Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

Lupin · July 24, 2023, 9:36am

15+5 → 20άδα για 1999 πιο εύκολη από ποτέ (αν και κάτι ξεχνάω, κλασσικά)

1. Τρύπες - Μέσα στη Νύχτα των Άλλων

1999 Ιεράπετρα καλοκαίρι, μας αφήνουν στο δημοτικό στάδιο της πόλης οι γονείς (εμένα και 3-4 παιδιά ακόμα, όλοι παρέα που παραθερίζαμε σε ένα χωριό κοντά σταθερά για 15 χρόνια) για να δούμε Τρύπες live.
Πρώτη και τελευταία φορά που τους είδα ζωντανά, μέχρι και σήμερα leaving ηλικιακά apart και όσο πιο ώριμα μπορώ να το κρίνω λόγω εποχής, το θεωρώ ΜΑΚΡΑΝ το καλύτερο live που έχω παρακολουθήσει ποτέ μου. Αντίο στις Τρύπες με έναν ακόμα κορυφαίο δίσκο (εύκολα generation definer για όσους ήμαστε συνομήλικοι), ένα αδιανόητο σερί που λίγες μπάντες μπορούν να υπερηφανευτούν ότι έχουν -εγχώριες και μη.

2. Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Θάνος Μικρούτσικος - Θάλασσα στη σκάλα

Τελευταίος πραγματικά σπουδαίος δίσκος του Βασίλη, με κλασσικές όσο δεν πάει συνθέσεις και μεγάλο Μικρούτσικο να σκάει την απόλυτη ψυχεδέλεια όταν αρχίζει να τραγουδάει στο φινάλε του “Μικρές Νοθείες”. Επίσης 1999 πολυήμερη Αθήνα, με επική νοθεία ψήφων εντός του 15μελούς -όπου ήμουν γραμματέας- καταλήξαμε Σφεντόνα -έναντι Σφακιανάκη που πήρε το μακρύτερο από τα τρία, pardon my french- περάσαμε αδιανόητα καλά, κλείσαμε τους λαιμούς μας, αυτόγραφα και φωτός με Βασίλη και Θάνο, γενικά μια τελειότητα!

3. Nine Inch Nails - The Fragile

Το αγόρασα μικρός ξεκάθαρα λόγω logo, ειδικά το πρώτο cd όχι απλά μου γάμησε, αλλά με έσπρωξε -και με σπρώχνει πάντα- στις χειρότερες πιθανές σκέψεις που μπορώ να κάνω για το οτιδήποτε. Αφάνταστο σκοτάδι!

4. Neurosis - Times Of Grace

Έλα, τα λέγαμε

Summary

(Neurosis - The Doorway [HQ] [Times of Grace] - YouTube)

5. Mobb Deep - Murda Muzik

Αν έλεγα ποιος είναι ο αγαπημένος μου 90ς hip hop δίσκος, παίζει πολύ ισχυρά ο συγκεκριμένος, όχι γιατί είναι ο καλύτερος per se ίσως -που γαμάει οκ αλλά πχ παρακάτω το Black on Both Sides, ε είναι εμφανώς ανώτερο σε πολλά του στοιχεία- αλλά γιατί ήταν από τους πρώτους ξένους hip hop δίσκους που αγόρασα ο ίδιος ποτέ -και δη σε τέτοια ηλικία- και δέθηκα αφάνταστα. Πέρα όμως του συναισθηματικού, έχει φανταστικούς στίχους (Quiet Storm, Where Ya Heart At) τρομερά samples (όλα βασικά) και κορυφαία συνεργασία με Nas στο It’s Mine με το theme του Scarface να τα γαμάει όλα. Δισκάρα all the way!

Mr Bungle - California
Mos Def - Black on Both Sides
Χάσμα - Τα Χρώματα Του Μίσους
Amorphis - Tuonela
Nevermore- Dreaming neon black
Pentagram - Review Your Choises
Eminem – The Slim Shady
Santana – Supernatural
Ενδελέχεια - Χάρτινες Σαΐτες
Υπόγεια Ρεύματα - Εικόνες στα σύννεφα
The Cranberries - Bury the Hatchet
The Roots – Things Fall Apart
Dr. Dre – 2001
The Flaming Lips – The Soft Bulletin
Red Hot Chilli Peppers - Californication

Εξώφυλλο

Soundtrack

apostolisza8 · July 24, 2023, 9:40am

Παίζει να είναι η πρώτη φορά που θα έβαζα soundtrack στα '90s και εγώ σε λίστα, απλά για να αναφερθεί το Ghost Dog. Προφανώς @Lupin is always there for us.

