Και μην ξεχνάμε ότι του χρόνου έρχεται το Metal and Hell ανίερο μετσολ από την Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας, ήτοι οι ανελέητοι THE KAT.
Λοιπόν διάβασα και τα 253. Η απουσία του ενδελεχούς ποστ μου σίγουρα επηρέασε την ψηφοφορία καθότι ο Υπέρατος Μέταλ Δίσκος - Ορόσημο SIGN OF THE HAMMER πήρε απαράδεκτα λίγες ψήφους (λυπούμαι, δεν δέχομαι δικαιολογίες “να ξέρεις, προτίμησα το Hail γιατί ήθελα να βάλω και άλλα πράγματα στην πεντάδα πχ Mercyful Fate”) αυτές είναι δικαιολογίες δειλών που πριν την μάχη ρίχνουν το οχτάχορδο μπάσο που σφυρηλάτησε ο Ήφαιστος σε Μαύρο Άνεμο, Φωτιά και Ατσάλι. ΦΕΥ!
Οργισμένος ο Αρχηγός με έψεξε για την υπερκατανάλωση αρνιού και κατσικιού που με απέτρεψε ΕΣΤΩ από ένα last minute pounding steel σεντόνι που θα επηρέαζε τις πλατιές λαϊκές μάζες. Του απάντησα ψελλίζοντας ότι επηρεάστηκα από την διαφήμιση με τον Μπουγά που ήταν η πιο Μισελ Φουκό/postmodern αποδόμηση της βηγκανομανίας της εποχής μας αλλά δεν πείστηκε. “Να τρως και να σκέφτεσαι μόνο χέβι μεταλ” είπε με φωνή βροντερή σαν του Orson Welles. Ashamed, εκρύφθην πίσω από την ανάγνωση των 250 ποστς , αφέθηκα στην απίστευτη αφήγηση του @GRACCHUS_BABEUF , απήλαυσα σαν σφηνάκι φραντζέλικο το κείμενο του @Leper_Jesus , συμφώνησα αβίαστα με το πώς ο @hopeto δίκασε το Brothers in Arms , χαλάρωσα στην (πάντα!) μυσταγωγική αφήγηση του @Ian_Metalhead , αισθάνθηκα περήφανος που ο @jonkyr κρατάει ψηλά την σημαία του Αρχηγού που λόγω κατάποσης κρέατος υπέστειλα προσωρινά μόνον (έρχεται το 1987 , death to infindels).
Και ναι, εξακολουθώ να μην λειτουργώ εγκεφαλικά ούτε για το 83, ούτε για το 84 ούτε για το 85 ούτε για το 2023.
Μπορώ όμως να πω ότι on the sidelines, το 1984 ήταν η χρονιά που βγήκε η Διατάραξη, ο πρώτος δίσκος South of no North, η ΥΠΕΡΒΑΣΗ και πως στον αγγλικό Βορρά, η σκυτάλη που σιγά σιγά α΄φηναν οι Robert & Siouxsie για να περάσουν σε πιο ποπ φόρμες (με εξαιρέσεις) θα περνούσε σε μαυροντυμένους obsessive-compulsive dark galactic cowboys. First and Last and Always και ο υπερφίαλος (μπλα μπλα ναι είδαμε και τους “μετριόφρονες”) Andrew created his ultimate Dark Modernist masterpiece.
Για να κλείσω από τώρα την πεντάδα γιατί μέχρι να συνέλθω θα έχει έρθει το nu “metal”->
TOP FIVE/ ΕΚΛΟΓΙΚΟ BUKKAKE
1. The Sisters of Mercy - First and Last and Always
(“till the end of time”)
2. Christian Death - Ashes
(“the luxury of tears burned my fingers/spinning devils of snow”)
3. Magnum - On a storyteller’s night
(“The last dance might be your last chance
Over your shoulder you turn and you glance
They walk past still no one has asked
Feeling much older the evening has crashed”)
4. Celtic Frost - To Megatherion
(“Ζήτω ο Σατανάς ο αιώνια εξεγερμένος το πρώτο ελεύθερο πνεύμα κι απελευθερωτής του κόσμου”)
5. Slayer - Hell awaits
Ρεφορμιστές και οπορτουνιστές κρυφτείτε από το σκότος της πρωίμης επαναστατικής συνεπούς περιόδου
Χονοραμπλε
Rehearsed Dreams - Repulsion
ίσως η πιο αβυσσαλέα στιγμή της αβυσσαλέας ελληνικής σκηνής. Μεγαλείο.
Αδιέξοδο - 38 χιλιοστά
με ένα χτύπημα, οδήγησαν το πανκ στην μπαλκμεταλλική του λογική έκφανση (στο Βορρά τους πήρε 2-3 χρόνια), και ταυτόχρονα αποκήρυξαν το “πανκικο” ροκ εν ρολ των Stress etc. Ka-boom. Γραμμένος για τον Καλτεζά, ο ομώνυμος ύμνος επανήλθε το 2008 - say no more.
Bryan Ferry - boys and girls
η επιστροφή του άρχοντα. Στυλιζαρισμένος, 80ς και μερακλής.
Yello - Stella
η επιστροφή και η εδραίωση των παλαβών godfathers του ευρωπαικού electro-techno-pop, ως ντουέτο πλέον και με σαφή ποπ διάθεση, χωρίς απεμπόληση καινοτομίας, αντιθέτως…
