1986 δεν είν’ τούτο;
Καλό δισκάκι. Για πεντάδα.
4 Likes
τέλεια έτσι μπαίνει και πεντάδα!
see i am still dazed and confused…
1 Like
ΛΔ Πολωνίας;;;;;
ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ
Όξω οι Λεχβαλεσάδες από το металл μας
1 Like
διακοπη για λιστα 
| My Top 5 1985 | ||
|---|---|---|
| 1 | Celtic Frost | To Mega Therion |
| 2 | Sisters Of Mercy | First and Last and Always |
| 3 | Accept | Metal Heart |
| 4 | Slayer | Hell Awaits |
| 5 | Universe | Universe |
| Honorable Mentions 1985 | ||
| 6 | Slauter Xstroyes | Winter Kill |
| 7 | Over Kill | Feel The Fire |
| 8 | Helloween | Walls Of Jericho |
| 9 | Dead Can Dance | Spleen And Ideal |
| 10 | Manilla Road | Open The Gates |
Εξωφυλλο τη χρονιας (υποκλινομαι στο μεγαλειο του Giger)
Celtic Frost - To Mega Therion
(συνεχιστε)
18 Likes
Χμμμμμ I should check that
1 Like
Πάμε λίγο μπαμ μπαμ μια 5αδουλα ισχυρή:
- Shy - Brave The Storm
Τιτάνιο hard rock/AOR, από τους δίσκους που ξεχειλίζουν ποιότητα και έχουν την δυναμική να τραβήξουν και ακροατές από διπλανά genres. Νομίζω κειμενάκι είχα γράψει στο “Με λίγα λόγια”.
- Exodus - Bonded By Blood
Ο καλύτερος θρας μέταλ δίσκος που βγήκε από την Αμερική.
- Bryan Ferry - Boys And Girls
Αυτό εδώ το άκουσα πέρσυ πρώτη φορά ολόκληρο, αλλά νομίζω είναι ο δίσκος που άκουσα περισσότερο όλη την χρονιά. Σπίτι, σε βόλτες, σε διακοπές, στο αμάξι, παντού. Μνημείο καλαισθησίας, αψεγάδιαστη παραγωγή, συγκλονιστικές συνθέσεις. Και σαξόφωνα.
- Magnum - On A Storyteller’s Night
Ο αγαπημένος μου hard rock (με τόσο δα AOR μέσα) δίσκος της δεκαετίας, σίγουρα. Οι Magnum έδειξαν πως να είσαι μελωδικός και ρομαντικός χωρίς να καταλήγεις copycat ή υπέρ του δέοντος cheesy (αν υπάρχει αυτό :Ρ). Και αυτό το πετυχαίνουν γιατί αφενός δεν είναι προϊόντα των 80ς, αφετέρου γιατί είναι από τις λίγες μπάντες του ιδιώματος που είχαν ένα δικό τους όραμα. Έτσι, μας παραδίδουν έναν δίσκο πιασάρικο και μελωδικό μεν, που όμως δεν χάνει την ροκ αιχμή του με συνθέσεις που ξεχειλίζουν από προσωπικές πινελιές και ιδέες. Ούτε δευτερόλεπτο περιττό.
- Sodom - In The Sign Of Evil
War, law, slave of Sodom
Lust, gods, unholy times
Night, light, this fight is might
Metal war, Sodom
Wildfire, Sodom
Blood lust, Sodom
WITCHING METAAAAAAOUUUUUGHL
ΥΓ. Ξαναλέω, μιας και έχουν μπει και Ryche - Fates - Savatage στο παιχνίδι, πως θα είμαι φειδωλός με αυτά τα συγκροτήματα καθώς όλοι οι δίσκοι τους θα μπορούσαν να είναι στην πρώτη θέση για εμένα.
20 Likes
Μπόμπα μάστορα. Κιθαρισταρας
Πρέπει να μου τραβήξω και τα δύο αυτιά που δεν έβαλα πρώτο Spectre Within
Βλέπεις Σουηδία - είναι καλό
1 Like
Εγώ είπα πως θα το παίξω πιο διπλωματικά, να υπάρχει περισσότερη ποικιλία και ενδιαφέρον. Εννοείται ό,τι επιλέγω είναι αγαπημένο, αλλά αν έβαζα πραγματικά αυτά που έχω πάνω πάνω θα είχαν καπαρώσει μόνιμα τις πρώτες θέσεις 5-6 συγκροτήματα. Fates και Savatage εύκολα έβαζα στην πρώτη θέση οποιοδήποτε άλμπουμ της δισκογραφίας τους, είμαι βλαμμένος και το αναγνωρίζω 
5 Likes
GO! Μη ντρέπεσαι !
