Οπως καθε χρονο,ετσι και φετος ξεκιναει τις προβολες της η Κιν/κη Κοινοτητα της Νεας Ιωνιας.Ετσι λοιπον βγηκε το προγραμμα με τις ταινιες που θα προβληθουν αρκετες εκ των οποιων προβληθηκαν περισυ,αλλα και το καλοκαιρι απο το Σινε Μεσογειος,στο Βολο.
Εστω κι ετσι εκει θα ειμαστε διοτι στο προγραμμα περιλαμβανονται δυο ταινιες που θελω πολυ να δω,οπως το ‘‘The Hunt’’ και το ‘‘The Master’’.
Tριτη προβολη αισιως για τη [B]Λεσχη[/B] και μολις χθες καταφερα να παω.Στην πρωτη προβολη ελειπα απο το [B]Βολο[/B],την ταινια της δευτερης [B]Παρασκευης[/B],το ‘’[B]Footnote[/B]’’,το ειχα δει περισυ και επειδη επροκειτο για μια πραγματικα πολυ καλη ταινια,ξαναπαραθετω την αποψη μου…
‘’[B]Footnote[/B]’’(2011) του [B]Joseph Cedar[/B]
Προσωπικα βρισκω απιστευτη την αισθηση του να ανακαπλυπτω αξιολογες μη πολυδοαφημισμενες ταινιες.Διαμαντια δλδ που λογω της προελευσης τους δεν προβληθηκαν οσο οι αμερικανικες ταινιες εκεινης της περιοδου,αλλα και καθε περιοδου.
Σε αυτην την ισραηλινη ταινια δυο πανεπιστημιακοι,ενας πατερας κι ενας γιος,αμφοτεροι μελετητες του [B]Ταλμουδ[/B],βρισκονται σε συγκρουση τοσο σε οικογενειακο οσο και σε ακαδημαικο επιπεδο.Η ενταση κορυφωνεται οταν ο πατερας μετα απο 20 χρονια αναμονης καλειται να βραβευτει με το[B] Βραβειο του [/B][B]Ισραηλ[/B],το οποιο ομως αποδεικνυεται οτι προοριζοταν για το γιο κι απο λαθος ενημερωθηκε για την βραβευση ο πατερας.
Ο σκηνοθετης θα μπορουσε να εχει γυρισει μια κωμωδια καταστασεων η μια φαρσα η κατι απο το οποιο θα εβγαζε μονο γελιο.Αντιθετως επελεξε να γυρισει ενα σφιχτοδεμενο οικογενειακο δραμα,με υφος και στυλ ταινιας μυστηριου.Ειναι αληθεια οτι μεχρι το τελος μας ‘‘τρωει’’ η αγωνια για το τι θα γινει.Και οι δυο μορφωμενοι κι αψογα καταρτισμενοι εχουν μια απομακρη και τεταμενη σχεση που η βαση της σιγουρα βρισκεται στις ερευνες και τις ιδεολογικες τους αντιπαραθεσεις,αλλα και στις ενδοοικογενειακες τους σχεσεις.Δυστυχως ο γιος που κατηγορει τον πατερα οτι ηταν απροσιτος και απομακρος μαζι του,δεν μπορει να ξεφυγει απο αυτον τον δαιδαλο κι επαναλαμβανει κι ο ιδιος τα ιδια λαθη στο μεγαλωμα του δικου του παιδιου.
Η ταινια καταδεικνυει την ασχημη πλευρα του ακαδημαισμου,αλλα και παρουσιαζει το οτι στην ζωη τα παιδια ειναι αυτα που υποχωρουν και αυτο εδω απογειωνεται με την μαχη του γιου να βραβευτει τελικα ο πατερας.Πανεξυπνοι και πολυ ουσιωδεις διαλογοι,παρα πολυ καλη σκηνοθετικη αποψη που παει την ταινια σε αλλο επιπεδο και εξαιρετικες ερμηνειες απο πατερα και γιο,καθως οι χαρακτηρες και των δυο ειναι αρτια δομημενοι και παρουσιασμενοι.
