Tεράστιο μπάντα γαμώ το θεό. Πάρα πολυ μεγάλο απωθημένο. Παικταράδες, φωνάρα, μελωδιάρες, συναίσθημα, punk rock, καλιφορνέζικα κύματα, σκειτ, σερφ και τα σχετικά.
Δίσκος μνημείο των 90’ς
με το έποςisland of shame
Tελευταίο κολλημα:
Τα ειπες ολα παραπανω…
Απλα τεραστιοι…
ωραιος ο γροθιες και μποτες, δε σε περιμενα εδω! Γαμω! Αντε να τους ξαναφερουν σιγα σιγα, sold out ειχε γινει το λαιβονι
Πάντως νομίζω ότι ο αείμνηστος [B]Derrick Plourde[/B] (lagwagon, RKL) ήταν από τους καλύτερους ντράμερ της σκηνής μαζί με τον τυπά από Pennywise.
[B]http://www.youtube.com/watch?v=xARsF5wNfJI[/B]
από το άλμπουμ[B] Duh[/B], του 1992
τι μπαντάρα ρε γαμώτ, θυμάμαι τους είχα ανακαλύψει από σπόντα σε μια συλλογή με live κομμάτια από κάποιο φεστιβάλ με reach the sky, nofx, flogging molly κτλπ…αγαπημένο album το resolve θα’λεγα, ας βάλουμε κι αυτό εδώγια τον worst enemy 
πολυ καλό το resolve, βγήκε κι επειτα το θανατο του derrick και ειναι αφιερωμενο ολο σε αυτον.
Θενξ μπρο!!!
πάντως ακόμη κι αν γενικά άλλαζαν τον ήχο τους κάθε τόσο, στο resolve καταλάβαινες ότι κάτι πήγε πραγματικά στραβά (θάνατος derrick) απ’το feeling που έβγαζε ο ήχος τους…πραγματικά πολύ ωραία μπάντα, άντε να τους δούμε και λάηβ!
Eμ τι νομιζες…απτα 13 θα ακουγα oi!..
Aπο αυτα ξεκινησαμε και εμεις:p
εγω ξεκινησα απο κει, πηγα στο oi! και μετα ξαναγυρισα, και πηγα παραλληλα και σ αλλα χαχαχαχα Απο καθε τι παντως εχω τις καλυτερες αναμνησεις / εντυπωσεις
Double γενικα
Οσο γι αυτο πραγματικά συμφωνω οσο δε παει. Θυμαμαι μια φορα που ακουγα τον δισκο διαβαζοντας τα λιρικσ, κι ενω ηξερα οτι ολος ο δισκος μιλαει για τον ντερικ, στο τελευταιο κομματι που τον αναφερει με το ονομα απλα συγκινηθηκα ρε φιλε.
να σου πω την αλήθεια εμένα στο ομότιτλο του album μου βγήκε πιο έντονο αυτό το συγκινησιακό του δίσκου, αλλά ναι, έχεις μεγάλο point για το days of new…επίσης αγαπημένο πάντως και το σφηνάκι i think my older brother used to listen to lagwagon, μ’ αυτό το κομμάτι να αποτελεί μεγάλη αγάπη <3
χαχαχα και καπως ετσι ξεκινησα με αυτα,πηγα στο οι! μετα σε ολα(hardcore,rockabilly,phychobilly…)αλλα το oi! παραμενει η επισημη μουσικη προτιμηση:)
Αντε ανοιξε και κανα thread των descendents:bow:
ο, τι πρεπει για πριν την δαββατιατικη εξοδο
bump γιατι τους λιωνω τον τελευταιο καιρο τους λατρευω και ειναι τεραστια μπανταρα και πρεπει να τους ακουσετε για να νιωσετε
Έτσι και βγάλουν φέτος τον δίσκο που λέγανε (τόσα χρόνια μετά το resolve) θα χύσω μπάμιες.
Βγάζουν νέο δίσκο οι Lagwagon! Ελπίζω έστω και κάποιοι λίγοι να τους εκτιμάνε ακόμα, μιλάμε για μία από τις πιο ποιοτικές μελωδικές punk μπάντες! Το καινούριο κομμάτι δε λέει και πολλά, αλλά ελπίζω σε κάτι καλό:
Και περιοδεία Ευρώπη, δυστυχώς δεν περνάνε από εδώ.
