εντάξει, μπορεί να σου φαίνεται τραγικό. πάσο. (φαντάσου ότι οντως είναι το πιο δουλεμένο κλιπ τους κιόλας, χαχα). αλλά όλα τα βιντεο τους έτσι είναι. μόνοι τους τα γυρνάνε, όπως και μόνοι τους γράφουν τον δίσκο (δλδ στο σπίτι τους στην Κέρκυρα), και ας συνεργάζονται και με πολυεθνική, απλά το κάνουν επειδή έτσι γουστάρουν. Δεν έχουν το χρίσμα της Γαλάνη, το είπαμε. 
Εγώ αυτήν τη στιγμή είμαι υπό την επήρεια της υπέροχης Φτηνής Ποπ Για Την Ελιτ και έχω μια απορία.
Οι κορε. υδρο και στον στίχο που λες για τη Γαλάνη και στον τίτλο του δίσκου τους και ακόμα πιο κατάφορα στο τελευταίο κομμάτι, το “Δεύτερο Πρόγραμμα” κατακρίνουν κάποια πράγματα. Κάποια μουσική πιο συγκεκριμένα.
Ε και εγώ δικαιολογημένα και εντελώς αθώα θα πω “Ίσα ρε, σιγά την αντισυμβατική ρηξικέλευθη μουσική που παίζετε.”
Βέβαια αν όλα αυτά είναι αυτοσαρκασμός τότε ανεβαίνουν κι άλλα (πολλά) σκαλοπάτια στην εκτίμησή μου.
Ας απαντήσει ο Παναγιώτης, που είναι και ο ειδήμων επί του θέματος.
Κοίτα, στο δεύτερο πρόγραμμα κατακρίνουν αυτή την εντεχνίλα που πλασσάρεται. Δεν έχουν άδικο.
Από την άλλη το στιχάκι “Γιατί μπορεί να μην έχω το χρίσμα της Γαλάνη” αναφέρεται σε ένα πραγματικό περιστατικό. Ήταν η εποχή που είχε κυκλοφορήσει ο πρώτος δίσκος από την Wipe Out αλλά και το Εφτά Μήνες Μετά το οποίο το μοιράζαν ονλαην μόνοι τους. Ας μην ξεχνάμε κιόλας ότι πριν από όλα αυτά, οι κασσέτες τους διακινούταν από χέρι σε χέρι… οι ίδιοι λένε για αυτό το σκηνικό λοιπόν τα εξής:
Άκουγα πριν δύο χρόνια περίπου μια εκπομπή στο Δεύτερο Πρόγραμμα για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής μουσικής (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Είχαν κληθεί να μιλήσουν γι? αυτό ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Άρης Δαβαράκης. Κάποια στιγμή έγινε αναφορά στο δίσκο νεαρού καλλιτέχνη, ο οποίος (δίσκος) ελέχθη ότι «διακινείται υπογείως» και ότι βγήκε «με το χρίσμα της Δήμητρας Γαλάνη». Ήταν η εποχή που το Αν Όλα Τέλειωναν Εδώ διακινούνταν πραγματικά υπογείως, με διθυραμβικές κριτικές αλλά χωρίς την παραμικρή προβολή. Αυτό το θεώρησα μια αδικία και από αυτή τη μικρή αγανάκτηση προέκυψε το «επίμαχο» δίστιχο. Είναι μια μικρή πτυχή της ίδιας αγανάκτησης που γέννησε και το τραγούδι «Δεύτερο Πρόγραμμα».
Γενικά υπάρχει και μια δόση αυτοσαρκασμού… στην πρώτη σελίδα του booklet του Φθηνή Ποπ Για την Ελίτ είναι γραμμένο το μότο:
“DIY + Φιλοδοξία”
και αυτό νομίζω τα λέει όλα.
