Λοιπον περισυ που πρωτοπροβληθηκε η ταινια,εδω στο rocking ειχε δημιουργηθει ενα κυμα ενθουσιασμου και μαλιστα σε σημειο που εγινε και thread για την ταινια.Ολες οι αποψεις βεβαια ειναι σεβαστες,αλλα νομιζω οτι καποιοι ενθουσιαστηκαν πολυ εκολα.
Βασικα ομως,ας πω δυο λογια για το story της ταινιας και στη συνεχεια να εξηγησω τα θετικα και τα αρνητικα.Ενας νεαρος μαθαινει οτι εχει καρκινο και ο κολλητος του,η κοπελα του ,αλλα και οι γονεις του του συμπαραστεκονται στον αγωνα του να το ξεπερασει.Στη συνεχεια βεβαια γινονται αρκετα πραγματα για να καταληξουμε στο (ω του θαυματος) απαραιτητο love story,κατα το οποιο ζησαν αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα.
Το εργο ακροβατει αναμεσα στο δραμα,την κωμωδια και το romance.Ειναι σιγουρα πολυ δυσκολο να βγαλει κανεις γελιο απο ενα τοσο σοβαρο και στεναχωρο θεμα,αλλα σε σημεια αυτο επιτυγχανεται.Αυτο ομως που με χαλασε ηταν το οτι η ταινια μυριζε αμερικανιλα!Εννοω οτι ειχε ολα αυτα τα κλισε,ολες αυτες τις πλαστικοψευτικες γυναικειες ερμηνειες που για μενα χαλουν οποια καλοπροαιρετη προσπαθεια για κατι διαφορετικο.Δεν προκειται για κακη ταινια,ειναι μια αφορμη να συγκινηθει και να κλαψει κανεις,αλλα αυτο το τελευταιο νομιζω απο ενα σημειο και μετα αποτελει ζητουμενο και δεν ερχεται ως φυσικη απορροια της ταινιας.Ο χαρακτηρας τραβαει το Γολγοθα μονος του σε σημεια αν και διπλα του εχει τον καφρο [B]Seth Rogen[/B] και την ψυχολογο του.
Καλη ταινια,αλλα κλισαρισμενη και πολυ υποτονικη,ειδικα στο πρωτο της μερος.Δεν ενθουσιαστηκα αν και την περιμενα με ανυπομονησια βασει των οσων ειχα διαβασει.
‘’[B]A Separation[/B]’’(2011) του [B]Asghar Farhadi[/B]
Aυτην την εβδομαδα ανοιξε η [B]Κοινοτητα[/B] του [B]Μεταξουργειου[/B] επαιξε μια ταινια που θαυμασα και απηλαυσα το καλοκαιρι και σημερα δεν ξαναπηγα να ξαναδω,αλλα πραγματικα αξιζει τον κοπο να επαναφερω,γι αυτο και παραθετω αυτουσια σχεδον την αποψη που ειχα γραψει σε αλλο thread πριν μηνες!
To ‘’[B]A Separation[/B]’’ μια καταπληκτικη ταινια απο το[B] Ιραν[/B] που σαρωσε
βραβεια και κριτικες οπου κι αν προβληθηκε και μαλιστα ηταν και υποψηφιο για Οσκαρ Σεναριου.
Η ταινια παιρνει αφορμη απο εναν χωρισμο και στη συνεχεια μπλεκονται πολλα πραγματα τα οποια τελικα πηγαζουν και καταληγουν στο χωρισμο.Δεν θα ηθελα να αποκαλυψω περαιτερω στοιχεια αναφορικα με το θεμα και την υποθεση της ταινιας,διοτι η ιστορια και οι διαλογοι ειναι τοσο πολυ μεγαλου επιπεδου που θα ηταν κριμα να τα φανερωσω!
Περισυ στο [B]Μεταξουργειο[/B] ειχα δει ενα εξισου εξαιρετικο εργο ιρανικης παραγωγης,το ‘’[B]About Elly[/B]’’ το οποιο ηταν του ιδιου δημιουργου,του [B]Asghar Farhadi[/B],ο οποιος δειχνει οτι θα απασχολησει πολυ στο μελλον οπως και ο συμπατριωτης του καποτε [B]Abbas Kiarostami[/B].
