Ε οι Flying V.
5 Likes
Ρε, χωρίς πλάκα, όλα μεταξύ '79 - '82
1 Like
5 . Accept - Restless and Wild
είχα διάφορα album που σκεφτόμουν για αυτή τη θέση για να κλείσω πεντάδα , αλλά όχι αυτό. Ώσπου ήρθε κοντά στο αυτί μου ενα αόρατο ανθρωπάκι ντυμένο με καρφιά και δερμάτινα, μου τράβηξε έναν φούσκο τόσο βαρύ όσο το Demon’s Night και μου είπε ότι τόσο που έχει παίξει αυτή η τέλεια αλμπουμάρα στα νιάτα σου δεν γίνεται να μην την βάλεις, σουγκαμήσω. Ε και την έβαλα.
4 . Raven - Wiped Out
Τρομερά αγαπημένη μπάντα, έχω πρήξει άπειρες φορές ούμπαλα φίλων για την ποιότητα των πρώτων δίσκων τους και άλλες τόσες τους έχω εκθειάσει με συνάρρωστους. Heavy, speed, over the top, με κάτι prog touches, extreme γενικά στη νοοτροπία και με κομματάρες. Λατρεία.
3 . Iron Maiden - The Number of the Beast
αυτά τα new age αποψάκια οτι εδώ τα μισά είναι fillers δεν τα καταλαβαίνω, δεν τα ακούω, δεν τα συμμερίζομαι, δεν με αφορούν. Εγώ ακούω μια δισκάρα, με μια textbook παραγωγάρα, τον Bruce α-ψ-ο-γ-ο . Είναι η μόνη συμπραξη της τριάδας Bruce - Smith - Burr και αυτό τον κάνει τον δίσκο απόλυτα μοναδικό. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο αρχηγός έδιωξε έναν τόσο εφευρετικό drummer σαν τον Clive. Θα είχε τους λόγους του. Μεγάλη αγάπη ο δίσκος.
2 . Winterhawk - Revival
τρομερή ανακάλυψη, πολλά πολλά φεγγάρια πίσω όταν πραγματικά ελάχιστος κόσμος τους ήξερε. Κιθαρισταράς , καθαρά 70ς νοοτροπία και ήχος, εκτός τόπου και χρόνου με έναν μίγμα hard rock , southern και progressive . Power trio ( πως να χάσεις …) με τους άλλους δύο να μην υστερούν καθόλου παιχτικά. Λατρεία .
1 . Rush - Signals
ο ήχος του τότε, του τώρα και του για πάντα , με ένα album που πάντα θα ακούγεται και εντός εποχής και μπροστά από την εποχή του. Οι στίχοι του καθηγητή μακριά πλέον από Rand-ισμους ( ευτυχώς ο Professor συνήλθε και πήρε μυρωδιά τη δυσωδία από τα σκουπίδια ) ειναι σεμιναριακοί σε όλα τα τραγούδια. Οι ήχοι του new wave (οι Police βασικά) αγαπιούνται σφόδρα από τους Καναδούς, που διέθεταν πάντα ανοιχτές τις κεραίες τους στην μουσική της εποχής τους και παίρνοντας τα συστατικά που θέλουν , τα φέρνουν στον ήχο τους και πρωτοτυπούν για μια ακόμη φορά. Το μπάσο του Lee πραγματικά κεντάει σε όλο το δίσκο, οι solαρες του Lifeson ειναι να τις πιεις στο ποτήρι ( τι κάνει ο μάγκας στο Chemistry ΚΛΑΜΑ), synths και bass synths σε πρώτο πλάνο και ο professor όπως πάντα μαγικός ( Digital Man τρομακτική απόδοση). Στο chemistry έχουμε για πρώτη και τελευταία φορά στιχουργική σύμπραξη και των τριών και είμαι σίγουρος ότι η παρομοίωση των τριών ατόμων που απαρτίζουν ένα μόριο νερού και των τριών τους που αποτελούν το συγκρότημα είναι εκεί και παραπάνω από βέβαιη. ενα τεράστιο, αθάνατο αριστούργημα και το τρένο των Rush δεν σταματάει πουθενά.
Emotion transmitted
Emotion received
Music in the abstract
Positively
Elemental empathy
A change of synergy
Music making contact
Naturally
One, two, three
Add without subtraction
Sound on sound
Multiplied reaction
H-to-O
No flow without the other
Oh, but how
Do we make contact
With one another?
Electricity, biology?
