Τι νέα ψιψίνες; σόρρυ για το οφφ τόπικ κι εγω
Top 5 1985
- Λένα Πλάτωνος - Γκάλοπ
- Oingo Boingo - Dead Man’s Party
- Τρύπες - Τρύπες
- Kate Bush - Hounds of Love
- Loreena Mckennitt - Elemental
21 Likes
Λογικό να έχεις χάσει επεισόδια
4 Likes
1985
-
Tears For Fears - Songs From The Big Chair
Ο δισκος που ακους και συνειδητοποιεις οτι ξερεις σχεδον ολα τα τραγουδια ειτε απο ταινιες, ειτε απο ραδιοφωνο ειτε απο καποια προηγουμενη ζωη. Donnie Darko για παντα. Μακραν ο καλυτερος δισκος της χρονιας. -
Kate Bush - Hounds Of Love
Δευτερη προσθηκη απο τον ευρυτερο χωρο του new wave/synth pop μετα τους TFF, και δε θα ειναι η τελευταια. Σε αντιθεση με ολα τα πιτσιρικια που ξαφνικα την ανακαλυψαν απο το Stranger Things και το Running Up That Hill περυσι, εγω ειχα ακουσει εδω και καμια δεκαρια χρονια την φοβερη διασκευη που εχει κανει στην τραγουδαρα των Placebo. Αναλογα με την διαθεση που βρισκομαι, μπορω να πω οτι μερικες φορες η εκδοση της Kate Bush ισως και να ξεπερναει την ανεπαναληπτη συνθεση του Brian Molko. -
Sade - Promise
Ακουστε μεταλ εσεις. Αν δεν το εχεις ακουσει, ισως να εκτιμησεις @JTN , εχει και σαξοφωνακι. -
a-ha - Hunting High and Low
Το ντεμπουτο των ιστορικων και αθανατων πλεον Νορβηγων, το οποιο περιλαμβανει και το πιο διασημο τους τραγουδι με τιτλο Take On Me. Τα επομενα 4 αλμπουμ τους δεν γνωρισαν την ιδια επιτυχια, αλλα επεστρεψαν το 2000 με το αψεγαδιαστο Minor Earth, Major Sky και αναβιωσαν την καριερα τους. Τελος με το synth pop για αυτην την χρονια. -
Dire Straits - Brothers In Arms
Μπηκε και λιγο ροκ τελευταια στιγμη. Λατρευω τον ηχο και τις συνθεσεις του Knopfler. Εκλεψαν την θεση απο τον Sting, αλλα δε θα γινει το ιδιο δυο χρονια αργοτερα.
Καλυτερο εξωφυλλο:
12 Likes
ουφ διάβασα και τα 120 ποστ . Πάω για ύπνο τώρα
άκου και το Symbolic από Death . Κάπου πήρε το μάτι μου μέσα στη συζήτηση ότι είναι smooth jazz
5 Likes
Χαχαχαχ θα το ακουσει το 1995!
1 Like
Εν έτει 1985 η επέκταση του metal ήχου συντελείται πλέον σε διάφορες κατευθύνσεις με αποτελέσματα που έχουν αξία πολύ πέραν της απλώς ιστορικής. Έτσι, για την πεντάδα επέλεξα πράγματα κατά κύριο λόγο ακραία - με την όποια έννοια!
1. Slauter Xstroyes - Winter Kill
Στα… χρονικά του metal υπάρχουν όλοι αυτοί οι αποκληθέντες (καλώς ή κακώς) “αδικοχαμένοι ήρωες” από τη μία, και οι Slauter Xstroyes από την άλλη.
Το εν λόγω τετραμελές σχήμα από το Illinois στον πρώτο δίσκο του παρουσιάζει ένα σύνολο τραγουδιών που χαρακτηρίζονται από μια ελευθεριάζουσα προσέγγιση αναφορικά με τις δομές τους, με αλλαγές στους ρυθμούς και ποικίλα θέματα που μπορεί να ακούγονται ασύνδετα στην αρχή, όμως, μετά από μερικές ακροάσεις, εν τέλει αποκαλύπτονται και… βγάζουν νόημα!
