αυτό είναι λάθος ε. Το πρώτο άλμπουμ του Καν με τους Kamelot ήταν το Siege Perilous (το οποίο είναι μια χαρά άλμπουμ).
On topic: Νομίζω ότι για να έχει νόημα αυτό το τοπικ, πρέπει να αναφερθούν μπάντες με πολύ μέτριους εώς κακούς πρώτους δίσκους, που να έκαναν το ξεπέταγμα αργότερα. Επομένως Judas Priest, Opeth κτλ πιστεύω δεν πληρούν τα κριτήρια. Ακόμα και οι Soilwork που σκέφτηκα αρχικά (που έβγαλαν τον καλύτερο δίσκο τους στην 9η προσπάθεια), είχαν αξιοπρεπείς κυκλοφορίες πριν απ’ αυτό.
Εγώ θα έβαζα Symphony X ίσως, από τα αδιάφορα 2 πρώτα στο Divine με τον Ράσελ, Faith No More (πάλι αλλαγή τραγουδιστή), Deep Purple, Clutch.
Σαν ορισμός του τοπικ είναι μπάντες που ο καλύτερος δίσκος τους (υποκείμενικα βεβαίως βεβαίως) δεν ήταν στους πρώτους 4-5, όχι απαραίτητα όμως ότι οι πρώτοι 4-5 ήταν μέτριοι
Οι opeth για μένα τον καλύτερο τον βγάλανε 5o κατά σειρά (blackwater park) οπότε οριακά για μένα “χωράνε” στο τοπικ. Οι πρώτοι τρεις δίσκοι τους ήταν πολύ ωραίοι και πολλά υποσχόμενοι χωρίς όμως να έχουν πιάσει ακόμα το potential τους. Η επόμενη 4αδα ήταν αριστουργήματικη (still life, blackwater park, damnation, deliverance) και η επόμενη από αυτήν 3αδα επίσης εξαιρετική (ghost reveries, watershed, heritage). Μετά το heritage δεν έχουν βγάλει κάτι που να με συγκλόνισει δυστυχώς.
Με βάση τον φιλτατο @Dr.Feelgood που θεωρεί καλύτερο τους το Deliverance (6ος ή 7ος αφού αν θυμάμαι καλά κυκλοφορησε παράλληλα με το damnation) βέβαια χωράνε άνετα στο τοπικ. Για μένα το Deliverance είναι το 2ο ή 3ο καλύτερο τους με σκληρό ανταγωνισμό από το Still life, 10αρια ακατεβατα και τα τρία που μοιράζονται τις τρεις πρώτες θέσεις.
Χωρίς να είμαι εγώ ο… υπεύθυνος του topic, νομίζω ότι αν είναι να μείνουμε πιστοί στον τίτλο θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν σαν κριτήριο όχι τόσο ένα μεμονωμένο “καλύτερο” album που ενδεχομένως (τι ενδεχομένως, σίγουρο είναι) εναπόκειται στην υποκειμενική κρίση του καθενός, αλλά το κατά πόσον η γονιμότερη/ επιδραστικότερη/ ενδοξότερη (αναφορικά με την αποδοχή των οπαδών) περίοδος ενός συγκροτήματος ήρθε μετά από τα πρώτα 3 (λέω έναν ενδεικτικό αριθμό) LPs που κατά κανόνα έχουν να επιδείξουν την κορυφή των περισσοτέρων.
Αυτό μπορεί να είναι απόρροια είτε κάποιας κομβικής αλλαγής στη σύνθεση, είτε μιας αλλαγής στο ύφος ή απλά οι μουσικοί ωρίμασαν και καταστάλαξαν σε αυτό που θα τους καθιέρωνε.
Υπό αυτή την έννοια οι Judas Priest δεν μπαίνουν σε αυτή την κατηγορία, το Painkiller όσο θεϊκό και να ήταν, όσο αδιανόητο φαίνεται να είναι το 12ο LP ενός συγκροτήματος με 16 χρόνια επαγγελματικής καριέρας, δεν σηματοδότησε τίποτε από τα παραπάνω, δεν περίμεναν το 1990 οι Priest για να “ανθίσουν”!
