Λοιπόν σχετικά με τον εν λόγω σκηνοθέτη δε θα πω και πολλά στο εισαγωγικό ποστ (και θα αφήσω εσάς να πείτε), μιας κι έχω δει λίγες ταινίες του. Ωστόσο ενδιαφέρομαι να μάθω κάποια πράγματα και να τον ψάξω λίγο παραπάνω. Oι ταινίες του που έχω δει απ’ τη μία μ’ αρέσουν πολύ, αλλά απ’ την άλλη μου βγάζουν κάτι το αποκρουστικό. Όποτε δε ξέρω αν τον αγαπώ ή αν τον μισώ. Και θα εξηγήσω με το παρακάτω παράδειγμα.
Αφορμή για το θρεντ αποτέλεσε η παρακάτω ταινία
The Idiots [idioterne] (1998 )
Εκ πρώτης όψεος η ταινία αυτή φαίνεται εντελώς ανούσια και “καθυστερημένη”. Επιπλέον είναι τόσο προκλητική και τόσο κακή σε κάποια σημεία που με έκανε να την σιχαθώ (μαζί και τον σκηνοθέτη της), να τσαντιστώ και να θέλω να την κλείσω. Ακόμα μαζί με κάποια ερωτηματικα που μου άφησε, μ’ έριξε λίγο ψυχολογικά γιατί την βρήκα θλιβερότατη. Ωστόσο ρε πούστη μου έχει κάτι μαγικό που με καθήλωσε και δε μπορώ να το εξηγήσω, ενώ εικαστικά, σκηνοθετικά, ερμηνευτικά κλπ την βρήκα κάτι παραπάνω από εξαιρετική. Και αυτό είναι το περίεργο της υπόθεσης και του σκηνοθέτη. Το ίδιο έχω πάθει και με άλλες ταινίες του.
πολυ καλος σκηνοθετης θεωρω αριστουργηματα και τις 2 ταινιες του που χω δει ακα δανσερ ιν δε νταρκ (απιστευτη ερμηνεια της μπιορκ) και τρελαθηκα με την σκηνοθεσια του ντογκβιλ! συντομα σκοπευω να δω και αλλες προς το παρον αυτα! οσο για τους ηλιθιους που ποσταρες ουορστ θα τσεκαρω ασαπ
Έχω δει 4 ταινίες του. Οι 2 πρώτες που είχα δει μου φάνηκαν αρκετά ενδιαφέρουσες.
[B]The element of crime[/B]
Αν και έχει καιρό που την είδα και δεν θυμάμαι πολλά μου είχα κάνει αρκετά μεγάλη εντύπωση ο κάπως αρρωστημένος κόσμος της. Ήταν η έμοιαζε με ταινία νουαρ αλλά με πολλά πράγματα να είμαι κάπως αλλαγμένα, σαν να άλλαζαν οι κανόνες του είδους και μπροστά μας να είχαμε κάτι πραγματικά καινούργιο. Σεναριακά δεν είχα καταλάβει και πολλά τότε μιας και γενικά όπως συνήθως ήταν ένα μπάχαλο, θυμάμαι πως είχε αστυνομική πλοκή με έναν ντεντεκιβ της αστυνομίας να ερευνά μερικούς παράξενους φόνους, αλλά αυτό ήταν περισσότερο η πρόφαση για να οδηγηθείς σε ένα παράξενο κόσμο. Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν η έντονα πορτοκαλί φωτογραφία της ταινίας που αντικαθιστούσε το μουντό γκρίζο των αστυνομικών φιλμ νουαρ. Είχα υποσχεθεί πως θα την ξαναδώ αλλά δεν το έκανα ποτέ.
