Φάση θα χει να τους φέρουν να παίξουν μαζί με πριστ στο ριλιζ
Θα πήγαινα να τους δω σε δικό τους live πάντως… λιγότερο tribute μπάντα από τους τωρινούς Priest είναι έλα κακίες
Δυστυχώς, μετά τις περιπτώσεις των (αναφέρω ενδεικτικά) Venom και Venom Inc, Wishbone Ash και Martin Turner’s Wishbone Ash, Rhapsody of Fire και Luca Turilli’s Rhapsody ή Turilli/Lione Rhapsody (τριπλή παραλλαγή εδώ!) αλλά και, το αποκορύφωμα όλων, Queensryche (του Tate) και Queensryche (των υπολοίπων), έφθασε η στιγμή και για το πάλαι ποτέ κραταιό όνομα των Priest να έχει το αμφιβόλου τιμής προνόμιο της ύπαρξης δύο ενεργών συγκροτημάτων με παραπλήσια επωνυμία.
Ας μένουν τα λογικοφανή επιχειρήματα για το αν υφίσταται σύγχυση, για το ποιος έχει μεγαλύτερα δικαιώματα, κλπ.
Πρόκειται περί ξεπεσμού, από όποια πλευρά (πλην της στυγνά επιχειρηματικής) κι αν το δει κανείς…
(αλήθεια αυτός ο… γιαπωνέζος drummer που έπαιξε στο “Ram It Down” γιατί δεν αξιοποιήθηκε ως τώρα;)
Ναι αλλά αν βγάλουν μια δισκάρα που θα μας πάρει τα μυαλά τι θα λέμε μετά; Για μένα η όλη φάση είναι σούπερ! Και εννοείται ότι θα κάνουν και live εγγύηση!
Του το λέγανε πολλοί να το κάνει αλλα εχω την αισθησή οτι νόμιζε οτι θα τον πάρουν πίσω.
Τώρα …
κριμα που σε αυτην την επετειακή περιοδεια δνε βαζουν kk, ripper και ισως αυτον τον drummer για κάποια κομμάτια στην σκηνή. θα γινόταν χαμός τοτε. Α ρε μονο οι helloween το κανανε. Προφανως γιατι βρίσκονταν σε οικονομικό τελμα φυσικά
Το είχαν κάνει και οι Scorpions το ‘09 (Καραϊσκάκη), ανεβάζοντας εκ’ περιτροπής στη σκηνή τον Μιχαλάκη τον Schenker, τον Roth και τον Rarebell. Μεγάλη συναυλιάρα, ειδικά το πρώτο μισό (όπου έπαιξαν κομμάτια από την χρυσή εποχή τους) ήταν σκέτη ΚΑΥΛΑ - βέβαια η πλειοψηφία του κοινού αμφιβάλλω αν το εκτίμησε, και λογικό, αν έχεις πάει για Hurricane και Still Loving You τι να σου πει το Pictured Life τώρα…
Καλά δεν έχεις και άδικο. Μιλάμε για Priest χωρίς το κιθαριστικό δίδυμο των Priest (χωρίς αυτό να μειώνει τον Richie Faulkner ο οποίος είναι υπερ-παιχταράς).
Απλά οι άλλοι έχουν τον τιτάνα που λέγεται K.K. Downing, τον Ripper και τον Les Binks (3 Judas Priest μέλη δηλαδή). Εν τω μεταξύ ο J. Mills είναι εξαιρετικός κιθαρίστας απ’ ότι βλέπω και πολύ καλός headbanger επίσης. Και βγάζει τρομερή χημεία με τον KK, θα δούμε μεγάλα πράγματα!
Μεγάλη αγάπη και για τον Ripper (άλλωστε εγώ ξεκίνησα να ακούω Priest την εποχή του Ripper): You don’t mind if we slow it down, do you? You don’t mind if we slow it down and then speed it up? And then slow it down and speed it up? (η τέλεια περιγραφή για να προλογήσει την κομματάρα Beyond The Realms Of Death).
Το λάιβ που βγαλανε με τον Ripper παίζει να είναι το καλύτερο λάιβ των Priest! Sorry Unleashed fans
Το jugulator γαμαει.-
Ας κανουμε και εδω ενα μεγαλο μπαμ στο thread
Σαν σημερα πριν απο 40 χρονια παλι αυτη η συγκροτηματαρα κυκλοφορει αυτη τη δισκαρα αψηφωντας καθε λογης νομο και κανονα
Άρα το Iron Maiden δεν είναι καν ο καλύτερος δίσκος της ημέρας κυκλοφορίας του. Ενδιαφέρουσα πληροφορία, δεν την ήξερα!
Lol ισχύει !!
Τρελή δισκαρα κι αυτή, αγαπημένο μου το you don’t have to be old to be wise .
Σ’ αρέσει το συγκεκριμένο επειδή είσαι wise ή επειδή είσαι… old;
Και τα 2 πσυχουλα μου, έλα στον παππού!
Επίκαιρα: “Σπάζοντας” τα περιοριστικά μέτρα και του νόμους…
Τον τελευταίο καιρό, έχω φάει χοντρό σκάλωμα με το “Before the Dawn” και για μένα, είναι το καλύτερο κομμάτι Judas Priest. Ένας Rob Halford σε χαμηλές πτήσεις φωνητικά, ξεδιπλώνοντας όλες τις φωνητικές του ικανότητες, χωρίς να περιορίζεται στην ψηλή έκταση του screamer και πραγματικά, έχω πάθει πλάκα με τη χαμηλή έκταση του. Επίσης, το κομμάτι έχει και ένα κιθαριστικό σόλο (Glenn, KK ?) το οποίο είναι Ε ΠΙ ΚΟ, αποδεικνύοντας ότι η απλότητα κερδίζει αρκετές φορές. Είναι ένα solo για το οποίο shredding είναι άγνωστη έννοια αλλά είναι τόσο συναισθηματικό, τόσο όμορφο το οποίο με λίγες νότες και με τον τρόπο που είναι παιγμένο, σε στέλνει αδιάβατο.
Μετά απο το κόλλημα με το κομμάτι, αρχίζω να συμμερίζομαι την άποψη ότι οι Judas Priest του '70, το πήγαν και ένα βήμα παραπέρα καλλιτεχνικά, κάτι που δεν είναι τόσο εμφανές στο μεταγενέστερο υλικό. ΣΑΦΩΣ και είναι αριστουργηματικό το υλικό μέχρι το Painkiller αλλά, του λείπει αυτό το artistic feel που έχουν τα Sad Wings Of Destiny, Sin After Sin και Stained Class.
Είμαι σε φάση όπου έχω πωρωθει με το “αδελφό” συγκροτήματα, τους Accept, μόλις ξεκολλήσω, θα πέσω με τα μούτρα στο 70’s υλικό των Judas. Καλή συνέχεια σε όλους, ας λιώσουμε το play στην αγαπημένη μας μουσική μέρες που’ναι.
Yeap, κι εμένα από τα πιο αγαπημένα μου Priest κομμάτια, το “Before the dawn”.