Kαλύτερες κυκλοφορίες 2010 / ανασκόπηση της χρονιάς

[tt39]

1. [B]The Revivalists - Vital Signs[/B] Απίστευτο σιντάκι από το πουθενά, ροκ παίζουν τα παιδιά, είναι από τη νέα ορλεάνη, έχουν έλληνα μπασίστα, δεν παίζουν την πιο πρωτότυπη μουσική, αλλά ο τρόπος που το κάνουν έχει κάτι το κολλητικό, τόσο ώστε να είναι το σιντί που άκουσα περισσότερο φέτος. Και σε χρονιά που έχει καινούριους Oceansize, αυτό είναι κατόρθωμα (για μένα).

2. [B]Oceansize - Self Preserved While The Bodies Flow Up[/B] Για τέταρτη φορά κυκλοφορούν ένα απίστευτο δίσκο. Έχω καταλήξει, οι oceansize δεν μπορούν να βγάλουν κακή ή αδιάφορη μουσική. To Silent/ Transparent είναι το κομμάτι της χρονιάς (μου).

3. [B]Omar Rodriguez Lopez - Cizaña de los amores[/B] Επιτέλους, οι φετινές κυκλοφορίες του Ομάρ είναι πιο βατές. Το συγκεκριμένο είναι πάρα πολύ μελωδικό, μελαγχολικό αλλά και με πολύ καλές συνθέσεις.

4. [B]Omar Rodriguez Lopez - Tychozorente[/B] Και όταν ο Ομάρ παίζει με τα ηλεκτρονικά και αφήνει τις κιθάρες, τα καταφέρνει πάρα πολύ ωραία.

5. [B]The Gay Blades - Savages[/B] Οι ίδιοι λένε ότι παίζουν trash pop. Δεν ξέρω, αλλά γράφουν κάποια από τα πιο κολλητικά κομμάτια που έχω ακούσει. Συστήνω αν σας άρεσε το πρώτο των Strokes.

6. [B]Dr Dog - Shame Shame[/B] Απλή καλοκαιρινή ποπ ροκ με ωραίους στίχους.

7. [B]Circa Survive - Blue Sky Noise[/B] Είχα προσπαθήσει πάρα πολύ να μου αρέσουν οι circa survive, αλλά το μόνο κομμάτι που τελικά μου άρεσε ώστε να το ακούσω πάνω από 5 φορές ήταν το act appaled. Όταν βγήκε το blue sky noise είπα να το ακούσω από βαρεμάρα περισσότερο, και κόλλησα. Στους φαν του γκρουπ βέβαια δεν πολυάρεσε, αλλά.

8. [B]Plants and Animals - La La Land[/B] Καναδοί που παίζουν indie ξέρωγω. Μου άρεσαν.

9. [B]Mike Patton - Mondo Cane[/B]

10. [B]Nervous Custains - Out of Sync with time[/B] O κημπορντίστας των the Paper Chase έβγαλε δίσκο μόνος του και ακούγεται σαν τους paper chase χωρίς κιθάρες. Πολύ ιδιαίτερο, διαφορετικό και σκοτεινό βεβαίως.

Και κρατάω ίσως την πρώτη θέση γιατί μόλις κυκλοφόρησαν οι καινούριοι amplifier, μετά από 4 χρόνια. Δεν έχω καταφέρει να το ακούσω καλά ακόμα, είναι και διπλό το άτιμο. Οι πρώτες πρώτες εντυπώσεις πάντως είναι πολύ καλές.

[the_horror]

vραίος ο neo!
τρείς δίσκοι από το τοπ-5 του είναι και στο δικό μου τοπ-5. 8)

[worst_enemy]

Λοιπόν αν και μου τη σπάνε γενικώς οι λίστες, οι ετήσιες λίστες είναι ίσως το πιο εύκολο πράγμα.

Αυτό είναι το top-5 μου, που το’ χω έτοιμο εδώ και καιρό, το’ στειλα και στο rocking, και δε πρόκειται ν’ αλλάξει γενικώς.

[B]1) Deathbed - Birds Of A Coming Storm

2. Integrity - The Blackest Curse

3. Masakari - The Prophet Feeds

4. The Estranged - The Subliminal Man

5. United Nations - Never Mind The Bombings, Here’s Your Six Figures[/B]

P.S.:[I] Tέλη δεκέμβρη, αρχές γενάρη επιστρέφω με 20άδα (πάνω κάτω την έχω έτοιμη), και με σχόλια για κάποιες κυκλοφορίες[/I]

[crimson_Idol]

το νο1 σου ήταν πρόσφατα λαρισα νομίζω…

[worst_enemy]

χαχαχ ναι ναι, και Πάτρα και Αθήνα! Τους απολαύσαμε εννοείται:wink:

Ολο το σετλιστ σχεδόν ήταν από τον δίσκο αυτόν\m/

[RedWaves]

2. [B]Oceansize - Self Preserved While The Bodies Flow Up[/B] Για τέταρτη φορά κυκλοφορούν ένα απίστευτο δίσκο. Έχω καταλήξει, οι oceansize δεν μπορούν να βγάλουν κακή ή αδιάφορη μουσική. To Silent/ Transparent είναι το κομμάτι της χρονιάς (μου).

Πες τα χρυσόστομε ! ! ! =D>

[B]Masakari - The Prophet Feeds[/B]

Αυτό θέλω να το τσεκάρω κι εγώ, άμεσα

[worst_enemy]

ASAP ΟΜΩΣ.

Κατ’ εμέ από τους καλύτερους crust δίσκους των τελευταίων χρόνων.

Και παιδιά πάρτε τον σε βινύλιο. Καμία σχέση με αυτό που κυκλοφορεί στο νετ. Ειλικρινά. (Στηρήχτε και το δικό μας scarecrow distro που συνέβαλε στν κυκλοφορία του)

[RedWaves]

ASAP ΟΜΩΣ.

