ε…μα…έλεος αν δεν άλλαζαν απόφαση
Μήπως πρέπει να το κλείσουμε σιγα σιγα το μαγαζί. O Halford πάτησε 70 και όσοκαι αν λέμε ποσο βελτιωμένος ήταν στα τελευταία tours δεν παύει να είναι σκιά του παλιού καλού του εαυτού Ο Ritchie έχει μείζον πρόβλημα υγείας όπως και ο 70αρης Tipton.
Ο ΚΚ μοιάζει πολύ μάχιμος αλλά δεν μπορούν να αποκατασταθουν πλέον οι σχέσεις τους.
Τουλάχιστον περιμένουμε μήπως βγάλουν κάτι αξιόλογο στον τελευταίο δίσκο.
Δυστυχώς και εγώ αυτή την άποψη έχω. Θα μου άρεσε (υποθετικα πάντα) ένα reunion με ΚΚ και Τιμ τύπου παμπκινς, ένας τελευταίος δίσκος και μια περιοδεία για να κλείσει θριαμβευτικα μια τεράστια καριέρα
Μετά τη φυγή KK για μένα υπάρχει μεγάλη πτώση με φωτεινή εξαίρεση το firepower το οποίο ήταν ανέλπιστα καλό.
Ακριβώς διότι είναι η αγαπημένη μου μπάντα με θλίβει η κατάσταση αυτή γιατί μιλάμε για μια τεράστια καριέρα και κληρονομιά.
Λέω να βάλω κατά σειρά -από το καλύτερο στο χειρότερo- τα άλμπουμ των Judas Priest στην μετά-Painkiller εποχή.
- Firepower
- Angel of Retribution
- Jugulator
- Nostradamus
- Demolition
- Redeemer of Souls
- Firepower
- Angel of Retribution
- Redeemer of Souls
- Nostradamus
- Jugulator
- Demolition
- Jugulator - κατι διαφορετικο, οκ πιανει το κλιμα της εποχης του αλλα με τροπο που παραμενει priest και πολυ αξιολογο
- Firepower- η ανελπιστη επιστροφη
- Demolition- και εδω παιζουν πραγματα που δεν ειχαν ξαναπαιξει, συνηθως το αποτελεσμα ειναι πολυ καλο
- Angel of Retribution- ωραια κομματια, οχι ομως στα κορυφαια του γκρουπ
- Nostradamus- εχει κορυφαιες στιγμες αλλα με κουραζει πολυ σαν συνολο
- Redeemer of Souls- απο τα πιο μετρια τους, μαζι με το Point of entry και το απο πανω ο πατος της δισκογραφιας τους
Καπως ετσι απο εμενα. Τα πρωτα τρια ακομα τα επισκεπτομαι καμια φορα, τα τελευταια τρια δεν θυμαμαι κι εγω ποσα χρονια εχω να τα ακουσω. Τα Jugulator και Demolition τα θεωρω ultra-αδικημενα
Firepower
Jugulator
Nostradamus
Angel of retribution
Demolition
Redeemer of souls
Κοντά με τους υπόλοιπους σε γενικές γραμμές. Η μεγάλη διαφορά είναι πως βάζω Nostradamus λίγο πιο ψηλά γιατί προσωπικά το βρίσκω μια χαρά
Firepower
Angel of Retribution
Jugulator
Nostradamus
Redeemer of Souls
Demolition
Επειδη το Demolition λοιπον το εχετε χαμηλα οι περισσοτεροι, επιχειρω ενα track by track, ετσι για το γαμωτο
- Machine Man- painkiller-ιζει χωρίς να πιάνει τα ίδια στανταρ βεβαια, ανοιγει ωραια το δισκο
- One on One- μεγαλη κομματαρα, ripper δινει ρεστα
- Hell Is Home- έχει μια ιδιαιτερη μυστηριακη αυρα που μου αρεσει πολυ
- Jekyll and Hyde- αδιαφορο αλλα οχι ασχημο v1
- Close to You- πολυ ωραια μπαλαντα
- Devil Digger- αδιαφορο αλλα οχι ασχημο v2
- Bloodsuckers- ορμητικό και ωραιο μοντερνο (οκ της εποχης του) metal
- In Between- έχει λιγο απο αυτή τη μυστηριακη αύρα του hell is home, πολυ ωραιο
- Feed on Me- ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ με φανταστικες κιθαρες και φοβερο Ripper. Γαματη γεφυρα και επιστροφη με το κουπλε
- Subterfuge- Ωραιο κομματι
- Lost and Found- Μπαλανταρα
- Cyberface- Εντελως cringe ο στιχος, ωραιο μουσικά
- Metal Messiah- η αρχη λιγο ξενιζει οχι επειδη βαλανε κατι σαν ραπ, αλλα επειδη το βαλανε με εντελως boomer τροπο. Απο τη μεση και μετα που γινεται κλασικομεταλλαδικο κοβει κωλους
Λευτερια στο Demolition, ειναι ωραιος δισκος. Αν καποια στιγμη καναμε μια λιστα Πριστ (μια ακομα λιστα δηλαδη) πιστευω για εμενα θα επαιζε καπου στη θεση 11-13 απο τα 17 πονηματα τους.
Firepower
Angel Of Retribution
Demolition
Jugulator
Nostradamus
Redeemer Of Souls
Μια χαρά είναι τα 4/6, τα μόνα που βρίσκω μάπες είναι τα ψυχαναγκαστικά μεταλλάδικα. Το Firepower είναι πάρα πολύ καλό και σίγουρα το καλύτερο που έχουν βγάλει μετά το Painkiller.
Εγω θα έλεγα σα σύνολο ότι ίσως είναι πιο καλό το firepower αλλά ένα best of του Nostradamus είναι πολύ καλύτερο.
