In the Court of the Crimson King
λεφτά υπάρχουν…
Εκτός απ΄το in the court να προσθέσω και το Absent Lovers. Ακούστε το όσοι δεν το έχετε ακούσει. Δεν πίστευα ότι ήταν τόσο καλό, παρά μόνο μόλις το πρωτοάκουσα. Είναι από live συναυλία στο Μόντρεαλ, 1984.
Mιας και αυτές τις μέρες έχω φάει ένα αρκετά μεγάλο σκάλωμα με αυτό το συγκρότημα ξεθάβω.8)
Το islands αποτελεί ίσως ο ποιο αμφιλεγόμενος δίσκος τους.Σε άλλους αρέσει πολύ και άλλοι τον θεωρούν τελείων μέτριο. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα αρκετά δύσκολο άλμπουμ όσον αφορά τη δομή των τραγουδιών και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εύκολο άκουσμα. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτόν;
Εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ,αλλά τον βρίσκω τον πιο αδύναμο από την πρώτη περίοδο.
Μπα έχω συλλάβει τον εαυτό μου να περνά καλά με αυτόν τον δίσκο,δεν θυμάμαι δε τι κατάσταση ήμουν όμως!
Είναι όντως αμφιλεγόμενος του είχαν προσάψει διάφορα.Μιλάμε για τον τελευταίο δίσκο όπου έχουμε τον “κλασσικό ήχο των Crimson” μέχρι εκείνο το σημείο καθώς μετά έρχονται δίσκοι από άλλο γαλαξία!
Bγήκε αυτές τις μέρες και ένα νέο project των King Crimson το οποίο ονομάζεται A Scarcity of Miracles. Αν το έχει ακούσει κανείς ας πει καμμια άποψη.
Συμπτωματικά το άκουγα σήμερα. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του project είναι η απουσία του Belew, και η προσθήκη ενός φανταστικού rhythm section με Τοny Levin στο μπάσο και Gavin Harisson στα drums.
Έτσι στα πεταχτά που το άκουσα μου φάνηκε ενδιαφέρον, θα έλεγα πως είναι αρκετά jazzy όλο το άλμπουμ, αρχικά είναι και αρκετά μελωδικό/ποπ (θυμίζοντας το μελωδικό jazz που έπαιζαν στις αρχές των '70ς-βλ. Islands) ενώ στο δεύτερο μισό του άλμπουμ γίνεται πιο πειραματικό. Θυμίζει/δεν θυμίζει Κing Crimson θα έλεγα, σου φέρνει στο μυαλό τον τρόπο που συνθέτουν αλλά ταυτόχρονα ηχεί αρκετά διαφορετικό.
Αυτά σαν πρώτη ανάγνωση…μπορείτε να πάρετε μια γεύση απο το πρώτο ομώνυμο (και πολύ όμορφο) τραγούδι εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=wOxn2GTGa2U
Αρκετά ενδιαφέρον project, μου ήρθε χθες από Burningshed.com και δεν το έχω ακούσει αρκετά, αλλά είναι αρκετά ωραίο. Πολύ χαλαρό όμως, οπότε μην περιμένετε progressive, ούτε καν rock σε στιγμές!
Ακόμα και ο Gavin Harrison έχει περιοριστεί σε ένα drum kit με τα απολύτως απαραίτητα, ενώ το σαξόφωνο του Mel Collins γεμίζει αρκετά ωραία τα κομμάτια.
Ίσως θα έπρεπε να κυκλοφορήσει προς το φθινόπωρο, τώρα δεν είναι και η πλέον κατάλληλη μουσική γι’ αυτή την εποχή! 
παίζει να μη χάνει νότα στο starless…
μαγεία η μπάντα…
νομιζα πως ξαναεβαλες τον Νοτη, my bad, carry on…
ασε τα ψέμματα και πες οτι ο νοτης στους θύμισε.
οπως και εμενα τους In the woods. :lol:
*δεν παμε καθόλου καλά
Τελικά το Islands είναι μεγάλη δισκάρα,ασχέτως αν σε πολλούς δεν αρέσει.
Είναι λίγο δύσκολο αλλά αξίζει και έχει και ωραίους,δεμένους α λα Sinfield στίχους,σχετικά με γυναίκες κτλ!
Πφφ ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω δίσκο τους,αρχίζουν και με κουράζουν με αυτήν την τελειότητά τους
Eεεεετσι .
Από το πρώτο δίσκο μέχρι και το discipline ΟΛΑ αγγίζουν την τελειότητα !!!
Λοιπόν όπως είναι γνωστό είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα και ότι έχω ακούσει από αυτούς το θεωρώ το λιγότερο αριστουργηματικό. Αλλά δεν έχω ακούσει ακόμα το The ConstruKction of Light . Καμιά γνώμη για αυτόν το δίσκο ;:-k
μάλλον ο χειρότερός τους. Κατά τ άλλα αριστούργημα
Από τα καλύτερά τους για μένα το ConstuKction of Light.
Γενικά ότι κυκλογόρησαν την περίοδο 90’-00 είναι καλό.
Κορυφαίο επίσης και το box-set “The ProjeKcts” με συνθέσεις απο live αυτοσχεδιασμούς-πειραματισμούς.
Η περίοδος των 80’s δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Δεν είναι ασχημη αλλά δεν με τρελένει κιόλας. Προτιμώ την πιο σκοτεινή ηχητικά περίοδο 90-00 ή ορισμένα από τα παλιά με τον “κλασικό” συμφωνικό prog ήχο.
Απολαμβάνω μια επετειακή remastered έκδοση του Discipline, το άλμπουμ αυτό πραγματικά ποτέ δεν ακουγόταν καλύτερα.
Σε μια δικαιολογημένη παρόρμηση της στιγμής μπορώ να πω ότι ΑΝΕΤΑ το Discipline θα μπορούσε να είναι το καλύτερο άλμπουμ της μπάντας…Δηλαδή αυτά που κάνουν είναι ασύλληπτα, είναι εξωγήινοι, είναι θεοί, είναι…καλά φτάνει:p
Το Ιndiscipline:
Το γιουτούμπι έχει επίσης ποικιλία βιντεακίων από τις συναυλίες τους το 1982. Ώρες ώρες αδυνατείς να πιστέψεις αυτό που κάνουν επί σκηνής τα θηρία.
Συμφωνώ απόλυτα. Μερικές από τις σημαντικότερες κατακτήσεις των KC ήρθαν με αυτό το δίσκο. Όποιος δεν έχει δει τη μπάντα να παίζει ζωντανά εκείνη την περίοδο, ας κάνει μια χάρη στον εαυτό του. Είναι όντως ασύλληπτο το τι ήχους βγάζουν. Νομίζεις ότι ακούς samplings και είναι παιγμένα όλα!