Για κάτι τέτοια βλέμματα του McCoy εγώ μπορεί να του καθόμουνα, ε.
7 Likes
πώς ένας δισκος-τρολιά ανοίγει ολόκληρους δρόμους (including - but not limited to - shoegaze)
τα λαηβ της εποχής ήταν ακόμα μεγαλύτερες τρολιές
κλασικό το footage από το λονδίνο που κατέληξε σε βανδαλισμούς και μπάχαλο γενικευμένης οργής
αυτό το Slauter Xstroyes πόσο γαμάει 
ναι ρε ροκιν , δίδαξε με
8 Likes
Spoiler alert : το επόμενο Slauter Xstroyes είναι καλύτερο 
Εγώ περιμένω να δω ποιος θα είναι ο πρώτος που θα πει ότι το τραγούδι Hell Awaits είναι από τα υπέρτατα έπη του Heavy metal.
Εκτός αν το πω μόνος μου.
6 Likes
Spoiler spoiled: Δεν είναι
Αλλά γαμάει κι αυτό εννοείται
Το λες σαν να είναι το κρυμμένο μυστικό ξέρω γω 
Τρελο κατορθωμα
Ναι, δεν ειναι σπουδαια δήλωση, όμως δεν την έκανε κανείς ως τώρα κι είπα να θέσουμε μια βάση συνεννόησης.
3 Likes
τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται… τα λέει ο θυμόσοφος λαός
1 Like
@Aldebaran έχεις δίκιο
ζούμε σε εποχές αναθεωρητισμού και ιστορικού ρεβιζιονισμού
τέτοιες δηλώσεις, αυτονόητες μεν σε εποχές ανόδου του λαϊκού-μεταλλικού κινήματος,
πρέπει να γίνονται στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε
personal fav → At Dawn They Sleep
3 Likes
-ΝΤΡΙΝ
-Καλημέρα?
-Φιλαράκι σου χω πει ότι κάποτε έδωσα ραντεβού για ξύλο με Manowar ΚΑΙ Hanoi Rocks?
-Dee…εσύ?
-Μπράβο ρε έχεις μάθει απέξω όλες τις σεζόν RuPaul και για εμάς τους προπάτορες του drag meets heavy metal κουβέντα ε?
-Με αδικείς Deeκούλη μου, καταρχάς RuPaul μόνο μέχρι 7η σεζόν βαριά, μετά την Bianca Και την Katya το χάος. Επίσης το '85 βγάλατε τον καλύτερο δίσκο σας, θα δεις θα γράψω πολλά.
-Για να δούμε…
1985
BLUE
1. Magnum - on a storyteller’s night
Όπως τα είπε ο @martian . Προσυπογράφω κάθε λέξη. Η κορυφαία δουλειά ενός γκρουπ μοναχικού και βαθύτατα ποιοτικού. Επικό χαρντ ροκ, AOR όσο πρέπει, 80ς εκτός “μανιέρας”, άποψη, στιχάρες. Φυσικά και δεν θα “πούλαγε” καθότι εκτός “γραμμής παραγωγής” αν και τότε γνώρισαν ένα σύντομο heyday.
2. Twisted Sister - come out and play
Για μένα, η αγαπημένη δουλειά τους. Πιο μεταλλικό από το ultra-selling previous one, δεν λείπουν οι προσβάσιμες στιγμές, guest cameo Αλίκης πριν την μεγάλη του επιστροφή την επόμενη χρονιά (Kane Roberts ρε!), και κάποια απίστευτα heavy αριστουργήματα (τα γνωστά, μην σας κουράζω αλλά αξίζει μία αναφορά στο υπαρξιακό και αγέρωχο “Out on the streets”) που καταλήγουν (δια μέσω και της έτερης μπαλαντάρας “I believe in you”) στο υπέρτατο “King of the fools”, έναν ΥΠΕΡΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ κόμματο που κλείνει τον δίσκο και την (σωστή!) δισκογραφία τους. Dee σε ερμηνεία και στίχους ζωής και όποιος αντέξει.