Και παιδιά πάρτε τον σε βινύλιο. Καμία σχέση με αυτό που κυκλοφορεί στο νετ. Ειλικρινά. (Στηρήχτε και το δικό μας scarecrow distro που συνέβαλε στν κυκλοφορία του)

Ναι το τσέκαρα και στο site του Scarecrow. Ντεν έκει πικαπ όμως,οπότε…

Δεν είμαι crustας γενικά,αλλά έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για αυτό, και για τους στίχους του επίσης. Οπότε θα ακουστεί

Και για σένα,αν και δεν έχουν καμμία σχέση με αυτά, τσέκαρε Oceansize !

[papardelas]

enforcer-diamonds στη κορυφη

[Faust]

1.Cathedral - The Guessing Game
2.Rotting Christ - Aealo
3.Enforcer - Diamonds
4.Burzum - Belus
5.A Forest of Stars - Opportunistic Thieves of Spring
6.Darkthrone - Circle the Wagons
7.Ereb Altor - The End
8.Agnes Vein - Duality
9.Profanatica - Disgusting Blasphemies Against God
10.The Flight of Sleipnir - Lore

11.Hooded Menace - Never Cross the Dead
12.Urfaust - Der freiwillige Bettler
13.Kvelertak - Kvelertak
14.Autopsy - The Tomb Within(EP)
15.Ghost - Opus Eponymous
16.Von Goat - Septic Illumination
17.Bohemian Grove - Bohemian Grove(EP)
18.Nightfall - Astron Black and the Thirty Tyrants
19.Blood of the Black Owl - A Banishing Ritual
20.High on Fire - Snakes for the Divine

Επίσης τα Vasaeleth - Crypt Born & Tethered to Ruin,Triptykon - Eparistera Daimones,Deathspell Omega - Paracletus,Electric Wizard - Black Masses,Inquisition - Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm

[the_horror]

οι punk/hardcore fans ψαχτείτε λέμε!

http://www.youtube.com/watch?v=VIJfFwsvUm8

[manos87]

Λοιπόν αυτό θα το προτείνω εδώ πέρα μόνο και όποιος νοιώσει ένοιωσε.

Lis Er Stille-The collibro

Ντάξει ο δίσκος είναι αρρωστια, τον ακούω 4 φορές τη μέρα. Ενα-δυο παραπανω λογάκια [I]εδώ[/I]
Είναι πολύ τέλειο για να ανοίξω κι άλλο άπατο θρεντ.

[_Dead]

Μιας και δεν περιμένω κάτι άλλο μέχρι το τέλος της χρονιάς και τα άλμπουμ που με ενδιέφεραν περισσότερο τα έχω ήδη ακούσει αρκετές φορές θα κάνω μια πλήρη ανασκόπηση της χρονιάς για μένα.

Χαρακτηριστικά τις οι μεγάλες επιστροφές παλίων συγκροτημάτων μετά απο καιρό που έβγαλαν δισκάρες και έδειξαν πως είναι ακόμα ζωντανοί για τα καλά (Burzum, Heathen, Accept), οι μέρες δόξας για το N.W.O.B.H.M. ήχο έστω και αν δεν προέρχεται απο βρετανικές μπάντες πλέον και η υποτιθέμενη επάνοδος του power metal που εγώ ακόμα ψάχνω να βρω. Γενικά όχι και η καλύτερη δυνατή χρονιά αν και δεν έλειψαν οι δισκάρες αλλα πολλά τα άλμπουμ που έμεινε μόνο ο ενθουσιασμός της πρωτης ακρόασης. Πάντως τα καλύτερα ήρθαν από εκεί που δεν το περίμενα φέτος.

[B][U]ΤΟΠ 10[/U][/B] (η σειρά έχει περισσότερη σημασία στα 3 πρώτα που για μένα είναι σίγουρα οι πιο σημαντικές κυκλοφορίες της χρονιάς)