Seems to me it’s chemistry
18 Likes
Χαίρομαι απίστευτα για το Winterhawk που έβαλες, θα πάει για top 3 και στα δικά μου. Λιστάρα γενικά, θα μπορούσε να είναι και δική μου (αλλά δεν θα είναι).
2 Likes
ρε συ πονάει η ψυχή μου να κακομεταχειρίζεται οποιοσδήποτε μουσικό όργανο. αν κάψανε όντως κιθάρες για το εξώφυλλο και ήμουν μπροστά θα τους χτύπαγα 
Ρε αφηστε τους καναδους να χαρούν λίγο τη νίκη!!!
Αλλάξαμε για λίγο ήπειρο, 7 χρόνια μετά…
4 Likes
αν ήταν λίγο πιο ισορροπημένο σαν δίσκος το metal on metal μπορεί να έφτανε μέχρι και δεύτερο στη χρονιά 
2 Likes
1982
Michael Jackson - Thriller
Ένα από τα μεγαλύτερα albums που έχουν βγει ποτέ, ο βασιλιάς μπορεί να ήρθε στο θρόνο του λίγα χρόνια πριν, αλλά τώρα φοράει το στέμμα του και δεν αμφισβητείται από κανέναν.
Duran Duran - Rio
Με λίγα λόγια όπως λέει κι ο Παντελής, John Taylor, αλλά ντάξει, και οι άλλοι καλοί είναι.
Depeche Mode - A Broken Frame
Γεια σας, είμαστε οι Depeche Mode κι αν σας άρεσε το προηγούμενο album μας δε μας νοιάζει, είμαστε οι Depeche και παίζουμε μουσική που παίζουν οι Depeche.
Simple Minds - New Gold Dream (81–82–83–84)
Promised you a miracle, μας είπαν οι Simple Minds και δεν είπαν ψέμματα.
Iron Maiden - The Number of the Beast
Summary
Χάσανε την 5αδα στο τσακ
Misfits - Walk Among Us
Toto - Toto IV
Scorpions - Blackout
The Cure - Pornography
Dead Kennedys - Plastic Surgery Disasters
21 Likes
1982
1. Michael Jakson - Thriller
Billie Jean, Beat It, Thriller, Wanna Be Startin’ Something, καπου ωπα.
2. Iron Maiden - Number Of The Beast
Ο πρωτος σοβαρος δισκος του Bruce Dickinson στην καριερα του. Εχει fillers? Αν δεν εισαι μονομεηντενας, ναι. Μας νοιαζει? Οχι. Εκτος απο κανα δυο φιλλερς, εχει στο συνολο του μια επιθετικοτητα και μια καυλα που πολυ λιγες μπαντες μας εχουν δωσει σε αυτην την ζωη. Δεν χρειαζεται να εχεις τα πιο καφρικα φωνητικα του κοσμου, ουτε να παιζεις πιο γρηγορα απο καθε αλλον, ουτε να εχεις τον πιο βαρυ κι ασηκωτο ηχο για να βγαζεις τετοια καυλα και οργη. Ισα ισα που οι παλιοι καλοι Maiden καταφερναν να ακουγονται πιο καυλωμενοι και πωρωτικοι απο ολες τις μπαντες της εποχης, χωρις να ειναι οι πιο ακραιοι σε κανενα απο τα τρια. Νομιζω πως απο ολους τους κλασικους δισκους Maiden με τον Dickinson (δηλαδη εποχη 1982-1992) ειναι αυτος που εχω ακουσει λιγοτερο, αλλα τι σημασια εχει? Ξεκαθαρα ο καλυτερος μεταλ δισκος της χρονιας εκεινης, και θα τον εβαζα στην πρωτη θεση αν δεν ειχε βγαλει αριστουργημα ο μακοτζακο.
3. Philip Glass - Glassworks
Σκεφτειτε ποσο τεραστιοι ηταν τοτε οι Maiden, οταν τους βαζω πιο πανω απο το magnum opus του Philip Glass, ενος πολυ ανωτερου μουσικου σε καθε επιπεδο. Χωρις σχολια για το Glassworks, αποτελει μια κυκλοφορια που πρεπει να ακουσει καθε ανθρωπος σε αυτον τον πλανητη τουλαχιστον μια φορα στην ζωη του.
4. Toto - IV
Hurry boy, it’s waiting there for you
5. Marvin Gaye - Midnight Love
Ο τελευταιος δισκος του καταπληκτικού και οχι οσο αναγνωρισμενου οσο θα επρεπε, Marvin Gaye, ο οποιος δυο χρονια αργοτερα δολοφονηθηκε απο τον ιδιο του τον πατερα, μια μερα πριν κλεισει τα 45 ετη ζωης. Ενας δισκος γεματος τραγουδαρες, και ενα σωρο χιτακια που σιγουρα οι περισσοτεροι ξερουν, ακομα κι αν δεν ξερουν οτι ειναι του Μαρβιν.