όσο για το αν η μουσική τους μπορεί να θεωρηθεί αντισυμβατική και ρηξικέλευθη… Ρηξικέλευθη όχι. Θα μου πεις και ποιός στην Ελλάδα πέραν από τους Εν Πλω παίξαν κάτι ελληνικό ροκ που να ήταν ρηξικελευθο? Οι Έρεβος ίσως? Οι Μorel? Η Αγάπη Πιο Κρύα από το Θάνατο? Ίσως… Και ποιός τους θυμάται αυτούς? Μόνο στα λάηβ κανενός συγκροτήματος απο τα παλιά μπορεί να πετύχεις κανένα μέλος τους και να τους πεις “Καλά εσείς είσασταν 10000 μέρες μπροστά, γιατί σταματήσατε?” και η απάντηση η ίδια. Από την άλλη, για το αντισυμβατικό της μουσικής τους…δεν είναι και Lost Bodies ξέρω γω, αλλά σίγουρα μέχρι το Αν όλα Τελείωναν Εδώ παίζανε αντισυμβατικά. Η συνέχεια με το Φθηνή Ποπ Για την Ελίτ ήταν λίγο πιο “ομαλή” αν θες, αλλά εκεί νομίζω ότι μουσικά δείξανε τον καλύτερο εαυτό τους. Θα μπορούσαν όντως “να είχαν τελειώσει εκεί…” και να τους ξέραμε 102 άτομα σε όλη την Ελλάδα, και να λέγαμε “πόσο ψηλά θα μπορούσε να φτάσει το γκρουπ αυτό άμα…”, να είχαν δλδ την ίδια τύχη με τα προαναφερθέντα (σούπερ)γκρουπ. Ε οι Κόρε Ύδρο (ευτυχώς) ξεπεράσαν αυτό το άμα και έχουν γίνει λίγο παραπάνω γνωστοί από αυτό που λές “ελληνική ανεξάρτητη σκηνή”. Τώρα βέβαια με το τελευταίο άλμπουμ με απογοητεύασαν λίγο, όχι ότι είναι κακό, αλλά νομίζω ότι θα μπορούσαν να μην είναι τόσο χαμηλών τόνων τα κομμάτια κλπ…
Εγώ πάλι ρε Παναγιώτη το θεωρώ δισκάρα το τελευταίο album… Το θεωρώ π.χ. πιο πλούσιο ηχητικά απ’τη φτηνή ποπ κ ας είναι κάπως χαμηλότερων τόνων. Κ όπως έχω ξαναπεί έχει σημασία να πάρεις τη βινυλιακή έκδοση…
Ίσως το πιο σοβαρό συγκρότημα που έχω ακούσει
Με σοβαρή μουσική και όχι βλακείες που παίζουνε κάποια δήθεν συγκροτήματα
Τους θεωρώ ότι θα γράψουν μουσική ιστορία στο χώρο του Ελληνόφωνου ροκ
Το άν θα γράψουν ιστορία θα φανεί κ απ’άλλους παράγοντες (όχι απαραίτητα μόνο ποιότητας) όπως έχουμε ξαναπεί… Πάντως ξεχωρίζουν απ’τους λοιπούς της κατηγορίας τους - αυτό είναι σίγουρο!
Καπου ειχα δει το ονομα τους λιγο παλιοτερα και πριν ετσι οπως καθομουν στο πισι μου ξαναηρθαν στο νου και ειπα να ακουσω. Μεχρι στιγμης δεν εχω ακουσει ολοκληρο δισκο αλλα οσα κομματια εχω τσεκαρει μου αρεσουν πολυ! Λογικα θα προχωρησω και σε ακροαση δισκου
Για κάποιον που θέλει ν’αρχίσει με την πάρτη τους θα πρότεινα μάλλον το “Άν Όλα Τέλειωναν Εδώ” πρώτα κ το “Φτηνή Ποπ για την Ελιτ” μετά… Σίγουρα όχι το τελευταίο τους…
Το αναγκάστικο ξέθαμμα ενός εκ των καλύτερων σχημάτων που έχει βγάλει αυτή η χώρα.
Χθες (Μ.Δευτέρα) κυκλοφόρησε ο τέταρτος δίσκος τους με τίτλο “Απλές Ασκήσεις στον Υπαρξισμό” από την ομολογουμένως εντυπωσιακή εσχάτως Inner Ear Records. Ο δίσκος online εδώ
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην είναι everybody’s cup of tea, ειδικά σε αυτό το φόρουμ. Όμως με προσεκτικές (και ανοιχτόμυαλες) ακροάσεις, αποκλείεται να μη σου γραπώσουν την ψυχή. Προσωπικά, η “Φτηνή Ποπ για την Ελίτ” είναι σίγουρα μέσα στους 20 καλύτερους δίσκους που έχω ακούσει ποτέ μου ανεξάρτητα από μουσικό είδος (φανμπόης detected). Αλλά νταξ, εγώ ψοφάω για μελόδραμα. Αλλά που ξες, μπορεί να ψοφάς κι εσύ.
