Μιλάμε για τεράστια δισκάρα. Προσπαθώ να το χωρέσω.
2 Likes
Έχει κάνει φοβερή δουλειά γενικότερα στα remixes του στους Tull. Ακόμη και σε λιγότερο δυνατά albums όπως το Α, καταφέρνει να αναδείξει το μουσικό τους περιεχόμενο. Ειλικρινά βλέπεις αυτές τις δουλειές με άλλο μάτι. Εγώ που δεν είμαι και κανένας πιουρίστας δεν ενδιαφέρομαι να ακούσω πια τα οριτζιναλς!
3 Likes
Πω-πω, κι εγώ διαβάζοντας το post του hopeto ήμουν σε φάση “κλειδώστε το και βάλτε κι ένα αφιέρωμα “1969” στην κεντρική του site”. Πραγματικά, άφησε τίποτε απ’ έξω;
Επίσης, πόσο γελάω που στην αρχή προβληματιζόμασταν για το αν άξιζε να συνεχιστεί ή όχι το παιχνίδι στα 60’s (κι ας έγραψα ελάχιστα προσωπικά).
Επίσης, διαβάζοντας και μόνο αυτό:
Brothers and sisters
I wanna see a sea of hands out there
Let me see a sea of hands
I want everybody to kick up some noise
I wanna hear some revolution out there, brothers
I wanna hear a little revolution
Brothers and sisters
The time has come for each and every one of you to decide
Whether you are gonna be the problem
Or whether you are gonna be the solution (that’s right)
You must choose, brothers, you must choose
It takes five seconds, five seconds of decision
Five seconds to realize your purpose here on the planet
It takes five seconds to realize that it’s time to move
It’s time to get down with it
Brothers, it’s time to testify and I want to know
Are you ready to testify?!
Are you ready?!
I give you a testimonial
The MC5!
δεν παίζει να είμαι ο μόνος που το διαβάζω κρατώντας τις αντίστοιχες ανάσες που έχουμε μάθει απ’ έξω, αλλάζοντας την ένταση της φωνής, φωνάζοντας και χοροπηδώντας στο τέλος, ε;
7 Likes
Έχω ξεχάσει 2-3 σίγουρα (Joe Cocker πχ…) αλλά όταν το θυμήθηκα, βαρέθηκα.
Το ωραίο στα 60ς για μένα είναι πως σχεδόν ότι αναφέρεται που δεν έχω ακούσει ή βάλει σε λίστα, παίζει να με αφορά σε ένα μεγάλο βαθμό. Έχω σημειώσει άπειρα πράγματα που δεν ήξερα καθόλου ή ελάχιστα, ειδικά νωρίς στην δεκαετία.
5 Likes
- Led Zeppelin - Led Zeppelin
- The Stooges - The Stooges
- Led Zeppelin - Led Zeppelin II
- Townes Van Zandt - Our Mother The Mountain (+ cover)
- MC5 - Kick Out The Jams
10 more:
Summary
- The Beatles - Abbey Road
- Tim Buckley - Happy Sad / Blue Afternoon
- Creedence Clearwater Revival (Green River - Bayou Country - Willy & The Poor Boys)
- Pharoah Sanders - Karma
- Miles Davis - In A Silent Way
- Leonard Cohen - Songs From A Room
- Amon Düül II - Phallus Dei
- Crosby, Stills & Nash - s/t
- King Crimson - In The Court Of The Crimson King
- The Frost - Rock N Roll Music
13 Likes
Κάπως offtopic και συγγνώμη για το σπάσιμο της ροής, με αφορμή όμως το topic νέο topic του @SvenN και ένα σχόλιο του @Leper_Jesus → πιστεύω ένα μπαμπάτσικο “φάρμακο” για τα στερητικά του παιχνιδιού εδώ θα ήταν ίσως ένα mix-tape κάθε χρονιάς - 10 τραγούδια πχ από τους δίσκους της 5άδας του
Να ιντριγκάρω εννοείται μια παραπάνω και τον @anhydriis που είναι ο απόλυτος master τέτοιων φορουμικών events, με μια πιθανή εβδομαδιαία λίστα σε κάνα spotify - αν δύναται εννοείται να βγει βαθμολογία με τραγούδια και να σχηματιστεί ένα top10 
Οι 40+ ειδικά υποθέτω γνωρίζεται καλά την ΓΚΑΒΛΑ του να φτιάχνεις μια καλή κασέτα 
αυτό είχα να πω και εγώ, ας συνεχίσω τα εξέλ μου
8 Likes
Κι εγώ σκεφτόμουν τοπ10 or smth τραγούδια της χρονιάς σαν spinoff, αλλά περίμενα να τελειώσουν τα 60s για να το προτείνω, count me in
Έχεις να πας σούπερ μάρκετ? 