Alejandro.m · July 24, 2023, 9:46am

Πω πω ξέχασα το Astronomica

Quoted for truth

Leviathan · July 24, 2023, 10:04am

Ρε το Ghost Dog το είχα κάπου extra ή από εφημερίδα ή από περιοδικό (θα σε γελάσω) αλλά τόσα χρόνια δεν το είχα βάλει να το δω ποτέ. Τώρα που το ανέφερατε αμφότεροι θα γίνει σίγουρα

Lupin · July 24, 2023, 10:11am

Αν σου αρέσει ο Jarmous γενικότερα και ο πιο ατμοσφαιρικός RZA, δεν το σκέφτεσαι καν. Βασικά να σου πω και την αλήθεια, είναι από τις πιο ιδανικές καλοκαιρινές ταινίες που μπορώ να σκεφτώ -ζέχνει καλοκαιρινή ραστώνη με ένα περίεργο, δικό του τρόπο- οπότε και αρμόζει τέλεια στην περίοδο

Ktn · July 24, 2023, 10:14am

Παντελή στείλε

shadowking69 · July 24, 2023, 10:53am

1999

In Flames- Colony μπαίνει η μελωδιάρα του Embody The Invisible και τελειώνουν τα αστεία πριν καν αρχίσουν

Nevermore- Dreaming Neon Black τι όγκος, τι ριφφ, τι συναίσθημα;;

Lake Of Tears-Forever Autumn θέλω φθινόπωρο τώρα!

Dream Theater-Metropolis Pt.2 φοβερός δίσκος, που να είχαν και καλό τραγουδιστή…

Amorphis-Tuonela ο αγαπημένος μου δίσκος τους, απλά υπέροχο.

εξώφυλλο

Death.Eternal · July 24, 2023, 11:05am

Θα είμαστε τουλάχιστον 3

SvenN · July 24, 2023, 11:22am

1999

Dream Theater – Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory
Lake of Tears – Forever Autumn
In The Woods… - Strange in Stereo
Doomsword - Doomsword
Ghost Dog: The Way of the Samurai – OST

Κενοτάφιον

Τρύπες – Μέσα στη Νύχτα των Άλλων
Summoning – Stronghold
Amorphis – Tuonela
Dødheimsgard - 666 International
Bonnie ‘Prince’ Billy – I See a Darkness
Moby – Play
Nevermore – Dreaming Neon Black
Crimson Glory – Astronomica
Dark Tranquillity – Projector
Rotting Christ – Sleep of the Angels

Χωνευτήριον

Summary

Anathema – Judgement
Demons & Wizards – Demons & Wizards
Immortal – At the Heart of Winter
In Flames – Colony
Lacrimosa – Elodia
Madrugada – Industrial Silence
Mogwai – Come On Die Young
Opeth – Still Life
Rage Against the Machine – The Battle of Los Angeles
Red Hot Chili Peppers – Californication
Tenhi – Kauan

Cover Art

anhydriis · July 24, 2023, 11:52am

Α να μπραβο!!! Χαμουλης λεμε!!

Leper_Jesus · July 24, 2023, 11:56am

Ναι βρε, κουβέντα κάνουμε, παίζει να μην ξέρω καν άλλο τραγούδι του Seger!

Ε, αν τους άκουγα κι αυτούς περισσότερο, μπορεί να συμφωνούσαμε, αλλά ακολουθώ ό,τι λένε τ’ αυτιά μου στην παρούσα φάση!

potofgold · July 24, 2023, 11:59am

Since the Stars Have Shone
The Devil Has Shown Me The Way.
The Waaa-aaaa-aaa-yyy

Στο διάολο, μόλις το βαλα κι ανατρίχιασα ο παπάρας.

