2020
Dua Lipa - Future Nostalgia
Ακριβή ποπ για τις μάζες (κατά το Φτηνή ποπ για την ελίτ). Η Dua Lipa το έχει και το ξέρει. Οι οχτακόσιοιπενήνταδώδεκα παραγωγοί της κάναν καλή δουλειά για να της φτιάξουν τραγούδια πιο πιασάρικα πεθαίνεις. Αν είσαι με ένα ποτό στο χέρι και γύρω σου νεανικά κορμιά κάνουν ότι χορεύουν σε ένα σπάνιο διάλειμμα από τις σέλφι, ενώ παίζει το Don’t Start Now ή το Levitating είσαι εκεί που πρέπει. Αν ψάχνεις για ψυχή είσαι σε λάθος μέρος. Δίσκος της Χρο- Πώς; τότε είχαμε πανδημία και καραντίνα; Ε, τότε σόρυ, αυτός ο τίτλος περνάει στον επόμενο…
1)Ulcerate - Stare into Death and Be Still
Πού και πού βγαίνει ένα άλμπουμ που υπερβαίνει τα στενά όρια του είδους που υπηρετεί και γνωρίζει την καθολική αποδοχή ακόμη και από εκείνους που δεν είναι και πολύ φανς. Δεν είναι ότι δεν ακούω Death Metal, αλλά η αλήθεια είναι πως υπάρχουν άλλες μουσικές που μου κάνουν συχνότερα κλικ. Όπως και με την φασολάδα, θα φάω με όρεξη αραιά και πού, αλλά πώς να το κάνουμε προτιμώ το γιουβέτσι. Το Το Stare Intο Death And Be Still είναι για εμένα σαν την καλύτερη φασολάδα που έχω φάει τα τελευταία χρόνια! Είναι το τελειότερο άλμπουμ του ακραίου ήχου που κυκλοφόρησε τον 21ο αιώνα μέχρι και την στιγμή αυτή που γράφω αυτές τις αράδες. Ποτέ πριν η δυσαρμονία δεν ξανακούστηκε τόσο υπέροχη. Οι Ulcerate και στο παρελθόν είχαν επιδείξει αξιέπαινες ικανότητες στο να τιθασεύουν με άνεση το χάος που δημιουργούσαν, όμως εδώ η τέχνη τους βρίσκεται σε άλλο επίπεδο. Ερεβώδες, Στριφνό, Υπερβατικό, Εκρηκτικό. H Άβυσσος του Θανάτου ποτέ δεν ήταν τόσο δελεαστική όσο εδώ.
2)Blue Öyster Cult - The Symbol Remains
Άκρως απολαυστικό άλμπουμ εν έτει 2020 από τους ζωντανούς θρύλους Buck Dharma και Εric Bloom. Με την πολύτιμη συνεισφορά του “νέου” Richie Castellano o δίσκος περιέχει όλα τα B.Ö.C trademarks που θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό οπαδό τους. Ριφάρες, μελωδίες, σολαρίσματα, δεύτερα φωνητικά, ατμόσφαιρες, το Μπλε Στρείδι παραδίδει μαθήματα καλοπαιγμένου Hard Rock με το album να στέκεται με την αξία του ανάμεσα στις κλασσικές κορυφές τους. Ο Eric και οι δυο κιθαρίστες μοιράζονται τα φωνητικά με τον καθένα τους να έχει τα δικά του highlights. Χάλκινο μετάλλιο παίρνει το Secret Road, ένα μελωδικό αριστούργημα με τον Βuck στην ερμηνεία , ο Richie παίρνει το ασημένιο μετάλλιο με το kicking ass rock ‘n’ roll του The Return of St. Cecilia. Την κούπα την σηκώνει ο Eric με το Alchemist, που λες και ξεπήδησε από το Secret Treaties ή το Fire of Unknown Origin, ενώ στα σόλο στην μέση του κομματιού χάνεται η μπάλα. Ποιος να το περίμενε ότι το έχουν ακόμη μέσα τους.