3. WASP - Last command
Ναι το εντάσσω στα “χαρντ” αντί για “χέβι” όπως και το προηγούμενο, πάντα κινούνταν στην αμφίσημη γραμμή. Εδώ πάντως ποιοτικά το αποτέλεσμα μόνο αμφίσημο δεν είναι. Κομματάρες πορωτικές και ανάμεσά τους το “Cries in the night” με Blackie να τα δίνει όλα. Τσόγλανος αλλά με έμπνευση (τότε).
4. KISS - Asylum
Γυαλισμένο, μερακλίδικο, με υπέροχα απαράδεκτη “γκαρνταρόμπα” (θέλω όλα τα outfits). Who wants to be lonely? Well not me, Queen. Κατ ουσίαν σόλο δίσκος του Παύλαρου, δεν μας χάλασε.
5. Ratt - Invasion of your privacy
Yas, Bitch. Γκλαμουράτο, εντός “γραμμής παραγωγής” but here the hairspray rawks hard. Pass me the zebra now.
RED
1. Celtic Frost - To Megatherion
Philosopher-kings? Madmen of avant-garde noise? The new metal in the making? Deranged geniuses? All of the above? All of the above!
2. Slayer - Hell Awaits
Αν η μετάβαση των Metallica από το 1ο στο 2ο άλμπουμ είναι “προς τα έξω” (spherical) , η μετάβαση των Slayer είναι “προς τα κάτω” (vertical). Metal from hell, and it feels like it all the way through.
3. Overkill - feel the fire
Γιατί η Νέα Υόρκη δεν πήγε μόνο προς το epic ή προς το drag queen heavy, αλλά και προς βεντουζάτο σπινταρισμένο ντελιριακό μεταλ-θρας!
4. Dio - Sacred Heart
Σίγουρα δεν είναι στο σκαλί των δύο προηγούμενων και σίγουρα υπήρχαν φιλερς και cracks in the wall. Μα το ομώνυμο έπος, το πιασάρικο Rock and Roll Children και η αθάνατη παρουσία του Μεγάλου είναι εδώ και αυτό δεν αναιρείται.
5. Accept - Metal heart
Και κάτι πιο κλασικό. Ατελείωτο, υπέροχο, στις επάλξεις του οδοστρωτήρα του τευτονικού 80ς, αν και ένα σκαλί πιο κάτω από το προηγούμενο (κοινώς αποδεκτή άποψη), αλλά και από το επόμενο (αιρετική άποψη αλλά θεωρώ υπέρτατο το Russian…)
Near the finish line:
Warlock - Hellbound → Catch my heart έπος τιτάνιο. Συνολικά, ένα κλικ πιο κάτω από το επόμενο αριστούργημα.
Razor - Evil invaders → Northern Invasion, βεντουζάτο και razor-sharp (you got it).
Exodus - bonded by blood → οριακά εκτός πεντάδος, ανελέητο.
Anthrax - spreading the disease–> Another milestone of NYC’s thrashiest (and finest).
BLACK
1. The Sisters of Mercy - First and Last and Always
“Well it’s a grim world. Even in Belgium, it’s a grim world. So we feel the need to point that out and use it as a basis for everything else”. Αν θέλετε την καλύτερη τεκμηρίωση του τι και γιατί ήταν το “gothic rock”, παραπέμπω σε δύο πηγές (1) συνεντεύξεις του Robert τον Απρίλιο-Μαϊο 1982 και (2) συνεντεύξεις του Andrew τον Απρίλιο-Μαϊο 1985.
2. Christian Death - Ashes
Η ενδόρρηξη συνέβη. Σε αντίθεση με το σφικτό Catastrophe εδώ ο Rozz και ο Valor, λίγο πριν την πρώτη συγκρουση, δημιουργούν ένα χαοτικό ντανταϊστικό μεγαλειώδες-θεατρικό death/wave/rock αριστούργημα. Και η παλαβή Gitane τα δίνει όλα.