Ταυτόχρονα, και εδώ έγκειται η μοναδικότητά τους, δεν μοιάζουν πρακτικά “με κανέναν”. Ναι μεν εντάσσονται στο γενικότερο US power metal παρακλάδι (μια αρκετά μεγάλη ομπρέλα, ούτως ή άλλως), ναι μεν εντοπίζονται επιρροές από Mercyful Fate ή Iron Maiden, αλλά οι όποιες κοινές αναφορές με τους Fates Warning π.χ. ακυρώνονται αυτοστιγμεί αφού οι Fates δεν είχαν κυκλοφορήσει καν το “Spectre Within” τότε, ενώ ούτε το progressive metal υπήρχε ακόμη σαν έννοια.
Επίσης, πέρα από μια σκανδαλώδη αυτοπεποίθηση και ωριμότητα για πρωτοεμφανιζόμενους, οι τέσσερεις νεαροί διαθέτουν μια θαυμαστή τεχνική στα όργανά τους. Ο Paul Kratky είναι πραγματικά εντυπωσιακός και εκπλήσσει με το πλήθος των ευρημάτων του και το πόσο εύστοχα τα χωροθετεί, την ίδια στιγμή που ο Brent Sullivan σαν ένας… “θρασύτερος” Steve Harris και όντας ψηλά στη μίξη, μοιάζει να ενεργεί αυτοβούλως και αυτόνομα παίζοντας ολόδικα του θέματα! Ο δε (μακαρίτης πια) John Stewart παρουσιάζεται θεατρικός, άψογα εκφραστικός, όπου απαιτείται επιθετικός κι αλλού “ευάλωτος”. Ένας συγκλονιστικός δίσκος, μια αρκετά εύκολη επιλογή για την πρώτη θέση!
2. Celtic Frost - To Mega Therion
Τι να λέμε τώρα και μόνο που παίρνεις ανά χείρας αυτόν τον δίσκο και κοιτάς το εξώφυλλο σε πιάνει δέος. Αν μάλιστα αποπειραθείς να τον ακούσεις, η αρχική εντύπωση όχι απλώς επαληθεύεται αλλά ενισχύεται σε τρομακτικό βαθμό. Αδιάφορο αν χαρακτηρίζεται thrash, death ή black το πρώτο LP Celtic Frost ήρθε για να αποδείξει ότι οι Hellhammer δεν είχαν εξαντλήσει τις δυνατότητες τους και υπήρχε ακόμη πιο σκοτεινό και διεστραμμένο μουσικό μονοπάτι για όποιον ήταν αρκετά τολμηρός!
Το Μεγαθήριον είναι extreme metal χωρίς blastbeats, χωρίς ακραία (όπως τα εννοούμε τα τελευταία χρόνια) φωνητικά αλλά με τις συμφωνικές παρεκκλίσεις του, με τις αρρωστημένες, τελετουργικές ατμόσφαιρες, με τις γυναικείες φωνές, με τον ζόφο και την αίσθηση της επικείμενης απειλής που σου δημιουργεί. Το Μεγαθήριον είναι extreme metal, όχι για την εποχή του, αλλά και τότε και τώρα και δια παντός.
3. Watchtower - Energetic Disassembly
Ειπώθηκε και παραπάνω ότι το 1985 ο όρος progressive metal δεν υφίστατο. Οι τεξανοί Watchtower ήταν αυτοί που έδωσαν στον εμβρόντητο metal κόσμο τον πρώτο δίσκο τους είδους, με συνθέσεις που χαρακτηρίζονταν από παραδοξότητα και επιδεικτική περιφρόνηση στις συμβάσεις της rock τραγουδοποιίας. Σκληροπυρηνικό στην νοοτροπία του και μοιραία καταδικασμένο να φέρει σε άβολη θέση πολλούς ακροατές αφού αναιρούσε τα όσα θεωρούσαν δεδομένα, το Energetic Disassembly χαρακτηρίστηκε τότε ως τεχνικό thrash (οτιδήποτε ακραίο τότε έμπαινε στην thrash κατηγορία) από όσους ματαιοπονούσαν να το κατατάξουν κάπου. Μπορεί να μην ανταποκρίνεται σε αυτό που καθιερώθηκε ως progressive metal την επόμενη δεκαετία, όμως έφερε την ανατροπή στα παραδεδομένα. Πλέον κανείς δεν ήταν δυνατόν να εφησυχάζει!