Απο τις σπανιες χρονιες (ως τωρα) στις οποιες αφησα απεξω δισκους που ηθελα παρα πολυ να προσθεσω, αλλα κατι μου λεει οτι απο δω και περα αυτο θα ειναι ο κανονας κι οχι η εξαιρεση. Εμειναν εκτος τελευταια στιγμη:
- The Alan Parsons Project - Eye In The Sky
- Rush - Signals
- Kate Bush - Dreaming
- Duran Duran - Rio
- Cure - Pornography
Καλυτερο εξωφυλλο:
17 Likes
Χα, χα, χα. Η δεύτερη πεντάδα σου είναι σχεδόν η πρώτη μου, 3/5 δηλαδή αλλά και τα άλλα 2 τα αγαπώ! Το επεξεργάζομαι ακόμη. Ακόμη αμφιταλαντεύομαι για το Number of the Beast. Έτσι κι αλλιώς θα ψηφιστεί από 666 άλλους εδώ μέσα + εξώφυλλο της χρονιάς, τραγούδι της χρονιάς, fillers της χρονιάς κλπ. Μάλλον για αναπληρωματικό θα πάει λόγω ιστορικής αξίας.
5 Likes
καλα αυτή την κομματάρα αν την είχε γράψει καμια άγνωστη μπάντα από το Portsmouth και ηταν στο μοναδικο της 7ιντσο,θα έβλεπες τι θα έλεγαν οι undergroundάκηδες για την υπέρτατη κομματάρα που σβήνει δισκογραφίες απο Maiden, Priest κτλ . Τωρα τρωει αδικα λασπη επειδη ειναι χιλιοπαιγμενο και maiden
4 Likes
Προσπαθώ να είμαι δίκαιος κάθε χρονιά, άρα προσωπικά δεν κάθομαι να σκεφτώ τι αδικημένους δίσκους μπορώ να ψηφίσω και να αφήσω έξω αυτούς που λογικά θα πάρουν σίγουρες ψήφους από όλους, γιατί με κάτι τέτοιες λογικές βγήκε ο Τραμπ πλανηταρχης και κάτι πεταμένοι δίσκοι των Judas Priest δίσκοι της χρονιάς (!) Προφανώς δεν λέω ότι έτσι πρέπει να πράττουν όλοι.
Έκλαψα με fillers της χρονιάς. Πάντως αν είχαμε b-sides της χρονιάς ως θέμα, οι Paradise Lost θα είχαν 3-4 θέσεις κάθε χρονιά που έβγαλαν δίσκο από το 1993 και μετά.
3 Likes
Το χιλιοπαιγμένο πάντως δεν είναι λάσπη, είναι πραγματικότητα. Και οι περισσότεροι το λένε κιόλας ότι είναι κρίμα. Γιατί νομίζω όλοι όταν πρωτακούσαμε Trooper ψαρώσαμε άσχημα. Κάποιες δεκαετίες και μερικά εκατομμύρια ακροάσεις μετά, όμως, είναι άλλη ιστορία…
2 Likes
Παλι καλα. Θα εβγαινε πρωτο το Fillers και μετα δε θα βγει το Somewhere In Time και θα εχουμε κλαμματα 
4 Likes
Καλά αυτό θα συμβεί ούτως ή άλλως… Άσχετα από Killers.
!
3 Likes
1982
Judas Priest-“Screaming for Vengeance”
Iron Maiden-“The Number of the Beast”
Manowar-“Battle Hymns”
Twisted Sister-“Under the Blade”
Magnum-“Chase the Dragon”
18 Likes
Καλημέρα, καλή βδομάδα, καλή χρονιά!
1982
10. Bruce Springsteen - Nebraska
Σε όλα τα 70s, το Αφεντικό δεν χωρούσε στις λίστες μου, χωρίς να σημαίνει ότι δεν αγαπώ. Στο “Nebraska” όμως έχω ιδιαίτερη αδυναμία, ίσως λόγω των μεγάλων ακουστικών του χώρων. Τεράστιο.
09. Laurie Anderson - Big Science
Ακολουθούμε Laurie Anderson σε όλα τα ωραία που έχει κάνει, το ντεμπούτο της όμως είχε αυτή την special γλύκα του να αφορά και τον pop κόσμο.
