Καλά πες του
1 Like
ο αρχηγος μια χαρα ειναι και του πεφτει και πολυ
Μια χαρά, φτάσανε περίπου μέχρι εκεί που μπορούσανε, μισιόντουσαν θανάσιμα και κατέληξαν ο ένας στο Seattle (δούλευε για Boeing και Microsoft), ο άλλος στο Texas, ο τρίτος στην Ιρλανδία, ο τέταρτος να γίνει Βουδιστής μοναχός και ο πέμπτος να έχει δισκάδικα στο Ellensburg, καλά τα πήγανε ως μπάντα δεδομένων των ατόμων που την αποτελούσαν 
1 Like
Αυτοί ναι, το κοινό τους αγχώνεται 
Αν έχεις βρει από κάπου το ποσοστό που αναλογεί στο metal από αυτά τα περίπου 8bn του 1991 στο US, let me know γιατί με ένα όχι και τόσο ξεπετα ψάξιμο δεν μπόρεσα να βρω κάτι
17η εβδομάδα - 1986
54 συμμετέχοντες 
Παρουσιολόγιο:
Παρακάτω όλες οι προτάσεις και η βαθμολογία:
| Metallica - Master of Puppets | 140 |
|---|---|
| Iron Maiden - Somewhere in Time | 128 |
| Slayer - Reign In Blood | 87 |
| Queensryche - Rage for Order | 69 |
| Candlemass – Epicus, Doomicus, Metallicus | 57 |
| Crimson Glory - Crimson Glory | 33 |
| Fates Warning - Awaken the Guardian | 27 |
| Γενιά του Χάους - Γενιά του Χάους | 26 |
| The Smiths - The Queen Is Dead | 23 |
| Megadeth - Peace Sells… but Who’s Buying? | 18 |
| Bon Jovi - Slippery When Wet | 18 |
| Queen - A Kind Of Magic | 14 |
| Depeche Mode - Black Celebration | 13 |
| Beastie Boys - Licensed to Ill | 11 |
| Heir Apparent - Graceful Inheritance | 8 |
| South of No North - Fell frozen | 8 |
| Motorhead - Orgasmatron | 8 |
| Sepultura - Morbid Visions | 7 |
| Kreator - Pleasure To Kill | 6 |
| Coil - Horse Rotorvator | 6 |
| Wipers - Land of the Lost | 5 |
| Big Black - Atomizer | 5 |
| Cinderella - Night Songs | 5 |
| Αδιέξοδο – 38 Χιλιοστα | 4 |
| Αντί… - Αντί… | 4 |
| Λένα Πλάτωνος - Λεπιδόπτερα | 4 |
| Cocteau Twins – Victorialand | 4 |
| King Diamond - Fatal Portrait | 4 |
| Nick Cave and the Bad Seeds - Your Funeral… My Trial | 4 |
| R.E.M. - Lifes Rich Pageant | 4 |
| Flotsam & Jetsam - Doomsday for the Deceiver | 4 |
| Hellbastard - Ripper Crust | 4 |
| Yanni - Keys To Imagination | 4 |
| Boulevard Of Broken Dreams - Lonely Avenue | 3 |
| Dwight Yoakam - Guitars, Cadillacs, Etc., Etc. | 3 |
| Ozzy Osbourne - The Ultimate Sin | 3 |
| Paul Simon - Graceland | 3 |
| Uniform Choice - Screaming For a Change | 3 |
| New Model Army-The ghost of Cain | 3 |
| Dark Angel - Darkness Descends | 3 |
| Τζίμης Πανούσης – Κάγκελα Παντού | 2 |
| Europe - The Final Countdown | 2 |
| Metal Church - The Dark | 2 |
| Nuclear Assault - Game Over | 2 |
| Peter Gabriel - So | 2 |
| RUN D.M.C. - Raising Hell | 2 |
| XTC - Skylarking | 2 |
| Bad Brains - I Against I | 2 |