ARIAN · July 24, 2023, 12:07pm

1 9 9 8

26 Cradle Of Filth - Cruelty And The Beast
25 Opeth - My Arms, Your Hearse
24 Iced Earth - Sthing Wicked This Way Comes
23 PJ Harvey - Is this desire?
22. Madonna - Ray of light
21. Spock’s Beard -The Kindness of Strangers
20. Calexico - The black light: μεξικάνικη Americana, Banderas, Salma Hayek και Σταύρος Θεοδωράκης!
19. Gomez - Bring it on: Το ντεμπούτο. Παραλίγο να έβαζα το Liquid Skin, αλλά είναι του '99.
18. Smashing Pumpkins - Adore: οι ταχύτητες πέφτουν προς όφελος της μελωδίας. Γιάννη Πετρίδη, μας είχες πρήξει τα αρχίδια με το Ava Adore (και είχες δίκιο)
17. Placebo - Without you I’m nothing: Without you I’m nothing, λένε προς το άλμπουμ αυτό οι Placebo. Εμείς πάλι, δε συμφωνούμε, αλλά δεν είναι και για πέταμα.
16. Massive Attack - Mezzanine: Υπάρχει μια σχετική κόπωση, αλλά ακόμα κρατιούνται καλά. Μερικά κλασικά τραγούδια εδώ.
15. System of a Down - System of a Down: Το ντεμπούτο των SOAD το άκουσα ολόκληρο μόλις ΤΩΡΑ. Toxicity δε θα γίνει ποτέ, αλλά προσπαθεί.
14. Barry Adamson - As above so below. Ο Barry συνεχίζει να βάζει τις επιρροές του στο shaker και μας δίνει ένα ακόμα όμορφο άλμπουμ, να το πιεις στο ποτήρι.
13. R.E.M. - Up: οι Αθηναίοι της Γεωργίας τελειώνουν τη δεκαετία χωρίς Bill Burry, αλλά οι όμορφες ιδέες είναι ακόμα εδώ. Δεν νιώθουν την ανάγκη να ενσωματώσουν μόδες της εποχής σε αυτόν τον δίσκο και δικαιώνονται!
12. Hooverphonic - Blue wonder power milk: κάποιο legal dispute τους ανάγκασε να αλλάξουν το όνομά τους (είναι οι πρώην Hoover) αλλά αυτό ουδόλως τους επηρέασε καλλιτεχνικά. Σπουδαία ποπ μουσική!
11. Pearl Jam - Yield: Resurrection για τους PJ με το Yield. Τους κάνει και καλό lead in στα 00s. Τους ξαναπιάνω μετά από Vitalogy & No Code που τους είχα παρατήσει. Η κασετούλα είχε ΛΙΩΣΕΙ στο player του μπορντό VW Golf μου…
10. Monster Magnet - Powertrip: Τελευταία μου επαφή με τους ΜΜ, δεν έχω ιδέα τι έκαναν οι κύριοι έκτοτε. Εδώ συνεχίζουν την όμορφη 90s πορεία τους, με τον παλιακό, αλήτικο ήχο τους.
9. Iron Maiden - Virtual XI: Θεωρώ ότι οι Maiden τιμούν την κληρονομιά του VXI, όσο κι αν δεν τιμούν την προσφορά του ΒΒ στο συγκρότημα. Ένας δίσκος που ανακάλυψα φέτος και μπήκε ψηλά στις προτιμήσεις μου, όπως κι ο προηγούμενος με τον Bailey.
8. Scott Weiland - 12 bar blues: Ο Scott παίρνει (κυρίως) την ακουστική κιθάρα του και σκαρώνει έξυπνα και όμορφα τραγούδια. Η φωνή του αναδεικνύεται. Η “ρετσινιά” ότι αντιγράφει τον Eddie Vedder χάνεται οριστικά. Νομίζω πως το ‘98 κυκλοφόρησαν δίσκο και οι STP. Δεν μπήκα καν στον κόπο να τον ψάξω.
7. Lisa Gerrard - Duality: Νομίζω είναι το δεύτερο προσωπικό της άλμπουμ. ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ. Θηλυκός Demetrio Stratos (ψάξτε να βρείτε ποιος είναι αυτός και τι έχει τραγουδήσει). Το Sacrifice είναι μια ερμηνεία που ανοίγει καρδιές και σχίζει κωλοτρυπίδες (ή και το αντίστροφο, δεν ξέρω).
