αυτο μς εφτιαξε μονο απο το κοβερ
πες κανα λογο να καταλαβουμε περιπου τι ειναι?
είναι stoner-ίζον hard rock με alternative πινελιές που ακούγοντάς το θα γουστάρουν από οπαδοί του grunge μέχρι κλασικομέταλοι.
Aστα ρε, έτσι όπως πάνε οι κυκλοφορίες, γίνεται τόσο πίκρα που δεν προλαβαίνεις τίποτα, και από σπόντα παίρνεις πρέφα πολλά πράγματα. Εσύ και μετά μπλίντιν μας τους μάθατε, τους έκανα αντ στο μαισπέις και από εκεί κάπου σε ένα μπούλετιν πρέπει να το είδα. Πάντως το άλμπουμ θα το χαρακτήριζα απρόσμενα καλό, γιατί το άκουσα και σε μια συγκυρία που είχα ξενερώσει λίγο με καινούρια πράγματα, και οι ατμόσφαιρές του σε δαμάζουν λέμε.
Πάντως η κυκλοφορία της χρονιάς μέχρι τώρα είναι το νέο Yakuza. Έχει καταφέρει και με έχει κάνει να ενθουσιαστώ και να κοπανιέμαι σε σημεία, παρόλο που μαλάκωσε λίγο ο ήχος τους. Αν η μπάντα έχει τακτ, δε χρειάζεται τίποτα άλλο για να σε τρελαίνει με κάθε νότα που παίζει!
Περισσότερες λεπτομέρειες στο θρεντ τους αργότερα.
Επίσης βαριέμαι να κατεβάζω το νέο Danzig για να το ακούσω. Θέλω να το πάρω κανονικό για να το ακούσω σοβαρά, και έχει 17 ευρώ το γαμίδι. Ήμαρτον γαμώ τα λεφτά τους!
είχα τσεκάρει τα παλιά τους και δεν μου κάναν πολλά. Με το καινούριο όμως έχω ψιλομείνει βασικά εδώ και λίγες μέρες, από τότε δλδ που άκουσα το Stones and Bones.
Με 2 ολόκληρες ακροάσεις μου άρεσε πάρα πολύ το Arc Of Ascent που προτάθηκε προηγουμένως, ειδικά το Godhead κομματάρα!
Καινοτόμους δεν τους λες, είναι οικείο άκουσμα, μου θυμίζει φάση Kylesa στο Rockwave 2008, με μπύρες, σκουντίγματα και γενικά γκρουβ φάση.
Στην υπαρχουσα ηδη λιστα :
Darkthrone : Circle the Wagons
Enforcer : Diamonds
Deftones : Diamond Eyes
Coheed & Cambria : Year of the Black Rainbow
Triptykon : Eparistera Daimones
Rome : Nos Chants Perdus
Bohemian Grove : EP
Woven Hand : The Threshing Floor
Shearwater : The Golden Archipelago
Danzig : Deth Red Sabaoth
Brant Bjork : Gods And Goddesses
Forest Of Stars : Opportunistic Thieves Of Spring
The Boy : Κουστουμάκι.
προσθετω τα :
Ιsobel Campbell & Mark Lanegan : Hawk (οδευει μαλλον και για το αγαπημενο μου της χρονιας)
Anathema : We’re Here Because We’re Here
Get Well Soon : Vexations
Massive Attack : Heligoland
Monika : Exit
Monsieur Minimal : Παστα Φλωρα
Burzum : Belus
Γράψε λίγο γι αυτό, γιατί είμεθα φανμπόηδες λάνεγκαν αλλά το προηγούμενο με την ιζομπελ ήταν καραμέτριο (imho).
Πραγματικά σου άρεσε τόσο το Heligoland?
Lanegan και Campbell δεν ήξερα ότι έβγαλαν καινούργιο. Κατέβασμα, λιώσιμο, και feedback αργότερα. Ενθαρρυντικά τα λόγια σου γιαυτό πάντως.
Ένα μικρο so far… και απο εμένα στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονίας αλλα και στις απογοητεύσεις.
1) Burzum - Belus
Η πιο ανέλπιστη επιστροφή και η πιο εντυπωσιακή που έχει γίνει ίσως. Ακόμα ακούγεται και ας είναι καλοκαιράκι. Αυτό το χειμώνα αναμένεται να λιώσει στο στέρεο.
2) Enforcer - diamonds
'80 reloaded με στυλ, γούστο και κυρίως πραγματική καύλα. Κατάφεραν να μας κάνουν να ψάχνουμε τα κολλήτα τζιν και τα μπουφαν με τα ραφτά πάνω.