| Sodom - Obsessed by Cruelty | 2 |
| Anti Troppau Council - A Way Out | 1 |
| Device - 22B3 | 1 |
| Iron Cross - Iron Cross | 1 |
| Karin Krog - Freestyle | 1 |
| Manilla Road - The Deluge | 1 |
| The Mission - Gods Own Medicine | 1 |
| Conflict - The Final Conflict | 1 |
| Scratch Acid - Just Keep Eating | 1 |
| Talk Talk - The Colour of Spring | 1 |
3η σερί εβδομάδα το τρόπαιο εκτός νησιού…
κατανομή πόντων στον νικητή βάσει των διαθέσιμων ψήφων :
| Artist | Album | ΠΟΣΟΣΤΟ | |
|---|---|---|---|
| 1970 | Black Sabbath | Black Sabbath | 54,81% |
| 1971 | Led Zeppelin | Led Zeppelin IV | 57,65% |
| 1972 | Deep Purple | Machine Head | 39,43% |
| 1973 | Pink Floyd | The Dark Side Of The Moon | 51,67% |
| 1974 | Blue Öyster Cult | Secret Treaties | 33,33% |
| 1975 | Pink Floyd | Wish You Were Here | 53,33% |
| 1976 | Judas Priest | Sad Wings of Destiny | 50,95% |
| 1977 | Pink Floyd | Animals | 39,02% |
| 1978 | Judas Priest | Stained Class | 36,67% |
| 1979 | Pink Floyd | The Wall | 40,85% |
| 1980 | Black Sabbath | Heaven and Hell | 40,43% |
| 1981 | Rush | Moving Pictures | 37,60% |
| 1982 | Iron Maiden | The Number Of The Beast | 46,12% |
| 1983 | Iron Maiden | Piece Of Mind | 45,00% |
| 1984 | Metallica | Ride The Lightning | 61,13% |
| 1985 | Celtic Frost | To Mega Therion | 25,88% |
| 1986 | Metallica | Master Of Puppets | 51,85% |
τίτλοι τέλους για το 1986
1987…
και εξελάκι
credits and love to all 
Υ.Γ. Αφιερωμένο αυτό το έτος, το 1986, στο άτομο που έφτιαχνε τις πιο “μεταλλικές” τηγανητές πατάτες, τα πλέον “πανκικα” σαρμαδακια, τα πιο “χαρντκορ” γεμιστα… Στη γιαγιά που ποτέ δεν είπε γιατι ακους αυτες τις αηδίες και που σήμερα 86 χρόνια μετά ξαναέγινε αστρική σκόνη…
43 Likes
5 .Metallica - Master Of Puppets: H καλύτερη στιγμή τους και τελειοποίηση του ήχου τους. Όποιες σχετικές αγουρίλες υπήρχαν στο Ride The Lightning έχουν εξαφανιστεί πλήρως και με αυτό το δίσκο οι Metallica ορίζουν τον σύγχρονο metal ήχο από εκείνη την εποχή και είτε άμεσα, είτε μέσα των απογόνων τους μέχρι και σήμερα. Το Master Of Puppets είναι το καλύτερο τους τραγούδι και το Orion από τα καλύτερα instrumentals που έχουν γραφτεί ποτέ. Απέναντι στο Master Of Puppets το έταιρο έπος του δίσκου και το The Thing That should not be αν και το αργότερο τραγούδι του δίσκου είναι και το πιο ακραίο του. Στο Sanitarium τελειοποιούν τη συνταγή του μελωδικού τους τραγουδιού(μην το πει κανείς μπαλάντα, θα τον δαγκώσω). Ακόμα και το λιγότερο καλό κομμάτι του δίσκου είναι κομματάρα και μόνο και μόνο για εκείνο το μελωδικό Break αν έλειπε σαν τραγούδι θα ήταν έγκλημα.
