15λεπτο το γνωστό για όσους ξεχάστηκαν…
και μιας και είπα ξεχάστηκαν… φλασιά… τι απέγιναν οι Amon Amarth, οι Nightwish, οι Sabaton κτλ κτλ ???
15λεπτο το γνωστό για όσους ξεχάστηκαν…
και μιας και είπα ξεχάστηκαν… φλασιά… τι απέγιναν οι Amon Amarth, οι Nightwish, οι Sabaton κτλ κτλ ???
2019
Μια λίστα με ό,τι μου έμεινε από μια εποχή που δεν πολυάκουγα μουσική.
1. Swallow the sun - When a Shadow Is Forced into the Light
Όχι μόνο άλμπουμ από μια αγαπημένη μπάντα, αλλά ένα άλμπουμ με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση, αφού είναι αφιερωμένο στην Aleah Stanbridge, που έφυγε τόσο νέα. Άλμπουμ με το οποίο συνδέθηκα και προσωπικά. Εκφράζει με πολύ επιτυχημένο τρόπο το συναίσθημα της απώλειας όσο είναι νωπό.
2. October Tide - In Splendor Below
Από τις λίγες κυκλοφορίες που μου είχαν κάνει εντύπωση εκείνο το διάστημα. Ένα βήμα ανώτερο από το προηγούμενό τους, το “Winged Waltz”. Αγαπημένο κομμάτι: “Stars Starve Me”
3. Mother of Millions – Artifact
Το πόσο καλό είναι αυτό το άλμπουμ μας το υπενθύμισε η εμφάνιση των Mother of Millions στο Gagarin πριν από μια εβδομάδα. Η μπάντα όσο περνούν τα χρόνια παραμένει σταθερά σε πολύ υψηλό επίπεδο και το δείχνει τόσο με τις πολύ προσεγμένες δισκογραφικές της δουλειές όσο και με τις ζωντανές εμφανίσεις της. Το 2019 δυστυχώς έφυγε από τη ζωή πολύ ξαφνικά ο Μάκης Τσαμκόσογλου, που ήταν στα πλήκτρα του συγκροτήματος, μια είδηση που μας είχε αφήσει όλους άφωνους. Από τότε οι εμφανίσεις της μπάντας έχουν αναπόφευκτα πολύ παραπάνω συναίσθημα, ειδικά όταν παίζονται κομμάτια από το Artifact.
4. Soen – Lotus
5. Insomnium – Heart Like a Grave
Bonus: Tool – Fear Inoculum
Για Amon Amarth και Nightwish δεν ξέρω, αλλά οι Sabaton σε όλο το παιχνίδι ήταν ανύπαρκτοι, με βάση μια γρήγορη αναζήτηση - μπράβο φόρουμ
Μπράβο που κλάσατε ΝΟΚΤΟΥΡΝΟΥΣ επίσης
Το φόρουμ έτσι κ αλλιώς είναι χαμηλού επιπέδου.
50η εβδομάδα - 2019
56 συμμετέχοντες
Παρουσιολόγιο:
Παρακάτω όλες οι προτάσεις και η βαθμολογία:
Atlantean Kodex - The Course of Empire | 63 |
---|---|
Leprous - Pitfalls | 54 |
Rival Sons - Feral Roots | 52 |
Brutus - Nest | 28 |
Tool - Fear Inoculum | 28 |
Soen-Lotus | 26 |
Devin Townsend - Empath | 25 |
Riot City - Burn the Night | 21 |
Mother Of Millions - Artifacts | 15 |
Villagers of Ioannina City - Age of Aquarius | 15 |
Slipknot - We Are Not Your Kind | 14 |
Arch/Matheos - Winter Ethereal | 11 |
King Gizzard & the Lizard Wizard - Infest the Rats’ Nest | 11 |
Rammstein - Rammstein | 11 |
Dawn Ray’d - Behold Sedition Plainsong | 10 |
Knocked Loose - A Different Shade of Blue | 10 |
Green Lung - Woodland Rites | 9 |
High Vis – No Sense No Feeling | 9 |
Baroness- Gold And Grey | 8 |
Blood Incantation - Hidden History of the Human Race | 8 |
Cult of Luna - A Dawn to Fear | 8 |
Tedeschi Trucks Band - Signs | 8 |
Chelsea Wolfe - American Darkness | 7 |
Borknagar - True North | 6 |
Idle Hands- Mana | 6 |
Ihlo - Union | 6 |
Jim Hayes Band - Sign of the Time | 6 |
Lankum - The Livelong Day | 6 |
Misþyrming - Algleymi | 6 |
Alcest - Spiritual Instinct | 5 |
Bewitcher Under the witching cross | 5 |
Cage the Elephant - Social Cues | 5 |
Chain Cult - Shallow Grave | 5 |
Counterparts - Nothing Left To Love | 5 |
Deafkids - Metaprogramação | 5 |
Fire! Orchestra - Arrival | 5 |
Freya Ridings - Freya Ridings | 5 |
Funeral Oration - Eliphas Love | 5 |