1 Like
Πολύ καλό το Trashed, γενικά δεν τους έχω ψάξει και πολύ όμως
“Reslove” το πιο έντονο από συναισθηματικής άποψης. Ολόκληρο αφιερωμένο στον πρώην drummer τους που αυτοκτόνησε.
“Let’s talk about feelings” το πιο εμπορικό/κλασικό τους, νομίζω. Τούμπανη παραγωγή και τραγουδάρες.
Αλλά το καλύτερο τους, κατά τη γνώμη μου, είναι το “Hoss”. Σκοτεινό, έντονο, πολύ ξεχωριστά τραγούδια το ένα από το άλλο.
Double-post γιατί το υποσχέθηκα στον Kosta_L! Εντωμεταξύ ούτε που θυμόμουν το παραπάνω post και τελικά δεν έχω μετακινηθεί καθόλου από την τότε άποψη μου. Παρακάτω γράφω περιληπτικά τι πιστεύω για τα albums τους και ο καθένας κρίνει από που θέλει να ξεκινήσει ή με τι θέλεις να ασχοληθεί!
Αρχικά να πω ότι οι Lagwagon κάνουν πλάκα σε όοολους αυτούς (ακόμα και μέσα σε αυτό το forum) που κατηγορούνε το punk για ατεχνία, καφρίλα κλπ. και συνήθως δεν έχουν ακούσει πάνω από 1-2 punk κομμάτια στη ζωή τους. Οι τύποι αποτελούνται από 2 κιθάρες που θερίζουν και στα ρυθμικά και στα lead (τα riff τους δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ τετριμμένα), το μπάσο επίσης τα σπάει, η φωνή ξέρει να τραγουδάει με συναίσθημα (κι αυτό φαίνεται ακόμα περισσότερο στους solo δίσκους του Joey Cape ή στους Bad Astronaut), αλλά ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι τα τύμπανα: στους 3 πρώτους τους δίσκους οι Lagwagon είχαν τη μεγάλη τύχη να έχουν για drummer τον Derrick Plourde, έναν από τους εντυπωσιακούς drummers που έχω ακούσει (δεν είναι τυχαίο που ο Cape έλεγε μισοαστεία-μισοσοβαρά ότι ξενερώναμε οι υπόλοιποι γιατί ήμασταν η μοναδική μπάντα που στα live όλοι στριμωχνώντουσαν να δουν τον drummer). Ο Plourde αυτοκτόνησε το 2005, αφού είχε ήδη αποχωρήσει από την μπάντα πριν χρόνια. Μουσικά μιλώντας, η μουσική των Lagwagon έχει πολλές hardcore/metal καταβολές, σε συγκεκριμένους δίσκους το πάνε και προς πιο grunge/rock καταστάσεις, αλλά κατά βάση είναι punk φυσικά, συναισθηματικό και πολύ μελωδικό (οι στίχοι επίσης είναι δυνατοί), συγκινητικό σε σημεία.
“Duh” (1992)
Αν σ’ ενδιαφέρει μόνο η skate punk φάση τους, αυτό μπορείς να το αγνοήσεις. Είναι ο πιο ωμός και hardcore δίσκους τους, αλλά και πάλι σε ΠΟΛΥ πιο μελωδική και προσεγμένη κατεύθυνση απ’ τα αντίστοιχα πρώτα των No Use for a Name π.χ. (κι αυτοί έτσι ξεκίνησαν και το γύρισαν μετά).
“Trashed” (1994)
Το πρώτο τους album στο κλασικό τους στυλ. Δισκάρα και έχει τα πιο ωραία παιξίματα από τον Plourde.
“Hoss” (1995)
Το προσωπικό μου αγαπημένο. Η παραγωγή είναι χειρότερη από το “Trashed”, ο Plourde επίσης είναι πιο μαζεμένος (για τα μέτρα του πάντα, ε;), αλλά συνολικά νομίζω εδώ έχει τα πιο συναισθηματικά/εσωτερικά τους κομμάτια. Σκοτεινοί στίχοι για drugs και καταθλίψεις.
“Double plaidinum” (1997)
Το δεύτερο αγαπημένο μου. Συνεχίζει τη σκατόψυχη κατεύθυνση και μιλάμε για ΠΟΛΥ συναίσθημα, ρε παιδί μου. Η παραγωγή είναι ΤΙΓΚΑ μεταλική με πολύ δυνατό/ιδιόμορφο ήχο για punk στις κιθάρες. Παραδόξως, την ίδια περίοδο οι NOFX επέλεξαν έναν αντίστοιχο ήχο στο “Heavy petting zoo” και θεωρώ ότι δεν μπορεί να είναι τυχαίο.