3. Fields of the Nephilim - Burning the fields
EP? Μάλλον το πρώτο σκαλί προς την αστρική μέθεξη. Trees Come Down και τα ρέστα , με την πρώτη (συγκρατημένη) εμφάνιση του φαινομένου McCoy που θα σάρωνε τα σκοτεινά 80ς στο διάβα του πριν γράψει τον σκοτεινότερο μεταλ δίσκο όλων των εποχωνε (ΜΕΓΑΛΕ).
4. Clan of Xymox - Clan of Xymox
Και εγένετω το ολλανδικό darkwave group που τόσο έχει αγαπηθεί στην ημεδαπή. Ronny Moorings front of house μα όλη η δουλειά μα όλη ανήκει στον μεγάλο Pieter Nooten. Οκτώ υπέροχες συνθέσεις που με το καλημέρα εδραίωσαν αυτό το συγκρότημα, που ξεκίνησε τόσο όμορφα.
5. Tuxedomoon - Holy Wars
Στην τέταρτη δουλειά τους, ακουμπάνε πλέον την εμπορική αναγνώριση. Όλοι παραπέμπουν στο υπέροχο “In a manner of speaking” , but the track that cuts (and deep) is “Some Guys”.
19 Likes
Ώπα
Zoon?
1 Like
Διαβασα βιαστικα αλλα… τι ψηφισες τελικα? 
Επίσης, προσυπογραφω για Russian Roulette. Δισκάρα.
2 Likes
Δεν έχει σημασία, ο curehead μπαίνει εδώ και λίγους μήνες στο φόρουμ, δημιουργεί κείμενα 4000 λέξεων σε κάθε ποστ βγαλμένα από όνειρα και εμείς απλά περνάμε καλά να τα διαβάζουμε
6 Likes
Да, товарищ!
Έχεις δίκιο είχα βάλει σε πρωθύστερο ποστ την εκλογική μπαφλοτσοπεντάδα! Here it is:
TOP FIVE/ ΕΚΛΟΓΙΚΟ BUKKAKE
1. The Sisters of Mercy - First and Last and Always
(“till the end of time”)
2. Christian Death - Ashes
(“the luxury of tears burned my fingers/spinning devils of snow”)
3. Magnum - On a storyteller’s night
(“The last dance might be your last chance
Over your shoulder you turn and you glance
They walk past still no one has asked
Feeling much older the evening has crashed”)
4. Celtic Frost - To Megatherion
(“Ζήτω ο Σατανάς ο αιώνια εξεγερμένος το πρώτο ελεύθερο πνεύμα κι απελευθερωτής του κόσμου”)
5. Slayer - Hell awaits
Ρεφορμιστές και οπορτουνιστές κρυφτείτε από το σκότος της πρωίμης επαναστατικής συνεπούς περιόδου
<3
6 Likes
Хорошо!
Zoon anamesa mas loipon
Κάπου εκεί αρχίζει και τελειώνει η σχέση μου με Μακόη
1 Like
ναι, υγρά όνειρα 
2 Likes
Liquid liner and liquid dreams = contouring of the soul!
Αυτό πρέπει να το περίμενες πως και πως!
Να είσαι αμείλικτος. Δεν παίζουμε μ’ αυτά τα ονόματα.
Έρχεται ΝΤΕΜΠΟΥΤΑΡΑ τη Δευτέρα.
3 Likes
Γιατί να γίνω αμείλικτος όταν μιλάμε για εδραιωμένες σταθερές; Οι Ryche δεν είχαν αντίπαλο μέχρι το 94, οι Savatage είχαν το σπουδαιότερο σερί δίσκων σε αυτή τη μουσική και σε ένα δίκαιο κόσμο θα γέμιζαν αρένες και κανείς δεν βρέθηκε ακόμα να παίζει σαν τους FW. Τι άλλο να συμπληρώσω, από την στιγμή που μιλάμε για ιστορικά δεδομένα; Ας δώσουμε σημασία και σε άλλα συγκροτηματάκια μωρέ, καλή ευκαιρία είναι.
5 Likes