3) Crashdiet - Generation Wild
Έκπληξη Νο2. Δεν περίμενα ποτέ εν έτη 2010 μια sleaze μπάντα να με εντυπωσιάσει τόσο πολύ. Αν και πολλοί απογοητεύτηκαν για μένα μάλλον είναι η καλύτερη τους κυκλοφορία.
4) Heathen -The Evolution of Chaos
Άλλη γαμάτη επιστροφή αυτή. Επίσης ανέλπιστη αφού ακόμα και όταν άκουσα για την επανασύνδεση τους ούτε που έδωσα σημασία. Ευτυχώς υπάρχει το ιντερνετ και η περιέργεια με οδήγησε στο να κατεβάσω το άλμπουμ για να το τσεκάρω.
5) Bohemian Grove ? Bohemian Grove
Δεν τους ήξερα καθόλου. credit σε όσους το πρότειναν στο black metal forum. Δεν είναι κανονικό άλμπουμ μεν αλλά πρόκειται για μια από τις καλύτερες black κυκλοφορίες που έχουν ακούσει τα αυτάκια μου τα τελευταία χρόνια.
Στις απογοητεύσεις (όχι χειρότερα άλμπουμ απλά άλμπουμ που δεν στάθηκαν στα επίπεδα που εγώ περίμενα)
1) Jon Oliva?s Pain - festival
Ούτε το προηγούμενο του μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Ηλπιζα πως ήταν απλα μια κακή παρένθεση αλλα τελικά ο χοντρος φαίνεται να το χάνει σιγα σιγά. Κριμα.
2) Nevermore ? obshidian conspiracy
Κάποιες σκορπιες καλές ιδέες και μια πιο ροκ άποψη που δεν τους ταιρίαζει δεν ειναι αυτά που περίμενα απο ένα καινουργιο Nevermore
3) Blind Guardian ? at the edge of time
Δεν περιμένα μεν πολλά αλλα ήταν η τελευταία μπάντα που κάπου ήλπιζα να κάνει ένα εντυπωσιακό come back και να ανανεώσει το ενδιαφέρον μου για τον ήχο. Δεν λείπουν ούτε απο εδώ οι καλές ίδεες αλλα σαν σύνολο δεν πείθει. Ακομα και οι gamma ray εβγαλαν πιο καλό άλμπουμ.
Γενικά δεν είναι από τις καλύτερες χρονιές. Πολλές οι κυκλοφορίες που μου έκαναν εντύπωση στην αρχή για να σβήσουν σχετικά γρήγορα όπως και πολλά αδιάφορα άλμπουμ. Δεν ξέρω τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε μέσα στην χρονιά.
Υπάρχουν μερικά ακόμα άλμπουμ που μου άρεσαν πολύ και θα μπορούσαν να μπουν στην λίστα με τα καλύτερα αλλά περιμένω να αυξήσω τις ακροάσεις και να δω πόσο θα αντέξουν ακόμα.
kylesa
clutch
baroness
καταλαβατε τωρα…
χωράει εδω μέσα το Terra Incognita από τους Arryan Path ??
ή μαλακία είπα?? :-s
Εφόσον αρέσει σε σένα.
Ο καθένας βάζεις τις επιλογές του, όχι οτι είναι αποδεκτό από τους υπόλοιπους.
Γιατί να είπες μαλακία ρε αγαπούλη.
Αφού γαμάει.
Αλλά και να μη γαμούσε; Πάλι στ’ αρχίδια σου.
[SIZE=“4”]ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ # 1[/SIZE]
update μέχρι στιγμής λοιπόν:
-
Suma - Ashes
Όχι απλά δεν ξεφτίζει, αλλά όσο πάει μ’αρέσει και περισσότερο. Και έχουν ήδη ξεπεράσει τη δισκάρα “let the churches burn”. Οι νέοι θεοί του sludge. -
Θέση-καβάτζα για το νέο Sun of Nothing και δε σηκώνω κουβέντα :blues:
-
Cathedral - The Guessing game
Αυτό δεν το περίμενα με τίποτα να’ναι τόσο καλό. ο δίσκος όμως σπέρνει και μάλλον πάει καρφί για δεύτερο αγαπημένο μου cathedral μετά το carnival bizzare. -
Fleshpress - Rebuild & Cramble
Κλέβω λίγο γιατί είναι ΕΡ (έβγαλαν κι άλλο ένα φέτος που δε λέει τίποτα) αλλά ρε πουστημ είναι τόσο γαμημένα τέλειο. Βιβλικό sludge, χωρίς space/ritual πειραματισμούς όπως στο “pillars” αλλά με Neurosis δονήσεις. Απλά υπέροχο. Α και Mikko Aspa στα τύμπανα ε. -
Triptykon - Eparistera Daimones
Aπό όσες κυκλοφορίες περίμενα, αυτή ηταν η μόνη που εντέλει μου άφησε θετικές εντυπώσεις. Ντάξει είμαι και φανμπόης βέβαια… -
The Howling Wind - Into the Cryosphere
Κι αν το νέο Unearthly Trance μας βγει μούφα, εδώ έχουμε όσο Lipinsky θέλουμε και όση Thralldom-ίλα θέλουμε. Μεγάλο άλμπουμ. -
Burzum - Belus
Ποτέ δεν ήμουν “μπουρζουμάκιας” αλλά πάντα τον σεβόμουνα τον τύπο κι αυτό μ’άρεσε πολύ. Ντάξει, είναι και ο ChrisP που μ’έπρηζε να τ’ακούσω.