[B]Dancer in the dark[/B]
Επίσης παράξενη ταινία που έκανε κάτι ανάλογο με το element of crime. Άλλαζε η καλύτερα έπαιζε με τους “κανόνες” τους κινηματογραφικού είδους που ακολουθούσε. τα χαρωπά χρώματα και τραγούδια των Αμερικανικών μιούζικαλ δεν είχαν θέσει εδώ και η φωνή της Bjork δεν ήταν χαρούμενη ούτε χόρευε μοιράζοντας χαρά. Το δε φινάλε ήταν τόσο εκβιαστικά μελοδραματικό που δεν ήμουν σίγουρος αν ήταν αριστουργηματικό ή απλά τραβηγμένο από τα μαλλιά.
Καμιά από τις 2 ταινίες δεν κατάφερε να μείνει μέσα μου ως “καλή” αλλά περισσότερο μου άρεσαν γιατί απλά φαίνονταν διαφορετικές η τουλάχιστον έδειχναν να θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό.
Και τότε ήρθε το Dogville και το Maderlay που έχω ξαναθάψει εδώ μέσα αν δεν κάνω λάθος. Κάπου εκεί μου φάνηκε πως ο τύπος δεν είναι σκηνοθέτης απλά γουστάρει να τα κάνει όλα ανάποδα. Ο ορισμός αυτού που ονομάζουμε ψευτοκουλτουριάρης, μαζί με την “καταγγελία” του για την Αμερική και με τον τρόπο που την έκανε στις 2 αυτές ταινίες με έπεισε πως είναι απλά καραγκιοζάκος. Θα μου μείνουν πάντως οι 2 ταινίες που ανέφερα αρχικά ως πετυχημένα πειράματα κάποιου που μάλλον δεν ήξερε τι ήθελε ακόμα να κάνει και πειραματιζόταν με τους “κανόνες” του κινηματογράφου.
Προσωπικά απ’ την μικρή μου εμπειρία, τον θεωρώ εξαιρετικό και ταλαντάχο σκηνοθέτη, ο οποίος στο βάθος του χρόνου έχει διατηρήσει ένα επίπεδο. Δηλαδή και 11 χρόνια μετά με εντυπωσίασε το ίδιο η σκηνοθεσία του [B]antichrist[/B], με του [B]idiots[/B], για παράδειγμα.
Το δικό μου “πρόβλημα” με τον σκηνοθέτη έγκειται oρισμένες φορές στο σεναριακό θέμα. Δήλαδη μερικά από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται, οι απόψεις του πάνω σε αυτά, τα νοήματα που προβάλλει κλπ μου φαίνονται πολλές φορές τραγικά. Ωστόσο ίσχυει αυτό που είπα, ότι καταφέρνει να με κάνει να τα παρακολουθήσω μ’ ενδιαφέρον, ακόμα και αν διαφωνώ μαζί τους. Οπότε δε ξέρω και κατα πόσο υπάρχει “πρόβλημα”.
Σίγουρα πάντως είναι άνθρωπος που θέλει να προκαλεί, με όποιο αντίκτυπο και να’ χει αυτό το πράγμα.
