whore all
Sin After Sin, Killing Machine, Turbo και Screaming For Vengeance εχουν fillers; Νταααξει, για κανα δυο κομματια του Killing Machine να το καταλαβω, αλλα τα υπολοιπα; Ποια δεν σ’ αρεσουν απ’ αυτους τους δισκους;
Κάποιοι λένε ότι το Turbo είναι όλο ένα Filler:roll::roll:
Κοίτα… Για τα sin & stained έχεις δικιο… Είπα μαλακια!!! 
το killing machine είναι το πιο αδιάφορο άλμπουμ των priest για τα 70s κατά τη γνώμη μου… Δηλαδή έχει ύμνους όπως πχ green manalishi, hell bent, delivering αλλά σχεδόν όλα τα κομμάτια δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο να σου δώσουν… Απλά ακούς κ περνάει η ώρα!!!
Το τούρμπο ποτέ δεν μου άρεσε σαν δίσκος οπότε δεν έχω κάποιο κομμάτι συγκεκριμένα να πω…
Το screaming είναι δισκαρα, δε το συζητώ, αλλά το devil’s child δε μ’αρέσει, βαριέμαι!!
Επίσης δε μ’αρέσει κ το you’ve got another thing coming, όπως κ γενικώς τα κομμάτια των priest αυτού του τύπου, όπως πχ living after midnight!!!
Το Running Wild το θεωρεις αδιαφορο κομματι?
Το Delivering the Goods μηπως?
Για να μην μιλησω για τα υπολοιπα, θελω την αποψη σου μονο σε αυτα τα δυο.
Για το delivering την απάντηση θα τη δεις στο προηγούμενο ποστ… Τώρα για το running wild δεν το θεωρώ αδιάφορο, είναι απλά ένα ωραίο κομμάτι, τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω!!!
Βαριεμαι να λεω τα δικα μου τωρα, αλλα σε αλλα νεα, κατεβαζω ενα αρχειο που υποστηριζει πως ειναι το πρωτο demo των Priest. Με Atkins. Χμ…Εχω αρκετες αμφιβολιες βεβαια, αλλα ποιος ξερει…
Aka βαριέσαι να με κραξεις??? Δώσε ρε!! Αντέχω!!!:)
Παπαρια βγηκε το ντεμο. Οπως αναμενοταν.
Θα μεινω μονο στο Running Wild και θα πω πως ειναι ωμη δυναμη, στο Unleashed απογειωνεται και ειναι ευκολα στο τοπ 3 του δισκου, ναι, πιο πανω απο Delivering.
Κωστή μην το ψάχνεις ρε. Κι εγώ πριν κάποια χρόνια αναζητούσα με αγωνία οποιοδήποτε υλικό της μπάντας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πρώιμο, σπάνιο, ιστορικής σημασίας κτλ., αλλά αν εξαιρέσεις κάνα-δυο bootlegs της εποχής τύπου Reading Festival και Slough College, τίποτα, μηδέν λέμε. Η πρώτη γνωστή ηχογράφηση της μπάντας ΕΙΝΑΙ το Rocka Rolla - δυστυχώς δεν υπάρχει διαθέσιμο κανένα ντέμο από κείνα τα χρόνια.
Και μια παρατήρηση για αυτά που διαβάζω στις τελευταίες σελίδες: για όποιον δεν το χει καταλάβει, “filler” δε σημαίνει απλά “κομμάτι που δεν αρέσει σε ΜΕΝΑ”, γιατί άμα είναι έτσι, κι εγώ μπορώ να το παίξω τρελίτσα και να πω “α ξέρετε δε μ’ αρέσει το Beyond the Realms of Death (π.χ.), άρα είναι filler”. Δεν πάει έτσι όμως. Filler σημαίνει κομμάτι που σαν έμπνευση δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο και πιθανότατα το ξεχνάς αμέσως, όχι μεγάλο κομμάτι, metal classic κτλ. που απλά μπορεί να μη σ’ αρέσει για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Κι εμένα ας πούμε δε μ’ αρέσει (πολύ) το You’ve Got Another Thing Coming. Αν όμως πω ότι είναι “filler”, τα εκατομμύρια άτομα που το έχουν σε SINGLE και τόσοι άλλοι που το θεωρούν ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία του μέταλ και της σκληρής μουσικής γενικότερα, θα πέσουν στα πατώματα. Μην ανάγουμε τον υποκειμενισμό μας σε αντικειμενικότητα.
Υ.Γ.: Αν το Screaming έχει ένα filler, αυτό είναι μάλλον το Pain and Pleasure. Αλλά του το συγχωρούμε (του δίσκου).
Και εφοσον η πρωτη γνωστη ηχογραφηση της μπαντας ειναι το Rocka Rolla, ποιος και με ποιον τροπο εχει καταγραψει τα πρωτα ντεμοζ στο metal archives?!?!? Σε πιστευω δηλαδη σε αυτο που λες, απλα μου γεννηθηκε αυτη η απορια.