4 .Iron Maiden - Somewhere In Time : Μετά και από το World Slavery Tour και το Live After Death οι Maiden ήταν πια μεγαλύτεροι από το είδος τους, δεν ήταν πια ένα Metal συγκρότημμα αλλά μια universal αξία στον ευρύτερο σκληρό ήχο. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει πάντα νόημα να προσπαθείς να δείξεις ότι ανήκεις σε κάποιο σκληρό πυρήνα οπαδών(όσο μεγάλος και να είναι αυτός) τονίζοντας τη μαχιμότητα σου πάνω από όλα αλλά να δείξεις ότι κοιτάς μπροστά. Πιθανόν αυτό να είχαν υπόψιν τους και οι ίδιοι και το Concept τους να είναι ο φουτουρισμός και έτσι το έντυσαν ανάλογα και με το αντίστοιχο εξώφυλλο(πιθανόν το καλύτερο τους), την αντίστοιχη παραγωγή(επίσης πιθανόν η καλύτερη τους) και ο εμπλουτισμός του κλασσικού τους ήχου με τις ομορφιές των Synths. Μέσα σε όλα τα άλλα παίζει να είναι και ο δίσκος τους με το μεγαλύτερο Replayability, σχεδόν κάθε φορά που μου έρχεται να ακούσω Maiden θα είναι και το πρώτο που θα σκεφτώ και κάποια τραγούδια θα μου ακούγονται πάντα φρέσκα όσες ακροάσεις και να μετράνε όπως το ομώνυμο το Wasted Years(από τα χιλιοπαιγμένα τραγούδια τους αυτό είναι που θα βαρεθώ τελευταίο) και το Stranger In A strange land(πιθανόν και το αγαπημένο μου από το δίσκο). Αα και νυσάφι με το ρεβιζιονισμό και το πόσο χάλια είναι το Alexander the great, αξιοκρατικά κορύφωση του δίσκου.
3 .Fate’s Warning - Awaken The Guardian : Ο πρώτος άριστος δίσκος τους και ο καλύτερος της Arch περιόδου με διαφορά. Η φωνή του John Arch είναι και αυτή που πιθανότατα θα κρίνει το πόσο θα σου αρέσει ο δίσκος, είναι από τις περιπτώσεις που λόγω της ιδιαιτερότητας της αν υπήρχει κάποια άλλη συμβατικότερη φωνή στη θέση της ο δίσκος θα ήταν αρεστός σε περισσότερους αλλά λιγότερο σημαντικός συνάμα. Πέρα από συνθέσεις και απόδοση αυτό που είναι η αιχμή του δόρατος του Awaken The Guardian είναι ο τρόπος με τον οποίο εξάπτει το φαντασιακό του ακροατή και πάνω σε αυτό είναι που κάθεται ο John Arch με τη συνεφοπαρμένη απόδοση του και οι στίχοι του(πολύ διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τη γραφή που θα ακολουθούσε ο matheos μεταγενέστερα). Όλα αυτά με καταπληκτική κιθαριστική δουλειά(απίστευτες κιθαριστικές αρμονίες) και στιβαρό τεχνικότατο Rhythm Section. Από τους πιο ιδιαίτερους δίσκους του επικολυρικού US Metal
2 .Candlemass - Epicus, Doomicus, Metallicus : Αυτό το δίσκο τον ακούω εδώ και καμιά 30αριά χρόνια σχεδόν και ακόμα καταφέρνει να μεγαλώνει. Δηλαδή δώστου μια δεκαετία ακόμα και παίζει και να είναι και δίσκος δεκαετίας. Αυτό που το κάνει μαγικό με ένα μοναδικό τρόπο είναι η ατμόσφαιρα του, εκείνη η ατμόσφαιρα που μοιάζει να ντύνει κάποιες σκοτεινές απόκρυφες ιστορίες θαμμένες σε ξεχασμένες γωνίες ενός μεσαιωνικού μοναστηριού. Ανήκει σε εκείνη την κατηγορία που όσο παίζει είναι ο καλύτερος δίσκος που υπάρχει. Έξι τραγούδια που ορίσαν ολόκληρο το είδος του και το καπέλωσαν για τα καλά με το που κυκλοφόρησαν. Ιδιαίτερη αναφορά σε Lanquist, δεδομένου ότι η συμμετοχή του ήταν One Off(μέχρι πρόσφατως) και ότι με άλλη φωνή παίζει και να άλλαζε εντελώς το κλίμα του δίσκου το ότι βρέθηκε να τραγουδήσει αυτά τα τραγούδια το λέω και καρμικό.