Aυτο που με εντυπωσιασε ηταν οτι ολοι οι χαρακτηρες που συμμετεχουν,εχουν κατι να πουν,ειναι αρραγως δεμενοι με την υποθεση και αποτελουν κλειδια για αυτη.Εξισου αξιολογοτατες ειναι και οι απολυτως φυσικες ερμηνειες των ηθοποιων ,ενω πραγματικα θα ελεγα οτι αυτα που βλεπουμε εξελισσονται με τετοια αληθοφανεια και τετοια φυσικοτητα που ειναι λες και καποιος εχει ‘‘φυτεψει’’ μια καμερα μεσα σε ενα σπιτι.Και επισης η σεναριακη και σκηνοθετικη μαεστρια του [B]Ιρανου [/B]φαινεται και στις δυο αυτες ταινιες στο οτι αρεσκεται να βαζει μυστηριο στις ιστοριες του και να επιφυλασσει εκπληξεις σε καθε σχεδον πλανο.
Τα ηθικα διλημματα ειναι αυτα που κυριαρχουν στο εργο και μαλιστα υπαρχουν επιχειρηματα για να υποστηριξουν και τις δυο αντιδικες πλευρες.Αρρωστια,φονος,χρεη,θρησκεια και προσκολληση σε αυτην,παιδια,γονεικη αγαπη ,ολα μαζι σε ενα melange καταφερνουν να συγκινησουν χωρις εκβιαστικο και προσποιητο τροπο,χωρις μουσικη που απλα δημιουργη ψευτικη ενταση.Το αδιεξοδο στο οποιο βρισκεται το ζευγαρι,αποτελει πηγη κακων,αλλα και αφορμη για να βρεθουν οι δυο προ των ευθυνων τους με απωτερο στοχο να ειναι ευτυχισμενο το παιδι,το οποιο σε ενα αμφιλεγομενο τελος,καλειται το ιδιο να παρει μια αποφαση:
Εξαιρετικο εργο,αριστουργηματικο θα ελεγα,αλλα πολυ καταθλιπτικο!!
‘’[B]Bright Star[/B]’’(2009) της [B]Jane Campion[/B]
Η εξ Αυστραλιας ορμομενη [B]Jane Campion[/B] μου ηταν γνωστη απο τις αρχες της δεκαετιας του 1990 ,οταν και ειχε κανει αισθηση με το δραμα εποχης,’’[B]Τhe Piano[/B]’’,αλλα και απο το ,δυστυχως ,αδικημενο για μενα ‘’[B]Ιn The Cut[/B]’’(ενα πολυ ατμοσφαιρικο ,κατα την αποψη μου film noir,που πηγε απατο!!!).Αυτες ηταν οι ταινιες της που ειχα δει,πριν τη σημερινη.
To ‘’[B]Bright Star[/B]’’ ειναι μια βιογραφικη ταινια εποχης,που διαδραματιζεται σε ενα προαστιο του Λονδινου στα μεσα του 19ου αιωνα κι εξιστορει τον ερωτα και τη ζωη του Αγγλου ποιητη,[B]John Keats[/B].
Oλα αυτα μεχρι εδω ειναι πολυ ωραια,αλλα η ταινια εχει παρα πολλα προβληματα και γι αυτο βαρεθηκα οσο δε πηγαινε.Ταινια εποχης λοιπον,αισθηματικη ταινια βασισμενη στην ποιηση και τον ερωτα,αλλα που ειναι το αισθημα ρε παιδια???Τι αισθηματικη ταινια ειναι αυτη στην οποια οι μονοτονοι εως υποτονικοι χαρακτηρες μιλανε για ερωτα χωρις να κανουν ερωτα και μιλανε για αισθηματα χωρις να τα δειχνουν και χωρις να ερχονται ‘‘πιο κοντα’’?
Δυστυχως οι ερμηνειες κρινονται,απο μενα τουλαχιστον,ανιαρες,ατονες,ανευρες και υποτονικες,ενω σεναριακα το εργο δεν εχει καμμια εξελιξη και κανενα μυστηριο κι οταν λεω μυστηριο δεν εννοω με την εννοια να μαθουμε ποιος ειναι ο δολοφονος.αλλα ενα μυστηριο κι ενα αναπαντεχο που ουτως η αλλως δημιουργει ο ερωτας.Εδω οι ηθοποιοι παιζουν λες και διαβαζουν το εκκαθαριστικο της εφοριας και η σκηνοθεσια ειναι τοσο μα τοσο μονοτονη που ακομη και στο τελος,οπου απαιτειται κορυφωση και συναισθηματικη πειθω,ολα ειναι πολυ επιφανειακα παρουσιασμενα.