Για μένα θα έμπαινε η εξής σειρά:
Nostradamus
Firepower
AOR
Demolition
Jugulator
ROS
Μονος μου επεσα στην παγιδα, οποτε παμε και μια λιστα προτιμησης για την δισκογραφια των Metal Gods:
-
Painkiller- δεν είναι δίσκος, είναι απόσταγμα εμπνευσης, πόρωσης και ορμης. Με τις πιο μελωδικες στιγμες (touch of evil, one shot at glory) να χτυπανε κατευθειαν στην καρδια. Ισως οι καλυτερες κιθαρες σε metal δισκο ever, και για πλακα στους top 10 metal δισκους όλων των εποχων.
-
Sad wings of destiny- κουβαλαει ολο το dna του heavy metal που ακομα ηταν “υπο κατασκευή”, όλο το μεγαλείο των prog rock 70s, και δυο απο τα πιο μεγαλειωδη τραγουδια που εχουν γραψει ποτε (victim και dreamer deceiver). Αριστουργημα.
-
Stained class- αυθυπαρκτο και φουτουριστικο, απιστευτο πως κυκλοφορησε το 1978, επιδραστικοτατο
-
Defenders of the faith- ο δίσκος ορισμός του heavy metal των 80s vol3 , τεραστια δισκαρα
-
Screaming for vengeance- ο δίσκος ορισμός του heavy metal των 80s vol2, μεγαλη no filler δισκαρα
-
British steel- ο δίσκος ορισμός του heavy metal των 80s vol1, εξαιρετικό
-
Jugulator- το λες και προσωπικη αδυναμια το οτι ειναι τοσο ψηλα, οι περισσοτεροι θα διαφωνηστε, αλλα αυτό το μιγμα κλασικών Priest και “μοντερνο” 90s metal, με τη φωναρα του Ripper μου αρεσε παρα πολυ
-
Killing machine- Πολυ δυνατος δισκος με 1-2 αδυναμες στιγμες και το before the dawn στο τελος που γαμαει ψυχες
-
Sin after sin- Προγονος και αυτο του 80s metal, πολυ αξιολογο
-
Firepower- Ανελπιστα καλο, κλασικοί priest χωρις ομως αυτη τη φορα να ακουγονται retro, μεγαλη εκπληξη
-
Turbο- ψιλογαμαει το Turbo κι ας ειχε στεναχωρησει κοσμο τοτε.
-
Demolition- Ο πειραματισμος του jugulator ερχεται πιο κοντα στα κλασικα Priest μονοπατια, πολυ δυνατος δισκος
-
Rocka rolla- Αγουρο, αλλα εχει μεσα run of the mill, ομωνυμο, never satisfied και μερικες ακομα κομματαρες, που προιδεαζουν σε κάποιο βαθμο για το τι θα επακολουθουσε.
-
Ram it down- Πολυ ανισο, εχει δυο επη (ram it down, blood red skies), μια ωραια διασκευη και αρκετες καλες ή πιο μετριες στιγμες, και ενα χαζο drum machine
-
Angel of retribution- ακουγεται λιγοτερο επιτηδευμενο απο αλλους δισκους της υστερης εποχης, περιεχει κομματαρες αλλα και πιο μετριες στιγμες
-
Point of entry- το πιο μετριο της χρυσης εποχης, εχει καποιες εκλαμψεις (πχ heading out to the highway, desert plains), αλλα γενικα μετριοτατο
-
Nostradamus- με καλες στιγμες αλλα τοσο μεγαλη διαρκεια που το βαριεμαι παρα πολυ
-
Redeemer of souls- Έχει και καλές στιγμές αλλά γενικά βαρεμαρα
Αμα σε βρουν εξωγήινοι και σε ρωτήσουν τι είναι heavy metal θα τους βάλεις painkiller.
Πολύ καλή λίστα θα ήθελα να κάνω και εγώ μια αλλά μερικούς δίσκους έχω καιρό να τους ακούσω και θέλω επαναληπτική ακρόαση
Σχεδόν έτσι θα τα έβαζα κι εγώ! Μόνο το Killing machine θα είχα ψηλότερα, προσωπική αδυναμία. Επίσης να μην υποτιμάμε και τις δουλειές του Halford εκτός Priest. Κάποιες από αυτές ειναι κορυφαίες.
Ενώ μου αρέσει σχεδόν όλη η δισκογραφία των JP μέχρι το Painkiller, θεωρώ αρκετά υποτιμημένη τη 70s περίοδο τους Ίσως με καλύτερη παραγωγή να είχαν απογειωθεί αυτοί οι δίσκοι
Στα 80s η αλήθεια είναι ότι ενώ έβγαλαν κομματάρες (πχ The sentinel αγαπημένο της δεκαετίας αυτής) καπως τυποποιηθηκαν στον τρόπο που έβγαζαν τα κομμάτια. Οι 70s συνθέσεις μου ακούγονται πιο εμπνευσμένες ενώ τα φωνητικά του Halford εκείνη την περίοδο ήταν ασύλληπτα.
Mε τη σειρά που τα έχει ο sofa king είμαι ακριβώς και εγω
ΓιγαντεςJ P, οποίο δίσκο και να βάλω να ακούσω με ευχαριστει
Ευτυχώς για να μη ξεχνιόμαστε που το μαζέψαμε για το δεύτερο κιθ στο λαιβ, γιατί και γω μάλλον θα το πουλουσα
για να μην παρεξηγουμαστε, ολοι οι δισκοι μετα το painkiller, ειναι του 5-6-7 και το Firepower 8.
Το Painkiller ειναι 11.-
To Redeemer ειναι με διαφορα το καλυτερο μετα το Painkiller,απιστευτη δισκαρα…