1 Like
Και έλεγα τι ξέχασα… Ούτε καν αναφορά δεν το έκανα. Θα αναπληρώσω με το επόμενο τους!
Επίσης οφείλει να τσεκαριστεί άμεσα το
Bryan Ferry - Boys And Girls που πολλοί το παινέψατε!
4 Likes
1985
Jesus and the Mary Chain - Psychocandy
…and shoegaze was born.
Simple Minds - Once Upon A Time
Alive and kicking mothafuckaaa (Hank Moody voiceover)
New Order - Low-Life
Όπως κάθε μεγάλη μπάντα που χάνει έναν πρωταγωνιστή της, αναπόφευκτα αλλάζει για να επιζήσει, το ταλέντο για να γίνει τόσο φυσικά δεν ήταν ποτέ ζήτημα.
The Smiths - Meat Is Murder
Είναι καλύτερο απ’το προηγούμενο? Όχι. Είναι καλύτερο απ’το επόμενο? Όχι. Λίγη σημασία έχει.
RUN-D.M.C - King of Rock
Είναι καλύτερο απ’το προηγούμενο? Όχι. Είναι καλύτερο απ’το επόμενο? Όχι. Λίγη σημασία έχει.
Summary
Κόπηκαν στο τσακ
Megadeth - Killing Is My Business… and Business Is Good!
The Cure - The Head on the Door
INXS - Listen Like Thieves
Five Young Cannibals - Five Young Cannibals
18 Likes
Βλέποντας τη συζήτηση περί ελληνόφωνου νομίζω ότι με ασφάλεια μπορούμε να πούμε ότι μάλλον δε θα δούμε κανέναν τέτοιο δίσκο σε καμία δεκάδα καμίας χρονιάς, ε;
1 Like
Θα πρεπει να ειναι πολυ αλλοπρόσαλλη η χρονια… οπως τοτε με τον σταυρο του νοτου… ή φετος (1985) με τις τρύπες…
Α ρε, κι ήμουν στο τσακ να γράψω ότι δε θυμόμουν αν βγήκε ο “Σταυρός του νότου”, και τελικά είχε βγει, καλά θυμήθηκες. 
Άρα γράψε λάθος για την υπόθεσή μου.
1 Like
Might be a me problem, αλλά ενώ μ’ αρέσει να κοιτάω την γενική κατάταξη, μ’ ενοχλεί αφάνταστα που ψηφίζουμε 5 άλμπουμ και στα στατιστικά βγαίνει top10.
1985 → Η χρονιά του Μαύρου Μέταλλου
10. – 6.
10. THE POGUES “Rum, Sodomy and the Lash”
Από την Ιρλανδία -μέσω Λονδίνου- με αγάπη, το γρέζι του McGowan ντύνει υπέροχα τους ήχους αυτού του ιδιαίτερου τόπου, είτε πρόκειται για την καθημερινότητα (αγαπημένο “Dirty Old Town”), είτε για πάρτυ (“Sally MacLennane”), είτε για έρωτα (“A Pair of Brown Eyes”), είτε για πολέμο (“And the Band Played Waltzing Matilda”).
9. DESTRUCTION “Infernal Overkill”
Το “Sentence of Death” EP έδειξε τον δρόμο, το ντεμπούτο των Γερμανών ολοκληρώνει αυτή την πρώιμη, κάργα βλάσφημη εκδοχή τους, καθιστώντας τους οπωσδήποτε στις επιρροές των επερχόμενων ακόλουθων του Εωσφόρου, αλλά (κυρίως αυτό) κάνοντας όλους εμάς να ξεβιδώσουμε χωρίς οίκτο τον σβέρκο μας.