Lunar Shadow – The Smokeless Fires | 5 |
Malevolent Creation - The 13th Beast | 5 |
Noah Gundersen - White Noise B-Sides | 5 |
She Past Away - Disko Anksiyete | 5 |
Sleep Token - Sundowning | 5 |
Tanith - In Another Time | 5 |
The Murder Capital - When I Have Fears | 5 |
Traveler - Traveler | 5 |
Véhémence - Par le sang versé | 5 |
Waste Of Space Orchestra - Syntheosis | 5 |
Wormwitch - Heaven That Dwells Within | 5 |
מזמור (Mizmor) - Cairn | 5 |
Swallow the sun - When a Shadow Is Forced into the Light | 5 |
Arianna Grande - Thank U, Next | 4 |
Bad Religion-Age Of Unreason | 4 |
Bat For Lashes - Lost Girls | 4 |
Billie Eilish - When We All Fall Asleep, Where Do We Go? | 4 |
Cannons - Shadows | 4 |
Concrete Winds - Primitive Force | 4 |
Critical defiance - Misconception | 4 |
Darkthrone - Old Star | 4 |
Deathspell Omega - The Furnaces of Palingenesia | 4 |
Dent - Bao Bei | 4 |
Föllakzoid - I | 4 |
Fontaines D.C. - Dogrel | 4 |
Frank Carter and the Rattlesnakes - End of Suffering | 4 |
Insomnium - Heart Like A Grave | 4 |
Johnny Booth - Firsthand Accounts | 4 |
Laura Stevenson - The Big Freeze | 4 |
Manowar – The Final Battle I | 4 |
Mystik - Mystik | 4 |
Orodruin - Ruins Of Eternity | 4 |
Spidergawd - V | 4 |
Suicidal Angels - Years Of Aggression | 4 |
The Elysian Fields - New World Misanthropia | 4 |
Waste of Space Orchestra – Syntheosis | 4 |
October Tide - In Splendor Below | 4 |
Akrotheism - Law of Seven Deaths | 3 |
Aurora - A Different Kind of Human (Step 2) | 3 |
Bent Knee - You Know What They Mean | 3 |
Black midi - Schlagenheim | 3 |
Bring Me the Horizon - Amo | 3 |
Bus - Never Decide | 3 |
DIIV - Deceiver | 3 |
Fvneral Fvkk - Carnal Confessions | 3 |
In Flames- I, The Mask | 3 |
Korn - The Nothing | 3 |
L’Acéphale - L’Acéphale | 3 |
Lana Del Rey - Norman Fucking Rockwell! | 3 |
Midnight Force - Gododdin | 3 |
Mother Turtle - Three Sides to Every Story | 3 |
Motorpsycho - The Crucible | 3 |
New Model Army - From Here | 3 |
Nocturnus AD - Paradox | 3 |
Power Glove - Playback | 3 |
Russian Circles - Blood Year | 3 |
Southern Avenue - Keep On | 3 |
Teitanblood - The Baneful Choir | 3 |
Tides From Nebula - From Voodoo To Zen | 3 |
Troll - Legend Master | 3 |
Twin Tribes - Ceremony | 3 |
65daysofstatic - replicr, 2019 | 2 |
Beast in Black - From Hell With Love | 2 |
Blink-182 - Nine | 2 |
Blut aus nord - Hallucinogen | 2 |
Camp Orchestra - Dog Whistle | 2 |
Cloud Rat – Pollinator & Do Not Let Me off the Cliff | 2 |
Dream Theater - Distance over Time | 2 |
Earth - Full Upon Her Burning Lips | 2 |
Grendel’s Sÿster - Myrtenkranz (Myrtle Wreath) | 2 |
Highly Suspect - MCID | 2 |
Jambinai - Onda | 2 |
La Dispute - Panorama | 2 |
Magic Circle - Departed Souls | 2 |
Magpie Salute - High Water II | 2 |
Maraton - Meta | 2 |
Minenwerfer - Alpenpässe | 2 |
Nightfell-A sanity deranged | 2 |
Parkcrest - …And that blue willturn to red | 2 |
Rhiannon Giddens - There Is No Other | 2 |
Smoulder - Times of Obscene Evil and Wild Daring | 2 |
The Great Old Ones - Cosmicism | 2 |
While She Sleeps - So What? | 2 |
Winter Eternal - Realm of the Bleeding Shadows | 2 |
Year Of The Goat - Novis Orbis Terrarum Ordinis | 2 |
As I Lay Dying - Shaped by Fire | 1 |
Candlemass-The Door To Doom | 1 |
Chevalier - Destiny Calls | 1 |
Chon - Chon | 1 |
clipping. - There Existed An Addiction To Blood | 1 |
Conjurer/Pijn - Curse These Metal Hands | 1 |