Επισης να πω οτι προσωπικα δεν μου αρεσει καθολου η ποιηση,σε βαθμο που να μην την αποδεχομαι ως μορφη τεχνης κι ακολουθως ειναι εξαιρετικα δυσκολο να με πεισει κα να μου αρεσει μια ταινια της οποιας το ενα τριτο αποτελειται απο ακαταλαβιστικες και τραβηγμενες απο τα μαλλια απαγγελιες!!!
το ξερεις οτι οταν μιλας αρνητικά για μια ταινία, μετα θέλω να την δω για να σε κράξω?
άλλα εχε χάρη που σε εμπιστεύομαι, και συνήθως δεν το κάνω με τις αρνητικές
‘‘La Princesse De Montpensier’’(2010) του Bertrand Tavernier
Oταν προκειται να δω τανια γαλλικης προελευσεως,μπορω να πω οτι ειμαι καπως θετικα προκατειλημμενος κι αυτο γιατι τη Γαλλια και το cinema της τα λατρευω παθολογικα.Εχοντας δει λοιπον στα παρελθον κι αλλες ταινιες του Bertrand Tavernier,ηξερα πανω κατω τι να περιμενω:μια ταινια δλδ,που οταν θα τελειωνε θα με ειχε αφησει με θετικοτατη διαθεση.
Εδω ο Tavernier,πως κι αλλες φορες στο παρελθον,κανει ενα ερωτικο costume drama εποχης,μια ταινια για τον ερωτα,αλλα και τον πολεμο με πολυ ερωτα και πολυ πολεμο.
Αν το δουμε ρηχα ,η ταινια ειναι ενα εργο που σε κραταει σε αγωνια σχετικα με το ποιος θα πρωτοπηδηξει την πρωταγωνιστρια.Επειδη ομως εγω διακρινομαι για το ηθος μου και την λεπτοτητα μου(:D),θα προσεγγισω την ταινια καπως πιο κομψα και θα πω οτι καπου στα μεσα του 16ου αιωνα κι ενω μενεται ο πολεμος μεταξυ αιρετικων και Ουγενοτων μια νεαρη παντρευεται κατοπιν συμφωνιας και προικοσυμφωνου του πατερα της εναν αντρα που δεν θελει,καθως ειναι ερωτευμενη με καποιον αλλο.Στην ταινια ομως σχεδον οποιο αρσενικο παρελαυνει θελει να της διδαξει τα μυστικα του ερωτα κι ετσι τεσσερις εντελως διαφορετικοι αντρες μεταξυ τους την ποθουν ο καθενας για ιδιον οφελος!
Η ταινια ειναι ρυθμικοτατη,αν και μεγαλη σε διαρκεια(140 λεπτα),εχει μυστηριο,εχει δυνατες σκηνες κι εχει και λιγοστο,αλλα δυνατο action με επικες μαχες και δυνατες σφαγες,ολα ενταγμενα στη Γαλλια της εποχης που προανεφερα.
Οι ερμηνειες ειναι δυνατες,η ταινια δεν κανει κοιλια σε κανενα σημειο της ,αλλα η δυναμη της βρισκεται στην σκηνοθεσια και στις εικονες που παρακολουθουμε καθως εχει δοθει ιδιατερη φροντιδα και προσοχη στο να αποδοθει τοσο η εποχη οσο και τα παθη και οι ερωτες της πολυποθητης πριγκηπισσας.
Ερωτας και πολεμος λοιπον και σπαθια που καινε!!!
Φοιτητης ων το 2000 επεσε τοτε στα χερια μου η πρωτη μεγαλου μηκους ταινια του Τζιτζη,το ??Η Αγαπη Ειναι Ελεφαντας?? που θελοντας να εκμεταλλευτει την αναιτιολογητη επιτυχια του σιχαμερου ‘‘Safe Sex’’ ηταν κατι σαν κλωνος και φυσικα ειχε τα ιδια και χειροτερα για μενα ποιοτικα αποτελεσματα.
Μετα απο λιγο καιρο ο Τζιτζης εκανε το ??Σωσε Με?? το οποιο ηταν εντελως διαφορετικο,καθως επροκειτο για μια ταινια κοινωνικου περιεχομενου με αν μη τι αλλο δυναμη,ουσια και πολυ καλη πρωταγωνιστρια.