4 Likes
3 Likes
1969
- GANDALF – s/t
- BRAINBOX – s/t
- FREE – s/t
- FREE - tons of sobs
- HUNGER – strictly from hunger
Γοργονες και γοργοναιοι 
καταθεσατε 
Ενα μεγαλο ευχαριστω στο μαεστρο @anhydriis
εεε τα λεμε εδω γυρω ,κατι πηρε το ματι μου 
15 Likes
Δεν ξέρω αν έχει φανεί αλλά γενικά διάφορες ψυχεδέλειες δε μου λένε πολλά. Το Gandalf μου φαίνεται πολύ dated για '69 (και λογικό αφού ήταν ουσιαστικά του '67). Το ξανάκουσα αλλά δε μου έκανε κούκου. Το ίδιο είχα πάθει και με το Hunger αλλά έχω να το ακούσω καμιά δεκαριά χρόνια, θα το ξαναβάλω.
Αυτό όμως μου άρεσε πολύ. Κατεβάζω. 
2 Likes
Επειδή λέτε για 69 και δεν είδα κάπου να έχει αναφερθεί
it’s as if The Velvet Underground recorded for Motown."
3 Likes
Πάμε άλλη μία σήμερα στη μνήμη του Sinclair.
3 Likes
1969
Top 5
1)The Beatles - Abbey Road
2)Led Zeppelin - Led Zeppelin II
3)The Rolling Stones - Let It Bleed
4)King Crimson - In The Court Of The Crimson King
5)Led Zeppelin - Led Zeppelin I
Και μερικά ακόμα:
Summary
The Who - Tommy
Creedence Clearwater Revival - Green River
Creedence Clearwater Revival - Willy And The Poor Boys
Creedence Clearwater Revival - Bayou Country
Neil Young and Crazy Horse - Everybody Knows This Is Nowhere
The Stooges - The Stooges
Chicago - The Chicago Transit Authority
Santana - Santana
The Kinks - Arthur (Or The Decline And Fall Of The British Empire)
Jefferson Airplane - Volunteers
Fleetwood Mac - Then Play On
Pink Floyd - Ummagumma
Janis Joplin - I Got Dem Ol’ Kozmic Blues Again Mama!
Cream - Goodbye
Free - Tons of Sobs
Deep Purple - Deep Purple
Yes - Yes
Εξώφυλλο:
17 Likes
Kάποιος στο youtube έχει κάνει ένα 20λεπτο βίντεο με λίστες με τα 5 καλύτερα άλμπουμς από το 1960 μέχρι το 1999. Ωραίες προτάσεις, πολλά ίδια βγάλαμε και εμείς. Η δικές του είναι λιγότερο μέτσαλ βέβαια αλλά όλο και κάτι έχει.
5 Likes
Το πρώτο πράγμα που λέει είναι διαβάστε το description
Έχει πάρει από διάφορα sites βαθμολογίες και έχει κάνει μέσους όρους.
Το είδα λίγο κι εγώ, μια χαρά ωραία, είχε αντιπροσώπευση από όλα τα είδη (Pixies άντε γεια, και το 84 ο μλκς έχει βάλει ένα compilation των Smiths αντί για το ντεμπούτο)
1 Like
Φτάσαμε αισίως και στο τελευταίο έτος των 60s και των ανασκοπήσεων… 1969 λοιπόν, μια σημαδιακή χρονιά για τον κόσμο. Εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου και του ανταγωνισμού των δύο υπερδυνάμεων για την “κατάκτηση του διαστήματος”, οι ΗΠΑ στέλνουν την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στην Σελήνη, γεγονός που χαιρετίζεται με όλον τον δέοντα ενθουσιασμό – αν και με συμπαντικά μέτρα είναι κάπως υπερβολικό να αντιμετωπίζουμε σαν κατάκτηση του διαστήματος το ότι έφτασε ο άνθρωπος έως το… φεγγάρι!
Την ίδια στιγμή, τα ξεσπάσματα βίας γίνονται όλο και συχνότερα, όλο και πιο έντονα στην αμερικάνικη κοινωνία που συνταράσσεται από τις δολοφονίες που διέπραξαν οι πιστοί του Manson (του Charles όχι του… Marilyn!) με τα μεταπολεμικά, ειδυλλιακά 50s να μοιάζουν μακρινό παρελθόν.