1 .Slayer - Reign In Blood : Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που το άκουσα και πόσες δεκάδες φορές άκουσα το Angel Of Death πριν μπορέσω να το προσπεράσω για να πάω στο επόμενο τραγούδι. Εκεί που το Hell Awaits σε κατακτά με το “χτήσιμο” του, το Reign In Blood σε κατακτά με την αμεσότητα του. Μονολεκτικά θα το χαρακτήριζα απόλυτο, δε σου αφήνει ούτε μια στιγμή να το αμφισβητήσεις. Αν ήταν άνθρωπος θα ήταν εκείνος ο άνθρωπος που δε θα μπορούσες ποτέ να νικήσεις σε διαγωνισμό κοιτάγματος. Το ξεκίνημα του Αngel Of Death μοιάζει με φράγμα που ραγίζει και προσπαθεί μάταια να κρατήσε ι τον αμαζόνιο μόνο και μόνο για να σπάσει λίγα δευτερόλεπτα πιο μετά με την κραυγή του Araya και όλο αυτό να πάει από την αρχή μέχρι το τέλος σερί. Τα ελάχιστά αρχοντικά διαλείμματα όπως η εισαγωγή του Jesus Saves ή ολόκληρο το Post Mortem μοίαζουν να υπάρχουν περισσότερο για να σου τονίοουν ότι πίσω από όλη αυτή την ταχύτητα και την επιθετικότητα δεν υπάρχει μόνο ξύλο αλλά μια κακόβουλη μεγαλοπρεπής αρχοντικότητα, ακόμα και τα κουλά σόλο το ενισχύουν αυτό και όλα αυτά τα στοιχεία ένα προς ένα μεθοδικά παρουσιάζονται στο κλείσιμο του δίσκου με το Raining Blood.
Honorable Mentions
Queensryche - Rage For Order : Πριν από δεκακάτι χρόνια αυτό το album θα ήταν το πρώτο στη λίστα μου αλλά οι ίδιοι έκαναν ότι μπορούσαν για να πέσουν όσο μπορούν στα μάτια μου τα τελευταία δεκακάτι χρόνια. Μετά από αρκετό καιρό που τους το κράταγα έκανα το Full Circle μου και την επανεκτίμηση τους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το Rage For Order παραμένει η αγαπημένη μου δουλεία τους. Αναδρομικά θα πω ότι το πόσο “προχώ” έχει καθιερωθεί το Album στη συνείδηση του κόσμου πλέον το θεωρώ κομματάκι υπερβολικό(αν μιλάμε παρόλαυτά για εξυπνάδα σε σύνθεση, ενορχήστρωση, παραγωγή κτλ. μέσα με τα μπούνια) όσο και κάτι Whisper, Neue Regel και Screaming In Digital να απέχουν αρκετά από το μέσο όρο σε αντίληψη.
Kreator - Pleasure To Kill : Στο συγκεκριμμένο Album πρέπει να αναγνωρίσω ένα πράγμα, είναι από τα πιο ανεξέλεγκτα πράγματα που έχω ακούσει ποτέ μου. Όσα θεωρητικά και πιο ακραία πράγματα να έχω ακούσει θα δυσκολευτώ να βρω κάτι που να μου ακούγεται ηχητικά τόσο all over the place(με την καλή έννοια) όσο αυτό όσο πιο underground παραγωγή και να έχει, όσο κακή άρθρωση στη φωνή, όσο κουλά και να παίζουν, όσο ακατανόητο Logo να έχουν και όσο και να σκίσουν τη φωνή τους.
Crimson Glory - Crimson Glory : Το συγκρότημα που συμπληρώνει τη μεγάλη τριάδα του επικολυρικού US Power(μαζί με τους πρώιμους Queensryche και Fates Warning) με ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα αυτής της μουσικής. Θα μπορούσε να είναι το αντίδοτο για όσους θα ηθέλαν λίγο παραπάνω απο την πρώιμη περίοδο των Queensryche αλλά είναι τόσο αυτόφωτοι που κανείς δεν τους είδε ποτέ έτσι παρά τις όποιες ηχητικές συγγένειες και μέσσ σε όλα τα άλλα μέσα σε ένα είδος που το 90% ήταν υψίφωνοι βρέθηκε κάποιος με τόσο ξεχωριστή φωνή. Στο Lost Reflection πιθανόν να βρίσκεται η πιο σεληνιασμένη ερμηνεία που έχω ακούσει ποτέ μου. Ααα και ο Jeff Lords παίζει να είναι ο καλύτερος μπασίστας του US Metal.