Στη σημερινη ταινια ,ο σκηνοθετης επιστρατευει αλλη μια πρωτοεμφανιζομενη ηθοποιο στον κυριο ρολο,μια νεαρη που ζει στην Αθηνα του σημερα,εργαζεται ως πωλητρια σε καταστημα και θελει να νοικιασει ενα διαμερισμα για να φυγει απο τη μανα της και να ζησει πιο ελευθερα.Το καταφερνει,αλλα οι οικονομικες δυσκολιες και η συγχρονη κατασταση που βιωνουμε πανελλαδικα δυστυχως της κοβουν τα ονειρα στη μεση,
Αρχικα να δωσω τα ευσημα στον σκηνοθετη που επιτελους βλεπουμε μια ταινια με συγχρονο προβληματισμο κι οχι σαχλοκωμωδια της πλακας με τηλεοπτικα υλικα που μας εχουν κατακλυσει τωρα τελευταια.Η νεαρη Εφη Λογγινου ανταποκρινεται πολυ δυνατα και πειστικα στο ρολο ,αλλα η ταινια δεν ειναι τοσο καλη ομως.Καποιες σκηνες θεωρω οτι ειναι ανουσιες,καποιες σεκανς διαρκουν πολυ παραπανω απ?οτι θα επρεπε,ο ρυθμος ειναι αργος και καπου η ταινια αν και ειναι προφανες τι θελει να πει,αυτοκαταστρεφεται.
Αυτο δεν σημαινει βεβαια οτι δεν εχει καλα στοιχεια κι αυτα μαλιστα εντοπιζονται στους διαλογους και στις ανετες κι ακομπλεξαριστες ερμηνειες των ηθοποιων που παιζουν ανετα και φυσικα.
Παραλληλα με τη νεαρη ηθοποιο πρωταγωνιστρια ειναι και η Αθηνα η οποια αναντιρρητα συμβολιζει τη συγχρονη ευρωπαικη μεγαλουπολη των μεταναστων,της φτωχειας,της ανεργιας και της αποξενωσης.
Αυτο που προσωπικα βρηκα αχρειαστο και τετριμμενο ηταν η λουμπα στην οποια επεσε η ταινια και δεν ειναι αλλη απο το οτι διατηρηθηκε για αλλα ενα ελληνικο εργο η ατυπη παραδοση που θελει καθε ελληνικη ταινια σχεδον να εχει γαμοσταυριδια και γυμνο.
Εν κατακλειδι,αξιολογο θεμα,ακρως επικαιρο και πραγματικο,αλλα μαλλον μεχρι εκει.
‘’[B]Pieds Nus Sur Les Limaces[/B]’’(2010) της [B]Fabienne Berthaud[/B]
Mια γαλλικη ,εντελως γυναικεια ταινια,πουσ το τελος εξυμνει την γυναικεια απλευθερωση κι ανεξαρτησια,παρακολουθησαμε σημερα.Ομως γαι να φτασουμε σε αυτην την εξυμνηση,εμεις ως θεατες περασαμε απο σαραντα κυματα και προσωπικα δεν πειστηκα για τιποτα απο οσα παρακολουθησα.
Αρχικα ας εξετασουμε λιγο το story το οποιο εχει ως εξης:μια μητερα πεθαινεi ενω οδηγει και η μια κορη της που ειναι μπροστα στο συμβαν μετα το θανατο της,παθαινει σχεδον παρακρουση,παρουσιαζει μια παραλογη/ανωριμη/παραξενη/και ανερμηνευτη συμπεριφορα με παλιμπαιδισμο κι ανωριμοτητα,ενω η αλλη αδερφη παρατα τη ζωη με τον αντρα της στην πολη για να γυρισει στο χωριο και να αναλαβει τη προστασια της παραλογης αδερφης.
Αν και πραγματικα δεχομαι οτι το ανθρωπινο μυαλο δεν ερμηνευεται ευκολα και το πως μπορει να εξελιχθει ο ανθρωπος απο στιγμη σε στιγμη ειναι πραγματικα απροβλεπτο,θεωρω οτι παρακολουθησαμε ενα φεστιβαλ υπερβολης.Μεχρι τη μεση της ταινιας ασχολουμαστε με το ποια θα ειναι η επομενη μαλακια που θα κανει η τυπισσα η οποια λογω του θανατου της μανας της συντηρει κουναβια στην καταψυξη,ζει μες στη βρωμια,βαφει τα νυχια απο τις γαλοπουλες,συνουσιαζεται με τον καθε τυχοντα κλπ.Και ολα αυτα χωρις καμμια εξελιξη,χωρις κανενα απολυτως ενδιαφερον για τη συνεχεια.
Στο δευτερο μερος της η ταινια κατι παει να πει οταν μπαινει στο παιχνιδι και η μιζερη και τυποποιημενη ζωη και της αλλης κορης και μαλιστα οταν ακολοθει παραλληλισμος και συγκριση του βιου των δυο αδερων,αλλα δυστυχως παλι βλεπουμε ανουσια και βαρετα πραγματα.
Καποιοι στην αιθουσα ενθουσιαστηκαν με την ταινια, καποιοι οπως εγω την βρηκαν κουραστικη ,αλλα αυτο που σιγουρα εντυπωσιαζει και συγκαταλεγεται στα θετικα στοιχεια του εργου ειναι οι καλες ερμηνειες των
[B]Diane Kruger[/B] και [B] Ludivine Sagnier[/B],η πολυ καλη φωτογραφια με τα ζωηρα κι εντονα χρωματα ,αλλα και η μουσικη του [B]Michael Stevens.[/B]
‘’[B]Kongen Av Bastøy[/B]’’(Aka [B]King Of Devil’s Island[/B])(2010) του [B]Marius Holst[/B]
Δεν θα αφηνα επ’ουδενι ταινια στην οποια παιζει ο [B]Stellan Skarsgård[/B] και μαλιστα νορβηγικη.Ο τυπος μαζι με τον [B]Max Von Sydow[/B] αποτελουν τους δυο αγαπημενους μου [B]Σκανδιναβους [/B]ηθοποιους.
Μαλιστα θεωρω οτι ο [B]Stellan Skarsgård[/B] αποτελει μια συνεχει του [B]Max Von Sydow [/B]οσον αφορα στις επιλογες(παιζω οτι να 'ναι),μεταπηδηση στην Αμερικη κλπ.Εστω κι ετσι,προσωπικα με συγκινει ιδιατερα.
Στην ταινια αυτη που λαμβανει χωρα στη [B]Νορβηγια[/B] των αρχων του 20ου αιωνα σε ενα αναμορφωτηριο ανηλικων,ο [B]Νορβηγος[/B] ηθοποιος υποδυεται τον ρολο του σκληρου,αυστηρου και ατεγκτου διευθυντη που με προσχημα τον παραδειγματισμο και τον σοφρωνισμο των τροφιμων εξαντελι ολη του την αυστηροτητα με πραξης εξαιρετικης σκληροτητας.Απο την αλλη παρακολουθουμε και συνταυτιζομαστε με τους τροφιμους και κυριως με τρεις απο αυτους που ερχονται σε συγκρουση με το κατεστημενο,με τα οργανα της ταξεως και με τους ρουφιανους του διευθυντη.
Σε ολες αυτες τις ταινιες με φυλακες,αναμορφωτηρια και λοιπα σωφρονιστικα ιδρυματα απο την αρχη της ταινιας ξερουμε οτι για τους φυλακισμενους το ζητουμενο ειναι η ελευθερια και την αναζητουν με καθε τροπο.Στη συγκεκριμενη ταινια που θεματολογικα και σεναριακα δεν διαφερει και πολυ σε συγκριση με αλλες ταινιες του ειδους,εχουμε το εξης διαφορετικο στοιχειο:σχεδον πρωταγωνιστικο ρολο στο εργο παιζει το φυσικο περιβαλλον και οι κλιματολογικες συνθηκες και ειδικοτερα το κρυο.Μουντη,κρυα ταινια,κατακυριευμενη απο το πολικο ψυχος και απο το κρυο και παγωμενο υφος του διευθυντη που τραβαει το σχοινι μεχρι τα ακρα,αδιαφορωντας για το γεγονος οτι εχει να διαχειριστει εμψυχο δυναμικο και δη παιδια.
Οι σκηνες των εσωτερικων συγκρουσεων ιδιως αυτες του τελους ειναι πολυ εντονες και δυνατες,οι ερμηνειες ολων αψογα εναρμονισμενες με το υφος της ταινιας και γενικα μιλαμε για μια ταινια για αντρες,με ξυλο,φυλακες,φιλια,αντιδραση στον νομο και τις αμφισβητουμενες εφαρμογες του και γενικα εργο με βια ,αλλα και συναισθημα.
‘’[B]Tyrannosaur[/B]’’(2011) του [B]Paddy Considine[/B]
Απο περισυ που πρωτοκυκλοφορησε η ταινια,ειχα διαβασει εδω μεσα καποια καλα σχολια τα οποια μου ειχαν κινησει την περιεργεια να την δω.Επιλεον ειχα συμπαθησει πολυ τον [B]Paddy Considine[/B] ως ηθοποιο στο τρομερο ‘’[B]Ded Man’s Shoes[/B]’’ οποτε ειχα περιεργεια να δω και την αποδοση του ως σκηνοθετη.
Αποτελεσμα αυτης της προσπαθειας ειναι μια πραγματικα εξαιρετικη,δυνατη,σκληρη,ωμη και πολυ εντονη ταινια.Σε αυτο φυσικα περα απο τα κοφτα πλανα και την υποθεση που δυνητικα ταραζει,παιζει μεγαλο ρολο και ο καταπληκτικος [B] Peter Mullan[/B](γνωστος απο το ??[B]My Name Is Joe[/B]??του [B]Ken Loach[/B])ο οποιος δινει συγκολονιστικη ερμηνεια.
Πριν παρουσιασω τους λογους που αυτη η ταινια με καθισε στην καρεκλα,θα ηθελα να πω δυο λογια για το story της ταινιας.
Ενας αντρας του οποιου η γυναικα εχει πεθανει,ζει μια ζωη γεματη προβληματα,βια,τσαμπουκαδες και προ παντων μοναξια.Μια μοναξια που του την σπαει καπως η παρουσια του γειτονα πιτσιρικα,αλλα και κυριως μια γυναικα που εχει ενα μαγαζι και η οποια κακοποιειται υπερβολικα βαναυσα απο τον συζυγο της.
Μουντη,σκληρη,μαυρη και καταθλιπτικη ατμοσφαιρα καλυπτει αυτο το εργο που ξεμπροστιαζει τον δειλο, να αγαπησει, ηρωα,αν και το θελει ο ιδιος,αλλα και την προσκολλημενη στη θρησκεια γυναικα,που μονο και μονο για να μην προδοσει την προσωπικη της ηθικη,η οποια κυριαρχειται απο την αφοσιωση στη θρησκεια,υπομενει τα μυρια οσια απο εναν φρενοβλαβη συζυγο.
Η ταινια σε παει στα ορια και σε φτανει στα ορια καθως καποιες σκηνες ειναι τοσο μα τοσο ωμες που παρακαλας να μην επαναληφθουν.Επιπλεον ολοι στην ταινια παιζουν με τα νευρα τσιτωμενα και αυτο μεταδιδεται πολυ ευκολα και πολυ αμεσα στον θεατη.Στο τελος επικρατει η σιωπη και ο προβληματισμος…
Eχοντας υπ’οψιν μου την αποψη του Crimson για την ταινια(την ειχε σχολιασει στο thread για την Λεσχη της Λαρισα) πηγα θετικα κειμενος να δω την γλυκοπικρη αυτη ταινια,με τον αργο ρυθμο,αλλα και το βαθυ νοημα.
Ενας μοναχικος και με χαμηλη αυτο πεποιθηση σκιτσογραφος προσπαθει μετα τον θανατο του gay πατερα του να προσπαθησει να ξεπερασει τις φοβιες και την διστακτικοτητα του στο να τολμα στη ζωη και στις σχεσεις με το αντιθετο φυλο.Ολη η ταινια ειναι ενα διαρκες’’ μπρος-πισω’’ με αναφορες στις στιγμες με τον πατερα του πριν αυτος πεθανει και στην παιδικη του ηλικια.Η ταινια ερχεται ως ενα βαθμο να με επιβεβαιωσει σε κατι που λεω διαρκως και πιστευω ακραδαντα,το οτι δλδ η πορεια που διαγραφεις στη ζωη σου εξαρταται σε ενα πολυ μεγαλο βαθμο απο το τι εχεις περασει και τι κουβαλας απο την παιδικη σου ηλικια.
Ο ηρωας εβλεπε τους γονεις του να κρυβουν τεχνιεντως τον αποτυχημενο γαμο τους κι ο ιδιος να το βλεπει ξεκαθαρα ,αλλα να το υπομενει.Οι σχεσεις του με τις γυναικες ειχαν παντοτε αδοξο τελος μεχρι που στη ζωη του μπαινει η Αnna η οποια επισης κουβαλαει προβληματα κι ανασφαλειες που ως ενα βαθμο εχουν ριζα την οικογενειιακη ζωη της.
Αργη ταινια,δυσκολο να αρεσει στους παντες,αλλα προσωπικα την βρηκα εξυπνη,με ωραιο αυτοσαρκαστικο και πικρο humour,με λιτες κι οχι πομπωδεις,αλλα ουσιωδεις ερμηνειες κι αρκετες αναφορες στην ιστορια και σε διαφορα περιστατικα αλλα και αποσπασμτα της ευτερης κοινωνικης και πολιτικης ζωης της δεκαετιας του 1960 και του 1970 .Ο ηρωας συνεχως σκεφτεται τον αποθανοντα πατερα και τις ιδιαιτερες ερωτικες προτιμησεις του τελευταιου ενω το μυνημα της ταινιας ειναι οτι αξιζει στην τελικη ολοι να γινουμε καποια στιγμη beginners διοτι ποτε δεν ειναι αργα…
Προσωπικα η ταινια μου αρεσε και μπορω να πω οτι με αγγιξε αρκετα.