Death Like Mass - Matka na Sabacie | 1 |
Devil master - satan spits on children of light | 1 |
Disillusion - The Liberation | 1 |
Evergrey - The Atlantic | 1 |
Fury - Failed Entertainment | 1 |
Glenn Hansard - The Wild Willing | 1 |
Helium Horse Fly - Hollowed | 1 |
Karen O & Danger Mouse - Lux Prima | 1 |
Mgla - Age Of Excuse | 1 |
Numenorean - Adore | 1 |
Reignwolf - Hear Me Out | 1 |
Rue Obercampf - Christophe-Philippe | 1 |
Sanhedrin - The Poisoner | 1 |
Storm of Sedition-Howl of dynamite | 1 |
Sum 41 - Order In Decline | 1 |
Takafumi Matsubara – Strange, Beautiful And Fast | 1 |
The Hold Steady - Thrashing Thru the Passion | 1 |
Vanum - Ageless Fire | 1 |
Vulture - Ghastly Waves & Battered Graves | 1 |
Whitechapel - The Valley | 1 |
κατανομή πόντων στον νικητή βάσει των διαθέσιμων ψήφων :
Artist | Album | ΠΟΣΟΣΤΟ | |
---|---|---|---|
1970 | Black Sabbath | Black Sabbath | 54,81% |
1971 | Led Zeppelin | Led Zeppelin IV | 57,65% |
1972 | Deep Purple | Machine Head | 39,43% |
1973 | Pink Floyd | The Dark Side Of The Moon | 51,67% |
1974 | Blue Öyster Cult | Secret Treaties | 33,33% |
1975 | Pink Floyd | Wish You Were Here | 53,33% |
1976 | Judas Priest | Sad Wings of Destiny | 50,95% |
1977 | Pink Floyd | Animals | 39,02% |
1978 | Judas Priest | Stained Class | 36,67% |
1979 | Pink Floyd | The Wall | 40,85% |
1980 | Black Sabbath | Heaven and Hell | 40,43% |
1981 | Rush | Moving Pictures | 37,60% |
1982 | Iron Maiden | The Number Of The Beast | 46,12% |
1983 | Iron Maiden | Piece Of Mind | 45,00% |
1984 | Metallica | Ride The Lightning | 61,13% |
1985 | Celtic Frost | To Mega Therion | 25,88% |
1986 | Metallica | Master Of Puppets | 51,85% |
1987 | Helloween | Keeper of the Seven Keys Pt 1 | 36,73% |
1988 | Queensrÿche | Operation: Mindcrime | 40,73% |
1989 | Savatage | Gutter Ballet | 45,96% |
1990 | Judas Priest | Painkiller | 52,00% |
1991 | Metallica | Metallica | 44,67% |
1992 | Dream Theater | Images And Words | 33,55% |
1993 | Savatage | Edge Of Thorns | 33,87% |
1994 | Dream Theater | Awake | 20,97% |
1995 | Paradise Lost | Draconian Times | 44,19% |
1996 | Tool | Ænima | 29,67% |
1997 | Fates Warning | A Pleasant Shade Of Gray | 25,52% |
1998 | Bruce Dickinson | The Chemical Wedding | 37,14% |
1999 | Dream Theater | Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory | 27,30% |
2000 | Nevermore | Dead Heart In A Dead World | 31,75% |
2001 | System Of A Down | Toxicity | 44,59% |
2002 | Audioslave | Audioslave | 22,33% |
2003 | Linkin Park | Meteora | 20,34% |
2004 | Isis | Panopticon | 24,41% |
2005 | System Of A Down | Mesmerize | 29,31% |
2006 | Celtic Frost | Monotheist | 26,78% |
2007 | Machine Head | The Blackening | 18,62% |
2008 | Gojira | The Way Of All Flesh | 21,02% |
2009 | Mastodon | Crack The Skye | 38,03% |
2010 | Avenged Sevenfold | Nightmare | 19,67% |
2011 | Foo Fighters | Wasting Light | 14,43% |
2012 | Gojira | L’ Enfant Sauvage | 19,33% |
2013 | Leprous | Coal | 12,00% |
2014 | Need | Orvam: A Song for Home | 14,24% |
2015 | Ghost | Meliora | 21,05% |
2016 | Metallica | Hardwired… to Self-Destruct | 24,00% |
2017 | Leprous | Malina | 18,97% |
2018 | Ghost | Prequelle | 27,41% |
2019 | Atlantean Kodex | The Course of Empire | 22,50% |
τίτλοι τέλους για το 2019
2020…
και εξελάκι
credits and love to all
Μπράβο μωρή Κοντεξάρα!