New Model Army - Ghost Of Cain : Το μεγάλο μπαμ που προμήνυαν τα 2 προηγούμενα Albums τους έγινε σε αυτό το album ορόσημο που μαζί με το επόμενο τους αποτελούν και τις κορυφαίες τους στιγμές. Όλο το Alβum είναι γεμάτο με κολλητικές μελωδίες, γηπεδικές ρεφραινάρες, στιχάρες και φοβερές φωνητικές μελωδίες απο τον μεγάλο Justin Sullivan και γενικά κομματάρες. Ξεχωρίζουν για μένα η επικινδυνότητα του The Hunt, η σκοτείνια του All Of this, η Folk μπαλαντάρα Love Songs και η ηλεκτρονική επιθετικότητα του Master Race.
Megadeth - Peace Sells But Who’s Buying : Οι Megadeth έχουν το περίεργο για μένα Status του ίσως πιο αγαπημένου μη αγαπημένου συγκροτήμματος. Δεν ξέρω αν το παθαίνει κάποιος άλλος αυτό. Πολύ μεγάλη ωρίμανση από τον πρώτο δίσκο συνθετικά αλλά κυρίως σε παραγωγή, αντίστοιχη με αυτή που είχαν οι metallica από Kill Em All σε Ride The Lightning. Tο πρώτο τους καθαρό αριστούργημα γεμάτο με ύμνους όπως το Wake Up Dead, Devils Island, Good Morning/Black Friday κτλ.
Sepultura - Morbid Visions : Άλλος ένας δίσκος που πολλοί τον εντάσουν στην κατηγορία των “ανώριμων πρώτων δίσκων”. Γνώμη μου ότι αν οι Sepultura παραμέναν Underground και το Morbid Visions θα έμπαινε στην κατηγορία του “καλα κρυμμένου μυστικού” όπως αντίστοιχες δουλειές των Sarcofago ή των Blasphemy και θα ήταν και από τα μεγαλύτερα λάβαρα του underground.
Voivod - Rrröööaaarrr : Πιο Thrash και λιγότερο Punk από τον προκάτοχο του αλλά εξίσου περιπετειώδες,άναρχο και τοξικό. Στρώνει το δρόμο για την απογείωση τους ένα χρόνο μετά.
Εξώφυλλο χρονιάς:
Επειδή η χρονιά είναι καραπλούσια με αφορμή το αφιέρωμα μου δόθηκε η ευκαιρία να ξανακούσω δίσκους που είχα πααααάρα πολύ καιρό να ακούσω καθώς και να ανακαλύψω πράγματα που απλα περίμενα την αφορμή(σε Punk / Hardcore χωράφια κυρίως) οπότε thanks @anhydriis ονομαστικά και μια δεύτερη 10άδα
Dark Angel - Darkness Descends
Manilla Road - The Deluge
Cro-Mags - The Age of Quarrel
Poison Idea - Kings Of Punk
Repulsion - Slaughter of the Innocent
Cryptic Slaughter - Convicted
Motörhead - Orgasmatron
Helstar - Remnants Of War
Nuclear Assault - Game Over
Savage Grace - After the Fall from Grace
20 Likes
Συλλυπητήρια και να τη θυμάσαι πάντα με αγαπη. Στη γιαγιά και από μενα
23 Likes
Συλλυπητήρια 
19 Likes
Συλληπητήρια αδερφέ.