8. SLAYER “Hell Awaits”
Το άλμπουμ από την πρώτη πεντάδα των σφαγέων που μου αρέσει λιγότερο (δηλαδή του βάζω 9.8 στα 10 σε επίπεδο ικανοποίησης) αλλά μάλλον σέβομαι περισσότερο απ’ όλα τ’ άλλα. Η πρώτη πλευρά δεν με πιάνει και τόσο, η δεύτερη όμως με αποκορύφωμα το top of the tops “Crypts of Eternity” (πού είσαι Γιοβανίτη; ) καταβυθίζεται σε δυσθεώρητα βάθη.
7. WATCHTOWER “Energetic Disassembly”
Τι κάνει αυτή η τεχνικούρα στις λίστες μου θα αναρωτηθεί κανείς -και δικαίως, εδώ αναρωτιέμαι εγώ. Τα πάντα όμως έχουν τις εξαιρέσεις τους και στην περίπτωση του ντεμπούτου των WATCHTOWER, η παράνοια που αναδύεται από τις συνεχείς εναλλαγές (και την τρέλα του McMaster) αρκεί για να με κολλήσει στον τοίχο. Α, και κάποιοι από τους καλύτερους στίχους που εμφανίστηκαν μπροστά μας, αλλά δε θα τους συζητήσουμε ποτέ μιας και είναι σε US metal δίσκο και όχι σε τίποτα φωνακλάδικες φακ-δε-σύστεμ κυκλοφορίες. Ακούστε πανκ εσείς (όχι, που θα το άφηνα να πέσει κάτω).
6. CELTIC FROST “To Mega Therion”
Τα περισσότερα έχουν ειπωθεί, ίσως ιεροσυλία προς τη σχέση μου με τους CF το ότι μένει εκτός πεντάδας αλλά εδώ θα είμαστε, δε χανόμαστε. “Dawn of Megiddo” και “Necromantical Screams” (το πρώτο κομμάτι που άκουσα -κατεβασμένο από Napster- μιας και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον τίτλο) προφητικοί ήχοι μιας εποχής που αχνοφαίνεται. Μην ξεχνάμε και το “Emperor’s Return”, έτσι;
5.
EINSTURZENDE NEUBAUTEN “Halber Mensch”
Αυθεντική βερολινέζικη τρέλα οδηγεί στα άκρα τις διδαχές σχημάτων όπως οι KRAFTWERK και οι THROBBING GRISTLE. Απεκδυόμενοι κάθε κομφορμισμό, οι NEUBAUTEN προσφέρουν έναν ατελείωτο διονυσιασμό μέσα από τη δυσαρμονική industrial υπόστασή τους και μας καλούν πότε σε υποχθόνιους χορούς και πότε σε επίπονη ενδοσκόπηση.
4.
SISTERS OF MERCY, THE “First and Last and Always”
Επιτέλους οι πρωτο-γοτθο-μάστορες κάθονται, τα βάζουν κάτω και παραδίδουν ένα δημιούργημα με απίστευτη συνοχή, άφθονη ψυχή και σοκαριστικά τέλειες αναλογίες χιτακίωνε και deep-cuts (“A Rock and a Hard Place” / “Possession”). Όσο για το κλείσιμο της κάθε πλευράς, πόσο ταιριαστό -στην πρώτη έχει όνομα στη δεύτερη έχει ξεθωριάσει και αυτό, μόνο μια θαμπή ανάμνηση μένει. Ακόμα κι αυτή όμως αρκεί για ένα ταρακούνημα κι ένα τρεμόπαιγμα του βλεφάρου… Αφιερωμένα εξαιρετικά (και όχι μόνο σε μία).
3.
POSSESSED “Seven Churches”
Κι αφού τελειώσαμε με τα λοιπά, ήρθε πλέον η ώρα του ΚΑΚΟΥ. Θυμάμαι κάτι κόντρες κάποτε (μπορεί και εδώ στο φόρουμ) για το αν οι POSSESSED παίξαν πρώτοι death metal ή αν είναι το άκρο του θρας και τελικά ο Chuck ήταν ο πρώτος. Φυσικά αυτό το ερώτημα ουδόλως με απασχολεί, αφού, σύμφωνα με τις δικές μου θεωρίες και ορισμούς, αυτό το ανοσιούργημα της μισής ανάσας είναι μαύρο (black) από εδώ μέχρι τη Sitra Ahra και σίγουρα εικόνισμα για μετέπειτα κολοσσούς του USBM όπως οι PROFANATICA, VON κτλ. Το μόνο που με απασχολεί και δεν έχω καταλάβει ακόμα είναι τι σκατά έμπνευση είχε όποιος έβαλε τη γιαπωνέζικη γραμματοσειρά στο εξώφυλλο.