[B]1) Burzum - Belus[/B]
Τεράστια επιστροφή από το πουθενά σε metal μονοπάτια μάλιστα μετά από πολλά χρόνια και μάλιστα 100% επιτυχημένη. Ότι ο Varg θα έβγαζε το καλύτερο black metal άλμπουμ εν ετη 2010 δεν νομιζω να το περίμενε κανείς, ότι θα έβγαζε το καλύτερο metal άλμπουμ μέσα στο 2010 σίγούρα δεν το περιμενα εγώ. Οι μεταφρασμένοι στα ελληνικά στίχοι στο σαιτ του, ανέβασαν ακόμα περισσότερο το άλμπουμ για μένα.
[B]2) Kvelertak - Kvelertak[/B]
Το ντεμπούτο της χρονιάς που είχε την “ατυχία” να γίνει άλμπουμ του μήνα στο Hammer. Τρελή δισκάρα με τους Νορβηγούς να καταφέρνουν να συνδυάσουν όλες τις επιρροές τους ομαλά μεσα στην μουσική τους βγάζοντας τελικά έναν μάλλον απλά γαμάτο ροκ δίσκο για πολλές μπύρες. O Καραολίδης στο Χαμερ είπε πως οι Valiant Thor θα σώσουν το rock 'n roll αλλα εμένα μου φαίνεται πιθανότερο να το κάνουν αυτοί εδω οι τύποι.
[B]3) Enforcer ? Diamonds[/B]
Αν με τον Varg είχαμε την επιστροφή των '90 εδώ έχουμε την επιστροφή των '80. Δυσκολεύεσαι να τους κατηγορήσεις για αντιγραφή όταν διασκεδάζεις ΤΟΣΟ πολύ σιγοτραγουδάς όλα τα κομμάτια απο την δεύτερη κιόλας ακρόσαση και δεν μπορείς με τίποτα να σταματήσεις το πόδι σου να κουνιέται ρυθμικά όταν κάθεσαι στην καρέκλα (στα γεράματα τώρα δεν είμαστα για να χτυπίομαστε στις πίστες). Ξεπέρασαν τόσο εύκολα το πολύ καλό ντεπούτο τους που πλέον έχουν αυξήσει κατα πολύ τις προσδοκίες για την συνέχεια.
[B]4) Crashdiet - Generation Wild[/B]
Δεν ήξερα και πολλά για αυτούς. Αφού άκουσα το άλμπουμ θυμήθηκα πως τελικά τους είχα ξανακούσει στο παρελθόν και τους είχα προσπεράσει αδιάφορα. Εδώ όμως μου απέσπασαν την προσοχή για τα καλά. Φοβερά κομμάτια και το sleaze ξαναζει στο player μου. Με έκανε και ξέθαψα τα άλμπουμ των motley crue και cinderella που έχω.
[B]5) Triptykon - Eparistera Daimones[/B]
Ήμουν από αυτούς που δεν είχαν ενθουσιάστεί τόσο πολύ με το monotheist όσο οι υπόλοιποι τουλάχιστον. Δισκάρα μεν αλλά κάπου όλα αυτά τα εκθιαστικά σχόλια με έκαναν να πιστευω πως κάτι δεν πιάνω. Η επιστροφή του Warrior με νέα μπάντα (αλλά με ίδιο όραμα θα έλεγα εγώ) σε πιο απλές και πιο επιθετικές φόρμες είναι κάτι που εκτίμησα πάντως και μάλλον με βοήθησε να βγω απο ένα παλίο δίλλημα, to megatherion ή into the pantemonium.
[B]6) Heathen -The Evolution of Chaos[/B]
Άλλη τεράστια επιστροφή και αυτή με τεράστια δισκάρα. Όχι μόνο δεν ξέχασαν να γράφουν ριφάρες αλλά παραδίδουν και μαθήματα θα έλεγα εγώ. Κόλλημα για αρκετό καιρό το άλμπουμ οι Heathen πάτησαν κάτω πολλούς νέους με αυτό το άλμπουμ, με προβληματισε λίγάκι η μεγάλη διάρκεια αλλά τελικά άντεξε στις απανωτές ακροάσεις
[B]7) Twilight - Monument to time end[/B]
Πολύ διαφορετικό από το ντεπόυτο τους που προσωπικά μου φάνηκε κάπως αδιάφορο. Όχι όμως και αυτό. Δεν ξέρω ποιά ταμπέλα ακριβώς ταιρίαζει εδώ, προσωπικά και το απλό black metal εμένα με καλύπτει. Το σημαντικό είναι πως είναι δισκάρα που σε βυθίζει σε κάθε ακρόαση.
[B]8.) Suicidal Angels - Dead Again[/B]
Αν και αρχικά το είχα εκτός 10αδας τελικά και μετά από τις απανωτές ακροάσεις των τελευταίων ημερών το έχωσα και αυτό μέσα. Με το πρώτο τους δεν με είχαν ενθουσιάσει αλλά μου άρεσε το felling που έβγαζαν, από το προηγούμενο τους όπως και σε αυτό δείξαν πως είναι κάτι παραπάνω από απλό '80 felling. Πολύ θα ήθελα να πω πως είναι το αντοιστοιχο των Enforcer στο thrash αλλά ίσως και να φανώ υπερβολικός.
[B]9) A Forest of Stars - Opportunistic Thieves of Spring[/B]
Το απόλυτο Soundtrack για ταινία του Lovecraft. Παρότι δύσκολο άλμπουμ με κέρδισε μάλλον εύκολα και από την πρωτη κιόλας ακρόαση. Όχι πάντως το άλμπουμ που θα λιώσεις αφού απαιτεί συγκεκριμένη διάθεση για να μπορέσεις να χαθείς μέσα του.
[B]10) The Ep’s[/B]
Στην θέση αυτή αντί για κάποιο άλμπουμ θα κάνω απλά μια ειδική μνεία σε μερικά ep που βγήκαν μέσα στην χρονιά και θα άξιζαν μια θέση στην δεκάδα.
[I][B]a)Bohemian Grove - Bohemian Grove[/B][/I]
Θα μπορούσαν να προσθέσουν 2-3 κομμάτια ακόμα και να έχουμε μια κανονική κυκλοφορία που θα πήγαινε πολύ ψηλά στην λίστα με τα καλύτερα. τελευταία στιγμή απόφασισα να το βγάλω απο το top-10 (σαν ξεχωριστή κυκλοφορία). Επικο black metal; δεν έχει σημασία, απλά γαμάτη κυκλοφορία
[I][B]b)Fleshgod Apocalypse - Mafia[/B][/I]
Άργησα να τους πάρω χαμπάρι αυτούς. Από τις καλύτερες death metal μπάντες στο τεχνικό στυλ που πάιζουν, κάθε κομμάτι αυτου του ep έχει δική του υπόσταση, δύσκολα μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο οι περισσότερες τεχνικές death metal μπάντες σήμερα. Συνθέσεις με προσωπικότητα.
[B][I]c)Autopsy - The tomb within[/I][/B]
Δεν χωράν πολλά λόγια εδω. Σαπίλα και πάλι σαπίλα, σαν να μην πέρασε μια μέρα βασικά, ακόμα μια τεράστια επιστροφή.

Από εκεί και περά μερικοί ακόμα που ξεχωρισα είναι οι [B]Abscess[/B] με το πολύ καλό dawn of inhumanity, ίσως το καλύτερο άλμπουμ τους όπως επίσης και το τελευταίο τους, οι [B]Kerasphrous[/B] με το ep Cloven Hooves at the Holocaust Dawn, οι[B] In Mourning[/B] πήγαν σε κάπως πιο σκληρά μονοπάτια με έπεισαν με το monolith. Δυναμική επιστροφή για [B]Nightfall[/B] και για τους [B]Rotting Christ[/B] με το ΑΕΑΛΟ, επίσης [B]Divine Element[/B] με το ομώνυμο, [B]Convixion[/B] με το πρωτο άλμπουμ τους και έδειξαν μερικά πολύ καλά δείγματα για την ελληνική σκηνή. Δυνατά thrash άλμπουμ από [B]Overkill[/B] (ironbound) [B]Dew-Scented[/B] (invocation).

Σε πιο κλασικά ακούσματα οι [B]Avantasia[/B] έβγαλαν 2 συμπαθητικά άλμπουμ πιθανόν η πιο ενδιαφέρουσα μπάντα στο power για τα δικα μου γούστα σήμερα, οι [B]Grand Magus[/B] επεστρεψαν δυναμικά με το πολύ καλο hammer of the north αλλά iron will δεν είναι και οι [B]Accept[/B] ξεπερασαν τις προσδοκίες μου με την επιστροφή εκπληξη που έκαναν, ενω οι [B]Iron Maiden[/B] συνέχισαν ποιοτικά με το fimal frontier όπως και οι [B]Motorhead[/B] με το the world is ours. [B]Gamma Ray[/B] προκάλεσαν για λίγο το ενδιαφέρον μου μετά απο καιρό με το to the metal αλλα ξεφουσκωσε πολύ γρήγορα. [B]Firewind[/B] συνέχισαν με ασφάλεια αλλά και ποιότητα στο ύφος του premonition και στο καινούργιο τους days of defiance.

Πολλές άλλες καλές κυκλοφορίες είχε η χρονιά που απασχόλησαν το player μου αλλά τελικά δεν έμειναν και πολύ εκεί, [B]Dark Tranquilliy[/B] με το καλό we are the void συνέχισαν στα γνωστά μονοπάτια αλλά ο αρχικός ενθουσιασμός δεν έμεινε για πολυ, οι [B]Eluveitie[/B] έβγαλαν το slania part 2 χωρίς να με χαλάει και τόσο αυτο πάντως,αρκετά καλοί οι [B]Dark Fortress[/B] και ας του θάβουν οι blacksters του φόρουμ, επιστροφή με κλασικό line up και για [B]Fear Factory[/B] με ενδιαφέρον άλπουμ αλλά μέχρι εκεί, οι [B]Finntroll[/B] μετά το καταπληκτικό προηγούμενο άλμπουμ προκαλούν περισσότερο την προσοχή λόγω image πλεον αν και δεν ειναι κακοί, οι [B]Ereb Altor[/B] δεν πιάνουν μεγαλεία του by honor αλλά βγάζουν ένα καλό άλμπουμ, οι [B]Poisonblack[/B] θυμίζουν ακόμα περισσότερο τους Sentenced χωρίς να είμαι σίγουρος αν αυτό είναι καλό η κακό ακόμα, οι [B]The Vision Bleak[/B] συνεχίζουν ποιοτικά μεν αλλά δεν εκπλήσουν πλεον. [B]Dimmu Borgir Cradle of Filth[/B] έβγαλαν συμπαθητικά άλμπουμ επίσης με τους Άγγλους να κερδίζουν τις εντυπώσεις οριακά. Ωραίο ντεπούτο από τους [B]King of Asgard[/B] σε επικά μονοπάτια με το Fimbulvintr, Πολλοί άλλοι είτε δεν στάθηκαν στο ύψος τον υψηλών προσδοκιών μου η απλά έμεινε μόνο ο ενθουσιασμός της πρώτης ακρόασης. Καλά άλμπουμ πάντως στην πλειοψηφία τους.

Στις [U]απογοητεύσεις[/U] τωρα (μπάντες από τις οποίες είχα κάποιες έστω μικρές προσδοκίες) ο [B]Jon Oliva[/B] με το festival οι [B]Blind Guardian[/B] με το at the edge of time που δεν κατάφεραν να δώσουν το φιλί της ζωής στον χώρο του power όπως ψιλοήλπιζα να πω την αλήθεια, αν και σαφώς καλύτερο απο τις τελευταίες δουλειες τους, οι [B]Kataklysm[/B] με το αδιαφορο heaven’s venom όπως και το black metal project [B]Ov Hell[/B], οι [B]Nevermore[/B] με το obshidian conspiracy, σίγουρα η πιο αδιάφορη κυκλοφορία τους απλά ανακυκλώνουν παλίες ιδέες δειχνοντας να στερεύουν απο έμπνευση. Ο [B]Serj[/B] με πίκρανε πιο πολύ απο όλους με το τελείως αδιάφορο imperfect harmonies, σίγουρα η απογοητευση της χρονιάς ενώ ούτε ο [B]Ozzy[/B] με έπεισε και πόλυ με το scream (αν και τελευταία έχω κολλήσει ασχημα με το life won’t wait).Σικουελ για [B]Nachtmystium[/B] που αν και έχει τις στιγμές του δεν πιάνει ούτε κατα διάνοια επίπεδα assasins.

Εν συντομία αυτά ήταν τα άλμπουμ που τράβηξαν την προσοχή μου φέτος για καλό η για κακό. Άφησα απ’ 'έξω αρκετά άλμπουμ που έκαναν σχετικά σύντομο πέρασματα από το player μου. Το πιο άσχημο πάντως της χρονιάς για μένα ήταν πως για πρώτη φορά δεν έχω σε cd τα ούτε τα μισά από την δεκάδα με τα καλύτερα. κάτι που θα διορθωθεί φυσικά αλλά όχι σύντομα όπως προβλέπεται.

[Antonisjk]

(Χωρίς σειρά προτεραιότητας)

[B]Accept [/B]- [I]Blood Of The Nations[/I]
Όλοι περιμέναμε αυτό το άλμπουμ για να δούμε πως στο καλό θα μας ακούγονται οι Accept χωρίς τον Udo. Τελικά ο Tornillo αντικατάστησε επάξια τον μεγάλο τραγουδιστή και οι Accept φάνηκε να ξανανιώνουν!

[B]Arryan Path[/B] - [I]Terra Incognita[/I]
Η έκπληξη ήρθε από την Κύπρο και οι Arryan Path δημιούργησαν ένα μικρό αριστούργημα! Το Terra Incognita με έκανε σαν φίλο του επικού heavy/power να παραμιλώ. Μπράβο τους!

[B]Burzum [/B]- [I]Belus [/I]
Πριν βγει αυτό το άλμπουμ, κάτι μου έλεγε ότι θα με απογοήτευε. Τελικά όχι μόνο έγινε το αντίθετο, αλλά είναι το ένα από τα δύο άλμπουμς που δεν ξεκολλάνε από το i-pod μου!

[B]Daylight Misery[/B] - [I]Depressive Icons[/I]
Ένα πολύ όμορφο άλμπουμ από τους δικούς μας Daylight Misery, με πολλούς guest stars, αλλά και πολύ όρεξη για καλή μουσική.

[B]Death Angel[/B] - [I]Relentless Retribution [/I]
Τους Death Angels τους αγαπάω. Αντικειμενικός με αυτό το άλμπουμ δεν μπορώ να είμαι, αλλά με έχει ξετρελάνει!