17 Likes
Το αξίζουνε. Είναι οι μόνοι στην ιστορία του μεταλ με δύο 11ρια 
5 Likes
Θερμά συλλυπητήρια φίλε, να είσαι γερός να τη θυμάσαι…
Ελπίζω να ασχολήθηκες με αυτό σήμερα για να ξεχαστείς λιγάκι κι όχι για οποιοδήποτε άλλο λόγο
18 Likes
Ακόμα πιο χρονοβόρο γίνεται το παιχνίδι.
Ξεκίνησα για να βγάλω μόνο τα πολύ αγαπημένα και μόνο με τις δισκαρες που βγήκαν στο thrash έχω 20 άλμπουμ, πολύ φιλτραρισμένα.
Για πάμε.
Απλή αναφορά αλλά δισκαρες κατ’ εμε,αλλά όχι για πεντάδα:
Obsession : Scarred for life, US metal παράνοια.
Voivod : Roar (To έκοψα για να τελειώνουμε).
Exciter: Unveiling the wicked. Άνισο αλλά έχει κομματαρες μέσα.
Ruthless: Disciples of steele. Τους είδα live σε ένα Upthehammers έπαθα κοκομπλοκο, τους άκουσα και προσκυνώ. Βαρύ US power, με ιδιαίτερη προσέγγιση.
Fifth angel : Fifth angel
Destruction : Eternal devastation
Exumer : Possessed by fire. O πιο Bay Area δίσκος από Γερμανία. Εξαιρετικά ριφ και μόνο κομματαρες.
Sacrifice: Torment of fire . Καναδάς εγγύηση. Εμένα ο ήχος τους για τότε μου κάνει αρκετά ακραίος αν και σήμερα θεωρούνται Speed metal. Δυνατή αρχή έπονται τα καλύτερα.
Helstar: Remnants of war
Tankard: Zombie attack . Χαβαλες, ζόμπι, μπύρες καλά ριφ και τραγούδια.
Motorhead : Orgasmatron. Motorhead αφού.
Accept: Russian roulette. Σταθερή αξία.
Chastain : Ruler of the wasteland. Τα είπαν καλύτερα πιο πάνω. Υποτιμημένη μπάντα κάργα. Ελπίζω να την ακούσουν κι άλλοι. Chastain - Leone είναι αχαστο δίδυμο.
Nuclear assault: Game over. Θέλω να τους δω live κάποια στιγμή.
Whiplash : Power and pain. Δώσε πόνο. Προτιμώ το επόμενο που μου φαίνεται λιγότερο χύμα, αλλά κι εδώ αγαπώ.
Πενταδατα:
Candlemass : Epicus doomicus metallicus. Πέρα από τη σημειολογία του ως άλμπουμ, έχει πρωτοφανή ατμόσφαιρα και καθηλωτικα κομμάτια. Θυμάμαι όταν το πρωτοακουσα ψιλοασχετος με Candlemass και Doom γενικότερα, μου έβγαζε μια αίσθηση ασφυξίας κατά την ακρόαση. Μοναδικοί τότε και αργότερα.
Kreator : Pleasure to kill. Μόνο σεβασμός. Δισκάρα που σε πιάνει από τα αυτιά και σου τρώει λαιμό - καρωτίδα. Ακραίο όσο λίγα τότε.
Flotdam n Jetsam : Doomsday for the deceiver. Speed/thrash αποθέωση. Ριφαρες, ωραίες μελωδίες. Και το εξώφυλλο πόντους καλτιλας πια.
Heir apparent : Graceful inheritance. Δοκιμάστε μια μέρα που δεν έχετε και πολλά κέφια να μπείτε στο αμάξι, λεωφορείο και να βάλετε το Another candle. Μπαίνεις σε ένα μαγικο κόσμο, όπου όλα είναι πιο όμορφα, πιο προσιτά, πιο φωτεινά. Το άλμπουμ δεν σβήνει εκεί. Σίγουρα το καλύτερο τους. Μια από τις κορυφές του μελωδικού/προοδευτικού US power
Fates warning: Awaken the guardian. Εγώ αλήθεια στεναχωριέμαι που δεν είναι στην πεντάδα που δήλωσα. Για αυτό φτάνω τελευταία στιγμή να στέλνω. Με τρώει μετά ο,τι μένει απέξω. Τι να πεις… Ε π ο ς.