2.
SODOM “In the Sign of Evil”
Ναι τι, EP και κάτω από 20 λεπτά, πρόβλημα; Α, πρόβλημα ε; Ε, άντε γαμηθείτε! Οι πέντε υπερκόμματοι με την κιθάρα να γδέρνει, τα τύμπανα να καρφώνουν και την γαιδουροφωνάρα του Tom να ηχεί πιο ιδιαίτερη από ποτέ, στέκουν τοτέμ στον δρόμο για την πραγμάτωση μιας αντιμουσικής προσέγγισης, μιας αντιστροφής των αξιών. Ρωτήστε και τους Νορβηγούς, καλό το BATHORY riff, άψογες οι ρυθμικές εναλλαγές των CELTIC FROST, αλλά χρειάζεται και λίγο τευτονικό πνεύμα πολεμιστή για να δέσει το γλυκό.
“Shrill cries / Angel dies / Shrill cries / ΟUTBREAAAK OF EVIIIL!!!”
1.
BATHORY “The Return……”
Ας τριτώσει το ΚΑΚΟ λοιπόν. Όποιος έχει διαβάσει το «Δρ. Φάουστους» του Τόμας Μαν, θα καταλάβει τι θέλω να πω, όποιος δεν (κάντε τη χάρη στον εαυτό σας) ας πούμε περιληπτικά ότι ο fictional πρωταγωνιστής, μεγάλος μουσουργός των αρχών του 20ού αιώνα, φτάνει μέσω μιας σειράς οδυνηρών γεγονότων να δηλώσει ότι «θα αντιστρέψει τη Συμφωνία της Χαράς του Μπετόβεν». Ο Τόμας Μαν μπορεί να νιώθει περήφανος διότι το πνευματικό του δημιούργημα απέκτησε αληθινή υπόσταση μέσω του δεύτερου δίσκου των BATHORY, ενός δίσκου που (ναι, ξέρω, “Under the Sign…” κτλ -δεν αλλάζω γνώμη) ΕΙΝΑΙ το black metal. Προφανώς δεν είναι μόνο αυτός ο δίσκος το black metal, αλλά είναι ο πρώτος (και από τους λίγους γενικά) που μπορεί να το πει για τον εαυτό του.
Και ψήφος εξωφύλλου γιατί ποιος ξέρει τι φως είναι αυτό και τι κρύβεται στα μαύρα σύννεφα.
Ειδικές Καταστάσεις
-
Live albums είπαμε αποφεύγω, αλλά ας γίνει ένα double honorable mention στο “Live After Death” που άκουγα καθημερινά 2-3 φορές τη μέρα το καλοκαίρι του ’08 για προετοιμασία, όπως και στο “Eine Kleine Nachtmusik” της VENOM-άρας, το οποίο ήταν και η πρώτη επαφή μαζί τους μέσω του CD του Hammer.
-
Αν και μάλλον υπάρχει μικρό controversy σχετικά με το αν είναι του ’85 ή του ’86, θα πάω με το metal archives και θα κάνω «φέτος» την αναφορά στο πρώτο demo των Καναδών σπιντοθράσερς WITCHES HAMMER, οι οποίοι διέθεταν στις τάξεις τους ένα μελλοντικό μέλος των οδοστρωτήρων BLASPHEMY.
-
ΑΑΑΑΑΑΡΓΚ, ΚΟΓΚΟΥΜΕΛΟΟΟΟΟΟΟ, ΑΑΑΑΑΡΓΚ
-
Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας.
-
Τα ποστ λατρείας θα ξεκινήσουν όταν πια οι ΤΡΥΠΕΣ αρχίσουν να αποκτούν προσωπικό ήχο, αλλά μια αναφορά σε κάθε κυκλοφορία επιβάλλεται να υπάρχει.
29 Likes
9 Likes
Για κάτι τέτοια βλέμματα του McCoy εγώ μπορεί να του καθόμουνα, ε.
7 Likes