Παίδες έχετε μυριστεί τους Last Shadow Puppets? Αν όχι:
The Last Shadow Puppets is a side project of Alex Turner of Sheffield band Arctic Monkeys and Miles Kane of Liverpool band The Rascals.
τεσπα μπείτε wiki να δείτε. Ο δίσκος που βγάλανε φέτος έχει κάνει νούμερο 1 στα αγγλικά τσαρτς. Και από την άλλη θυμίζει μπάντες όπως Mamas and the Papas, Simon and Garfunkel, Εlvis Costello κλπ με μία πιο μοντέρνα προσεγγιση. Οι ακροάσεις δείχνουν ότι όντως είναι δισκάρα. Τους ξέρει κανείς?
Τους έχω αναφερει και στο Kαλύτερες Κυκλοφορίες 2008 αλλά και στο τοπικ για τα indie. Πραγμάτικα ο δίσκος έχει ένα ρετρο συναίσθημα που όμως ακούγεται τοσο φρέσκο. Ιδανικό καλοκαιρινό σαουντρακ. Θέτει μεγάλη υποψηφιότητα. Το είχε στα προτεινόμενα και ο συντάκτης του Rocking που έκανε το review…
Λοιπον
Να πουμε πρωτα τα ελληνικα αλμπουμ Βattleroar-to death and beyond Biomechanical-cannibalised που θεωρειται ηδη ενα απο τα αλμπουμ της χρονιας We3-Jesus heist εγω που ειμαι φαν του ειδους εχω ενθουσιαστει
μετα Nonembre-the blue για τους φαν των Opeth Textures-Shilouetes Moonspell-night eternal
Mε οτι εχω ακουσει μεχρι στιγμης αλμπουμς που μουα ρεσαν πολυ ηταν
death angel-killing season
portishead-third
Tiamat-amanethes
Jex thoth-Jex thoth
και αρκετα το μουνσπελ!Αυτα περισσοτερο…Ομως εχω τονους να ακουσω…
Opeth - Watershed
Moonspell - Night Eternal
Transcending Bizarre? - The Serpent’s Manifolds
Darkspace - Dark Space III
Nachtmystium - Assassins: Black Meddle Part I
ColdWorld - Melancholie²
Cult Of Luna - Eternal Kingdom
Portishead - Third(το Dummy δεν το φτανει ο,τι κι αν λετε )
Esoteric - The Maniacal Vale
Nucleus Torn - Knell
Septicflesh - Communion
λίγα πράγματα μέχρι στιγμής. σίγουρα το Black Mountain, το Semen of the Sun, και το ep των Agalloch. δυο όμορφες, αν και ιδιόμορφες, κυκλοφορίες, τις οποίες έχω ακούσει αρκετά είναι αυτές των Jacaszek και A.K.A.C.O.D. (σε όσους άρεσε ο δίσκος των Black Mountain, ας δώσουν βάση εδώ. Σαφώς λιγότερο προσβάσιμη μουσική, αλλά έχει να μοιραστεί αρκετά πράγματα με το “into the future”). από εκεί και πέρα, Esoteric και Colour Haze, αν και δεν έχω κατασταλάξει πλήρως. έχουν τρομερές στιγμές και τα δύο, ωστόσο, προς το παρόν, μου φαίνεται πως δεν στέκονται από την αρχή μέχρι το τέλος στο ίδιο επίπεδο. είναι δύσκολες κυκλοφορίες όμως, οπότε επιφυλάσσομαι. σ’ αυτήν την κατηγορία μπαίνει και ο φετινός δίσκος της Carla Bozulich ως Evangelista. αρκετές κυκλοφορίες που περίμενα είτε με απογοήτευσαν, είτε μου φάνηκαν αδιάφορες, δυστυχώς.