Από τις πιο hard/ southern rock λίστες που έχω κάνει ποτέ. Όλο δισκάρες. Για Νο.1 αμφιταλαντεύτηκα αλλά η καρδιά δε λέει ποτέ ψέματα σε τέτοια θέματα.
1) Bruce Springsteen - Letter To You
Δάκρυα χαράς.
Tο άλμπουμ που έχει μέσα Janey Needs a Shooter, If I Was the Priest, Song for Orphans, αρχαία κομμάτια που βρήκαν επιτέλους τον δρόμο τους για το studio.
Kαι τα νέα, Letter to You, Burnin’ Train, Last Man Standing, Ghosts, I’ll See You in My Dreams, όλα γαμώτο. Τέτοια τραγούδια έπλασαν τον μύθο του Bruce και των E-Street Band.
Και από κάποιους βετεράνους, όταν κυκλοφορούν νέες δουλειές, εγώ θέλω 2-3 κομμάτια να μπορούν να σταθούν δίπλα στα κλασικά. Εδώ, σχεδόν όλα το καταφέρνουν αυτό στον ΑΠΟΛΥΤΟ βαθμό. Όχι οπαδικά, όχι με συναίσθημα, “αντικειμενικά”. Ακούω τώρα το Song for Orphans και προσπαθώ να συγκρατήσω τη συγκίνησή μου. Δεν θέλω κάτι άλλο. Αριστούργημα.
Και μην ξεχαστώ, Roy Bittan σε αγαπώ.
2) Τhe Steepwater Band - Turn of the Wheel
Αυτό το άλμπουμ κυκλοφόρησε επί κόβιντ. Και με έκανε να νιώθω όμορφα (@RiderToUtopia). Ακόμα με κάνει να νιώθω έτσι ακριβώς, άπειρες ακροάσεις μετά. Με χτυπάει ακριβώς στο ευαίσθητο σημείο μου. Θέλω απλές αλλά γεμάτες και όμορφες συνθέσεις και οι Steepwater Band εξελίχθηκαν σε masters σε αυτό. Λίγα riff, μελωδίες εύκολες να θυμηθείς μετά από μία ακρόαση, ωραία hooks.
Mια καλοκουρδισμένη μηχανή που αγαπά και υπηρετεί το απλό hard/ blues rock και δίνει μικρούς ύμνους σαν το ομώνυμο, το Trance, το Please the Believer και το Make it Right.
Δεν λείπουν και κάποιες μικρές “πειραματικές” για αυτούς στιγμές στη μέση του δίσκου.
Στο λατρεμένο, That’s Not the Way, με την φαινομενικά απλή συνταγή, το μικρό τζαμάρισμα με το σαξόφωνο με πάει πίσω στους Stones του Sticky Fingers, το chorus όμως με τις 3 μόνο νότες το τραγουδώ μέρα παρά μέρα, 3 χρόνια μετά. Νιώθω μια μελαγχολία αλλά και μια ευφορία με τη μελωδία του.Το Big Pictures πάλι ξεσπά σαν Crazy Horse με μια φωνητική γραμμή όμως που πιο πολύ μου θυμίζει Isbell παρά Young και παρά την εντελώς 70s προσέγγιση της μπάντας, με ένα βασικό σόλο που παραμένει ανατριχιαστικό 100 ακροάσεις μετά.
Αλλά στο τέλος τι μας μένει? Απλά καλή rock μουσική από μια φανταστική μπάντα.
Κάποτε φίλος μου έλεγε “καλοί αλλά με συγκεκριμένο ταβάνι”. Αν και αντιλαμβάνομαι τι εννοούσε, υπάρχει ταβάνι στα συναισθήματα? ΔΕΚΑ.