Στην μουσική επικαιρότητα, η νέα γενιά των rock ‘n roll ηρώων μετρά την πρώτη της διάσημη απώλεια και το γνωστό “club 27” αποκτά ένα διακεκριμένο μέλος όταν ο Brian Jones βρίσκεται νεκρός στην πισίνα του. Τον Αύγουστο λαμβάνει χώρα το festival στο Woodstock που φιλοδοξεί να αποτελέσει την κορύφωση του όλου ουτοπικού οράματος της κοινωνίας της αγάπης και των λουλουδιών, τα γεγονότα όμως στο live των Rolling Stones στο Altamont τον Δεκέμβριο θα επιβεβαιώσουν ότι το όνειρο είχε μετατραπεί οριστικά σε εφιάλτη και θα σημάνουν, ημερολογιακά και σημειολογικά, το τέλος των 60s.
Από πλευράς δισκογραφικής παραγωγής πάντως, το 1969 είναι ένας από τους επικρατέστερους υποψήφιους για την καλύτερη χρονιά στην σύγχρονη δυτική μουσική. Σκανδαλωδώς πολλά, από κάθε άποψη κορυφαία LPs, που δίκαια έμειναν ως κλασικά και μνημονεύονται με όλο τον θαυμασμό πάνω από μισό αιώνα αργότερα.
Το Abbey Road, το album όπου οι τέσσερεις Beatles που όχι πολλά χρόνια πριν μοιραζόντουσαν ανά δύο το ίδιο κρεβάτι στο Αμβούργο, πλέον μετά βίας μίλαγαν μεταξύ τους, είναι το πλέον ακαταμάχητο τεκμήριο ότι κακές διαπροσωπικές σχέσεις εντός ενός συγκροτήματος δεν σημαίνουν κατ’ ανάγκη και κακούς ή μέτριους δίσκους, Το τελευταίο δημιούργημα των Fab Four (όντως είναι, αφού περιέχει τα τελευταία χρονικά κομμάτια που έγραψαν) είναι συγκλονιστικά υπέροχο και εμβληματικό, ένα φινάλε αντάξιο του σπουδαιότερου σύγχρονου συγκροτήματος που προτίμησε να διαλυθεί παρά να ρισκάρει την υστεροφημία του κυκλοφορώντας “αξιοπρεπείς” δίσκους αργότερα!
Από την άλλη, το Tommy είναι το πρώτο δυσθεώρητο αριστούργημα των Who, αυτό που τους άλλαξε status. Πλέον, από singles band απολάμβαναν τον σεβασμό μιας album band, ο Townshend από songwriter αναβαθμίστηκε σε… composer, και η rock opera που ένας κριτικός καταδίκασε ως pretentious και overambitious έγινε ταινία, έγινε musical που ανέβηκε στο Broadway, σημάδεψε ανεξίτηλα τους Who, μέχρι και σε μπελάδες έβαλε τον Townshend όταν πριν από κάποια χρόνια, οι στίχοι του Fiddle About χρησιμοποιήθηκαν για να τεκμηριώσουν κατηγορίες για εμπλοκή του σε κύκλωμα παιδεραστίας – αστείο επιχείρημα, χώρια που το κομμάτι το είχε γράψει ο Entwistle!
Και να μην έχει κάποιος ενοχικά σύνδρομα, τα αποκτά όταν τοποθετεί έναν δίσκο σαν το In the Court of the Crimson King στην τρίτη θέση της πεντάδας, αλλά είπαμε, φταίει η συγκεκριμένη χρονιά, όχι εμείς! Την θέση τους στο rock πάνθεον πάντως οι King Crimson την καπάρωσαν με το ιλιγγιώδους ποιότητας ντεμπούτο τους, όπως και το προνόμιο να ισχυρίζονται ότι σηματοδότησαν την γέννηση του progressive rock! Δεν το λες και μικρό επίτευγμα!
Αν εξαιρέσεις τις τρεις πρώτες θέσεις, οι υπόλοιπες της πεντάδας είχαν υπερβολικά πολλούς υποψηφίους, οπότε η επιλογή έγινε με καθαρά αντικειμενικά… συναισθηματικά κριτήρια!
Ο ερχομός της Sandy Denny με το επουράνιο φωνητικό χάρισμα της στους Fairport Convention ήταν η κομβική προσθήκη στην πολυπόθητη χημεία μεταξύ των μελών που, στο μικρό διάστημα που διήρκησε, είχε εκθαμβωτικά αποτελέσματα! Ακόμη και για τα δεδομένα των sixties, το γεγονός ότι οι έβγαλαν τρία album εντός της ίδιας χρονιάς, και μάλιστα εν μέσω κακοτυχιών, θεωρείται τεράστιο κατόρθωμα πολλώ δε μάλλον όταν ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο, με το Liege and Lief να είναι το ανώτερο όλων, και τα What We Did On Our Holidays και Unhalfbricking να αξίζουν πολλά περισσότερα από μια “σκέτη” τιμητική αναφορά εδώ!