Η ταινια ειναι αυτη που αν και υποψηφια για [B]Oscar Ξενογλωσσης Ταινιας [/B],εχασε τη θεση της απο τον ‘’[B]Kυνοδοντα[/B]’’.
Συστεινεται ανεπιφυλακτα…
…και συνεχιζω…
Χθες η ταινια που προβληθηκε ηταν το ‘‘L’Enfant D’en Haut’’ της Ursula Meier
‘‘L’Enfant D’en Haut’’(2012) της Ursula Meier
Σε αυτο το ελβετικο συγχρονο δραμα παρακολουθουμε τη ζωη ενος κλεπτομανους αγοριου το οποιο συχναζει καθημερινα στο χιονοδρομικο κεντρο της περιοχης του,απ’οπου αποσπα συνεχως τα σκι και γενικοτερα τον εξοπλισμο οσων ανεβαινουν στο κεντρο για να χαρουν το χιονι.Η οικογενειακη του κατασταση τραγικη καθως οι γονεις δεν υπαρχουν κι αυτος μενει με την αδερφη του η οποια κανει μια ζωη γεματη αστατες κι αμφιβολου αξιας σχεσεις,ενω απο θεμα δουλειας δεν στεριωνει πουθενα εξαιτιας του χαρακτηρα της.
Το εργο ξεκιναει πολυ ωραια με ρυθμο,χωρις πολλα και κουραστικα πλανα,με ομορφη και πειστικη ερμηνεια ποα το αγορακι ,αλλα τελικα αποδεικνυεται στο τελος οτι για 100 λεπτα παρακολουθουσαμε ενα αγορακι να κλεβει σκι.Δλδ η ταινια ειναι σχεδον μονο αυτο το πραγμα,αρα καταληγει στο τελος να ειναι μια κουαστικη,ψιλομουφα που θα μπορουσε να πει πολλα ,αλλα δεν λεει και τοσα διοτι η σκηνοθετιδα εχει αφαιρεσει απο την ταινια της την προβληματικη και την ουσια,μαλλον στο ονομα της δηθενιας και του ξεχωριστου και δεν μας λεει :α)που βρηκαν το σπιτι,που ειναι πληρως εξοπλισμενο και πως το συντηρουν,β)πως ειναι δυνατον το παιδι να κλεβει ολη την ωρα ανενοχλητο και μεσα σε ολη αυτην την ταινια να μην εχει διαμαρτυρηθει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ σκιερ για το που πηγαν τα σκι του,γ)πως ειναι δυνατον το παιδι να πηγαινει να πουλαει τον εξοπλισμο χωρις ουτε καν το φοβο των Ιουδαιων στο ιδιο το χιονοδρομικο κεντρο και να στηνει παγκο μεσουντος του δρομου σταματωντας νταλικιεριδες και πελατες του χιονοδρομικου για να πουλησει σκι…
Κατα τα αλλα εντελως ξαφνικα στο τελος,υπο τους ηχους μιας εκνευριστικης ψιλο post-rock μουσικης,ενα παιδι ουρλιαζει απο απογνωση,ενω σε ολοη την ταινια η σκηνοθετιδα μας εκανε να λυπηθουμε τον κλεφτη κι οχι τα θυματα της κλποπης,κατι που ρποσωπικα θεωρω απαραδεκτο…
Τοσο την ταινια της προηγουμενης Παρασκευης οσο και της σημερινης τις ειχα δει κι ετσι αν και την προηγουμενη δεν πηγα,σημερα ξαναειδα την τελευταια ταινια του Jacques Audiard .
Επαναφερω ομως την αποψη μου και για τα δυο εργα,οπως την ειχα γραψει περισυ…
και
Παντως ξαναβλεποντας το ‘’[B]De Rouille Et D’Os[/B]’’ εχω να πω οτι το ξαναειδα με αλλο ματι και μου αρεσε περισσοτερο απο την πρωτη φορα…
‘‘Beyond The Hills’’(2012) του Cristian Mungiu
…απο τις ταινιες οι οι οποιες πραγματικα με ενθουσιασαν τον τελευταιο καιρο.Εξαιρετικη,απο καθε αποψη ειναι αυτη η ρουμανικης προελευσης ταινια,που θετει με απλο,αλλα συναμα πολυ ουσιαστικο τροπο,αντιμετωπες την εκκλησια και την κοινωνια.Και για να γινω πιο σαφης,θετει σε συγκριση και αντιπαραβολη τον τροπο σκεψης κι αντιμετωπισης προβληματων μεσα στο μοναστηρι και στον εξω κοσμο.