08. Basil Poledouris - Conan the Barbarian OST
Ναι, ναι, όλοι θα έχετε διαφορετική άποψη όμως ΑΥΤΟ είναι το πραγματικό Ατσάλι της χρονιάς εκείνης! Φανταστικό soundtrack που συνδυάζει άριστα μονολιθικότητα και ρομαντισμό.
07. Peter Gabriel - 4: Security
Πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά για όλα τα (καλλιτεχνικά κι εμπορικά) σπουδαία που έχει καταφέρει ο Gabriel στα 80s. Το 4 ήταν ίσως η δουλειά του που ισορροπούσε καλύτερα τις prog καταβολές, το pop παρόν και το world μέλλον του.
06. Venom - Black Metal
Θεωρώ το ντεμπούτο αισθητά πιο μέτριο. Εδώ είναι που το πράγμα σοβαρεύει, που το μέταλλο μας μαυρίζει, που κάτι απρόσκλητα δαιμονικό έρχεται να κρύψει τον ήλιο.
TOP 5:
05. The Cure - Pornography
Δεν είμαι κι ο μεγαλύτερος οπαδός των Cure και μάλλον προτιμώ την πιο εμπορική τους περίοδο - τα ξαναλέμε το 1989 - όμως αυτό το άλμπουμ είναι αδύνατο να αγνοηθεί. Φλεγόμενο και σκοτεινό, παθιασμένο και τσιτωμένο σε κάθε του δευτερόλεπτο, θεωρώ πως είναι το απόλυτο τους δημιούργημα.
04. Pagan Altar - Pagan Altar
Το καλύτερο, για μένα, heavy metal της χρονιάς ήταν ατσούμπαλο, ψιλο ξεκούρδιστο, με μετριότατο ήχο κι ελάχιστες τεχνικές αρετές. Είναι όμως περήφανο και βλοσυρό, έχει μια αδιόρατη ευγένεια κάτω από την δύναμη του, είναι ένα ακατέργαστο και ειλικρινές DOOM διαμάντι.
03. Philip Glass - Glassworks
Οκ, είμαι οπαδός του Glass, το παραδέχομαι. Ακόμα κι αν το έβλεπα εντελώς αντικειμενικά όμως, το Glassworks είναι ένα έργο που η ομορφιά του είναι τόσο έντονη και υπερβατική που είναι ικανό να σε κάνει να δακρύσεις. Αν κάτι έχει τέτοια δύναμη, μπαίνει αμέσως ψηλά σε λίστες, χωρίς πολλά πολλά.
02. Dead Kennedys - Plastic Surgery Disasters
Ελάχιστη διαφορά ανάμεσα σε αυτό και το ντεμπούτο. Οι Dead Kennedys θα αποχωρήσουν από το παιχνίδι μας με δύο δεύτερες θέσεις σε λίστες μου, η προσωπικη μου ιστορια τους κρατάει ακόμα σαν την αγαπημένη μου hc/punk μπάντα. Φωτιά, τσεκούρι, χιούμορ και ειρωνεία!
01. Virgin Prunes - If I Die, I Die
Ας σας χαρίσω κι εγώ ένα διαμάντι που ίσως αρκετοί δεν γνωρίζουν. Οι Virgin Prunes είναι ένα από τα μεγαλύτερα what if της ιρλανδικής indie μουσικής. Το ντεμπούτο τους (και μόνο άξιο λόγου άλμπουμ τους) είναι ένα κοφτερό έργο που παντρεύει γοτθικές ατμόσφαιρες με τυπικό post punk αλλά και με προχωρημένους πειραματισμούς. Πρόκειται για ένα εξόχως μαγικό και μυστηριώδες άλμπουμ. Αξίζει να πω ότι το έμαθα ως “μυστικό” από πολύ καλό Έλληνα μουσικό και γενικώς, το πράμα διαδίδεται από στόμα σε στόμα. Και κάτι ακόμα: η κολεκτίβα από την οποία ξεπετάχτηκαν οι Virgin Prunes είχε μέσα και Bono και The Edge…
Εξώφυλλο:
Και μερικά πολύ καλά άλμπουμ ακόμα από Misfits, Art Zoyd, Iron Maiden, Killing Joke, Scorpions, Judas Priest, Etron Fou Leloublan, Diamanda Galas.
21 Likes
Πρόβλημά σας κύριε. Εγώ δεν έχω χιλιοπαιγμενα τραγούδια στο ρεπερτόριο, τουλάχιστον πάρα τη δική μου θέληση
14 Likes