Σωστή ερώτηση, εγώ δεν το έθεσα σωστά. Εννοώ ότι το Rocka Rolla είναι η πρώτη ηχογράφηση της μπάντας που κυκλοφόρησε κιόλας. Η ύπαρξη των ντέμος μας είναι γνωστή αλλά δυστυχώς η μπάντα δεν τα κυκλοφόρησε ποτέ, ουσιαστικά ηχογραφήθηκαν για λογαριασμό της εταιρείας μέσω της οποίας ήθελαν να κυκλοφορήσουν το δίσκο κι όχι για να βγουν “έξω”, δημοσίως. Έτσι πάει γενικώς. Το ότι από πολλές μπάντες βρίσκουμε ντέμος είναι επειδή κάποτε κυκλοφόρησαν κανονικά. Αλλιώς, στις περισσότερες περιπτώσεις, απλά θα ξέραμε ότι υπάρχουν αλλά δε θα είχαμε καμία δυνατότητα να τ’ ακούσουμε. Όπως συμβαίνει με τους Πριστ.
Προσέχετε τα λόγια σας, σε λίγες μέρες θα επιστρέψω.
Ωστοσο το ροκα ρολα δεν εχει καμια σχεση με μεταλ.
Ο, τι δε μας αρέσει σε ένα δίσκο (και αυτό είναι υποκειμενικό) αυτόματα καταχωρείται στο μυαλό μας σαν filler. Αν κάτι, έστω και αν συνθετικά δεν ταιριάζει, όπως λέει ο Γράκχος, εμάς μας αρέσει, η ιστορία με την κριτική του κομματιού τελειώνει αυτόματα…
Στη λογική αυτή το “Screaming…” για τα γούστα μου έχει κάμποσα fillers… Σταυρώστε με…
Οσο και αν φαινεται περιεργο τα Out In The Cold και Reckless ειναι απο τα αγαπημενα μου κομματια Priest.
Εμενα μ αρεσει πολυ οπως ροκαρει. Γουσταρω τερμα κατι κομματια οπως τα Rock Forever, Killing Machine και Burning Up! Το Take On The World ομολογουμενως ειναι απο αυτα που μου τη σπανε καπως, αλλα γενικα γουσταρω το δισκο ως συνολο. Εκπλησσομαι που βλεπω οτι δεν πολυαρεσει σε αρκετο κοσμο το You’ve Got Another Thing, εμενα με χαλα που το τραβανε αρκετα στα λαιβ, αλλα γενικα δυνατο κομματι, ενω ειναι radio friendly, δεν ειναι cheesy οπως καποια αλλα τραγουδια τους και εκει ειναι που με κρατησε.
Τους Priest, μπαντα του φιλλερ εγω προσωπικα δεν μπορω να τους πω, αλλα το σιγουρο ειναι πως οταν βγαζουν μετριο δισκο, δεν μπα να χει 3-4 κομματια που θα ριχνουν τοιχους, το υπολοιπο θα ειναι… το Point of Entry αποτελει το πιο ευκολο παραδειγμα, αλλα προτιμω να εστιασω στο Ram it Down επειδη ειναι κυριολεκτικα δισκος του υψους και του βαθους. Εχει 4 ΘΕΙΚΑ τραγουδια (το ενα ειναι διασκευη). Ολο το υπολοιπο… κλαφτα χαραλαμπε.
Κομμάτια τύπου Take on the World και United δεν αρέσουν στους περισσότερους επειδή απλά δεν είναι Judas Priest. Ουσιαστικά δεν είναι μέταλ (ειδικά το πρώτο), έχουν υπερβολικά απλή ενορχήστρωση/κιθαριστικό παίξιμο (και πάλι, ειδικά το Take on the World έχει μόνο ακόρντα στην κιθάρα) και βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά στις φωνητικές γραμμές, ιδίως στα ρεφραίν, άντε και σε κανένα ρυθμό στα drums. Με άλλα λόγια, είναι περισσότερο arena rock/pop, τύπου Queen στο δεύτερο μισό των 70’s κατά κάποιον τρόπο. Εμένα πάλι μ’ αρέσουν κάργα και τα δύο. :roll: Είναι φοβερά πιασάρικα και βγάζουν ένα σφίξιμο της γροθιάς, ένα “αδέρφια ενωθείτε” ή κάτι τέτοιο.
Ο Angmar έχει δίκιο για το Ram it Down, είναι άνισος δίσκος αλλά σώζεται χάρη στα απίστευτα κομμάτια που έχει μέσα. Το Point of Entry πάλι όχι και τόσο. Τα σούπερ κομμάτια εκεί απλά φαντάζουν πολύ λίγα σε σχέση με τα αδιάφορα/για τον πούτσο.
Mια χαρά κομματάρες είναι τα United και Take on the World και κολλάνε μέσα στους δίσκους σουπερ! Καλά για το από πάνω δεν έχω να πω τίποτα, τα σπάει!
Σιγα τα κομματια… απλως τα παιδια ηθελαν ενα παραπανω εισοδημα, περιμενοντας οτι θα παιζουν σε top of the pops κλπ…