Δεν είναι Khan, αλλα το έχει ο Karevik. Και μουσικά χαίρομαι που θυμίζει (τουλάχιστον αυτό το κομμάτι) τις γρήγορες στιγμές του Epica. Faith restored εν ολίγοις.
Με παραξενεύει που ξαναχρησιμοποιούν τον τίτλο Solitaire για κομμάτι και το “Falling Like the Fahrenheit” είναι απαράδεκτος τίτλος, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Άντε να βγει με το καλό και να έρθουν και από τα μέρη μας, έχουμε να τους δούμε εδώ από εποχές Ghost Opera.
…όπα…τι να αναμένουμε απ’εδώ…με καινούριο γαμάτο τραγουδιάρη, μάλλον τα καλύτερα…και μετά live
…πολύ Epica, το συγκρότημα, δεν θυμίζει το εξώφυλλο;
:):!:
Πάντως, μην περιμένεις τον Karevik των Seventh Wonder. Αυτό περίμενα εγώ και μου πήρε αρκετές ακροάσεις μέχρι να μην ψάχνω αυτόν τον Karevik και να ακούσω το πως προσαρμόστηκε αυτός τελικά στο ύφος των Kamelot και όχι το αντίστροφο. Που είναι και λογικό εν τέλει…
Ο τυπάς είναι φωνάρα, ελπίζω να επιστρέψουν (ποιοτικά και όχι απαραίτητα στυλιστικά) σε εποχές Epica - Black Halo γιατι τα τελευταία ήταν μέτρια, ειδικά το Ghost Opera.
οπότε θεώρησα δεδομένο ότι θα ακούσουμε τον Karevik των 7th και όχι μια κόπια του Khan, άκουγα ξανά και αυτό, http://www.youtube.com/watch?v=BXas7r5zUBU, και σκεφτόμουν “ω θεέ τι Ερμηνείες έχουμε να ακούσουμε”, ψιλοστεναχωρέθηκα τώρα =/
Στις πρώτες ακροάσεις μπορώ να πω πως είχα απογοητευτεί λίγο κι εγώ. Όσο περισσότερο το άκουγα όμως δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω πως έχει γίνει καλή δουλειά στον τομέα των φωνητικών γραμμών και ειδικά στα refrain.
Το άλμπουμ είναι συμπαθητικό. Καλό. Ως εκεί. Κι αυτό λόγω του Karevik. Όπως και το ότι είχαν κάνει το βήμα παραπάνω όφειλαν στον Khan.
Οπως ειπα και παραπανω Kamelot ακους (ακουω) κυριως για τα φωνητικα. Μπορει “μουσικη” (νταξει, καταλαβαινετε πως το λεω) να μην εχει ο δισκος, αλλα μελωδιες φωνητικων εχει με τη σεσουλα και πολυ πιασαρικες μαλιστα…
…σαν να ακουω λοβοτομημενους Seventh Wonder!!!:p::lol::p:lol: (I jest of course)
Συμφωνω 1000% με το τελευταιο σχολιο/παραγραφο του Outshined.
Bασικά αυτή η “σκοτεινότερη” κατεύθυνση δεν τους ταιριάζει. Κάπου χάνει το πράγμα. Εκεί που γίνονται πιο “χαρούμενα” πράγματα είναι σαν να ακούς παλιούς καλούς Kamelot (πχ ρεφραιν του Torn).
Αλλά το μεγάλο ατου των Kamelot πέραν του Khan ήταν οι πιασάρικες μελωδίες και τα ωραία ριφάκια. Πράγμα που σε μεγάλο βαθμό λείπει. Προσπαθούν πιο πολύ να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα αλλά δεν τους βγαίνει.
Ο καλύτερος συνδυασμός αυτών των στοιχείων ήταν στο Black Halo. Απο κει κ πέρα νοιώθω σαν να λείπει κάτι πολύ βασικό, και νομίζω φταίει αυτή η προσήλωση σε πιο gothic ατμόσφαιρες.
Ο Karevik φυσικά πολύ καλός αλλά προσπαθεί πολύ να μοιάσει στον Khan ρε γαμώτο και είναι κρίμα γιατί χαραμίζεται έτσι.
Ο δίσκος γενικά νομίζω είναι σίγουρα καλύτερος απο το Ghost Opera και λίγο καλύτερος απο τον προηγούμενο, και πάλι όμως είναι σαν να ακούς μια πολύ κατώτερη έκδοση των Kamelot του Epica και του Black Halo.