Αντίθετα, νομίζω ότι οι Pink Floyd π.χ. ταιριάζουν πολύ καλύτερα στην περιγραφή, αφού, όσο κι αν το Piper έχει μεγάλο fan club, το ύφος και οι δίσκοι για τους οποίους θα μνημονεύονται αιωνίως ξεκίνησαν μετά το Atom Heart Mother. Ακόμη πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Pantera, που έφτασαν στο σημείο να αποκηρύξουν στην πράξη τα τέσσερα πρώτα LPs τους.
Αλλά και οι Rush εντάσσονται εδώ αφού όσες σπουδαίες στιγμές κι αν υπήρχαν στα τρία πρώτα τους, η περίοδος με την οποία έφτασαν στον κολοφώνα της δόξας τους από κάθε άποψης ξεκινάει με το 2112.
Στους παραπάνω χωράνε ίσως και οι αγαπημένοι μου The Who. Μπορεί με το πρώτο τους LP να βρήκαν ένα διαχρονικό hit (με το υπόλοιπο υλικό να είναι “James Brown music” σύμφωνα με την περιγραφή των ιδίων) μπορεί το A Quick One να περιείχε το φοβερό “ομώνυμο” που ήταν μια πρώτη απόπειρα στην rock opera, μπορεί το Sell Out να έχει τα διαμάντια του, όμως έχοντας φτάσει σε οριακό σημείο τότε, ήταν το Tommy αυτό που θα τους εκτόξευε από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, θα τους καθιέρωνε σαν album band (σε αντιδιαστολή με τον όρο singles band που τους είχε αποδοθεί έως τότε) και θα σηματοδοτούσε την αρχή μιας σειράς από απίστευτα LPs που σημάδεψαν την εποχή τους.
@Ian_Metalhead το τοπικ δημιουργήθηκε σαν “αντίπαλο δέος” του τοπικ με τις μπάντες που ο πρώτος δίσκος είναι και ο καλύτερος τους, προσπαθώντας να βρούμε μπάντες που ο καλύτερος δίσκος τους θα είναι ο 6ος ή 10ος ή… 12ος!
Δεν είχα την πρόθεση για ένα τοπικ που περιγράφει μπάντες που βγάζουν μέτριους σχετικά δίσκους και ξαφνικά μετά από κάποιο αριθμό δίσκων “ανθίζουν” (ίσως ο τίτλος του τοπικ είναι λίγο παραπλανητικος βέβαια, όχι από πρόθεση μου, απλά ήθελα κάτι πιασαρικο και σκέφτηκα αυτό ) και τότε αρχίζουν να βγάζουν πιο καλούς δίσκους. Για αυτό ας πούμε έθεσα σαν παράδειγμα και τους enslaved και τους priest που έβγαλαν δισκαρες σχεδόν από την αρχή (το δεύτερο lp στην περίπτωση των priest και το πρώτο στην περίπτωση των enslaved) και διευκρινίσα πως δεν είναι απαραίτητο οι πρώτοι δίσκοι να είναι μέτριοι, αρκεί ο καλύτερος τους (υποκείμενικα) να μην είναι στους 4-5 πρώτους!
) και τότε αρχίζουν να βγάζουν πιο καλούς δίσκους. Για αυτό ας πούμε έθεσα σαν παράδειγμα και τους enslaved και τους priest που έβγαλαν δισκαρες σχεδόν από την αρχή (το δεύτερο lp στην περίπτωση των priest και το πρώτο στην περίπτωση των enslaved) και διευκρινίσα πως δεν είναι απαραίτητο οι πρώτοι δίσκοι να είναι μέτριοι, αρκεί ο καλύτερος τους (υποκείμενικα) να μην είναι στους 4-5 πρώτους!