6. Air - Moon Safari: Γαλλάκια. Μέσα σε ένα περιβάλλον rave, trance, drum n bass κλπ, οι Air ακούγονται τόσο παρωχημένοι. Αλλά δεκάρα δε δίνουμε για αυτό. Ακούω επιρροές από Camel, Italo disco, Michael Oldfield, Calypso και φυσικά Jean Michel Jarre. Χωρίς αυτόν δε θα υπήρχαν, εξάλλου.
5. Marilyn Manson - Mechanical Animals: Ο δεύτερος και καλύτερος δίσκος της τριλογίας AS, MM, HW. Μάλλον ο καλύτερος. Την εποχή εκείνη, έσκαβα στο παρελθόν άλλων καλλιτεχνών και τον Manson τον ήξερα μόνο μέσα από λιγοστά βίντεο. Τα post 2010 albums του με έκαναν να τον ψάξω καλύτερα. Μετά τις αποκαλύψεις εις βάρος του, πολλοί έτρεξαν να απαξιώσουν το έργο του. Δεν έγινα ποτέ ένας από αυτούς.
4. Tori Amos - From The Choirgirl Hotel: Το 2007 είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ σε ένα open air festival σε κάποιο οικόπεδο κοντά στο ΟΑΚΑ. Λεγόταν Fly Beyond Festival και head liners ήταν οι James (εμετός). Φυσικά δεν πήγα για αυτούς, αλλά για τους AIR και την Tori. Θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να τη δω και μόνη της κάποια στιγμή, αλλά δεν έχω σκοπό να τρέχω στη Βόρεια Αμερική. Τεσπά, στο άλμπουμ που είναι στη λίστα μου τώρα, υπάρχουν έντονα βιωματικοί στίχοι. Στίχοι που τσακίζουν κόκαλα και την αφορούν προσωπικά, αλλά καταφέρνει να μας τους μεταδώσει άνετα, ντύνοντάς τους με μουσικές υπέροχες. Για να καταλάβετε, υπάρχει εδώ κομμάτι (ΚΟΜΜΑΤΟΣ) γραμμένο για τις αποβολές που είχε εκείνο τον καιρό. Σίγουρα το άλμπουμ της που έχω ακούσει πιο πολύ από κάθε άλλο, απ’ την αρχή ως το τέλος μάλιστα, χωρίς skip.
3. Bruce Dickinson - The Chemical Wedding: Δεν πίστευα ότι θα τον έβαζα τόσο ψηλά. Θεωρούσα ότι θα το Balls to Picasso θα παρέμενε ο καλύτερος για εμένα. Διαψεύστηκα. Είχατε δίκιο. Bruce, συγχαρητήρια για την πρώτη θέση!
2. Craig Armstrong - The space between us: Δε θέλετε να σας πω τι έχω κάνει ή τι έχω σκεφτεί να κάνω με αυτή τη μουσική. Δίσκος σημαδιακός στη ζωή μου τη διετία 1998 - 2000. Ο τύπος είναι κλασικός συνθέτης, αλλά δεν κωλώνει. Το 1994 συνεργάστηκε με τους Massive Attack στο Protection. Δύο τραγούδια που έκαναν μαζί, υπάρχουν διασκευασμένα εδώ. Weather storm, Sly II. Ξεχωρίζει φυσικά το This Love, με τη νεραϊδένια φωνή της Paula Frazer από τους Cocteau Twins. Desert Island Disc για μένα στα σίγουρα!
1. Anathema - Alternative 4: Χάρηκα που έφτασε στο νο 2. Δεν το περίμενα. Καθηλωτική μουσική, σε στοιχειώνει. Από τους δίσκους που δεν είναι δυνατόν να ακούς κάθε μέρα. Οι ακροάσεις θέλουν απόσταση η μία από την άλλη. Αλλά πάντα οι ήχοι του θα μένουν στο μυαλό σου. Fragile Dreams για χρόνια το encore στις συναυλίες τους. Δίκαια. Από τη στιγμή που κάθισα και τον ξανάκουσα, δεν είχα αμφιβολία για την πρώτη θέση μου.

ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ:
The Truman show OST ΦΥΣΙΚΑ.

ARIAN · July 24, 2023, 12:12pm

Για κάποιο λόγο έκανα απάντηση στον @Sofa_King με το παραπάνω ποστ δεν ξέρω γιατί, συγγνώμη

Sofa_King · July 24, 2023, 12:15pm

ολα καλα, ολα ανθηρα!

JTN · July 24, 2023, 12:16pm

Top 5 1999

με έχει κάψει ο ήλιος

Muse - Showbiz
Red Hot Chili Peppers - Californication
The White Stripes - The White Stripes
Χάσμα - Τα Χρώματα Του Μίσους
Rage Against The Machine - The Battle of Los Angeles

Summary

ACO - Absolute Ego

OwlKitty · July 24, 2023, 12:25pm

1999

Πολλά άλμπουμ, πολλά είδη, μεγάλη εξέλιξη του ήχου, καλές παραγωγές.

1. Anathema - Judgement

Μία ώρα απόλυτου συναισθήματος. Τα καλύτερα και πιο μελωδικά κομμάτια της δεύτερης εποχής τους. Ταιριάζει πάντα σε ζεστά καλοκαίρια όπως το φετινό. Κορυφαίες στιγμές το “One Last Goodbye”, το “Forgotten hopes” και το “Judgement”. Πιστεύω πως είναι ένα άλμπουμ που έχει αγαπήσει το ελληνικό κοινό πολύ περισσότερο κι από το βρετανικό.

2. Χάσμα - Τα Χρώματα του μίσους

Τα χρώματα που μας ηρεμούν. Το ακούω και το ξανακούω πάρα πολύ συχνά. Το ελληνικό πανκ στα καλύτερά του. Το “Ακόμα ένα βράδυ” θα μπορούσε να είναι γραμμένο σε κάποιο τοίχο. Η “γωνία μιας γωνίας” είναι ένα αριστούργημα που ξεκινάει μελωδικά και καταλήγει σε μία έκρηξη οργής. Κορυφαία στιγμή και η διασκευή στα “Παράσημα του Παραδείσου” από Γενιά του χάους.

3. Nevermore - Dreaming Neon Black

Εδώ ο Warrel Dane μίλησε για τη χαμένη του αγάπη κι έκανε μια κατάθεση ψυχής. Σε συνδυασμό με τα άψογα φωνητικά του, φουλ συναίσθημα, και τις πολύ συναισθηματικές συνθέσεις, που αναδεικνύουν το αίσθημα της απώλειας, είναι μία κορυφαία στιγμή της μέταλ.

(Ψηφίστηκε και ως εξώφυλλο της χρονιάς)

4. Rapture - Futile

Doom metal επηρεασμένο από το γενικότερο ρεύμα των μέσων της δεκαετίας των '90s, με μια πολύ καλή παραγωγή. Θυμίζει Brave Murder Day, θυμίζει τους Daylight dies, που ακολούθησαν ακριβώς το ίδιο στυλ μουσικής, αρχής γενομένης της ίδιας χρονιάς. Αρκετά κοντά στο melodic death.

5. Incubus – Make yourself

Από τα καλύτερα άλμπουμ αυτής της αγαπημένης μπάντας, το πολύ γνωστό “Drive” βρίσκεται εδώ, όπως και τα “Pardon me”, “The Warmth” και “When it comes”.

Εκτός πεντάδας και χωρίς ιδιαίτερη σειρά αυτή τη βδομάδα:

Summary

Ενδελέχεια–Χάρτινες Σαΐτες
Άλλο ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ των Ενδελέχεια, στιχουργικά και μουσικά.

Morgion – Solinari
Φουλ ατμόσφαιρα '90s και doom metal. Πρέπει να το έχει ακούσει κανείς μια φορά.

Katatonia –Tonight’s decision
Χαλαρό ροκ, μελαγχολικό, περιλαμβάνει και μία διασκευή σε Jeff Buckley (Nightmares by the sea), το αγαπάμε.

Ashes you leave - Desperate Existence
Doom με γυναικεία φωνητικά, θυμίζει λίγο Septicflesh σε κάποια σημεία. Πιστεύω ότι είναι ένα ωραίο άκουσμα, με symphonic στιγμές, δυναμικά ρεφρέν, πολύ πειραματισμό.

Daylight dies -The Long Forgotten
Ίσως το μόνο demo που ενώ ηχογραφήθηκε στα τέλη των '90s, θυμίζει τις αρχές τους. Το βάπτισμα του πυρός για μία από τις αγαπημένες μου μπάντες.