Το Stand Up , δεύτερος δίσκος των Jethro Tull, βρίσκει τον Ian Anderson να έχει αναλάβει πλήρως τον έλεγχο μετά την αποχώρηση του Mick Abrahams και με την σύνθετη οπτική του να επιχειρεί εδώ για πρώτη φορά να υπερβεί τις καταβολές της που εκτείνονται τώρα σε μια ευρύτερη παλέτα ήχων. Επίσης, πρώτη παρουσία του Martin Barre που έμελλε να μείνει για δεκαετίες στο πλάι του Μεγάλου – είχε προηγηθεί μια δοκιμαστική περίοδος με τον Tony τον Iommi για τον οποίο η Μοίρα είχε άλλα σχέδια, γνωστά πράγματα αυτά μην τα ξαναλέμε! Ειδική μνεία αξίζει το εμπνευσμένο artwork, όπου εκτός από το προϊόν ξυλογλυπτικής εξώφυλλο, ήταν gatefold που όταν το άνοιγες, σηκωνόταν (stand up!) τα χάρτινα ομοιώματα της μπάντας στο εσωτερικό! Κι όλα αυτά ήταν μόνο η αρχή!
Εννοείται ότι το ενδιαφέρον δεν εξαντλείται εδώ! Από τα πολλά και σημαντικά ας πούμε ότι το 1969 κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση και μάλιστα με δύο φοβερά ομώνυμα album, οι δημιουργημένοι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των Who, Led Zeppelin, ένα συγκρότημα που θα αποκτούσε θρυλική υπόσταση (τετριμμένο αλλά ακριβές σε αυτή την περίπτωση) στο εγγύς μέλλον.
Εν τω μεταξύ, οι Kinks συνεχίζουν να προσφέρουν pop ελεγείες και στο Arthur (Or the Decline and Fall of the British Empire), η δε σύμπραξη των Eric Clapton και Ginger Baker (από τους τότε μόλις διαλυμένους Cream) με τους Steve Winwood (σε ένα διάλειμμα από την ταραχώδη πορεία των Traffic) και Rick Grech (των Family) είχε στο LP των Blind Faith τα προσδοκώμενα εντυπωσιακά αποτελέσματα, κάτι καθόλου δεδομένο σε παρόμοιες περιπτώσεις!
Μιλώντας για επιτυχημένες συνεργασίες, το ντεμπούτο album των Crosby Stills & Nash άφησε εποχή στο είδος του, ενώ ο Neil Young, που θα έμπαινε στην παρέα λίγο αργότερα, έβγαλε το Everybody Knows This Is Nowhere. το πρώτο LP που κατέδειξε για τι ήταν ικανός στην solo καριέρα του, και αποτέλεσε την αρχή μιας σειράς κλασικών δίσκων που τον εκτόξευσαν στις συνειδήσεις των μουσικόφιλων.
Τους MC5 βέβαια ουδόλως τους απασχολούσαν κάτι τέτοια αφού μετά την κυκλοφορία του Kick Out the Jams τούς απαγορεύτηκε να διοργανώνουν συναυλίες ακόμη και να συμμετέχουν δωρεάν, οι ίδιοι όμως αντί να πτοηθούν άρχισαν να εμφανίζονται με διάφορα ψευδώνυμα! Όποιος αναρωτιέται αν υπήρξε συγκρότημα πραγματικά επικίνδυνο για το σύστημα ας μην κοιτάει αλλού, όμως δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι όσο επαναστατική ήταν η πολιτική τους δράση άλλο τόσο επαναστατική ήταν και η μουσική τους πρόταση!
Είναι τόσα ακόμη αυτά για τα οποία θα έπρεπε να γίνει λόγος, θα περιοριστώ σε κάτι με προέλευση εκτός των καθιερωμένων χωρών για το οποίο δεν βλέπω να έχει μιλήσει κανείς έως τώρα.