[B]Dogville[/B] και [B]Dancer In The Dark[/B] προσωπικές αγαπημένες μου … το [B]Breaking The Waves[/B] μου φάνηκε να έχει ακριβώς την ίδια ατμόσφαιρα με το Dancer … αλλά κατώτερο του … και το [B]Manderlay[/B] που είναι έτσι κι αλλιώς είναι η φυσική συνέχεια του Dogville να είναι , σίγουρα πολύ κατώτερο… το [B]Antichrist[/B] σεναριακά δεν είχε κάτι ιδιαίτερο , αλλά μου άρεσε πολύ η φωτογραφία του και είχα μια αίσθηση ότι είχε αρκετούς συμβολισμούς , τους οποίους όμως δεν έψαξα να αναλύσω…
Αν εξαιρέσουμε το Antichrist , οι άλλες δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερα προκλητικό … το Dogville ( ειδικά το τελευταίο τεταρτάκι ) ανήκουν στις λίγες ταινίες που μπορώ να πώ ( και να πει γενικά κάποιος ) ότι με άλλαξαν… δηλαδή είχε 2-3 απόψεις , που γεννούσαν θέματα για διάλογο…
Συμπερασματικά , δεν τρελαίνομαι για τις ταινίες του , αλλά σίγουρα θα τον τσεκάρω όταν βγάζει κάτι καινούριο … Πάντως γενικά , δεν γίνεται να είναι κάποιος εντελώς καταδικαστικός απέναντι του , εκτός και τον έχει αναλύσει πλήρως … Αυτό ισχύει για όλους τους μεγάλους σκηνοθέτες πιστεύω … Θέλω να πω , ότι μπορεί να υπάρχουν σκήνες / πλάνα είτε συμβολικά ( που να βοηθούν στην εξέλιξη της ταινίας ) , είτε που να λειτουργούν ως σχόλιο (για θέματα εκτός βασικής εξέλιξης ταινίας ) , είτε πλάνα αναφορές ( σε παλιότερες ταινίες / σκηνοθέτες ) που να δυσκολεύεται να πιάσει κάποιος με την μια…
Αυτά πάνω κάτω … μλκιες δηλαδή
Παίζει πάντως ο trier να είναι ο μόνος σύγχρονος σκηνοθέτης που χρησιμοποιεί τη έννοια του τραγικού στις ταινίες του όπως χρησιμοποιείτο στις αρχαίες τραγωδίες: εισάγοντας την κάθαρση.
Οπότε είναι πολύ εύστοχα τα σχόλια του worst.
Επίσης έχει γυρίσει και τσόντα/ τσοντο-ειδές πράγμα κάποια στιγμη στην καριέρα του, έχει εμφανιστεί σε νύχτες πρεμιέρας, υπάρχει, αλλά δεν είχα την τύχη να το δω :roll:
Χωρίς σειρά βάζω σαν αγαπημένα τα Dogville, Breaking the waves, Antichrist.
Tώρα για το "ψευτο"κουλτουριάρης. Δεν νομίζω πως μπορεί να αμφισβητηθεί το ταλέντο του, σε όλες τις σεναριακές του ιδέες υπάρχει απίστευτο βάθος, και οι σκηνοθετικές του απόψεις είναι επίσης ξεχωριστές.
Ενδεχομένως έχει δει ότι τον “παίρνει” και τραβάει πράγματα στα άκρα ή πρόκληση για την πρόκληση μερικές φορές. Ωστόσο με κάθε καλό έργο τον συγχωρω:roll:
Eγώ τώρα αυτές τις μέρες, καταλάθος, ξεκίνησα και τέλειωσα το [B]Kingdom I[/B]. Λέω καταλάθος γιατί τελικά ήτανε mini-σειρά με 8 επισόδεια (τα 4 πρώτα στο kingdom I) -δε το ξέρα- και γενικά δε με ψήνουν οι σειρές. Τελοσπάντων δεν ήταν κακό γενικά. Δεδομένου μάλιστα ότι ο trier έκανε τη σειρά απλά για να μαζέψει χρήματα για άλλες ταινίες του (όπως διάβασα) ήταν αρκετά καλό και είχε κάποιες γαμάτες ερμηνείες (βλ. πρωταγωνιστής γέρος σουηδός γιατρός). Μέχρι εκεί. [B]Αξίζει να δω το δεύτερο ή να πάω σε άλλα film του?[/B]
Γενικά ξέρω περι τίνος πρόκειται, είναι λίγο φάση “νομίζω-πως-κατεχω-την-απολυτη-αληθεια-και-ειμαι-θεος” αλλα οι ταινίες που έκανε υπό αυτό το “δογμα” είναι μάλλον απ’ τις πιο γαμάτες και πολυβραβευμένες. [B]breaking the waves, idiots, dancer in the dark[/B]
Για όποιον τελοσπάντων δεν γνωρίζει. Το “[B]Dogme 95[/B]” είναι ένα κινηματογραγικό κίνημα που “δημιούργησαν” ο τριερ μ’ έναν άλλο Δανό σκηνθέτη, το οποίο (απ’ ότι έχω καταλάβει) αναφέρεται στη δημιούργια ταινιών με βάση κάποιες παραδοσιακές αρχές του κινηματογράφου και της τέχνης αυτής, χωρίς την χρήση ειδικών εφέ και υψηλής τεχνολογίας.