3) Steve Earle - Ghosts of West Virginia
" Don’t wanna hear about the state of the economy
Fiscal reality, profit and loss
None of that matters once you’re underground anyway
Damn sure can’t tell me nothin’ 'bout cost
…
…
Tell yourself it was an accident
Isolated incident, part of the job
Yeah, well tell that to the families
Kids without daddies, tell it to God"
Πόσο οικεία μας ακούγονται αυτά? Πόσο συχνά βλέπουμε την ίδια ιστορία στην χώρα μας?
Long story short, o Earle πιάνεται από την τραγική ιστορία μιας έκρηξης σε ανθρακωρυχείο της West Virginia το 2010 με 28 νεκρούς και γράφει έναν concept δίσκο γύρω της. Ιδανικό μέσο για να εκφραστεί και να κριτικάρει τα κακώς κείμενα της Αμερικής και του καπιταλισμού. Θλίψη και οργή.
Ένας country rock δίσκος που όμως κουβαλά στο DNA του τα προπολεμικά blues & gospel και το rock. Βυθίζεσαι στην μαύρη ατμόσφαιρα του δίσκου και τους φοβερούς στίχους, πολλοί από τους οποίους είναι τόσο αληθινοί…
“Sometimes an hour hurdles by
Sometimes an instant never dies”
Τιτάνιος Steve Earle που δεν απογοητεύει ποτέ.
4) Magnolia Bayou - Strange Place
Στο δεύτερο άλμπουμ τους η μπάντα ακούγεται πιο σίγουρη για αυτό που θέλει να κάνει. Αρκετά πιο southern, περισσότερη βρωμιά, περισσότερο swampy ατμόσφαιρα. Καυλερά slide parts, ανελέητα grooves, συνθέσεις μες την αλητεία και την πώρωση συν κάτι riff-άρες ογκόλιθους όπως στο έπος, The Robber, με ένα απροσδόκητο galloping μέρος να διαλύει το σύμπαν. Το πώς η μπάντα αυτή δεν έχει κάνει μεγαλύτερη αίσθηση είναι απορίας άξιο. Χωρίς να λοξοκοιτάνε προς άλλες κατευθύνσεις, χωρίς να προσπαθούν να ακουστούν μοντέρνοι ή ραδιοφωνικοί αλλά παραμένοντας βουτηγμένοι στα blues, αυξάνουν την ένταση, την τσίτα, την ποιότητα και παίζουν southern rock Α’ ποιότητας. Δισκάρα ανελέητη.
5) The Comancheros - Too Old to Die Young Now
Όταν δηλώνεις ροκάς, μεταλλάς και καουντράς (ναι), οι πιθανότητες να βγάλεις μια redneck αηδία είναι αρκετές. Οι Commancheros εδώ όμως ακούγονται πιο κατασταλλαγμένοι από το έτσι κι αλλιώς εξαιρετικό ντεμπούτο κι απλά γράφουν ένα από τα καλύτερα southern rock άλμπουμ της τελευταίας δεκαετίας, με ανεβαστικά riff, μελωδίες κολλητικές και με κομματάρες σαν το φανταστικό Bow and Arrow, δείχνουν ικανοί για να περάσουν στο επίπεδο των μεγάλων… Άντε, βγάλτε το τρίτο.
6) Robert Jon & The Wreck - Last Light On The Highway
Πόσο δύσκολο να ηχογραφείς δίσκους year after year και να μην κάνεις καμία έκπτωση στην ποιότητα? Οι Robert Jon & the Wreck θα έπρεπε να είναι πιο πετυχημένη μπάντα. Ασταμάτητοι, με κανέναν δίσκο να έχει πέσει ποτέ κάτω από το “φοβερος”, ούτε καν μέτριο τραγούδι δεν έχουν. Southern rock & soul, με απίστευτη ποιότητα κι εδώ, φοβερές ενορχηστρώσεις, ερμηνείες καταπληκτικές. Και οι occasional “πειραματικές” στιγμές τους σαν το Last Light On The Highway Pt.1 & 2, δείχνει πως μπορούν να τα καταφέρουν και σε πιο φιλόδοξα εγχειρήματα (epic southern…?).
Τραγούδια για τις ξέγνοιαστες στιγμές και τις δύσκολες. Σπουδαία μπάντα.