Οι Golden Earring μπορεί να υπήρξαν μια beat pop μπάντα στις πρώιμες μέρες τους, όμως τα ώτα τους ήταν πάντα ευήκοα στις εξελίξεις. Έτσι, στο πέμπτο τους LP κατάφεραν να αποτυπώσουν ακριβώς το πνεύμα της εποχής, την στιγμή δηλαδή εκείνη των late sixties όπου ένα “μονοπάτι” της ψυχεδέλειας έπαιρνε τη μορφή του hard rock ή και του heavy metal ακόμη, συν κάποια στοιχεία από το αναδυόμενο progressive. Σε μια τολμηρή κίνηση ο δίσκος θα έπαιρνε τον τίτλο του από τη διασκευή τους στο κλασικό κομμάτι των Byrds, Eight Miles High, μια διασκευή που καταλάμβανε ολόκληρη τη δεύτερη πλευρά, όντας 19 λεπτά σε διάρκεια και διατηρώντας μια απλώς… εφαπτομενική σχέση με το πρωτότυπο! Η συνέχεια προμηνύονταν συναρπαστική!
Κλείνοντας, θα ήταν ανεπίτρεπτη ασέβεια εκ μέρους μου να μην αναφέρω ότι, σε προσωπικό επίπεδο, το 1969 ήταν μια από τις μακράν χειρότερες χρονιές, αφού μια αποφράδα καλοκαιρινή του μέρα, στην γειτονιά που αργότερα θα γνώριζα ως δική μου, στην πόλη που θα μάθαινα ως ιδιαίτερη πατρίδα, αναρτήθηκε αγγελτήριο θανάτου με το όνομα μου.
Υγεία εύχομαι σε όλον τον κόσμο.
19 Likes
το 69 ηταν και η χρονια του Zodiac μεταξυ αλλων στην Καλιφορνια!
1 Like
1969 και no surprises here τελικά, ίσως η αγαπημένη μου 60s χρονιά -και προφανώς μια από τις αγαπημένες μου ever.
Η 5άδα δεν αλλάζει, η σειρά των επόμενων είναι εντελώς στο shuffle:
1. Led Zeppelin - I
(μπουμ καριόληδες, ήρθαμε.-)
2. King Crimson - In the Court of the Crimson King
Summary
3. Led Zeppelin - II
(μπουμ καριόληδες, ήρθαμε.-)
4. The Beatles - Abbey Road
5. David Bowie – David Bowie
6.The Mothers of Invention - Uncle Meat
7. The MC5 - Kick Out The Jams
8. The Stooges - The Stooge
9. Pink Floyd - Ummagumma
10. Nick Drake - Five Leaves Left
11. Jethro Tull - Stand Up
12. The Soft Machine - Volume Two
13. The Rolling Stones - Let It Bleed
14. Creedence Clearwater Revival – Green River
15. The Band – The Band
16. The Doors – The Soft Parade
17. Amon Düül II - Phallus Dei
18. Chicago - The Chicago Transit Authority
19. Neil Young and Crazy Horse - Everybody Knows This Is Nowhere
20. Leonard Cohen - Songs From A Room
Eξώφυλλο πάλι, τι να δώσεις και τι να αφήσεις απέξω, πφ:
Soundtrack
Hands down, άκοπα και απέριττα - αξέχαστο κεντρικό θέμα και πληθώρα κλασσικών af κομματιών, σε ένα σπαρακτικό αριστούργημα των τελών της δεκαετίας
18 Likes
1969
-
King Crimson - In The Court Of The Crimson King
-
The Stooges - The Stooges
-
Led Zeppelin - Led Zeppelin II
-
The Beatles - Abbey Road
-
David Bowie - David Bowie
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
17 Likes
Κάπως γαμάτο που κλείνουμε με το 1969 που για τόσους πολλούς εκεί έξω (όχι για μένα), αποτελεί ίσως την σημαντικότερη χρονιά στην ιστορία της μουσικής.
Δύσκολη χρονιά. Βέβαια, όχι τόσο δύσκολη όσο περίμενα και σίγουρα πιο εύκολη από άλλες (π.χ. 1967).
Grand Finale.
1. The Beatles - Abbey Road
2. The Stooges - The Stooges
3. King Crimson - In The Court Of The Crimson King (An Observation By King Crimson)
4. MC5 - Kick Out The Jams
5. The Who -Tommy
6. The Velvet Underground - The Velvet Underground
7. Led Zeppelin - Led Zeppelin
8. The Rolling Stones - Let It Bleed
9. Isaac Hayes - Hot Buttered Soul
10. The Kinks- Arthur Or The Decline And Fall Of The British Empire
11. Sly & The Family Stone - Stand
12. David Bowie - David Bowie (Space Oddity)
13. Dusty Springfield - Dusty In Memphis
14. Chicago - Chicago Transit Authority
15. Fleetwood Mac - Then Play On
16 Likes