8 ) Thou - Summit
Για το attitude τα’παμε. Πάντως ο δίσκος είναι γαμάτος. Thou χωρίς πανκορίφς? Κι όμως.
-
Divine Element - Divine Element
Eκπληξούλα αυτό, αλλά να, το βάζω που και που σε άκυρες φάσεις, και ακόμα λειτουργεί. Μακάρι να αντέξει. Το ελληνικό heavy/black metal που αγαπήσαμε, όπως μας αρέσει. Να θυμηθώ να ακούσω και το Bohemian Grove όμως. -
Wheel - Wheel
Reverend Bizarre meets Candlemass meets Crimson Glory και μεις με υψωμένες γροθιές υμνούμε. Δηλαδή “Eyes of the Hydra” και “Entrance Into White Light”.
Από κει και πέρα, ηχητικό instrumental κτήνος το Bongripper, πάρα πολύ καλό το ΕΡ των Boris με Ian Astbury, με δυο ακροάσεις δε μου’μεινε τίποτα από το καινούργιο των Unkle, το Dillinger Escape Plan είχε δυο καλά κομμάτια όλα κι όλα, ανέλπιστα καλά τα νέα άλμπουμς των Ozzy & Danzig, πάρα πολύ καλό αλλά όχι σπουδαίο το Fear Factory,το ίδιο και το High on Fire, γαμάτο αλλά κατώτερο από το προηγούμενο το Misery Index, ψιλογιαγέλια το Rotting Christ, απογοήτευση και το νέο Ramesses, γαμάτα σπλιτς από Unearthly Trance και Birushannah, με μια γρήγορη συμπαθές το Zoroaster.
Αυτά προς το παρόν.
Το Suma το έχετε υπερεκτιμήσει κάργα ε!
Επίσης το Divine Element είναι αρκετά καλός δίσκος αλλά από ελληνικό BM εγώ θα έβαζα το ΕΡ των Bohemian Grove.
Τα μεχρι στιγμης αγαπημενα, χωρις καποια ιδιαιτερη σειρα:
- Bohemian Grove EP
- Fields Of Locust - Subtopia
- Darkthrone - Circle The Wagons
- Παρείσακτοι - Ράγκναροκ
- Integrity - The Blackest Curse
Χωρίς ιδιαίτερη σειρά:
- Integrity - The Blackest Curse, Lp (MEΓΑΛΗ επιστροφή μετά από 7 χρόνια)
2)United Nations - Never Mind The Bombings Here’ s Your Six Figures, Εp (Ίσως η καλύτερη κυκλοφορία μέχρι τώρα)
3)Throats - S/T, Ep (Αρρωστη μπάντα. Αγγίζει σε παράνοια πολλά μεγαθήρια)
4)Ruined Families - Four Wall Freedom, Lp (Για να τιμάμε και την πατρίδα μας. Πέρα απ’ αυτό όμως είναι ένας απίστευτος hard core δίσκος, πολύ πρωτόγνωρος για τα ελληνικά δεδομένα. Τσεκάρετε ασαπ)
5)ξεχνάω κάποια. Θα επανέλθω.
Πάντως είναι μόνο δική μου η αίσθηση, πως η φετινή χρονιά ειναι λίγο φτωχή μέχρι τώρα σε σχέση με πέρσι?
Προσυπογραφώ για Bohemian.
Για Suma δεν ξέρω, αυτή είναι μουσική για ηρωηνομανείς
Και το Wheel μεγάλο σκάλωμα μέχρι στιγμής
Το yakuza ομορφιά σκέτη.