7) Bad Touch - Kiss The Sky
“They don’t make it like it anymore…”. Δηλαδή ακούς το Strut και δεν αναρωτιέσαι πως γίνεται να μην έγινε hit να το τραγουδάνε οι rock fans της υφηλίου? Ή το φανταστικό ομώνυμο με riff-αρες, grooves και hooks to die for? Όλο το άλμπουμ έτσι, μαζεμένο, focused στις καλές συνθέσεις, όπως πάντα στην σύντομη καριέρα τους. Και αν και 70s και παραδοσιακό, ακούγεται εντελώς σύγχρονο. Δισκάρα όπως όλα.
8) Pacific Range - High Upon The Mountain
Απίστευτη μπάντα. Σκέψου early 70’s Grateful Dead, βάλε μια μικρή δόση country παραπάνω, μια έμφαση σε δυνατές μελωδίες που μου θυμίζει Pure Prairie League (αν και δεν φτάνει την τελειότητα αυτών), και κάποια πιο jam στοιχεία κυρίως στο 2ο μισό, όπως στο φανταστικό, Need a Little Rain. Ασύλληπτο άλμπουμ. Το αδικώ τόσο χαμηλά αλλά μου έσκασε φλασιά και δεν ξέρω που να το χώσω, ας είναι.
9) The Wood Brothers - Kingdom in My Mind
Aκόμα ένας φανταστικός δίσκος που μου ακούγεται ελαφρώς πιο “μαύρος”. Εμπλουτίζουν τον rootsy/ americana ήχο τους με περισσότερα soul/ funk ήχους και στις πιο ηλεκτρισμένες συνθέσεις ακούγονται αρκετά μοντέρνοι με πιο απογυμνωμένες ενορχηστρώσεις και έναν σχεδόν ψυχρό ήχο (σχεδόν, μιλάμε για Wood Brothers). Ξερό καλύτερα. Αλλά ακόμα σου πετάνε και κομμάτια σαν το Satisfied, ζεστό και υπέροχο όσο τα καλύτερα κομμάτια τους. Θεοί.
10) Tyler Bryant & The Shakedown - Pressure
Mε έχασαν λίγο στο προηγούμενο, δεν μου έκανε ποτέ κλικ, με ξαναβρήκαν εδώ. Συνεχίζω να μην ξέρω πως να χαρακτηρίσω το μοντέρνο rock τους. Bluesy, αρκετά southern, με κάτι φοβερά βρώμικα, καυλιάρικα sleazy hard rock riffs και τόνους fuzz… Και με δυνατές μελωδίες που σου κολλάνε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ τους. Δισκάρα. Ίσως το αγαπημένο μου.
Honorable…
The Jayhawks - XOXO
Είναι κάποιοι δίσκοι που αναμενόμενα τους έχω στο μυαλό σαν “κόβιντ” δίσκους. Η υπέροχη επιστροφή των Jayhawks ήταν μια τέτοια περίπτωση. Η country, η alternative μουσική, οι Beatles, ξανασυναντούν τις αχτύπητες φωνητικές αρμονίες τους και κάπως η ζωή σαν να γίνεται λίγο πιο εύκολη, λίγο πιο χαρούμενη, πιο φωτεινή. Απίστευτα όμορφο άλμπουμ από μια μπάντα που στην πραγματικότητα δεν απογοήτευσε ποτέ. Στο τσακ δεν μπήκε δεκάδα.
Marcus King - El Dorado
Σπουδαίος καλλιτέχνης. Αφού μας ξετίναξε με την δεξιοτεχνία του σαν κιθαρίστας, συνεργάζεται με τον Auerbach των Black Keys και ηχογραφεί έναν soul δίσκο, αρκούντως southern, πολύ πιο ήπιων τόνων και με έμφαση στη φωνή του και μελωδίες που φτάνουν ως τα gospel. Πιο rock στιγμές? Ασφαλώς, The Well, Say You Will, με fuzzy guitars, πολλά solos και μπόλικο groove. Πάντως, αν και σχεδόν τσίνισα στις πρώτες ακροάσεις, γρήγορα με κέρδισε με τις γλυκές μελωδίες των Sweet Mariona, Wildflowers & Wine, Break κτλ. Σε λιγώνουν αλλά θες κι άλλο.
Gillian Welch and David Rawlings - All the Good Times (Are Past and Gone)
Ειρωνία να εμφανίζεται το όνομα του Rawlings δίπλα στης Welch σε άλμπουμ που όλα τα τραγούδια είναι covers και traditional. Ας είναι. Όταν σκάει το Señor του Dylan, με την φωνή του μπροστά και της Welch στα backing, σχεδόν το κάνουν δικό τους. Τα ίδια στο συγκλονιστικό, Hello In There, του John Prine. Θέλει άπειρη αυτοπεποίθηση και ικανότητα να αγγίζεις τέτοια τραγούδια, ακόμα κι αν τα αλλάζεις. Αυτό το δίδυμο τα έχει όλα αυτά, όπως και μια ακατανίκητη γοητεία που κρύβουν στις πικρές μελωδίες τους.
Jerry Joseph - The Beautiful Madness
Πρέπει να είσαι μεγάλος για να έχεις backing band τους Drive-By Truckers και να ακούγεσαι o εαυτός σου. Ο Joseph όπως πάντα, γράφει μελαγχολικές αλλά πιασάρικες μουσικές στο singer/ songwriter στυλ του για να ντύσει τον κοινωνικοπολιτικό του στίχο και να καυτηριάσει πρακτικές και αντιλήψεις της χώρας του. Από τους δίσκους που με βάζουν σε mood, με προβληματίζουν αλλά με κάποιο τρόπο μου βγάζουν και μια αισιοδοξία. Μάλλον φταίνε οι μελωδίες…
Lukas Nelson & Promise Of The Real - Naked Garden
Από τα ίδια sessions με το προηγούμενο, με alternate versions και μίξεις αλλά και νέα τραγούδια. Σκέφτηκα μήπως δεν το αναφέρω, μπαίνει όμως γιατί πρώτον, έχει συνθέσεις που δεν περιλήφθηκαν στο προηγούμενο, συν ότι το άρωμα που αποπνέει είναι διαφορετικό, λίγο πιο raw, λίγο περισσότερη live αίσθηση. Η μπάντα θα τζαμάρει, θα αφήσει κάποια πράγματα στην ηχογράφηση, όπως την μπάντα να μιλάει στο τέλος των takes κτλ. Και η americana τους, με ό,τι στοιχεία διέθετε, δεν αλλάζει. Βlues, rock, country, pop, soul, όλα χωράνε. Απαραίτητο κι αυτό.
Larkin Poe - Self Made Man
Κοριτσάρες οι αδερφές Lovell. Φανταστικός δίσκος. Κάπου έχω χάσει την μπάλα για το ποιος είναι ο καλύτερος τους. Ίσως αυτός? Αποτελούν πάντως εγγύηση. Blues rock μοντέρνο με catchy hooks, πολύ attitude, εντελώς feelgood, αλλού ξεσπάει με ηλεκτρικές κιθάρες και lap steel guitar, αλλού σε γλυκαίνει με τις μελωδίες του. Κι αυτές στους μουσικούς που κρατάνε τα blues επίκαιρα, με την παραγωγή και ηλεκτρονικά drums να δίνουν σύγχρονο αέρα στον δίσκο. Σούπερ χιπ μουσική, ακούστε.
Reckless Kelly - American Jackpot American Girls
Δύσκολο εγχείρημα να κυκλοφορείς διπλό άλμπουμ αλλά οι Reckless Kelly, όντας φοβερή μπάντα, τα πάνε περίφημα. Ενδοσκοπικές και προβληματισμένες alt country συνθέσεις και πιο rock ‘n’ roll/ heartland στιγμές, τόσο καλές όσο στα καλύτερα άλμπουμ τους. Κι αυτό βέβαια είναι από τις κορυφαίες στιγμές τους. Είναι αυτή η εναλλαγή διαθέσεων και συναισθημάτων που σου κρατά το ενδιαφέρον καθόλη τη διάρκεια. Και οι εξαιρετικές τους ενορχηστρώσεις.
Αμερικάρα (στη μουσική μόνο).
The Outlaws - Dixie Highway
Ηoly shit, hell, fuck, yeah, dammit, bitch! Southern rocking ass-kicking.
Οι Outlaws επιστρέφουν 8 χρόνια μετά με έναν μάλλον ακόμα καλύτερο δίσκο από το It’s About Pride. Και ξεκινά με το Southern Rock Will Never Die. Cheesy but it’s true. Απίθανες κιθάρες, απίθανες. Ήταν πάντα η πεμπτουσία του ήχου τους, το ίδιο κι εδώ, στάζουν πόρωση, καύλα, αξιοσημείωτη εμμονή με τον παραδοσιακό ήχο των Outlaws και με μια τζούρα Henry Paul Band (που ηγείται πια) για κερασάκι.