[I]"These rules, referred to as the “Vow of Chastity,” are as follows:[1]
Filming must be done on location. Props and sets must not be brought in. If a particular prop is necessary for the story, a location must be chosen where this prop is to be found.
The sound must never be produced apart from the images or vice versa. Music must not be used unless it occurs within the scene being filmed, i.e., diegetic.
The camera must be a hand-held camera. Any movement or immobility attainable in the hand is permitted. The film must not take place where the camera is standing; filming must take place where the action takes place.
The film must be in colour. Special lighting is not acceptable (if there is too little light for exposure the scene must be cut or a single lamp be attached to the camera).
Optical work and filters are forbidden.
The film must not contain superficial action (murders, weapons, etc. must not occur.)
Temporal and geographical alienation are forbidden (that is to say that the film takes place here and now).
Genre movies are not acceptable.
The film format must be Academy 35 mm.
The director must not be credited."[/I]
Πολλοί θεώρησαν την όλη ιστορία fake, και απλά για να εναντιωθεί στον σύγχρονο αμερικάνικο κινηματογράφο, κλπ.
Σαν σύλληψη και ιδέα ήταν ακριβώς αυτό. Προσπάθεια εναντίωσης στον Αμερικανικό κινηματογράφο και τίποτα περισσότερο. Τους κανόνες που έθεσαν άλλωστε ελάχιστοι αν όχι κανένας δεν τους τηρούσε κατά γράμμα. Αν δεν κάνω λάθος και ο ίδιος ο Τριερ είχε πει σε μια συνέντευξη του πως οι συγκεκριμένοι κανόνες στην ουσία δεν σήμαιναν απολύτως τίποτα και απλά ο ίδιος τους σκέφτηκε απλά γιατί χρειαζόταν κάποιους κανόνες
για να τους σπάει.
να γινω ο γραφικος της υποθεσης-γτ κανεις δεν εγινε ως τωρα- και να πω οτι ο Τριερ ειναι για το μπουτσο, οπως και το Δογμα μια μεγιστη μαλακια μεγατονων…
Μαρεσε το Dogville και το Manderlay σχετικα(και εκει εχω τις ενστασεις μου), το breaking the waves μαλλον το καλυτερο του, οσα αλλα εχω δει με ωθησαν σε χαρακιρι με αποκορυφωμα το παναθλιο ‘χορευοντας στο σκοταδι’…
Γελιο με αντιχριστο, ειχε που ειχε ενα σεναριο-ιδεα ηλιθια και τραβηγμενη απο τα μαλλια, κατεκλεψε καθε ταρκοφσκι και σια σε σκηνοθεσια/φωτογραφια ο γελοιος…
ο ορισμος ομως του ψευτοκουλτουριαρη και του και καλα αντισυμβατικου και προκλητικου ‘καλλιτεχνη’…
βεβαια αυτη ειναι η αποψαρα μου, που βλεπω Κοναν και Σταλονε οπωτε κλαιν ε
Σε ούτε κρύο ούτε ζέστη κατάσταση είμαι με τον Trier.
Συμφωνώ με τον ψάρακα από πάνω για breaking the waves και στο ξεπατίκωμα του Ταρκόφσκι (εκτός από τον Αντίχριστο και στις πρώτες του ταινίες)
Άσχετο, αλλά το Festen του φίλου του Vindeberg (και αυτό υπό τους κανόνες του Δόγματος), είναι καλύτερο από όλες τις ταινίες του Trier.
Ο ‘‘Αντίχρηστος’’ είναι μια σπουδαία ταινία με πολύ καλές ερμηνίες…ο Νταφόε, έτσι κιαλιώς απ’τους πιο αγαπημένους
…είναι όμως και μια ακραία δυσάρεστη ταινία, και γιαυτό δίχασε
:):!:
