High On Fire-Snakes For The Divine
Η πιο πωρωτική μπάντα έβερ, πολλά αρχίδια, θεός Pike κτλ. O δίσκος που έχω ακούσει πιο πολύ φέτο. Και να φανταστείς στην αρχή δε με είχε κάνει εντύπωση. ΦΡΟΣΤ ΧΑΜΜΑ \m/
Motorpsycho-Heavy Metal Fruit
Προγκ-ροκ ψυχεδέλειες απ τη Νορβηγία, με ένα απίστευτα τέλειο τελευταίο 20λεπτο κομμάτι και στη μέση μια ρεηντιοχεντ μπαλάντα. Ε καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για γαμώ τους δίσκους, έτσι δεν είναι;
Lair Of The Minotaur-Evil Power
Σλατζ Πανκο Θρας ροκ ν ρολ δισκάρα από ένα απίστευτο τρίο. Παίζει στην πλευλιστ μαζί με το φετινό High On Fire και τα κάνουμε όλα πουτάνα.
Shaolin Death Squad-Seven Deadly Venoms
Το προηγούμενό τους είναι ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους για τα 00s, που τον έχω λιώσει απίστευτα πολλές ώρες. Οι συγκεκριμένοι τρελούτσικοι λάτρεις των Mr Bungle έβγαλαν ακόμα εναν γαμώ τους δίσκους. Δε φτάνει τον προκάτοχο, αλλά σιγά.
The Goner-Behold A New Traveller
Φοβερός δίσκος. Παίρνω το μπάντζο μου και ταξιδεύω σε άλλες εποχές. Ένα συναισθηματικό πόνημα που δημιουργεί ατμόσφαιρα άκρατου λυρισμού και μελαγχολίας που θα λεγε και ο cradleofmaiden. Ι traveled far away from you. Πόσο πιο τέλειο.
Thee Silver Mt Zion Memorial Orchestra-Kollaps Tradixionales
Ε κοτζάμ θρεντ έχω ανοίξει για να το εκθειάσω. Απλά να υπογραμμίσω για αυτούς που δεν το έχουν ακούσει ότι ΔΕΝ είναι ποστροκ δίσκος. Το There Is Light το ΑΓΑΠΑΜΕ.
These Monsters-Call Me Dragon
Ινστρουμένταλ μεταλλίζον ποστ-ροκ με σαξόφωνα και πολλά τζαζ/μαθροκ σημεία. Πάρα πολυ καλή κυκλοφορία, κάμποσοι εδώ μέσα πρέπει οπωσδήποτε να το ακούσουν.
TRICLOPS!-Helpers On The Other Side
Εντάξει, τι να πω γι αυτόν τον δίσκο. Πρόσφατα τον άκουσα και από τότε κάθε μέρα παίρνει τουλάχιστον 2 ακροάσεις. Τι παίζουν; Δεν ξέρω είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ιδιόμορφη η μουσική τους. Είναι Love them or hate them. Παντως το with SARS i’ll ride the wind είναι απιστευτη ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ. Αν δεν ξεφουσκώσει θα χτυπήσει τοπ5 στο τέλος της χρονιάς
Darkthrone-Circle The Wagons
Είμαι από τα τσουτσέκια που δεν είχαν ξανακούσει Darkthrone και απ’ όσα μου είπαν δεν έχει καν νόημα να κάτσω να ακούσω τα παλιότερα. Εδώ όμως έχουμε Manilla Road meets NWOBHM. Και με καβλερό, κατ’ εμέ, τρόπο. Δε με ενδιαφέρει ποιοί έβγαλαν αυτον το δίσκο. I am the graves of the 80s, destroy their modern metal χα. τρουμέτσαλ.