[SPOILER]Δεδομένου ότι περιμένουμε το βινύλιο το Σεπτέμβριο, αν βρει κανένας το album για κατέβασμα, ας σφυρίξει.[/SPOILER]
το “όταν έρχονται οι τέκτονες” με πέθανε 
Συμφιλίωση ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΟΜΜΑΤΙ. Επιπέδου Φτηνής Ποπ. Και γενικά ο δίσκος γαμεί εκτός από 3 λίγο άκυρα κομμάτια
Double post λόγω του χθεσινού live στο Gagarin.
Λοιπόν, κύριοι.
Έχω πάει σε καλύτερα live. Αρτιότερα live. Σε πιο δεμένες μπάντες, σε τραγουδιστές με καλύτερες φωνές. Όμως δεν έχω πάει ποτέ σε πιο τεταμένη συναυλία. Μισή στιγμή άγχους και αμηχανίας στο intro “Όταν έρχονται οι τέκτονες” και μετά…
…το χάος.
Ένας -πώς να τον πω; Συγκινητικός, ψυχωτικός/ψυχασθενής/διεστραμμένος Παντελής, ετοιμοθάνατος επί σκηνής. Το τέλειο setlist - νομίζω αρκετά πάνω από 2 ώρες γεμάτες, έστω και με 2-3 κομμάτια να επαναλαμβάνονται (μοιραία και κατόπιν απαίτησης). Crowdsurfing. Κλωτσιές επί σκηνής. Άπειρα κλάμματα. Κλεισμένα λαρύγγια. Μανιοκατάθλιψη. Δεν μπορείτε να το καταλάβετε αν δεν ήσασταν εκεί - αν κάποιος ήταν, θερμοπαρακαλώ να εμφανιστεί. Είμαι σοκαρισμένος. Δεν είμαι πια ο ίδιος.
Πέθανα γαμώτο.
[SPOILER]http://www.youtube.com/watch?v=sLUiXDX04nw[/SPOILER]
Ήμουν εκεί. Το λαιβ αυτό ηταν σκέτη ψύχωση και θα συμφωνήσω σχεδόν κατά λέξη. Ο Παντελής μέγιστος περφόρμερ και το απέδειξε άλλη μια φορά. Το γκαγκάριν ΤΙΓΚΑ και το κοινό να χει μείνει άφωνο. Είχαμε αρκετό παρασκήνιο σ’αυτό το λάιβ μεταξύ μπάντας και διοργανωτών το οποίο και έμαθα εκ των έσω (πιό έσω δε γίνεται…) αλλά δε θα τ’αποκαλύψω. Εξ’ου και η αμηχανία και εμφανής ξενέρα της μπάντας εξ’αρχής. Ίσως βέβαια όλη αυτή η ιστορία να ήταν που έκανε αυτό το λάιβ ακόμα πιό παρανοϊκό. Το καρφάκι του Παντελή σε κάποια φάση έπεσε γερό. Η συμπεριφορά της μπάντας επί σκηνής είναι γκράντζ αρχών 90’s, σα να βλέπεις Νιρβάνα επί σκηνής στα ντουζένια τους - που είναι και βασική επιρροή έμπνευσής τους όπως έχει πει κ σε συνέντευξη ο Παντελής (πέραν του ότι δεν έχουν καμία σχέση μουσικά). Από βιντεάκια στο γιουτιούμπ πάντως σαν αυτό που έβαλες φίλτατε Nameless δύσκολα καταλαβαίνει κανείς τί παίχτηκε και τί ατμόσφαιρα υπήρξε. Εγώ ξέρω βέβαια πως στο συγκεκριμένο έμειναν όλοι μαλάκες στο κοινό. Ο ήχος έθαψε τη μέγιστη αυτή μπάντα και έφτιαξε λίγο μόνο μετά το κράξιμο του Παντελή (τυχαίο; δύσκολα…)
Τέλοσπαντων αυτά κι από μένα. Τρισμέγιστο λάιβ ακόμα μια φορά απ’τη μπάντα που θεωρώ ό,τι καλύτερο έχει βγεί από μιλλένιουμ και μετά στη σύγχρονη ελληνόφωνη ροκ σκηνή σε μια εποχή “διάλυσης” των βασικών 90’s πυρήνων της (βλ. Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Διάφανα Κρίνα κλπ… )
Κακός ήχος, πράγματι. Και το βίντεο το έβαλα περισσότερο σαν ανάμνηση - συλλογική και προσωπική (σκέψου σοκ που εγώ το κομμάτι δεν το είχα ξανακούσει).