Lacuna Coil – In A Reverie
Το ντεμπούτο της μπάντας.

Moonspell - The Butterfly Effect

Opeth – Still life

SvenN · July 24, 2023, 12:26pm

Και καθώς το OCD μου βαράει πειρακια, πρόσθεσε αν θελεις κι ένα r στους Λευκούς Μιχαληδες

Rebel · July 24, 2023, 12:27pm

1999

νωρίς αυτή τη φορά γιατί θα πάμε και διακοπούλες και ήταν από τις λίγες φορές που ζορίστηκα ελάχιστα . Επιτέλους , ξεκινάει η εποχή μου δειλά δειλά με μπάντες και δίσκους της γενιάς μου

ΕΙΔΙΚΗ ΜΝΕΙΑ εκτός θέσεων

Metallica - S&M

δίσκος που με συντρόφευσε σε ένα ωραίο εφηβικό καλοκαίρι με τον τότε κολλητό στην Τσαγκαράδα και εκτός της απαράμιλλής ποιότητας του , έχει και συναισθηματική αξία . Δεν βάζω EP και Live και δε θα αλλάξει αυτό . Τρομερές ενορχηστρώσεις που ανεβάζουν κι άλλο τα τραγούδια και καλλιτεχνικός θρίαμβος από μια μπάντα με όραμα που γενικά ψαχνόταν και δικαιώνονταν . Η επόμενη δεκαετία δεν τους βρήκε σε καλή κατάσταση δυστυχώς

HONOURABLE MENTIONS

Liquid Tension Experiment - Liquid Tension Experiment 2

με σπασμένα φρένα

Sleep - Jerusalem

νιώστε λίγο γαμω . Πείτε το και Dopesmoker , ψηφίστε το και το 2003 , δεν αλλάζει κάτι . Σημασία έχει το …ταξίδι

Control Denied - The Fragile Art of Existence

Α ρε Chuck , πόσο γαμηστερό κύκνειο άσμα . Στα ίδια progressive χνάρια που τον αγαπήσαμε και με τους Death

Santana - Supernatural

Ψαχνόμουν καιρό να τον χωρέσω κάπου , μιλάμε για πολύ σπουδαίο μουσικό . Εδώ κάνει μεγάλο mainstream breakthrough που το αξίζει όσο λίγοι με κομμάτια που ακόμα ακούγονται το ίδιο όμορφα

TOP 5

5. Red Hot Chili Peppers - Californication

Συγκλονιστική δισκάρα , around the world , scar tissue, parallel universe , τα γνωστά μεγκα χιτς . Θρίαμβος

4. Rage Against The Machine - The Battle of Los Angeles

μου φαίνεται πιο funky , γκρουβαρει το ίδιο άρρωστα και έχει Sleep Now in The Fire , Guerilla Radio , Tesify . Τι μπάντα υπήρξε θεε μου

3. Nevermore - Dreaming Neon Black

Η καρδιά μου ανήκει στο επόμενο , εδώ βέβαια έχουμε στιχουργική μαγεία που τσακίζει κόκκαλα και ριφφ από Loomis οκ, ο Loomis στους Nevermore δίδαξε μεγάλη μπάλα .

2. Dream Theater - Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory

Dream Theater στα 90’ς . Αυτό το Home , το strange deja vu , το final free . Το Overture έχει μελωδιάρα . Η μεγαλύτερη μπάντα των 90’ς για μένα

1. Slipknot - Slipknot

Από που έσκασε αυτό ;; Τι είναι αυτό που ακούγεται ; Τι παίζουν αυτοί ; Τι είναι το Αιοβα ; Ζουν άνθρωποι εκεί ;

Χθες έγραψα ότι οι GnR ήταν η μεγαλύτερη supernova . Ε, κι αυτοί λίγο πολύ σαν supernova έσκασαν στον μεταλ χώρο , αφήνοντας μια μαύρη τρύπα που κατάπιε τα πάντα γύρω της

Μέχρι και οι τυφλοί είδαν την Καλιφόρνια με τα μάτια του Μαρλον Μπραντο

κυριολεκτικά The whole thing, I think it’s sick

ΕΞΩΦΥΛΛΟ

Santana_-Supernatural-_CD_album_cover

Giasonas · July 24, 2023, 12:38pm

Χαιρετώ λοιπόν - παρακολουθώ το νήμα τις τελευταίες εβδομάδες και με πολύ χαρά διαβάζω το μεράκι σας.