[B]Electric Swan[/B] - [I]Electric Swan[/I]
Ένα πολύ όμορφο δίσκο έβγαλαν οι ιταλοί Electric Swan που κινείται στο Progressive Rock. Μέσα σε όλα περιέχει και μια υπέροχη διασκευή του Creeping Death η οποία είναι πραγματικά υπέροχη!

[B]Enforcer [/B]- [I]Diamonds [/I]
Τα έχετε πει όλα για αυτό το δίσκο. Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο…

[B]Enslaved [/B]- [I]Axioma Ethica Odini[/I]
Εδώ έχουμε μια καταπληκτική δισκάρα των Enslaved η οποία με άφησε άφωνο! Να αποκαλύψω ότι είχα καιρό να ασχοληθώ μαζί τους και όταν το άκουσα, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Έπος!

[B]Grand Magus[/B] - [I]Hammer of the North[/I]
Ένας δίσκος που έπεσε στο κεφάλι μου σαν σφυρί από τον βορρά, όπως λέει και ο τίτλος του! Ακόμα ένα έπος!

[B]Kruger [/B]- [I]For Death, Glory and the End of the World[/I]
Ελβετοί. Νομίζω τα λέει όλα… Τι στο καλό έχει εκεί πάνω και ότι βγαίνει είναι καλό; Το τυρί φταίει;

[B]October Tide[/B] - [I]A Thin Shell [/I]
Άλλη μία δισκάρα που με άφησε πολύ ικανοποιημένο από την ακρόαση της. Οι October Tide γίνονται όλο και πιο ώριμοι…

[B]Triosphere [/B]- [I]The Road Less Traveled[/I]
Ο δεύτερος δίσκος που δεν έχει ξεκολλήσει φέτος από το i-pod μου. Επιτέλους γυναικεία φωνητικά που ξεφεύγουν από το γνωστό στυλ των “αιθέριων” που προσωπικά με έχει κουράσει αφάνταστα. Power/Prog σε όλο του το μεγαλείο!

[B]Triptykon [/B]- [I]Eparistera Daimones[/I]
Βλέπε Kruger…

[B]These Monsters[/B] - [I]Call Me Dragon[/I]
Αυτό το άκουσα πρόσφατα και έπαθα πλάκα! Σαξόφωνα και sludge. Sludge και σαξόφωνα. Μαγεία!

[B]Ihsahn [/B]- [I]After [/I]
Και εδώ σαξόφωνα, αλλά με black και αρκετή progressive διάθεση. Progressive, black και σαξόφωνα. Μαγεία!

[B]Speedblow [/B]- [I]Fields of Doom[/I]
Ακόμα ένα ελληνικό γκρουπ. Οδοστρωτήρας με όλη τη σημασία της λέξεως. Τα riffs τους κόντεψαν να ρίξουν τους τοίχους του σπιτιού μου. Υπερβολή; Ποιός ξέρει…

[Bleedin_History]

[B]Kruger [/B]- [I]For Death, Glory and the End of the World[/I]
Ελβετοί. Νομίζω τα λέει όλα… Τι στο καλό έχει εκεί πάνω και ότι βγαίνει είναι καλό; Το τυρί φταίει;

Πες δυο λογάκια παραπάνω για αυτό άμα θες.

[forkboy]

[B]Speedblow [/B]- [I]Fields of Doom[/I]
Ακόμα ένα ελληνικό γκρουπ. Οδοστρωτήρας με όλη τη σημασία της λέξεως. Τα riffs τους κόντεψαν να ρίξουν τους τοίχους του σπιτιού μου. Υπερβολή; Ποιός ξέρει…

Live είναι ακόμα καλύτεροι με τον νέο τραγουδιάρη!

[Antonisjk]

Πες δυο λογάκια παραπάνω για αυτό άμα θες.

[I]Παραθέτω τι είχα γράψει όταν βγήκε: [/I]

Είναι το 4ο άλμπουμ τους. Εγώ όμως τους γνώρισα με αυτό και πραγματικά εντυπωσιάστηκα!

Όταν το είδα είπα ?ας το ακούσουμε και αυτό, Ελβετικό συγκρότημα είναι, δεν μπορεί κάτι θα λέει??. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει αυτή η Ελβετία και ότι βγάζει είναι καλό. Η λίστα δεν είναι τεράστια, είναι όμως αρκετά μεγάλη και οι Kruger σίγουρα συμπεριλαμβάνονται σε αυτήν!

Από τις πρώτες νότες του πρώτου κομματιού με τίτλο ?The Ox? καταλαβαίνεις τι θα ακολουθήσει. Ακόμα και αν δεν είσαι οπαδός του sludge/post/noise κλπ metal, δεν γίνεται να μην ευχαριστηθείς αυτό που ακούγεται από τα ηχεία. Το ?For Death, Glory and the End of the World? είναι τόσο βαρύ, τόσο αργό, όσο ακριβώς χρειάζεται για να σε κάνει να χωθείς βαθιά μέσα στην μουντίλα που επικρατεί στην χώρα τους το βαθύ φθινόπωρο.

Συνήθως τα sludge συγκροτήματα έχουν την τάση να γίνονται love/hate. Δηλαδή ή σου αρέσουν ή όχι. Δεν υπάρχει μέση άποψη. Εμένα οι Kruger μου άρεσαν και μάλιστα αρκετά. Αυτό το άλμπουμ με έκανε να τους ψάξω περισσότερο και με χαρά να διαπιστώσω ότι από δίσκο σε δίσκο η μπάντα βελτιώνεται διαρκώς.

Οι Kruger στα προηγούμενα άλμπουμ τους είχαν έντονες τις επιρροές τους από τους Mastodon. Σε αυτό δεν τις ξεχάσανε, αλλά έχουν κάνει τον ήχο τους τόσο προσωπικό πλέον, που οι αναφορές τους στους Mastodon απλά σου χαϊδεύουν τα αυτιά, αφήνοντας συνάμα ένα γλυκόπικρο χαμόγελο σε κάθε τι που σου τους θυμίζει.