συμφωνώ σε ολα και πολυ περισσότερο εδω,[B][I]η πορεια που διαγραφεις στη ζωη σου εξαρταται σε ενα πολυ μεγαλο βαθμο απο το τι εχεις περασει και τι κουβαλας απο την παιδικη σου ηλικια.[/I][/B]
κατα τα άλλα με ψήνει να την ξαναδω αυτές τις μέρες
‘‘To δις εξ αμαρτειν ουκ ανδρος σοφου’’.
Στην χαρισα ρε μεγαλε [B]Steve McQueen[/B] μια με το απαραδεκτο ‘’[B]Hunger[/B]’’ ,στη χαρισα δευτερη με το σημερινο,ε τριτη ταινια σου θα δυσκολευτω να ξαναδω.
Δλδ το να κανεις sex η το να βλεπεις τσοντες σε dvd και porno-sites ειναι προκλητικο?Sorry,αλλα ειναι ενα καθημερινο φαινομενο,απoλυτα φυσιολογικο για μενα το οποιο εχει εξηγηση βεβαιως.
Στην αυτοαποκαλουμενη ως αριστουργημα και πολυδιαφημισμενη αυτη ταινια ομως,δεν ειχε εξηγηση.
Γιατι ο [B]Fassbender[/B] εχει εμμονη με το sex?Επειδη ειναι σεξιστης η επειδη θελει να αγαπησει ,αλλα δεν μπορει.Εξηγηση δεν δοθηκε σε αυτην την και καλα κουλτουροτσοντα με τις υπερβολικα μεγαλες σε διαρκεια σκηνες και την επιπεδη αφηγηση και την ανυπαρκτη κορυφωση.
Aυτα ειναι τα αρνητικα.Εχει και θετικα.Εξαιρετικη ερμηνεια απο [B]Fassbender[/B],πολυ ωραια νυχτερινη απεικονιση της [B]Νεας Υορκης[/B] με νυχτερινα πλανα στο κεντρο,σε μαγαζια,στο metro κλπ.Αυτα ολα και καποιες πολυ δυνατες σκηνες(ο διαλογος με την αδερφη για παραδειγμα) κανουν την ταινια αστικο δραμα που πραγματευεται την μοναξια και την αποξενωση/απομονωση του κατοικου των συγχρονων/μεγαλων και απροσωπων αστικων κεντρων.
Η ταινια πραγματικα δεν ξερω αν δεν μου αρεσε η απλα βλεποταν,αυτο που ξερω ειναι οτι διαφημιστηκε υπερβολικα,την προμοταρανε σαν αριστουργημα και απεχει παρασαγκας απο κατι τετοιο.
Μου θυμισε σε συλληψη και πραγματωση το ετερο υπερτιμημενο υπερβολικο αισχος,το ‘’[B]Antichrist[/B]’’.
Υπερβολικο χωρις λογο.Δεν καταλαβα γιατι επρεπε να βλεπω τριλεπτες και τετραλεπτες σκηνες sex για να καταλαβω οτι ο αλλος θελει ολη την ωρα να κανει αυτο και τιποτε αλλο.Το γιατι δεν εμαθα ομως…
‘’[B]The Descendants[/B]’’(2011) του [B]Alexander Payne[/B]
Πολυς ντορος περισυ για το ‘’[B]The Descendants[/B]’’,αλλα εγω μεσω του Μεταξουργειου φετος αξιωθηκα να το δω.
Και φυσικα αξιζε τον κοπο διοτι η ταινια ειναι πραγματικα πολυ αξιολογη.Επισης ηταν μια απο τις ελαχιστες ταινιες με [B]George Clooney [/B]που αντεξα να τον βλεπω μεχρι τελους και μαλιστα στο τελος τον παραδεχθηκα κιολας,διοτι εδω παιζει ως ηθοποιος κι οχι σαν Hollywood star!Aπλη ιστορια,καθημερινη θα ελεγα,αλλα πραγματικα σπουδαιο σεναριο.Η ταινια κυλαει πολυ ομορφα,εχει σε μεγαλο βαθμο τον συναισθηματισμο,εχει πολυ πειστικες ερμηνειες με προεξεχοντα τον [B]Clooney[/B] βεβαια και δημιουργει οπως ειπα συναισθηματα.Μαγκια μεγαλη απο την πλευρα του σκηνοθετη αποτελει το γεγονος οτι απο ενα θεμα το οποιο βασιζεται στον πονο και το κλαμα,καταφερνει σε σημεια να βγαλει ατοφιο black humour!