Αποφάσισα να συμμετάσχω από το 1999 γιατί τότε συνειδητά θυμάμαι τον πρώτο ροκ δίσκο με τον οποίο ασχολήθηκα (δεκα χρονων παιδοβουβαλο). Οι λίστες μου ήθελα να ήταν ένα αμάλγαμα συναισθήματος (δηλαδή πως έζησα τον εκάστοτε δίσκο κατά την κυκλοφορία του) και μετέπειτα συνειδητής ενασχόλησης (aka hindsight, επιρροή στο μουσικό γίγνεσθαι/scenes, στο προσωπικό μου γούστο, κλπ).

Επίσης δεν ήθελα να αφήσω τους μεταλλάδες unchecked τωρα που μπαίνουμε στα μονοπάτια μου και ήρθα να προσφέρω αλλοίωση στα δεδομένα σας με τους τσουτσέκικους μου ψήφους.

Τέλος, θέλω να το χρησιμοποιήσω και λίγο σαν “λεύκωμα” του ιδιώματος με το οποίο ταυτίζομαι περισσότερο (punk-rock/emo) - δηλαδή αν τέτοιοι δίσκοι για τον Χ, Ψ λόγο δεν χωρέσουνε στην πεντάδα - θα ήθελα να παρουσιάζω και πέντε του ιδιώματος - έτσι - να υπάρχει σαν αρχείο (ή μήπως και ενδιαφέρει κάποιον άλλο να ψαχτεί).

Επειδή είμαι σκληρός καριόλης - θα παρουσιάσω πέντε+πέντε (και μόνο πέντε δίσκους) - αλλά σκοπεύω να έχω και μια πλέηλιστ δυνατή με τις επιλογές μου τις χρονιάς (που δεν περιορίζεται στους 5+5 δίσκους, αλλά στα 20 κομμάτια)

(μεγάλα πλάνα για το πρώτο ποστ, να δω ποσο θα φτουρίσω)

Αυτά.

Official Πεντάδα

Summary

1. Red Hot Chili Peppers - Californication

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που κάτι σε σχέση με μουσική με έκανε να αντιληφθώ την έννοια του “cool”. To clip, το vibe και το στυλ του “Californication” (του κομματιού) ήταν (το 1999) ο ορισμός του cool και κόλλησα. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που κάτι σε σχέση με μουσική με έκανε να αντιληφθώ την έννοια του “επικίνδυνου” καθώς η μητέρα μου δεν ήθελε να ακούω το δίσκο (χωρίς να μου εξηγήσει γιατί). 10 χρόνια έπρεπε να περάσουν μέχρι να μάθω τι σημαίνει fornication… Τελοσπάντων. Άσχετα από τη μουσική (και το γεγονός ότι φιγουράρει το κομμάτι με τα καλύτερα δεύτερα φωνητικά στην ιστορία - Otherside) ο δίσκος σήμαινε πολλά για μένα γιατί προετοίμαζε τη στροφή μου προς πιο “επικίνδυνα” ακούσματα και άρχισα να ξεφεύγω από τους Κότσιρες και τους Νταλάρες που ακουγόντουσαν στο σπίτι και στο αμάξι.

Παιζανε δω χθες Γλασκωβη και δεν πηγα και λιγο στενοχωριεμαι τωρα που δεν πηγα.

2. blink-182 - Enema of the State

Ανέφερε το “επικινδυνο” πιο πριν, αλλά τώρα θα μιλήσουμε για κωλοπαιδισμό. Το “All The Small Things” έπαιζε παντού και ήταν η πιο πιασάρικη μαλακία που έχω ακούσει ποτέ (ίσως ακόμη ειναι). Αργησα πάρα πολυ να ακούσω το δίσκο ολόκληρο (γιατί παρά τους Peppers είχα ιδιαίτερη σχέση με την pop και το ράδιο εκείνη την περίοδο), αλλά σαν το έκανα, είναι ηλίου φαεινότερο ότι ειναι κλασσικος και τέλεια αποτυπωση μιας εφηβικης καταστασης της εποχης (απο κωλοπαιδισμό μέχρι κλάψα - Adam’s Song).