Dawes - Good Luck with Whatever
Η πρώτη φορά που αισθάνομαι πως δεν ακούμε κάτι διαφορετικό από τους Dawes αλλά δεν με νοιάζει και τόσο. Όλη μου τη ζωή, εστιάζω στα καλά τραγούδια. Το Good Luck έχει άπειρα, απλά, μελαγχολικά, υπέροχα. Επικροτώ την διαφοροποίηση όταν πετυχαίνει αλλά δεν την θεωρώ και αναγκαία. Τι να την κάνω, όταν σκάει η μελωδία της lead κιθάρας στο Me Especially σβήνει τα πάντα.
Οπότε μου κάνει το Good Luck… Για πειραματισμό ας περιμένουμε το επόμενο…
Jason Isbell - Reunions
Αμφιλεγόμενο άλμπουμ, δεν ξέρω γιατί. ΟΚ, δεν με τρελαίνει τελικά το εναρκτήριο κομμάτι και μου αρέσουν όλα τα επόμενα. Κολλητικές μελωδίες και hooks, μια Dire Straits αύρα (Running with Our Eyes Closed), όμορφα instrumental σημεία. Ίσως δεν έχει το τεράστιο τραγούδι αλλά δεν έχει και μέτρια, μόνο κομματάρες. Κι από την άλλη, ο πρώτος δίσκος που μπορώ να δω στον τίτλο Jason Isbell & Amanda Shires. Καίρια η παρουσία της στην όποια μαγεία βρίσκεται εδώ.
Allman Betts Band - Bless Your Heart
Φοβερό άλμπουμ. Το ντεμπούτο ήταν πολύ καλό αλλά αυτό το ξεπερνά. Έχουν αποκτήσει φοβερή χημεία. Οι μελωδίες τους είναι πιο δυνατές, οι αυτοσχεδιασμοί, πιο πηγαίοι, προκαλούν ενθουσιασμό. Αν εκεί προσπαθούσαν να βρουν τον ήχο τους, εδώ είναι κτήμα τους. Ρέει στο DNA τους η μουσική των (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μπαμπάδων τους, Allman Brothers, ήρθε η ώρα τους να την μεταλαμπαδεύσουν, φιλτραρισμένη, στους επόμενους. Southern Rain, Carolina Song, Magnolia Road, The Doctor’s Daughter, ύμνοι του σύγχρονου southern ήχου με προσωπικότητα. Πάμε για τα επόμενα.
Πανηγυρική νίκη για τους Ατλάντεαν Κόντεξ, επιτέλους μπήκαμε στον σωστό δρόμο εδώ μέσα.
Ε ρε, τους Λεπρούς, το 'χα σιγουράκι ότι θα το παίρνανε και θα σκαρφαλώνανε στις μπάντες με τις πολλές πρωτιές. Κρίμα.
έχει διαβάσει κανείς Sassoon;
μακελειό και το twenty twenty…
Trivium//Sylosis//Deftones//Touche Amore//Svalbard//Napalm Death//Nine Inch Nails//Sepultura//Lorna Shore//Bring Me The Horizon//Thou//Haken//Mr.Bungle//End//Heaven Shall Burn,
κορονοχρονιά
Είσαι θεός που έβαλες για το 2019 δίσκο με τίτλο 2020.
Που προφανώς βγήκε το 2020.
Πρώτη νίκη αμιγώς epic συγκροτήματος έτσι;
Απίστευτο. Λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού.
Ξεχνάς σε ποιο φόρουμ είσαι (όπως μου εχουν πει ενίοτε εδώ μέσα )
Την 2η θέση την λες και θρίαμβο βασικά.
Έχουν ήδη 2 πρωτιές, καλά είναι.
Νικολάκη μπερδεύτηκες, δεν έπαιξε πουθενά κλάμα.
Θρίαμβο του Pitfalls γιορτάζουμε!
Για την καύλα του θριάμβου ήταν, εσύ μπερδεύτηκες Γιαννάκη…
13000 ποστς μεσα σε 352 μερες, αδιανόητο πραγματικά
13 μερες για τη νεα χρονια, οτι και να πω ειναι πραγματικα λιγο…
Ειστε ολοι νιντζα λατρειες (ακομη και εσυ @OwlKitty που πεταξες εξω απο την 10αδα τελευταια στιγμη τους slipknot )
Υ.Γ. θα συνεχισω να κανω λαθη στις λιστες και στα αποτελεσματα οσο και εσεις πετατε μουσικαρες
@jonkyr ξερω που παρκαρεις #miavradiastonottinghill