Η συζυγος του μεγαλοδικηγορου [B]Clooney[/B] ειναι σε κωμα χωρις επιστροφη.Αυτο εχει ως αποτελεσμα την με καποια καθυστερηση ετων συσπειρωση της οικογενειας.Απο την αλλη στη μακρυνη Hawai ο ιδιος και τα ξαδερφια του προσπαθουν να πουλησουν την περιουσια τους.
Θεωρω οτι την για την ουσια της ταινιας καταλυτη αποτελουν οι δευτεροι ρολοι,με την εννοια οτι πυροδοτουν εξελιξεις που μας φερνουν πολυ κοντα στο βαθυτερο νοημα.Ενα απο τα αρκετα επιμυθια της ταινιας ειναι το οτι στις δυσκολες στιγμες εχεις αναγκη απο την οικογενεια.Για τον [B]Clooney[/B] ομως εδω οικογενεια ειναι τοσο τα παιδια του που δεν ξερει ππως να τα χειριστει και πως να τα μεγαλωσει οσο και τα ξαδερφια του που το μονο που τα ενδιαφερει ειναι το κερδος.
Η ταινια αποτελει αξια συνεχεια των φοβερων ‘’[B]About Schnidt[/B]’’ και ‘’[B]Sideways[/B]’’ του πολλα υποσχομενoυ ψιλο-συμπατριωτη μας [B]Alexander Payne[/B].
‘’[B]Les Noms Des Gens[/B]’’(2010) του [B]Michel Leclerc[/B]
Eιναι αληθεια οτι οι ταινιες με αγαπουλιτσες και αγκαλιτσες δεν ειναι my cup of tea κι η συγκεκεριμενη φαινομενικα ετσι εδειχνε,αλλα ουσιαστικα διαφερει αρκετα.Το περιτυλιγμα της ισως ειναι αυτο,αλλα εχει πολλυ εξυπνα στοιχεια που την διαφοροποιουν τελικα.Μια νεαρη ακτιβιστρια,ακραιων αριστερων πεποιθησεων και αραβικης καταγωγης, εχει παθολογικη σχεση με το sex και το χρησιμοποιει ως μεσον για να πλαγιαζει με δεξιους αντιπαλους της προκειμενου νααλλαξει τα πολιτικα ‘‘πιστευω’’ τους.Μετα απο πολλες προσπαθειες καταληγει οτι το αλλο της μισο ειναι ενας κτηνιατρος που ερευνα την νοσo των πτηνων και ο οποιος ειναι εβραικης καταγωγης και ειναι ενθερμος υποστηρικτης του πρωην [B]Γαλλου Πρωθυπουργου[/B] [B]Lionel Jospin[/B],ο οποιος μαλιστα παιζει και σε μια σκηνη.
Σε αυτην την ταινια μπλεκουν ομορφα ο ερωτας,η πολιτικη,ο αντισιμιτισμος,ο ρατσισμος και πολλα αλλα στοιχεια ενω το δυνατο της χαρτι ειναι το humour .Η ταινια βριθει απο ατακες,κυριως πολιιτικου περιεχομενου και θεωρω οτι αν ημασταν [B]Γαλλοι[/B] θα πιαναμε ακομη περισσοτερα πολιτικα αστεια που κοσμουν την ταινια ,καθως θα ημασταν καλυτεροι γνωστες της πολιτικης καταστασης της [B]Γαλλιας.[/B]
Το εργο τελικα στελενει αντιρατσιστικα μυνηματα,μπλεκει βεβαια πολλα πραγματα κυριως με την κρυφη εβραικη ταυτοτητα της μανας κι εκει καπου λιγο μας μπερδευει,αλλα προκειται για ωραιο,σπινταριστο ,γρηγορο εργο με καταιγισμο απο αστεια και πολυ μα πολυ γυμνο.Η μιση ταινια ειναι tribute στον απιστευτα καλοσχηματισμενο κωλο της πρωταγωνιστριας!!!
Υ.Γ.Ο πρωταγωνιστης [B]Jacques Gamblin[/B] ειναι ολοιδιος με τον τωρινο προπονητη του [B]Ολυμπιακου [/B][B]Βολου,Σαββα Παντελιδη[/B]!!!