4. Exodus - Bonded by Blood
Οι Exodus μπορεί να είχαν χάσει τον κιθαρίστα τους που προέβη σε μια “χρυσή” κίνηση καριέρας, όμως εξακολουθούσαν να διαθέτουν τον Gary Holt που σε συνεργασία με τον Hunolt πια, καταθέτει τα αιχμηρότατα riffs και leads του, αλλά και τον Paul Baloff, εμβληματική μορφή του χώρου, που με την εντελώς χύμα, αντισυμβατική ερμηνεία του έδινε νόημα σε στίχους όπως του Lesson in Violence και έτρεπε σε άτακτη φυγή τους “περαστικούς”!
Το Bonded by Blood μπορεί να εμφανίστηκε μετά το Kill ‘em All και μοιραία να βρίσκεται στη σκιά του, όμως είναι το αυθεντικότερο και τελειότερο τέκνο του Bay Area thrash.
5. Accept - Metal Heart
Ένας από τους πολύ πρώτους δίσκους που απέκτησα και λάτρεψα όντας σε μια ηλικία όπου δεν με απασχολούσε αν οι Accept συνεργάστηκαν με τον παραγωγό των Scorpions, Dieter Dierks, αν μαλάκωσαν κάπως για να πιάσουν ένα μεγαλύτερο ακροατήριο κλπ, ήξερα μόνο ότι αυτό που άκουγα ήταν “τέλειο”. Ειδική, ξεχωριστή αναφορά λοιπόν και πέμπτη τιμητική θέση γιατί δεν τα βάζεις με τον δεκαπεντάχρονο εαυτό σου!
Κατά τα λοιπά, ένας σκασμός δισκάρες κυκλοφόρησαν το 1985.
Στις ΗΠΑ η σκηνή βρίσκεται πλέον σε πλήρη ανάπτυξη με συγκροτήματα να εμφανίζονται από παντού. Το Open the Gates των Manilla Road είναι απλά υπέροχο με τον Randy “Thrasher” Foxe να δίνει προστιθέμενη αξία στη τεράστια αυτή μπάντα, οι Fates Warning πραγματοποιούν ένα εντυπωσιακό άλμα από το “αβαθούς” Maiden-ισμού ντεμπούτο τους μέσα σε μόλις ένα χρόνο και παρουσιάζουν με το The Spectre Within ένα μνημείο του US metal, το The Skull έχοντας να επιδείξει έμπνευση και σπουδαίες, παθιασμένες ερμηνείες παγιώνει τη θέση των Trouble στο metal στερέωμα όπως και το Warning of Danger των Omen που εξακολουθεί να “ζεσταίνει” τις καρδιές των επικών!
Στα πρώτα τους full length, οι Lizzy Borden κάνουν επίδειξη όλων των ζηλευτών αρετών τους στον καλύτερο μάλλον δίσκο τους, όπως και οι Savage Grace στο Master of Disguise!
Στο μέτωπο του thrash, ντεμπουτάρουν επιτέλους οι Megadeth, όπως (περίπου) και οι Anthrax αφού εμφανίζονται στο Spreading the Disease για πρώτη φορά με τον νέο τραγουδιστή Joey Belladonna και με το ύφος που θα τους ξεχωρίσει από τον σωρό ενώ οι Slayer στο Hell Awaits παρουσιάζονται ακόμη πιο αποτρόπαιοι, “διαβολικοί” και… ψαρωτικοί, αποδεικνύοντας ότι στην big four ελίτ του thrash, ο δεύτερος δίσκος ήταν το αποφασιστικό βήμα που θα έδειχνε, εν πολλοίς, την κατεύθυνση που θα έπαιρναν!
Από την άλλη , οι Possessed στο πρώτο τους ανοσιούργημα καταφέρνουν να ακουστούν τρομακτικοί όπως κανείς δεν είχε καταφέρει έως τότε!
Α, ναι, και το εξώφυλλο της χρονιάς. Έχω εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους δεν βάζω live album σε πεντάδες, όμως για τα εξώφυλλα δεν υπάρχει τέτοιος περιορισμός, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με το…
26 Likes
χώραγε στην 5αδα μου άνετα αλλά είμαι too metal for my own good…
5 Likes
Ναι, μόνο εσύ εδώ μέσα 
7 Likes
παιδικές ασθένειες…
4 Likes
Εχω αποφασίσει να μην βάζω ελληνικούς δίσκους και live.