Η πεντάδα από την Ελβετία έκανε την δουλειά της και μαζί με τον παραγωγό τους, τον Kurt Ballou (Converge, Genghis Tron, Trap Them) μας προσφέρουν ένα άλμπουμ αντάξιο της metal μουσικής ιστορίας της πατρίδας τους. Από τώρα είμαι περίεργος να δω την επόμενη κίνηση τους!

[worst_enemy]

Λοιπόν, να και το top-20 μου για φέτος.

Είχα κάνει μια mini κριτική για όλες τις κυκλοφορίες, αλλά σε μερικές είδα ότι επαναλαμβανόμουν (οπότε δεν έκανα γι’ αυτές), ενώ αποφάσισα για εκείνες τις κυκλοφορίες που έχουν συζητηθεί πολύ να μη κάνω κάποιο σχόλιο, μιας και λίγο πολύ τα έχουμε πει όλα.

1)[B]Deathbed ? Birds Of A Coming Storm[/B] (Finland)

O δίσκος που ίσως άκουσα περισσότερο φέτος. Κι αυτό γιατί το άξιζε απ? ότι φαίνεται (εξού και η «πρωτιά» του). Ειλικρινά είχα πολύ καιρό ν? ακούσω τόσο ξεχωριστό hardcore δίσκο. Μπορεί με μια πρώτη «αυτία», σε κάποιον (όχι τόσο εκοιξιωμένο, για να λέμε την αλήθεια) να φάνει ένας κλασσικός λιγο πιο βαρυς hardcore δίσκος, αν όμως του δόσει τις ευκαιρίες που πρέπει (λίγες κατ? εμέ για να τον γουστάρει, περισσότερες για να τον αγαπήσει) θα καταλάβει ότι απλά ο δίσκος διαθέτει πάνω του την σφραγίδα deathbed. Μέσα σε πολύ λίγα χρόνια, και με πολύ λίγες δισκογραφικές δουλειές, κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν πολύ δικό τους ήχο, και αυτό είναι που μετράει. Ένα πολύ σκοτεινό και οργισμένο/μανιασμένο hardcore, με αρκετά crust κιθαριστικά στοιχεία, απαισιόδοξα μηνύματα, μελωδίες που σε άγγιζουν παν? απ? όλα, και το πιο σημαντικό και ιδιαίτερο: αρκετά, συχνά, αργά, (post θα? λεγα) σημεία, στη σωστή διάρκεια, που σε αποτελειώνουν?

2)[B]Integrity ? The Blackest Curse[/B] (USA/Belgium)

3)[B]Masakari ? The Prophet Feeds[/B] (USA)

Το έχω ξαναδηλώσει γενικά. Ίσως ένας από τους καλύτερους crust δίσκους των τελευταίων έτων (δεύτερο μισό των ?00s). Κερδίζει επάξια τη θέση του δίπλα σε αριστουργήματα όπως το Live The Storm των Disfear, χωρίς υπερβολές. Πραγματικά το μεγάλο ΜΠΑΜ, ανάμεσα στις δεκάδες κυκλοφορίες του είδους που βγαίνουν κάθε χρόνο. Κυκλοφορία που ο λάτρης του είδους πρέπει ν? αγαπήσει, και που ο τύπος που έχει μια αξιοπρεπή επαφή με το είδος, πρέπει να τσεκάρει. Τίποτα άλλο.

4)[B]Τhe Estranged ? The Subliminal Man[/B] (USA)

To post-punk των 00?s σε όλο του το μεγαλείο. Με επιρρόες απ? όλα τα μεγαθήρια του είδους (wipers, cure κλπ) και με απλές, αλλά απίστευτα εμπνευσμένες και όμορφες συνθέσεις καταφέρνουν να μετατρέψουν κάτι πολύπαιγμένο τόσα χρόνια, σε κάτι το πολύ ωραίο που χαίρεσαι να το ακούς. Η καλύτερη δυνατή επιστροφή μετά το εξίσου εξαιρετικό ντεμπούτο τους, static thoughts. Ίσως με λίγο κατεβασμένες ταχύτητες, και λίγο πιο μελαγχολικές τάσεις.

5)[B]United Nations ? Never Mind The Bombings, Here?s Your Six Figures[/B] (USA)

Nαι είναι Ep, ναι έχει μόνο τέσσερα τραγούδια, αλλά το πώς μια τόσο «μικρή» κυκλοφορία καταφέρνει να σε γεμίσει είναι απίστευτο. Τέσσερις, όπως είπα, θεικές κομματάρες, οι οποίες συνδιάζοντας screamο/hardcore/grindcore κατά βάση στοιχεία, σε στέλνουν στο διάολο(!) κάνοντας μαθήματα σκληρού ήχου σε άπειρες άλλες μπάντες. Όταν πίσω από την πολυσυζητημένη (στους hardcore κύκλους) αυτή μπάντα, κυρίως για την μυστικοπάθεια που την διατρέχει, κρύβονται μέλη από converge, thursday, και glassjaw, πως μπορεί να μην είναι εξαιρετική η κυκλοφορία???

6)[B]Κvelertak ? Kvelertak[/B] (Norway)

7)[B]Ruined Families ? Four Wall Freedom[/B] (Greece)

Ο δίσκος αυτός απλά έκανε το ελληνικό hardcore και μη κοινό, να παραμιλά. Το ίδιο κι εμένα. Θεωρώ ότι κάθε ένας που άκουσε τον δίσκο αυτό είπε: Δε περίμενα ποτέ ότι ελληνική μπάντα θα έβγαζε τέτοιο δίσκο. Κι όμως, να που όλοι διαψευστήκαμε! Στον δίσκο αυτόν (που κυκλοφόρισε μόνο σε βινύλιο) έχουμε δεκαέξι λεπτά πολύ δουλεμένου και καλοπαιγμένου dark hardcore στο στυλ της Deathwish Records (δισκογραφικής του J.Banon ?converge-). Γενικώς πολύ καλές κιθάρες, ωραία ατμόσφαιρα, και το πιο σημαντικό πάρα μα πάρα πολύ καλοί στίχοι. Ποιητικοί στίχοι, όπως κάποιος πολύ σωστά είπε, που καταπιάνονται με διάφορα ζητήματα, από την οικογένεια, μία από τις μικρογραφίες της κοινωνίας, στην ίδια την κοινωνία. Οι ίδιοι στις επιρροές τους δηλώνουν μπάντες όπως οι catharsis, οι Interpol και πολλές άλλες, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους πράγμα που δείχνει ότι δεν είναι τυχαίοι.

