Και το feed on me
Machine Man, Bloodsuckers, Lost and Found επίσης μαμάνε…
Γενικά σε Jugulator και Demolition μου αρέσει πολύ η ατμόσφαιρά τους και ας υπάρχουν πολλά μέτρια κομμάτια. Επίσης για τα γούστα μου ο ήχος τους έγινε πιο σκοτεινός και heavy… μερικά στοιχεία από αυτούς τους 2 δίσκους τα ακούω ακόμα και στο ΦΑΪΑΠΑΟΥΑ
Κοίτα να δεις που τελικά το demolition θα βγει καλό δισκάκι. Αν έλειπαν μερικά κομμάτια θα ήταν πιο solid
“Ποτέ δεν είναι αργά” βέβαια, αλλά. μιας και δεν μιλάμε για κανένα ρηξικέλευθο album, μετά από 18 (δέκα και οκτώ) χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία, το Demolition λογικά έχει κερδίσει όσα εύσημα (δεν) του αναλογούν!
Και θα έπρεπε να λείπουν τα… περισσότερα από τα κομμάτια που περιέχονται εκεί για να διεκδικεί κάποια καλύτερη φήμη!
Χρόνια πολλά στον τεράστιο Rob Halford, να είναι πάντα καλά ο άνθρωπος, του οφείλουμε άπειρες ώρες “μεταλλικής” έκστασης!
Αισίως τα 68 έτη συμπληρώνει σήμερα, ακόμη και με τα νέα ηλικιακά όρια τεκμηριώνει δικαίωμα σύνταξης (λέω εγώ τώρα!)
Όσο προσέχει τη φωνή του,να μπορεί να είναι αξιοπρεπής σε studio και βασικά στα live,τότε δεν έχει να φοβάται τιποτε,λαρυγγια και φωνάρες υπήρχαν και υπάρχουν πολλά εκεί έξω,Rob Halford μόνο ενας και ας υπάρχουν αυτοί που κοπιαρουν,δεν τον φτάνουν.
Τι δισκαρα και αυτη. Μου είχαν πέσει τα σαγονια στο πάτωμα οταν το πρώτο άκουσα
Η μεγαλύτερη δισκάρα του Μέταλ!! Ασυζητητί…
Αλμπουμάρα που κουβαλάει πολλά κιλά τεστοστερόνης. Από το εναρκτήριο drum roll μέχρι τέλους, σε κοπανάει σαν χταπόδι στα βράχια η όλη φάση, σου χώνει το κεφάλι κάτω από το νερό και δεν σ’αφηνει να αναπνεύσεις μέχρι να ακουστεί και η τελευταία νότα.
Δεν υπάρχει ΟΎΤΕ ένα filler και ειλικρινά, kudos στο συγκρότημα που μετά από το σχετικά χαλαρό Ram It Down (το οποίο όμως άνοιξε το δρόμο για το Painkiller στον τομέα του heaviness) κατάφερε να δώσει στο κοινό ένα άλμπουμ δυναμίτη/αριστούργημα.
Τα λόγια περισσεύουν, απλά θα πω ότι η σημερινή, ήταν μια σπουδαία μέρα η σημερινή για το classic metal καθώς σαν σήμερα,αν και 6 χρόνια πριν του Painkiller, είχε κυκλοφορήσει και το Powerslave. Δύο δίσκοι ορόσημο στο είδος, κυκλοφόρησαν την ίδια μέρα…
Keep on rockin’ people
Για εμένα είναι ο απόλυτος heavy metal δίσκος. Ούτε-μία-νότα-χαμένη φάση, δεν υπάρχει τέτοια δύναμη και τέτοιες συνθέσεις, χωρίς filler όπως έγραψε ο συμφορουμίτης. Ο Travis μπήκε τότε στην μπάντα και άλλαξε τα πάντα. Κιθάρες-ξυράφι, όσο για τον καράφλα νταξ, δεν υπάρχουν λόγια. Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που αγόρασα το βινύλιο όταν πρωτοβγήκε και έμεινα μλκς στο σαλόνι του σπιτιού μου να το ακούω και να μην πιστεύω ότι έχει γραφτεί τέτοιο πράγμα. Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ που να έχω βάλει το cd (πλέον) και να μην μένει εκεί μέσα για 2-3 μέρες. Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ που να άκουσα τον δίσκο μόνο μία φορά. Μαγεία.
Χριστουγεννιάτικος δίσκος από τον Halford…
Ασχετό αλλά σχετικό.
Το ανέφερε σε άρθρο της γνωστή Εφημερίδα λογω κρασιών “Once Upon a Time in Hollywood” που έβγαλαν απο σοδειά που παρήχθει εκεί και μου ήρθε στη μνήμη αυτό που μου είχε πεί ο μακαρίτης ο Chris Tsangarides οταν μιξάραμε το Darkology το “Fated To Burn” στο στουντιό του. Μεταξύ άλλων παλαβών ιστοριών, (για halford, Yngwie, Lizzy κτλ) μου είχε πεί οτι είχαν γράψει το Painkiller ΕΚΕΙ. (Οπώς και άλλοι μεγάλοι δίσκοι έχουν ηχογραφηθεί εκεί, δείτε το wiki) Και οτι ο Travis αντί να φάει απο τα φαγητά που εφτιαχνάν οι σεφ, ήθελε BIG MAC που δεν ήταν εύκολο, καθώς είναι στη μέση του πουθενά…
Χαχα, Αμερικάνοι, τι να πεις… Ελπίζω να ήξερε ότι στη Γαλλία το Big Mac είναι “Le Big Mac”
Έχουμε νέα μπάντα από τον ΚΚ με τον Ripper και τον ντράμερ των Stained Class και Killing Machine
Τόσο χάλια δλδ ε ;;
Κάπως πρέπει να βγάλουν το ψωμάκι τους κι αυτοί…