3)Jehnny Beth - To Love Is To Live
Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια μια φορά που βρέθηκα (με παρέσυραν κάποια παλιόπαιδα δηλαδή, εγώ δεν ήθελα) σε στριπτιτζάδικο, θετική εντύπωση μου είχε κάνει η μουσική που έβαζε ο DJ, με τις κομματάρες να διαδέχονται η μία την άλλη. Ειδικά το Closer των ΝΙΝ αποδείχθηκε ιδανικό για την περίσταση. Που το πάω τώρα; Το Flower από τον πρώτο προσωπικό δίσκο της Beth είναι κομμάτι τέτοιου επιπέδου. Η επιρροή του Reznor στην μουσική της βγάζει μάτια. Οι post-punk κιθάρες που πρωταγωνιστούσαν στους δίσκους των Savages δίνουν την θέση τους σε αισθησιακά synthesizers και βίαιους βιομηχανικούς ρυθμούς. Πιάνο και διάφορα έγχορδα κάνουν επίσης την εμφάνιση τους σε σημεία δημιουργώντας μια Cave-ική ατμόσφαιρα ενώ σε όλη την διάρκεια του άλμπουμ υπάρχει μια ελαφρώς soundtrack-ική αίσθηση. Μουσική για το νιοστό σίκουελ του Matrix. Άσε που σκάει μύτη και ο Cillian Murphy! Για την φωνή της Βeth δεν θα πω πολλά, είναι άλλωστε ο κύριος λόγος που ασχολούμαι με αυτόν τον δίσκο. Οπότε ναι…
4)Volturian - Crimson
Ατμοσφαιρικό Μέταλ από Ιταλία μεριά που φλερτάρει με το Ιndustrial, στο στυλ των συμπατριωτών τους Lacuna Coil, πολύ καλύτερο από ότι έχουν κυκλοφορήσει οι δεύτεροι τα τελευταία -ν- χρόνια. Χιλιοπαιγμένα πράγματα θα μου πείτε, όπως επίσης μια εσάνς τυριού (Evanescence) την έχει, αλλά οι δυναμικές συνθέσεις μαζί με την ωραία φωνή της Federica κερδίζουν τις εντυπώσεις. To ρεφρέν του Between The Sleepers η αγαπημένη μου στιγμή στον δίσκο, ενώ κερασάκι στην τούρτα η διασκευή τους στο Fading Like Flowers των Roxette.
5)Brendan Perry - Songs Of Disenchantment Music From The Greek Underground
Σε εμάς τους Έλληνες το να ακούμε αυτά τα βαριά χασικλίδικα ρεμπέτικα με την φωνή των Dead Can Dance και αγγλικό στίχο -σε αρκετά πιστή μετάφραση πρέπει να ομολογήσω- μπορεί να φαίνεται κάπως …άβολο, αλλά αν το δούμε από μια άλλη σκοπιά…γιατί; Αν γίνεται με μεράκι και σεβασμό, αυτό είναι που μετράει. Ο Βρένδος Πέρρης μπορεί να έχει μουστάκι αλλά του λείπει η απαραίτητη μαγκιά στην μάλλον εκλεπτυσμένη ερμηνεία του. Ακούγοντας ωστόσο τις εκδοχές του σε μικρά αριστουργήματα όπως τα Ήσουνα Ξυπόλυτη και Η Υπόγα, μια απρόσμενη περηφάνεια για την πολιτιστική μας κληρονομιά κάνει την εμφάνιση της.
James Dean Bradfield - Even In Exile
Πριν από αυτόν τον δίσκο-φόρο τιμής δεν ήξερα καν ποιος είναι ο Víctor Jara και τι σημαίνει για την Λατινική Αμερική και την Χιλή ιδιαίτερα. To τραγούδι του Manifiesto του είναι απλά συγκλονιστικό. Ο James Dean Bradfield (Μanic Street Preachers) επισκέπτεται το έργο, γιορτάζει την ζωή και τιμά τον θάνατο του Jara. Χωρίς υπερβολές και ακρότητες. Όμορφος και μελαγχολικός δίσκος όπως ακριβώς του πρέπει.
Bunbury - Posible
Από τον προηγούμενο δίσκο του με τίτλο Expectativas, o Enrique Bunbury, η φωνή των Heroes del Silencio, επιστρέφει σε σχετικά πιο ροκ μονοπάτια. Στο Posible συνεχίζει ενσωματώνοντας πιο ηλεκτρονικά στοιχεία. Τα Hombre de acción και Cualquiera en su sano juicio θα μπορούσαν να βρίσκονται σε δίσκο των Depeche Mode. Στο βίντεο του υπέροχου Deseos de usar y tirar η εμφάνιση της λατρεμένης Sherilyn Fenn να χορεύει μοναχικά, δημιουργεί τους αναπόφευκτους Twin Peaks συνειρμούς.
Εnrique, Gracias por la buena musica!
Emma Ruth Rundle And Thou - May Our Chambers Be Full
τηλεφώνησε η Εmma και λέει της Chelsea φιλενάδα που λες σκέφτηκα είναι όλοι αυτοί οι τύποι που ακούνε κυρίως μέταλ αλλά ψάχνονται και μας ακούνε και εμάς και είπα να κάνω έναν κάπως μέταλ δίσκο αλλά επειδή δεν το κατέχω το πράμα θα συνεργαστώ με τους Thou που παίζουν αυτά με τις τσιρίδες τι λες καλή ιδέα vαι με ακούς σε ακούω έψαχνα το τηλέφωνο από εκείνον που είναι στους Converge τι έλεγες
Conception - State of Deception
Welcome back Conception! Welcome back Roy! Μας είχες λείψει, φίλε! Κλαψ! Λιγμ!
Paradise Lost - Obsidian
Paradise Lost αφού! Ο καλύτερος δίσκος τους από το ---------------
(συμπληρώστε υπεύθυνα)
Triptykon - Requiem [Live At Roadburn 2019]
Και μόνο για το αστέρι που βρήκες για να κάνει τα γυναικεία φωνητικά ανήκεις στα memorables ρε Τομ. Άντε σου δίνω ψήφο και στο εξώφυλλο!
;