8 )[B]The ocean ? Heliocentric /B

9)[B]Throats ? S/T[/B] (UK)

H κυκλοφορία αυτή μοιάζει αρκετά με το no.5 της λίστας μου. Όχι μόνο γιατί είναι το δεύτερο Ep που βάζω στη λίστα μου, αλλά και γιατί η μουσική της μπάντας αυτής προσεγγίσει σε κάποιο βαθμό αυτήν των united nations. Κι αυτό γιατί και οι throats, πιτσιρικάδες κι αυτοί από την αγγλία, καταπιάνονται μ? ένα ακόμη μεγαλύτερο μπαστάρδεμα ήχων! Grindcore, Screamo, Hardcore, Crust, Mathcore. Τα πάντα όλα όμως. Εξι κομμάτια, το ένα καλύτερο από το άλλο, που σε αφήνουν μαλάκα στο άκουσμα τους, αναφωνόντας στο τέλος: Τ? ήταν αυτό θέε μου! Γενικά πάντως, κάτι το αξιοσημείωτο είναι πως οι throats, είναι μια πραγματικά πολύ εργατική μπάντα, οι οποία με πολύ δουλειά, πολλές πρόβες, πολλούς πειραματισμούς, πάρα πολλά λαιβ, και με πολλές ανεξάρτητες κυκλοφορίες (σπλιτς, eps, όχι όμως Lps!), έχει καταφέρει να φτιάξει ένα πολύ σεβαστό όνομα στους hardcore κύκλους. Οι λάτρεις των converge τσεκάρουν asap! Πολύ παρόμοια φάση.

10)[B]Dishammer ? Under The Sign Of The D-beat Mark[/B] (spain)

Ντάξει γενικά η συγκεκριμένη μπάντα είναι βγαλμένη από άλλη έποχη, ειλικρινά. Κατ΄ εμέ Αλητία, με Α κεφαλαίο ε. Aυτό που έχουμε πει χιλιάδες φορές. Motorhead + Discharge + Bathory, και άντε γειά. Ο δίσκος αυτός αποτελεί συνέχεια του εξαιρετικού Vintage Addiction (2009), και πρακτικά είναι κομμάτια που ηχογραφήθηκαν ακριβώς την ίδια περίοδο, απλά κυκλοφόρησαν φέτος. D-beat punk/ rock ?n? roll κομμάτια με θρασάδικα ριφάκια και απαραίτητη δόση black-ιάς, για γυμνές μάγισσές, σατανάδες, αλκόολ, ναρκωτικά και μηχανές. Δε χρειάζεται κάτι άλλο. (Αλήτες όπως ο Grym Τσεκάρουν asap)

11)[B]Masshysteri ? Masshysteri[/B] (Sweden)

Παράδοξο που φέτος με εντυπωσίασε τόσο μόνο μία σουηδική κυκλοφορία. Δε μασάμε όμως, την Σουηδία την αγαπάμε. Ανάμεσα λοιπόν στις τόσες «σκληρές» κυκλοφορίες που ξεχώρισα φέτος, μία «απαλή» που μ? εντυπωσίασε ήταν το νέο άλμπουμ των masshisteri. Πολύ ωραία και γλυκιά μουσική ρε πούστη μου. Απ? αυτήν που χαίρεσαι ν? ακούς πραγματικά. Πολύ όμορφο, μελωδικό punk rock, στα πρότυπα της k-town punk σκηνής (δανέζικες μπάντες της Κοπεγχάγης) με γαμάτο ανδρικά και γυναικεία φωνητικά σε κοινή δράση. Δανέζικοι στίχοι γενικώς, αλλά πραγματικά δε με νοιάζει καθόλου γιάτι είναι πολύ όμορφο αυτό που ακούω. Πολύ ωραία κυκλοφορία, ότι πρέπει για χαλαρές στιγμές! Οι φανς των estranged, τσεκάρουν.

12)[B]Rosetta ? A determenism Of Morality[/B] (USA)

13)[B]Ηammers ? Orogeny[/B] (UK)

Kαι απ? ότι φαίνεται η Αγγλία μπαίνει πλέον για τα καλά, και πάλι, στον underground μουσικό χάρτη! Σχετικά νέο σχήμα και οι Hammers (απ? το 2008 νομίζω) κινούνται σε καθαρά crust μονοπάτια, με επιρροές από tragedy, his hero is gone, αλλά και converge οι τελευταίες των οποίων κάνουν και τη διαφορά στη μουσική τους, μιας και οι κιθάρες κάνουν κάτι παλαβά ανά σημεία (οι converge χωρίς δίσκο έχουν και πάλι την τιμητική τους:lol:). Αυτά συμβαίνουν πάνω κάτω και στο φετινό Orogeny, με αρκετά αργά σημεία να κάνουν αρκετά την εμφανισή τους, και στίχους που ξεφεύγουν από τους κλασσικούς του είδους (κοινωνικοπολιτικοί) και αγγίζουν και διάφορα άλλα θέματα όπως ο θάνατος για παράδειγμά. Πολλά υποσχόμενη μπάντα στο μέλλον.