3. American Football - s/t

Δίσκος hindsight αυτός - καθώς όχι, δεν ήξερα τους American Football στην Αθήνα του 1999 γτχμ - αλλά είναι αδιανόητο να μη μπει στη πεντάδα μου ο ίσως πιο επιδραστικός δίσκος της νεότερης emo σκηνής στην ιστορία. Νόμιζα πιο πάνω θα σας κάνω να τσιμπήσετε με το σπιτάκι, αλλά μόνο ένας απάντησε στο κάλεσμα και ένιωσε (;). Για όποιον δεν ξέρει - είναι ο ορισμός του midwestern emo - ενός ήχου που χαρακτηρίζεται από καθαρές/twinkly κιθάρες, μελόδραμα και μυστήρια time signatures. Το “Never Meant” είναι ίσως ένα από τα ομορφότερα intro/riff που έχουν γραφτεί ποτέ και οι μπάντες που ακολούθησαν το δρόμο που χάραξε ο Kinsella και η παρέα του, άπειρες. Δύσπεπτο θα τον χαρακτήριζα το δίσκο, αλλά από εγκυκλοπαιδική άποψη, α-πα-ραι-τη-το.

4. Rage Against The Machine - Battle of Los Angeles

Ναι οκ, το μπαμ είχε γίνει χρόνια πριν και δεν κουβάλησε το ίδιο βάρος με το ομώνυμο - αλλά πρόκειται για άλλο ένα κλασσικό άλμπουμ που κατ’εμε έχει καλύτερη συνοχή και στο σύνολο καλύτερα κομμάτια - με το Sleep Now In The Fire να είναι το αγαπήμενο μου της μπάντας (ψέματα λεω, το Know Your Enemy ειναι, αλλα η παραγραφος μου φανηκε μικρη σε σχέση με τις αλλες).

5. Five - Invincible

Δέκα χρονών ήμουν λοιπόν το 1999 και τούτο ήταν ο πρώτος δίσκος που θυμάμαι να αγοράζω έβερ. Άπειρες ώρες λιώσιμο στο Akai στερεοφωνικό μου που κληρονόμησα από την ξαδέρφη μου και πρώτη μου επαφή με hidden track οταν μου έδειχνε οτι είχε 99 tracks ο δίσκος (όπου ήταν τραγούδι για τον Υπαστυνόμο Σαϊνη). Boybands στα ντουζένια τους το 1999 και από τότε ήμανε “εναλλακτικός” και απέρριψα τους Backstreet Boys για τους βρετανούς Five (ωρίμασα πλέον και τους δέχομαι και τους δύο).

Punk-Rock/Emo/Post-Hardcore Πεντάδα

Summary

blink-182 - Enema of the State

Τα είπα παραπάνω

American Football - s/t

Τα είπα παραπάνω

Jimmy Eat World - Clarity

Προιδεασμός για το δεκα το καλο που έρχεται.

Saves The Day - Through Being Cool

Προβληματικοί στίχοι τωρα, εμβληματικοί τότε. Emo-Punk στα αγνότερα του.

Poison The Well - The Opposite of December

Το emocore το παρθενο το καλο.

Να κανω μια παρενθεση και να πω τι ΤΙΤΑΝΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ ΠΟΠ ήταν το 1999; Βρειτε ενα ποπ-χιτς πλεηλιστ στο σποτιφαη και εχετε ΠΑΡΤΑΡΑ, Ενδεικτικά:

Summary

Backstreet Boys - I Want It That Way
Christina Aquilera - Genie In A Bottle
Britney Spears - …Baby One More Time
TLC - No Scrubs
Eiffel 65 - Blue (Da Ba Dee)
Bomfunk MCs - Freestyler
That Don’t Impress Me Much - Shania Twain
Butterfly - Crazy Town
Melanie C - I Turn To You
Dr Dre - Still Dre
ATB - 9pm (Till I Come)
Cher - Strong Enough
J Lo - Lets Get Loud

Εξώφυλλο

Summary

Soundtrack

Summary

Ορίστε και η πλεηλιστ μου για τη χρονια, σκόρπια κομμάτια, σκόρπια είδη