Δυο φιλες που εχουν μεγαλωσει μαζι σε ενα ορφανοτροφειο συναντιουνται ξανα μετα απο χρονια.Η μια εκ των δυο ειναι μοναχη σε μοναστηρι κι η αλλη ειχε φυγει στη Γερμανια για δουλεια,αλλα γυρισε πισω για να συναντησει την παιδικη της φιλη.Η συναντηση γινεται στο μοναστηρι οπου η εκ Γερμανιας μενει προσωρινα,παρα τις ενστασεις του αρχιπαπα,που ολες τον φωναζουν ‘‘Μπαμπα’’ και που χαιρει του σεβασμου και του φοβου(κυριως) ολων.Τα προβληματα δεν αργουν να φανουν καθως η κοπελα αυτη δεν ασπαζεται το Θεο,ειναι αρρωστη πολυ,ειναι αντιδραστικη και δημιουργει εντασεις που η στενομυαλη εκκλησιαστικη κοινοτητα αντιμετωπιζει με εξορκισμους,με νηστειες και με προσευχες…
Η κοπελα παρουσιαζει σημαδια επιληψιας(δαιμονισμο κατα την εκκλησια) και γινεται μπαλακι μεταξυ του διευθυντη του νοσοκομειου και του ‘‘Μπαμπα’’ που για διαφορετικους λογους ο καθενας δεν θελουν να μπλεξουν με το θεμα.Αποτελεσμα ολων αυτων ειναι η κατασταση να μην επιλυνεται και αντιθετως να γινεται χειροτερη,ενω παντα βλεπουμε να υπαρχει η ζηλια και η κτητικοτητα απο τη καινουρια κοπελα προς την συντηρητικη μοναχη φιλη της και ολα αυτα υποκινουνται απο ενα υφερπον λεσβιακο στοιχειο που ειναι μαλλον μονοπλευρο…
Η ταινια λεει παρα πολλα,ο σκηνοθετης αρχικα φαινεται να στεκεται απεναντι σε αυτην τη στενομυαλια που οσο περναει η ταινια γινεται επικινδυνη,αλλα δεν χανει την ευκαιρια να καταδειξει και την ανευθυνοτητα των κρατικων και δημοσιων φορεων υγειας και δημοσιας προστασιας που οπως στην Ελλαδα του Αδωνη ετσι κι εκει βασιλευει η αδιαφορια και η σαπιλα…
Αξιολογοτατος δημιουργος ο οποιος πριν χρονια ειχε εντυπωσιασει με το ‘‘4 Μonths,3 Weeks and 2 Days’’ και ο οποιος δειχνει οτι θα συνεχιζει να προσφερει ταινιες που εγειρουν τον προβληματισμο και τη σκεψη…
Highly recommended!!!
‘’[B]В тумане[/B]’’(Aka ‘’[B]In The Fog[/B]’’)(2012) του [B]Sergei Loznitsa[/B]
Αντε τωρα να εξηγησεις την υποθεση αυτης της ταινιας,η οποια χρονικα ειναι τοποθετημενη στο [B]Β Παγκοσμιο [/B]και στην [B]Κατοχη[/B] της [B]Λευκορωσιας[/B] απο τους [B] Ναζι.[/B]Εκει λοιπον ενας παρτιζανος/εχθρος των [B]Γερμανων[/B] αναζητα για να σκοτωσει εναν συμπατριωτη του επειδη τον θεωρει προδοτη,αλλα ενω τον πηγαινει για να τον σκοτωσει,πεφτουν πανω σε ενα μπλοκο και ο τυπος τραυματιζεται,αλλα τον σωζει και τον περιποιειται ο υποτιθεμενος προδοτης.Μαζι τους βρισκεται κι ενα τριτο ατομο και ο σκηνοθετης μεσα απο τρια flash-backs αφιερωματα στο παρελθον του καθενος απο τους τρεις,μα παρουσιαζει το λογο για τον οποιον αυτοι εγιναν αυτο που βλεπουμε.