14)[B]Plague Mass ? Union Of Egoists[/B] (Austria)

15)[B]Dillinger Escape Plan ? Option Paralysis[/B] (USA)

16)[B]Crude ? Corner[/B] (Japan)

Πολλοί ενδεχομένως να παραξενευτούν με την θέση στην οποία βρίσκονται οι crude στην λίστα μου. Έτσι όμως γίνεται όταν αγαπάς κάτι. Πρέπει να είσαι αυστηρός μαζί του. Προφανώς απ? τη στιγμή που ο δίσκος βρίσκεται στο top-20 μου, δεν αποτελεί απογοητευσή μου. Ίσα ίσα καραγουστάρω, μιας και το japcore είναι μάλλον απ? τα αγαπημένα μου μουσικά παρακλάδια του hardcore/punk. Απλά ρε πούστη μου ο δίσκος χάνει στη παραγωγή πάρα πολύ. Δηλαδή γαμώτο μου live ηχογράφηση κάνατε??? Ελεος. Πολύ πολύ κακή παραγωγή. Ένα διαρκές τζιτζίκισμα και βουητό ανά σημεία. Κριμά γιατί πραγματικά χάνονται πολύ ωραία κομμάτια. Δηλαδή, και στο άλμπουμ αυτό αυτοί οι ΘΕΟΙ από την ιαπονία έχουν γράψει γαμάτα κομματια. Πραγματικά ωραίες ?burning spirits? hardcore (aka japcore) συνθέσεις με τα κλασσικά γαμάτα σημεία (αποκορυφώματα τα λέω εγώ) που χώνουν πάντα σχεδόν σε κάθε κομμάτι τους. Ειδικά η δευτερή πλευρά του δίσκου είναι πολύ καλή. Στα συν επίσης ότι επιτέλους έχουν μεταφράσεις στα αγγλίκά για όλα τα κομμάτια τους. Προφανώς, οι συνθέσεις τους δεν είναι επιπέδου attitude, γιατί αλλιώς θα μιλάγαμε για το no.1 μου. Γενικά είναι σα να βρίσκομαστε στους crude εν έτη 1996-1997.

17)[B]Downfall Of Gaia- Epos?[/B] (Germany)

Όταν πριν ένα/ενάμησι χρόνο είχα ακούσει το ντέμο 4 κομματιών αυτής εδώ της μπάντας, είχα πορωθεί πραγματικά πολύ, και περιμένα πως και πως το άλμπουμ τους που κυκλοφόρισε φέτος, ονόματι Epos? Τελικά η αναμονή θεωρώ ότι άξιζε? Από τον πρόλογο κιόλας του άλμπουμ (όπως και οι ίδιοι άλλωστε το δηλώνουν), καταφέρνουν να σε κρατήσουν εκεί, στη μουσική τους, και στην πολύ σκοτεινή/αποκαλυπτική/επική ατμόσφαιρα που δημιουργούν. Πολύ ωραίες συνθέσεις γενικά, πολύ καλή παραγωγή και έξι κομμάτια αποκαλυπτικού/ατμοσφαιρικού crust, με την απαραίτητη μικρή δόση post-μεταλιάς, στα χνάρια που χάραξαν οι μεγάλοι fall of efrafa.

18 )[B]GO FILTH GO ? No Escape From Noise Distruction[/B] (Greece)
Xα! Πως σας φάνηκε? Εμένα πάντως μου φάνηκε φυσιολογικό. Κι αυτό γιατί οι Θεσσαλονικείς gofilthgo, το έχουνε πραγματικά πολύ σε αυτό που παίζουν. Ωμό/Σαπιο, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, d-beat, τίγκα επιρρεασμένο από τον master του είδους, τον ιάπονα frontman των ιστορικών Disclose, Kawakami, o oποίος σάπιζει στη κόλαση R.I.H. (όχι ρε φίλε το: ?αναπαύεται εν ειρήνη?, είναι πολύ φλώρικο για πάρτυ του.). Τελοσπάντων οι gofilthgo κυκλοφόρησαν φέτος το πρώτο άλμπουμ τους το οποίο περιλαμβάνει 13 κομμάτια αγνού, ακατέργαστου, d-beat punk, για ανελέητο χωρό. Περιλαμβάνει διασκευή discharge, και disclose. Α! Και ναι έχω και κασσέτα στη λίστα μου!

19)[B]Alpinist ? Lichtlaerm[/B] (Germany)

Δεύτερο full-length και για τους γερμανούς Alpinist. Να λοιπόν που οι πιτσιρικάδες για μια ακόμη φορά μας βάζουν τα γυαλιά και διδάσκουν πως πρέπει να παίζεται το κορεσμένο (ίσως?) πλέον neocrust. Δέκα πολύ μάχιμα κομμάτια. Yψηλες ταχύτητες, πολύ ωραίες μελωδίες ανά σημεία, τρέλα ξεσπάσματα ανά άλλα, τρομερά drums, δύο ειδών φωνητικά, και πολύ δουλεμένα κιθαριστικά σημεία.

20)[B]ΕDIT[/B], μπας κι έχω ξεχάσει τίποτα

[B]Απολογισμός:[/B]

-Γενικά καλή χρονιά μπορώ να πω. Ιδιαίτερα για την hardcore σκηνή.

-Πολύ ανεβασμένες αρκετές ελληνικές μπάντες, πράγμα πάρα πολύ θετικό.

-Πάρα μα πάρα πολύ καλή η παρουσία των Despite Everything μες στην χρόνια, και γενικώς από τις καλύτερες ελληνικές punk rock μπάντες που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς δεν τους έβαλα στη λίστα, γιατί το ένα Ep τους κυκλοφόρισε το 2009 και το άλλο το 2010.

-Δεδομένου ότι το 2009 είχαμε άλμπουμς από propagandhi, strike anywhere, strung out, nofx μπορώ να πω ότι η φετινή χρονιά ήταν ελλειπής σε αυτή τη σκηνή (μοντέρνο καλιφορνεζικο Punk rock/melodic hardcore).

[Grym]

Λοιπόν, να και το top-20 μου για φέτος.
10)[B]Dishammer ? Under The Sign Of The D-beat Mark[/B] (spain)

Εγώ γιατί είχα μείνει στο Vintage Addiction;!
Πάντως με τέτοιο τίτλο και artwork που έριξα μια ματιά φαίνεται τρελή εγγύηση.
Τρέχω!
Θα το ξαναπώ κι εδώ, το φετινό Masshysteri είναι ΤΡΕΛΗ ΔΙΣΚΑΡΑ. Ακούστε το:!:

[somnambulist]

grym <3 <3

θα έδινα και στον worst καμιά καρδούλα, αλλά δεν πέτυχε καλή αναλογία ανάμεσα σε ουγκ και χνουδωτά, οπότε τις κρατάω για κάποια άλλη στιγμή