Αλλιώς και Σιδηρόπουλο θα είχαμε και κατσιμιχαιους και Παπαζογλου και Τρύπες και αργότερα Ξύλινα Σπαθιά μπλα μπλα μπλα.
Ευτυχώς ομως εγω ακούω Metallica και δεν είμαι μεταλλας.
5 Likes
Οκ live κατανοητό (ούτε κι εγώ) επειδή δεν είναι κανονική, studio, κυκλοφορία (ξέρω τι σκέφτεστε μερικοί βέβαια 
)
Ελληνικούς γιατί όχι ?
2 Likes
Live κι εγώ όχι, όπως και συλλογές και δίσκους διασκευών κτλ, αλλά ελληνικά ίσως να το ξανασκεφτείς. Τα Ζεστά Ποτά είναι αγαπημένος και χιλιοακουσμένος δίσκος.
2 Likes
Μόνο για το “Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι”. Αλλά και πάλι, ούτε αυτό θα βάλω. Όχι live, όχι EPs, όχι ελληνόφωνα, όχι εξαιρέσεις 
.
6 Likes
έχει να πέσει Παντελίδης στα 10s
6 Likes
To πρώτο οκ, το καταλαβαίνω. Αντε βαριά και τα EPs.
Γιατί όχι ελληνόφωνα?
Προσωπικος κανονας!
3 Likes
Curehead’s personal diary:
Μεγάλη Τετάρτη → “ναι ρε θα στείλω μια τεράααααστια αφήγηση για το 83/84 μπλα μπλα audiobook ναι ρε συ διπλό βινύλιο… χαχαχα [insert easter joke] ναι καλε [insert irrelevant christmas reference/weird santa imagery] μπλα ουυυ εχω να γραψω”
Μεγάλο Σάββατο (αργά την νύχτα) → “δε θα ξαναφάω μαγειρίτσα ρε λέμε ΜΠΕΡΜΠ το κέρατο μου μέσα κάτσε ρε έχω να γράψω για το ροκιν ΖΖΖΖΖ”
Δευτέρα του Πάσχα → “ρε μπήκε το 1985 και εγώ ακόμα χωνεύω το κατσίκι [swallows lozek] τώρα κάτσε ετοιμάζω μεγάλη αφήγηση για το 1983-1984-1985 χαχα ναι μήπως να γράψω την ιστορία των 80ς…όχι ρε κάτσε αυτό το έκανα όταν φόρεσα το ολόσωμο ανιμαλ πριντ χαχα τι ωραία βραδία ΜΠΕΡΠ κάτσε τώρα χωνεύω λίγο έχω και ΚΤΕΛ χμμ τι καλή ιδέα τώρα που θα στουμπώσει η ελευσίνα σαν το στομάχι μου χαχαχα ΖΖΖΖ”
Τετάρτη του Πάσχα → 253 unread posts δεν έχω γράψει λέξη για το 1983 1984 και δεν θυμάμαι τίποτα από το 1985 ας γράψω το Curehead’s personal diary to avoid mental breakdown.
ΥΓ. Και ακόμα χρωστάω στον Κουιντομ την λιστα για το Let’s play I Απριλίου “ναι ναι κουιντομ θα σου στειλω κατι στο πνευμα του Απριλη Πασχα meets T.S Elliot with (anti-) religious vibes and soviet metal leanings”
Well, that went well.
12 Likes
Ήδη δεύτερη θριαμβευτική παρουσία σε πεντάδα και μάλιστα με πρωτιά. Συγκίνησις. Μεγάλε και αείμνηστε Τζον Στιούαρτ, η δικαίωση είναι εδώ. Ακόμα και οι αδαείς θα μάθουν την πραγματική Ιστορία του Progressive Metal. We shall destroy this force they call Truly Evil!
6 Likes
'85 έχουμε την πρώτη έφοδο στα Χειμερινά Μέταλ Ανάκτορα. Και έχει πολύ πράγμα το Πρώτο Πεντάχρονο Μέταλ Πλάνο.
2 Likes