“Let’s talk about feelings” (1998)
Όχι άδικα, θεωρείται από πολλούς το καλύτερο τους. Παραγωγή-τζάμι, ΜΟΝΟ hits, νομίζω ότι με αυτό το album οι Lagwagon τελειοποίησαν τη δική τους εκδοχή για το μελωδικό punk. Πιο κλασικό πεθαίνεις, και μάλλον το πιο ταιριαστό album για να ξεκινήσει κανείς μαζί τους.
“Blaze” (2003)
Δεν έχει την προσωπικότητα των προηγούμενων. Έχει κάποιες κομματάρες, αλλά και αδιάφορες στιγμές. Καλό, αλλά ως εκεί.
“Resolve” (2005)
Ώπα, ΩΠΑ! Εδώ έχουμε ειδική περίπτωση δίσκου που ξεφεύγει από τους Lagwagon, ξεφεύγει από το punk, ξεφεύγει από τα πάντα. Το “Resolve” γράφτηκε και ηχογραφήθηκε σε συνθήκες εξπρές λίγο μετά την αυτοκτονία του Plourde και είναι αφιερωμένο σ’ αυτόν. Όπως καταλαβαίνετε, εδώ το σκοτάδι και η θλίψη περνάνε σε άλλα επίπεδα, εδώ οι στίχοι κόβουνε σαν το μαχαίρι και εσύ απλά νιώθεις. Μου είναι δύσκολο να περιγράψω αυτό το album, είναι τόσο ιδιαίτερο και τόσο προσωπικό. Ακόμα και το vide-clip του “Heartbreaking music” να δει κανείς, σου έρχονται δάκρυα στα μάτια με τις φωτογραφίες του Plourde που περνάνε.
“Hang” (2014)
Το CD δεν είναι κακό, κάποια κομμάτια είναι πολύ δυνατά μάλιστα, αλλά η κλασική περίοδος των Lagwagon για ‘μένα σταματάει στο “Resolve”.
“Railer” (2019)
Δε μου άρεσε καθόλου.
Τέλος, υπάρχει και η συλλογή “Let’s talk about leftovers” που έχει άπειρες διασκευές/B-sides/ακυκλοφόρητα κλπ. Περιττό να πούμε ότι ακόμα κι εκεί υπάρχουν κομμάτια που άνετα θα έβαζες σ’ ένα best-of τους. Έτσι ξεχωρίζεις τις ΜΕΓΑΛΕΣ από τις καλές μπάντες!
Δε χώνω links με κομμάτια τώρα, τα τραγούδια τους (και οι δίσκοι τους, επομένως) είναι τόσο σύντομα που αξίζει κάποιος να τσεκάρει ολόκληρα τα albums.
5 Likes
Η αγαπημενη μου μπαντα στο συγκεκριμενο ηχο, και γενικοτερα απο τις αγαπημενες μου. Πραγματικα ξεχωριστη με αναγνωρισιμο ηχο, η φωναρα του cape, οι ιδιαιτερες ριφφαρες, οι μελωδιαρες που κολλανε αμεσα στο κεφαλι, το καταπληκτικο drumming μεχρι το hoss, τι να πρωτοπει κανεις.
πανω κατω συμφωνω με τα παραπανω σχολια, εγω θα προτεινα σε οποιον θελει να ασχοληθει να αρχισει με trashed ως let’s talk, μετα ντεμπουτο, resolve, blaze, hang, railer. To τελευταιο ουτε σε μενα αρεσε, 2-3 φορες το ακουσα αλλα δεν. Το leftovers εχει επισης δυνατα κομματια και ενα απο τα καλυτερα τους με αρκετη δοση μελαγχολιας (eat your words)
το 1ο εχει οντως πιο χαρντκορ πανκ ηχο, πολυ καλο παντως, και εχει ενα απο τα καλυτερα κομματια τους (angry days). Ακυρο, το εχει διασκευασει ο Ευτυχης Μπλετσας(!) (πρεπει να εχει τετοια ακουσματα, προσφατα που επεσα τυχαια σε ενα βιντεο του φορουσε μπλουζα strung out). Καποια κομματια ετσι για να ανοιξουν αυτια μπας και υπαρξει ενδιαφερον:
(με fat mike)
μπανταρα.
1 Like