Βασικα η ταινια ειναι απαλευτα αργη και μεγαλη σε διαρκεια με αποτελεσμα καπου να κουραζει,αλλα αυτο δεν την κανει κακη.Εχει αληθοφανεια,ειναι σκληρη,προκαλει δυνατα συναισθηματα καθως μας παρουσιαζει την ωμη βια του πολεμου και τη συναισθηματικη κατασταση των ηρωων,αλλα ολα αυτα οπως προειπα,με πολυ αργο,σχεδον βασανιστικο τροπο.Δεν ειναι η ταινια που την προτεινεις ευκολα σε καποιον να τη δει,αλλα προσωπικα δεν μετανοιωσα που την ειδα…
‘’[B]Side-Effects’[/B]’(2013) του [B]Steven Soderbergh[/B]
Ουτε ο [B]Jude Law[/B] μου αρεσει,ουτε αυτη η απαραδεκτη [B]Catherine Zeta-Jones[/B],ουτε ο [B]Sonderbergh[/B],τον οποιο θεωρω πολυ υπερεκτιμημενο σκηνοθετη,αλλα το ‘’[B]Side-Effects[/B]’’ το βρηκα φοβερο,παρα τις καποιες σεναριακες ευκολιες στο τελος!!!
Μια ασθενης παρουσιαζει τασεις αυτοκτονιας και σημαδια καταθλιψης και μετα απο μια αποπειρα γνωριζει εναν ψυχιατρο ο οποιος την παρακολουθει και της χορηγει φαρμακευτικη αγωγη με αντικαταθλιπτικα χαπια.Οι παρενεργειες ομως των χαπιων ειναι πολυ εκδηλες πανω στην ασθενη και ετσι εκεινη ενω υπνοβατει σκοτωνει τον αρτι αποφυλακισθεντα συζηγο της.
Μεσα στην ολη προσπαθεια για διαλευκανση της υποθεσης εμπλεκεται και η γιατρος που την παρακολουθουσε στο παρελθον…
Πολυ κλειστοφοβικο,γρηγορο,χιτσκοκικο και με λοξες ματιες στα 1970’s οπου το ειδος του ψυχολογικου θριλερ βρηκε την κορυφωση του,το film κυλαει σαν νερο,παρα την μετρια performance του [B]Jude Law[/B] και την τραγικη οπως προειπα [B]Catherine Zeta-Jones[/B].
Σε καποια σημεια η ταινια προσπαθει να κατακρινει και να στηλιτευσει τον υπογειο κι ακρως υπουλο και υποπτο τροπο με τον οποιο δρουν οι φαρμακευτικες εταιρειες,αλλα το αφηνει για χαρη της ανατροπης και του σεναριακου απροβλεπτου,αλλα αυτο κυριως προς το τελος,γινεται καπως ευκολα.
Αυτο ομως για μενα δεν στερει απο την ταινια ουτε την ατμοσφαιρα,ουτε τη σκηνοθετικη δυναμη ουτε τον ψυχολογικο και μη τρομο.
Το συστηνω ανεπιφυλακτα…
πολυ ωραία η απο πάνω. ναι στο τέλος ειχε κάποιες ευκολίες αλλά overall πέρασα καλά οταν την είχα δει
κάποιες λέει. Όλο το δεύτερο μέρος μια τεράστια σεναριακή ευκολία είναι. Πραγματικά δεν έχει νόημα να σχολιάσω κάποιες σκηνές ξεχωριστά.
Ενώ ξεκινάει ωραία, χωρίς να καταλαβαίνεις βέβαια ποιο είναι το κεντρικό θέμα και περιμένεις να δεις που θα εστιάσει, από τη μέση και μετά γίνεται μια πραγματικά κακή ταινία εκδίκησης και απονομής δικαιοσύνης made in USA όπου ο super πρωταγωνιστής ανατρέπει την εις βάρος του κατάσταση.