Έλα πριβέ αν θέλεις για τα υπόλοιπα, με ενδιαφέρει.
Κι εμένα Jim. Για πες τι παίχτηκε.
Α ναι δεν το συζητώ… Πολύ μεγάλη κομματάρα και ν’ακούσεις όλο τον πρώτο (επίσημο) δίσκο “Άν όλα τέλειωναν εδώ” που είναι masterpiece.
pantelis79 ήσουν κι εσύ; για πες καμιά άποψη…
[SPOILER]δε θα πω παιδιά παρασκήνιο, σόρρυ… συνήθως αν μου πουν να μην πω κάτι το κρατάω, έχω αυτή την τάση. θα μείνουμε στα του λάιβ [/SPOILER]
Σεβαστό. Στο λάηβ λοιπόν.
Προσέγγιζε τη θρησκευτική εμπειρία το πράγμα. Φαντάζομαι, κανείς μας δεν μπορεί να πει “περάσαμε όμορφα”. Ντάξει τώρα που το ξανασκέφτομαι, θυμάμαι κάτι κουλτουριάρες μπαλότσες γύρω μου που μίλαγαν αδιάκοπα ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ Η ΜΠΑΝΤΑ. Και μαζί με τον κακό ήχο, γινόταν βαβούρα.
Παρ’όλα αυτά, νομίζω ότι μπορούμε να μιλήσουμε με όρους διαφορετικούς από τη μελαγχολία. Θυμάμαι και μια επική συναυλία των πολυαγαπημένων μου Anathema δηλαδή (καμία σχέση μουσικά, εννοώ ως προς το mood) και δεν ήταν καν κοντά. Είχα πει κάποτε ότι οι Κόρε Ύδρο ουσιαστικά ξεφτιλίζουν τη νόρμα της γλυκόπικρης, θλιμμένης μουσικούλας που έχει γεύση κουβερτούρα (όπως θα έλεγαν και τα Ημίζ). Δεν ξέρω αν το λέω καλά. Το συναίσθημα ήταν τέτοιο, σαν…σαν ντροπή. Όχι “εγώ αγάπη μου είμαι ευαίσθητος, τι νόμιζες, νιώσε λίγο τέχνη” - αλλά “χαίρομαι για σένα που δεν καταλαβαίνεις”. Τόση γύμνια, που να σε κάνει να μην αντέχεις να το συζητάς. Ένα κενό τεράστιο.
Σαν να θες και να μη θες να το ξαναζήσεις.
Μάλλον μπήκες στην ουσία αυτής της μπάντας φίλτατε. Και αυτό πέραν της μουσικής αντικατοπτρίζεται εν πολλοίς στους στίχους του Παντελή. Ο οποίος Παντελής δεν ξέρω πού διάολο το βρήκε τόσο ταλέντο μαζεμένο… Συναυλιακά προφανώς το ζει πολύ εντονότερα από κάποιους που απλά βγαίνουν και παίζουν δίνοντας μια καλή “παράσταση” (με όποια δεδομένα κι αν το πάρεις). Σε θέμα συναισθήματος ίσως μόνο με Patti Smith τότε στο Λυκαβηττό να μπορώ να το συγκρίνω που ανατρίχιασαν και οι πέτρες
Δεν ήμουν. Ήταν φίλοι μου, οι οποίοι έπαθαν πλάκα.
Δυστυχώς επανέρχομαι στο θρεντ με κακά μαντάτα. Στη συναυλία της Θεσσαλονίκης, ο Παντελής ανακοίνωσε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι (τουλάχιστον προς ώρας) το κεφάλαιο Κόρε Ύδρο κλείνει.
“Οι υδρογονάνθακες κορέστηκαν”, είπε.
Παρ’όλα αυτά ειπώθηκε ότι θα υπάρξει κάτι άλλο από αυτούς, με άλλο όνομα και ύφος.
Δεν ξέρω.