Προσωπικά, είναι ένας από τους αγαπημένους μου Judas Priest δίσκους και ομολογώ ότι στην παρούσα φάση, τον προτιμώ σε σχέση με το Turbo λόγω του περισσότερου heaviness. Μου δίνει την αίσθηση ότι συνεχίζει από εκεί που μας άφησε το Defenders και συν τοις άλλοις, άνοιξε το δρόμο για το εξίσου αγαπημένο Painkiller.
Πολλά στοιχεία που ακούσαμε στο Ram It Down, τα ακούσαμε και στο Painkiller σε ότι αφορά μουσικές φράσεις, δομές κομματιών κυρίως. Οπότε στην ερώτηση το πως θα ακουγόταν το Ram It Down με έναν κανονικό ντράμερ η ακόμα και με τον Scott Travis, το Painkiller δίνει την απάντηση.
Επίσης, το drum machine, δεν με χαλάει (παρεπιπτόντως, έναν χρόνο μετά, οι αδελφοί Accept με το Eat The Heat, θαρρώ ότι χρησιμοποίησαν μια αντίστοιχη λύση) και δεν αντιλαμβάνομαι και τόσο τη διαφορά στο παίξιμο παρά μόνο στον ήχο καθώς το drumming του Holland, ηταν αρκετά γραμμικό και απλό οπότε, παικτικά είναι μία από τα ίδια και επίσης, η τελευταία φορά που είχαμε ακούσει κανονικό/φυσιολογικό ήχο στα ντραμς, ήταν στο Screaming For Vengeance καθώς από το Defenders και μετά, είναι εμφανής η επεξεργασία στον ήχο οπότε, δεν ξέρω γιατί ξένισε τόσο η drum machine στο Ram It Down.
Σε αυτήν την εκτέλεση του All Guns Blazing νομίζω ο Halford παρασύρθηκε. Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδει πιο καυλωμένη ερμηνεία του, που απλά πωρώνεται με το metal, και αν υπάρχει, ε, απλά αυτός ο άνθρωπος είναι το metal τι να κάνουμε.
Το All Guns Blazing ξεκινά στο 13.35. Η τσιρίδα του είναι σαν να κάνει τις κιθάρες μετά να λουφάζουν.
Μετά στο 15:50 ξεφεύγει με την doomίλα και ουρλιάζει άναρθρα.
Και μετά πάλι στι 17:13.
Και τέλος στο 17:23 αυτό το βλέμμα. Γαμώτο σου ρε ούσθη!
Ξυπνάει κάποιος ένα πρωί έχοντας δει στον ύπνο του τον Halford να του στέλνει φιλάκια. Ξαφνική έμπνευση. Να τι θα κάνουμε σήμερα. Θα μπούμε φόρουμ και θα γράψουμε κάτι δυνατό για να τσιγκλισουμε τα fanboys. Αύριο Σάββατο θα περιποιηθούμε τους Sabbath! Κυριακή βλέπουμε…
Επίσης οι στίχοι τους είναι για γέλια, ακόμα και στα εξαιρετικά άλμπουμ των 70s. Συγνώμη τρου Ελληναράδες μεταλλοπατέρες που σας αμαυρώνουμε τα ινδάλματα.
Όσο κι αν φαίνεται γελοίο να αυτοαποκαλείται κάποιος Μetal God όπως κάνει ο Rob Halford, στην πραγματικότητα αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να διεκδικήσει το συγκεκριμένο δικαίωμα είναι αυτός!
Από τα αποδυτήρια τα καλύτερα leads που έχουν παιχτεί ποτέ σε metal δίσκο. Απίστευτες μελωδίες ακούγονται σε μορφή δισολιων σε όλα τα κομμάτια. Μιλάμε για ατόφια έμπνευση, όχι μαλακίες
Επισης, τι να πρωτοπεις για τις ερμηνείες του Rob, για τα ριφ, το rythm section που δίνει ρέστα, τις αλλαγες, τις γέφυρες, τα ρεφρέν. 100% αγνη μεταλλική πορωση και υπέροχη μουσική.
Ο δίσκος περιεχει 9 απίστευτους ύμνους, τίποτα περιττό, τίποτα απλά καλό (9 αν θεωρήσουμε το battle hymn ως την εισαγωγή του one shot at glory που ουσιαστικά αυτό είναι κι ας φαίνεται σαν ξεχωριστό track στο cd)
Για πλάκα στους 5 καλύτερους δίσκους μουσικής που έχω ακούσει ποτέ και σίγουρα ο καλύτερος όλων στην κατηγορία του κλασικού μέταλ
Μου χε ξεφύγει αυτό το διαμαντακι και διάλεξες μαν έναν από τους σχετικά μέτριους* δίσκους των πριστ (το killing machine) να προβάλεις ως τον τελευταία εξαιρετικο
Ή στραβος είναι ο γυαλός…
Γούστα είναι αυτά, και εμένα μου αρέσει πολύ η 70s περίοδος (έβγαλε τα αριστουργήματα sad wings και stained class, το πρωτόλειο αλλά ενδιαφέρον rocka rolla,το πολυ καλό sin after sin και το ανισο killing machine με αρκετές μέτριες στιγμές αλλά και τα εξαιρετικά green manalishi, delivering the goods, hell bent και το αγαπημένο before the dawn), αλλά με κουφανες λιγο.
Δεν το λέω με κακία, αλλά σοκαριστηκα όταν το διάβασα
Εκτός αν είναι τρολια και τάισα, δεν ξερω
*Σε σχέση με τα τρία προηγούμενα και τα τρία από τα τέσσερα επομενα
και διάλεξες μαν έναν από τους σχετικά μέτριους* δίσκους των πριστ (το killing machine) να προβάλεις ως τον τελευταία εξαιρετικο