Από τη στιγμή που το γυρνάει στο αστυνομικό κυριολεκτικά μαντεύεις την κάθε σκηνή. Και δεν είναι θέμα διάψευσης προσδοκιών καθώς δεν είχα διαβάσει το παραμικρό για αυτήν την ταινία και δεν ξέρω αν θεωρείτε καλή ή κακή ή οτιδήποτε άλλο.
Όποιος έχει άπλετο χρόνο για χάσιμο ας τη δει.
‘’ [B]Jagten[/B]’’(Aka ‘’[B]The Hunt’[/B]’) του [B]Thomas Vinterberg[/B]
Θα ξεκινησω λεγοντας οτι τον [B]Vinterberg[/B],ο οποιος καποτε με ειχε εντυπωσιασει με το εξαιρετικο ‘’[B]Festen[/B]’’,τον θεωρω ενα απο τα μεγαλυτερα χαρτια του παγκοσμιου σινεμα των ημερων μας,αλλα και παρασαγκας καλυτερο απο τον επιτηδευμενο και πολυ ψευτικο συμπατριωτη του,[B]Lars Von Trier[/B] της μιας πραγματικα μεγαλης ταινιας(’’[B]Breaking The Waves[/B]’’)…
Tελικα αυτο που καταφερε ο Δανος ηταν να με επιβεβαιωσει και να ενισχυσει μεσα μου την πολυ καλη αποψη που ειχα ηδη,διοτι εδω καταφερνει να κανει μια ακρως σπουδαια,δυνατη και πολυ συναισθηματικη ταινια που φτανει τον θεατη στα ορια του καθως δεν αντεχει αλλη αδικια κι αλλη κακη συμπεριφορα λογω της παιδικης αθωοτητας και αφελειας…
Δεν αξιζει να αποκαλυψω το θεμα,αλλα αξιζει να πω οτι η ταινια ειναι αρτια,η ερμηνεια του [B]Mads Mikkelsen[/B] αγγιζει κορυφαια επιπεδα,ο ρυθμος και το σεναριακο βαθος ειναι απιστευτα και γενικα προκειται για ενα αψογο εργο,οπου ενας αθωος ανθρωπος γινεται δεκτης μιας αδικιας και κατα συνεπεια της επιπολαιης και συναισθηματικα φορτισμενης συμπεριφορας του συνολου της τοπικης κοινωνιας που βγαζει ολο το κομπλεξ της,χωρις στοιχεια και χωρις ωριμη σκεψη…
Πολυ μεγαλη ταινια…
‘’[B]Lawrence Anyways[/B]’’(2012) του[B] Xavier Dolan[/B]
Θα ξεκινησω λεγοντας οτι προκειται για μια πολυ ιδιαιτερη,καλοφτιαγμενη και προσεγμενη ταινια,με πειστικοτατες ερμηνειες και αρκετο βαθος.
Περι τινος προκειται βεβαια?
Ενας αντρας εχει σχεση με μια γυναικα,αλλα ξαφνικα γυρω στα 35 του συνειδητοποιει οτι αν και οι αντρες δεν του αρεσουν,θελει να ντυνεται στη δουλεια του και γενικοτερα σαν γυναικα,αλλα και να φερεται σαν γυναικα.Το περιεργο στην ολη υποθεση ειναι οτι συνεχιζει να διατηρει αυτη τη σχεση με τη γυναικα,συνευρισκονται και ζουνε μαζι,αλλα η κοινωνικη κατακραυγη,η διστακτικοτητα με την οποια τον αντιμετωπιζει το συγγενικο και εργασιακο περιβαλλον,ειναι αναποφευκτες.
Ο ανθρωπος αυτος εχει για μενα μια συγχηση σχετικα με τη σεξουαλικοτητα του.Δεν ξερει τι ειναι και τι θελει και το γεγονος οτι ακομη κι οταν χωριζει προσωρινα με αυτη τη γυναικα,παλι με γυναικα συζει και κανει ερωτα,δημιουργει ερωτηματικα…
Μεχρι το 90λεπτο η ταινια ειναι γρηγορη,ουσιωδης και πνιγμενη στα χρωματα και τις μουσικες της δεκαετιας του 1980.Απο εκει και μετα ομως για αλλα 70 λεπτα(διαρκει 161 λεπτα!!!) δεν νομιζω οτι βλεπουμε πολλα πραγματα τα οποια δεν εχουμε δει ως τοτε,οποτε αυτο το γεγονος καπου κουραζει.
