Hard rock εννοεις, ε? κατα τ’ αλλα, ναι, ναι, μαλλον ναι.
μεχρι τώρα απέφευγα τεχνηέντως να γράψω για πάνω από 5 albums την χρονιά, αλλά απο εδω και περα θα επιστρατεύσω δεκαπεντάδες. mind = blown …
Χεχε. Φανταζόμουν πως κάποιος θα το πει, οκ χαρντ ροκ ήταν η γενικότερη ταμπέλα (μέχρι να αρχίσει και αυτός τα μπλουζ που τόσο εκτιμάς απ’ ότι έχω καταλάβει). Προγκ όχι φυσικά με την έννοια πως έπαιζε στους Yes, τους Amon Duul II ή στους Eloy (εξώφυλλο της χρονιάς 1984), ούτε γιατί ήταν ο τύπος που θα έπαιζε τα απίστευτα δύσκολα θέματα. Ωστόσο, η μελωδικότητά του, η ιδιαίτερη χρήση των πεταλιών (καταραμένο γουα γουα) και η όντως υψηλή τεχνική του, για μένα (και χωρίς να μπαίνω σε διαδικασίες συγκρίσεων, προφανώς υποδεέστερος) τον κατατάσσει στο φτωχό μου το μυαλό σε ένα μικρό υποσύνολο κιθαριστών της εποχής όπως π.χ. ο Gilmour και ο May, ενώ η επιρροή του στον τρόπο παιξίματος όλων των 80s aor κιθαριστών είναι πρόδηλη (δηλαδή καταλήγω πως κάπως πήγε τη μουσική μπροστά). Αυτά τα λίγα οφ τοπικ.
Μια που μιλάτε για το Another Perfect Day να πω ότι πρόκειται imo για το καλύτερο, με διαφορά, Motorhead άλμπουμ.
once again, 100% agree
1983
New Order - Power, Corruption & Lies
Τι έγινε παιδιά, έφυγε ο Ian και χάσαμε το ενδιαφέρον μας?
Violent Femmes - Violent Femmes
Και εδώ να σταμάταγαν την καριέρα τους θα ήταν μυθικοί φολκ ήρωες.
Metallica - Kill 'Em All
Η αρχή της ιστορίας πως ένας Δανός με τεράστιο κούτελο και ακόμα μεγαλύτερα μπαλάκια, έφτιαξε την πιο γαμιστερή μπάντα που έχει υπάρξει.
Madonna - Madonna
Κάθε βασιλιάς χρειάζεται και τη βασίλισσα του.
Depeche Mode - Construction Time Again
3/3 10άρια, στην πορεία για τα 9 μέχρι και το 1997.
Summary
Κόπηκαν στο τσακ
Eurythmics - Sweet Dreams (Are Made of This)/Touch (όλα ή τίποτα, ας κάνανε τα δύο ένα να έπαιρνε την πρώτη θέση)
U2 - War (αυτό πόνεσε)
Iron Maiden - Piece of Mind
DIO - Holy Diver
Talking Heads - Speaking in Tongues
The Police - Synchronicity
Slayer - Show No Mercy
Δεν ακούω τίποτα prog εγώ στο Another Perfect day. Μια αυτή την έννοια τη εντελώς γενική να πούμε prog και τους Van Halen ξέρω εγώ
τουναντίον! βέβαια ο εν λόγω δίσκος ξεκινάει μία αλλαγή ρότας, αλλά ενδιαφέρουσα (στα πρώτα στάδια τουλάχιστον)
μέχρι και το “songs of faith” σίγουρα ναι
δεκάρι και το Ultra λες?
είσαι μερακλης!
Τσάμπα είναι
Εγώ που γνώρισα τους Depeche Mode μόλις πέρυσι, να πω ότι επίσης συγκαταλέγω το “Ultra” στην “χρυσή” περίοδό τους (για να ξεφύγω από τη κουβέντα περί δεκαριών, εννιαριών κλπ.), αλλά, ρε παιδιά, αυτό το “Construction time again” ποτέ δεν το χώνεψα. Βγάζεις τη δισκάρα “A broken frame” που είναι κατάμαυρη σε σχέση με το πιο “ανάλαφρο” “Speak & spell”, και ξαφνικά το γυρνάς στον πολιτικοποιημένο ( ) στίχο, σε πειραματικές δομές, στους περίεργους ήχους κλπ; Δεν κατάλαβα τι φλασιά φάγανε σ’ αυτό το album, αλλά πραγματικά μου φαίνεται παράταιρο σε σχέση με την υπόλοιπη δισκογραφία τους και το κάνω άνετα skip όλο.
Everything counts παιδιά
Neubauten happened!
έχεις πολύ δίκιο ότι το “Speak and Spell” είναι poppy και εκφράζει έναν ήχο που περισσότερο εξερεύνησε ο πρωτεργάτης - τότε - Vince Clarke πριν φύγει και παίξει μπαλίτσα σε αμιγώς pop με Yazoo, Erasure etc
το “Broken frame” ήταν μάλλον η μεγαλύτερη στροφή των DM και αυτό που έθεσε τα θεμέλια του ήχου τους
στο “construction” ο Martin μπόλιασε τις επιρροές από το πρώιμο SPK/Neubauten κονκλάβιο… hence those weird sounds (παραπομπή στο Kollaps της τρελοπαρέας του Blixa)
σίγουρα την επόμενη χρονιά με τον δίσκαρο “Some great reward” το contouring ήταν καλύτερο
αλλά και το “Construction” γαμεί (κατ εμε) ειδικά για όσους γουστέρνουμε πρώιμο βιομηχανικό προτσες
έχεις δίκιο, είναι ο πρώτος δίσκος με πολιτικό στίχο (και ο πιο political , again, another influence from SPK et al)
in large amounts ^ ^
oύτε εγώ ακούω τίποτα προγκ, το σχόλιο αν διάβασες ήταν για τον ρομπερτσον και το παίξιμό του, το οποίο εντάχθηκε στο πλαίσιο των άλλων δυο κάφρων
photographic
κόμματος αλλά το προτιμώ στην “some bizarre” version
dont get me wrong, αγαπώ speak and spell
απλώς όπως σωστά είπε ο Leper είναι πιο poppy
no T no shade
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ
σε οποιαδήποτε λιστα των κορυφαίων τραγουδιών τους
1983
Metallica-Kill 'Em All ο καλύτερος δίσκος που δεν κυκλοφόρησαν οι Megadeth
Manowar- Into Glory Ride και μόνο το Secret Of Steel να είχε θα ήταν 10αρι
Mercyful Fate-Melissa i’m kneeling in front of the altar Satan’s cross upon the wall…
Accept- Balls To The Wall πολλά κιλά balls
Dio-Holy Diver μαγική δισκάρα
εξώφυλλο:
αγαπητέ @shadowking69 με την πολύ όμορφη πεντάδα σου μας χαλάς το οφ-τοπικ ελεκτρο-ποπ streak
επίσης μου έβγαλε αυτό το μήνυμα
“Thanks for sharing the love! You only have a few likes left for today.”
τι λέει, θέλω να συνεχίσω sharing the love τσαγκαροδευτεριάτικο