Megadeth Peace sells…but who’s buying. Για εμένα μονο το Rust in peace το ξεπερνά. ( Τυχαίο που έχουν τη λέξη peace στον τίτλο?). Νομίζω ότι τους έφερε στο προσκήνιο και έδωσε στο Fave να καταλάβει ότι αν μαζευτεί μπορεί να κάνει παπάδες. Μόνο Κομματαρες.
Crimson Glory : Crimson glory. Δε μεταδίδω άλλο…
5. Metallica : Master of puppets . Το ότι δεν είναι για μένα ούτε στα δύο καλύτερα τους και είναι δισκάρα, νομίζω τα λέει όλα για τους Metallica τότε. Κάποτε το άκουγα νερό τώρα μετά την αρχή με κουράζει. Ο,τι και να λέμε είναι άλλος ένα δίσκος ορόσημο.
4. Slayer : Reign in blood. Τιποτα βάλτο να παίζει και όταν τελειώσει προσπάθησε να χαλαρώσεις. Το καλύτερο thrash metal album αν δεν υπήρχε…
3. Dark angel : Darkness descends. Και ναι όντως Descends. Βάλε το Black prophecies και αν βρεις κάποια άλλη μπάντα να παίζει ταυτόχρονα πιο γρήγορα, πιο ακραία, πιο τεχνικά εκείνη την εποχή πείτε μου. Με drumming βομβαρδισμό πραγματικό και κιθάρες που πετάνε τα ριφ πάνω από τα κεφάλια όλων. Νομίζω τύμπανα και κιθάρες ο ένας τραβούσε τον άλλον στο πόσο πιο πολύ μπορούν να “γεμίσουν” ένα τραγούδι ο καθένας από τη μεριά του. Τα φωνητικά χωρίς να είναι τίποτα φοβερό, νομίζω είναι τα καλύτερα που θα μπορούσαν να έχουν σε αυτό το δίσκο. Με τους στίχους να φτυνονται περισσότερο. Meciless death, death is certain (life is not), το ομώνυμο, γάμησε το σου λέω, όλα είναι υπέροχα. Κόλλησα πάλι που το έβαλα να το ακούσω.
2. Queensryche: Rage for order. Δεν θα πω πολλά η περιγραφή του @GRACCHUS_BABEUF ήταν ακριβώς το στορι της ακρόασης αυτού του δίσκου. Ερχόμενος με φορά από το Operation εγώ έψαχνα να ακούσω κάτι παρόμοιο αλλά φευ. Έπαθα λίγο πλάκα στην αρχή. Μετά δώστου μια ευκαιρία έτσι κι αλλιώς το είχα αγοράσει, ε και επήλθε το μοιραίο.
- Caught somewhere in time. Μόνο το Alexander κάνει κοιλιά εδώ. Κατά τα άλλα είναι φοβερό άλμπουμ και μοναδικό στη δισκογραφία των Maiden.
Εξώφυλλο επίσης Caught somewhere in time.
@anhydriis ειλικρινή συλλυπητήρια. Ελπίζω να μην ταλαιπωρήθηκε τουλάχιστον. Να είστε καλά να τη θυμάστε.
ΥΓ: ΞΕΧΑΣΑ Queen : A kind of magic που έπρεπε να μπει 5αδατο μόνο και μόνο για το Princess of the universe που ακούγαμε μικρότεροι στους τίτλους της σειράς Highlander. Με Ντάνκαν Mακλαουντ έτσι.
Επίσης, απεριόριστο σεβασμό σε Γενιά του Χάους που έχω ακούσει αποσπασματικά και θα εμβαθύνω σίγουρα.
24 Likes
Συλλυπητήρια, ρε anhydriis.
14 Likes
Συλλυπητηρια Anhydriis.
Να τη θυμασαι τη γιαγιά σου οσο πιο ομορφα γινεται.
15 Likes
Συλλυπητήρια, να είσαι δυνατός και να τη θυμάσαι όπως την αγάπησες.
14 Likes
Να ζήσεις να τη θυμάσαι τη γιαγιάκα σου φίλε
11 Likes