Προκειται παντως για πολυ αξιολογο εργο που δειχνει εναν πολυ δυνατο δημιουργο…
‘’[B]Detachment[/B]’’(2011) του [B]Tony Kaye[/B]
Εντελως αντικειμενικα κι εντελως υποκειμενικα,το ‘’[B]Detachment[/B]’’ μαζι με το ‘’[B]The Hunt[/B]’’ ειναι ο,τι πιο κορυφαιο εχει παιξει μεχρι τωρα η φετινη [B]Λεσχη[/B] της [B]Ν.Ιωνιας[/B].
Ομολογω οτι επαθα πλακα με το χθεσινο εργο το οποιο και λογω επαγγελματος με αγγιξε παρα πολυ καθως ως ενα βαθμο ειδα στο σελλιλοιντ την καθημερινοτητα μου με ολα τα προβληματα και τις δυσκολιες που εχει να αντιμετωπισει ενας καθηγητης.
Στην ταινια λοιπον,ενας αναπληρωτης καθηγητης πηγαινει να δουλεψει σε ενα ακρως υποβαθμσμενο σχολειο,στο οποιο οι μαθητες δημιουργουν απιστευτα προβληματα στος καθηγητες με τη συμπεριφορα τους.Το θεμα ειναι οτι τοσο ο πρωταγωνιστης οσο και οι υπολοιποι συναδελφοι του,κουβαλανε τα προβληματα τους στο σπιτι τους,αλλα και αντιστροφως τα προβληματα του σπιτιου στη δουλεια τους.
Σκηνοθετικα η ταινια ειναι αξιοθαυμαστη καθως σε καποιες περιπτωσεις η εικονα και μονο μιλαει απο μονη της,χωρις να χρειαζεται η υποβοηθεια του διαλογου.Οταν δλδ δειχνει εναν καθηγητη πριν το μαθημα να κρεμεται στα συρματοπλεγματα για να εκτονωθει,δεν χρειαζεται η ταινια να σου πει τιποτε αλλο και ολοι οσοι νομιζουν οτι αυτα ποου δειχνει η ταινια ειναι κινηματογραφικες υπερβολες,σας βεβαιων εκ πειρας οτι δεν ειναι.
Ο [B]Adrien Brody [/B]ειναι εξαισιος,οπως παντα (πλην του ‘’[B]Giallo[/B]’’ του [B]Dario Argento[/B] στο οποιο πραγματικα εβγαζε ματια το οτι εκανε αγγαρεια) και γενικα ο σκηνοθετης του κορυφαιου ‘’[B]Αmerican History X[/B]’’ δειχνει να αποτυπωνει με θαυμαστο τροπο τα σημαντικα κοινωνικα προβληματα τα οποια αποφασιζει να απεικονισει και τα οποια προφανως δεν τον αφηνουν αδιαφορο.
‘’[B]Infancia clandestina[/B]’’(Aka [B]Clandestine Childhood[/B])(2011) του [B]Benjamin Αvilla[/B]
Αυτη ειναι αναμφιβολα μια απο τις πιο αδιαφορες και απαραδεκτες ταινιες που εχω δει τελευταια,μια βαρετη ταινια χωρις λογο υπαρξης,με απιστευτα ανουσιες σκηνες,αργη ως βασανιστικη και πληρως αποπροσανατολισμενη απο τον αρχικο σκοπο της.
Ενα παιδακι,στα προτυπα του [B]Ernesto Che Guevara[/B] ξεκιναει ενα ταξιδι εχοντας αλλαξει ταυτοτητα και ονομα για να αναζητησει τους επαναστατες ( του κωλου θα προσεθετα) γονεις του,με τη βοηθεια του αρχιχαβαλε θειου του.
Η ταινια εχει ολα τα κλισε αναλογων ταινιων,δεν κυλαει με τιποτα,κοντεψε να με παρει ο υπνος και γενικως δεν υπαρχει λογος να ασχοληθω αλλο μαζι της.
