Ναι σε όλα. Its more to me than just a job!!!
3 Likes
Σχετικά με τα παραπάνω, το χειρότερο είναι να μπαίνουν όρια τι, πού και πόσο να γράφει ο καθένας.
Προσωπικά αν έχω χρόνο και όρεξη θα γράψω δυο σειρές παραπάνω από το να παραδώσω μια στεγνή λίστα αλλά φυσικά δεν έχω καμιά απαίτηση για το τι θα κάνουν οι υπόλοιποι.
Κι τελειώνω λέγοντας ότι με ενδιαφέρει το τι γράφει και τι πιστεύει κάποιος ακόμη και για τους πιο υπερκλασσικους δίσκους. Μην θεωρείτε ότι επειδή τους έχετε ακούσει άπειρες φορές οι περισσότεροι αυτό ισχύει για όλους.
14 Likes
Να μπω σφήνα κ να δηλώσω ότι άκουσα για πρώτη φορά πριν από δύο βδομάδες τα “Pleasure to kill” και “Extreme Aggression”…υπόψη ότι ακούω μέταλ από τα 14 ε. Κ το ίδιο θα συμβεί σίγουρα κ με άλλους υπερκλασικούς δίσκους.
12 Likes
Εγώ δεν είχα ακούσει ολόκληρο το Show no mercy μέχρι πριν λίγες ημέρες… αυτό νομίζω συμβαίνει και σε άλλους. Το παιχνίδι είναι και μια αφορμή να πιάσουμε πράγματα που ήταν για τον α,β λόγο εκτός του ραντάρ μας.
14 Likes
Δεν εχει ρε φιλε, απλα κατι περιεργο γινεται εκει, στη μιξη μαλλον, που υποβοσκει εκει χαμου.
Κατα τ’ αλλα θα συμφωνησω για τα γραπτα. Εγω συνηθως τα ξεπεταω, αλλα θεωρω πως εχει αξια το κειμενο του καθενος. Ενιοτε κ με προσωπικες ιστοριες κτλ, ειναι απο τα αγαπημενα μου. Γραφτε ο,τι θετε να χαζευουμε.
6 Likes
Γιατί το συζητάμε ακόμα αυτό
Ο καθένας όσο μπορεί/προλαβαίνει/έχει διάθεση κλπ
Είναι μεν αυταπόδεικτο ότι μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν τα ποστ με κείμενα και όχι μόνο λίστες ονομάτων, αλλά δεν γίνεται να συνεισφέρουν όλοι, πώς να το κάνουμε
8 Likes
1983
Ωραία χρονιά. Μα αδυνατώ να πιστέψω ότι θα μείνουν εκτός οι χαοτικοί Misfits του Earth A.D., οι επικοί Slayer του Show No Mercy, το υπεραγαπημένο Melissa των Mercyful Fate. Πανέμορφοι δίσκοι σαν το ομώνυμο των Violent Femmes δεν χωράνε, ούτε καν το -ναι απόλυτο- Motorhead άλμπουμ, Another Perfect Day ή οι Police με το Synchronicity.
Όλα στο 1983 είναι θέμα χρονικής συνέχειας ή ασυνέχειας. Ας το πάμε ανάποδα…
5. Minutemen - Buzz Or Howl Under The Influence Of Heat
Νοέμβριο του 1983 κυκλοφορεί αυτό το μίνι EP - διαμαντάκι της post-punk. Πριν ένα χρόνο κάνανε παρέλαση όλοι οι πανκηδες και τώρα φτάσαμε στο post. Ε ήτο λίγο βιαστικά τα παιδιά απο το Καλιφόρνια. Jazz αυτοσχεδιασμοί, μπλεγμένοι με αλλοπαρμένους ήχους και στίχους, καμία αρχή, μέση ή τέλος. Απολαυστικότατο.
4. Big Black - Bulldozer
Το τι έκανε το 1993 ο παραγωγός του In Utero των Nirvana, Steve Albini, το ξέρουμε. 10 χρόνια πριν τον Ιούνιο του 1983 και πάλι πειραματιζόταν, αλλά όχι με μουσική άλλων. Είχε ένα συγκρότημα που μόνο με την λέξη χαοτικό θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα. Άκυροι ήχοι ξεπετάγονται μέσα στα τραγούδια, καμία δομή, 17 λεπτά αναρχίας…
3. Metallica - Kill em All
Πάμε ένα μήνα μπροστά. Ιούλιος 1983. Θρας. Μια περίεργη συγκυρία δημιουργεί ένα supergroup την εποχή που τα μέλη του τα ξέρει μόνο η μάνα τους. Ποιος να ήξερε χρόνια μετά που θα οδηγούσαν τις μπάντες τους οι Hetfield, Mustaine. Δυστυχώς κανείς δεν ήξερε ούτε τη μοίρα του Cliff. Εκείνα τα φεγγάρια όμως οι 4 τους (ναι και ο κοντός μαζί) έστησαν μια ολόκληρη σκηνή που παράγει φασαρία ακόμη και σήμερα. Το Four Horsemen να υπήρχε μέσα μόνο θα το αγόραζα το cd και με κλειστά μάτια. Όπως και έγινε. Για αυτό βέβαια φταίει το παρακάτω…
Ήταν λοιπόν μία εκπομπή στην ΕΤ3 κάθε Δευτέρα μετά το Jammin, Μοnster of Rocks πρέπει λεγόταν, που έβαζε σφήνες κομμάτια από Seattle και San Diego. Έχοντας ακούσει ήδη το Creeping Death το επόμενο βήμα ήταν το σφυρί. Κουτουλιά στο δόξα πατρί.
2. Minor Threat – Out of Step
Άνοιξη του 1983. Απρίλιος. Και εγένετο hardcore. 22 λεπτά στιβαρών συνθέσεων. Ανθεμικών και παθιασμένων ρεφραίν, αλλαγών στους ρυθμούς, breakdown και attitude. Straight edge ή όχι τα θεμέλια του είδους τα έριξαν τα παιδιά από την Ουάσιγκτον και μετά το έκλεισαν το μαγαζί. Ραντεβού στους Fugazi.
1. Suicidal Tendencies - Suicidal Tendencies
Φτιάξαμε το λοιπόν το hardcore, το θρας, τι να την κάνουμε τη ζωή? Δεν αυτοκτονούμε?
Ώπα ρε μεγάλε τι είναι αυτά? Τάσεις αυτοκτονίας?
E όχι ρε μαν, ας κάνουμε πρώτα άλλο ένα είδος.
Ας ενώσουμε hardcore και θρας. Ας κάνουμε το crossover.
Ιούλιος του 1983 και ένας από τους πλέον επιδραστικότερους δίσκους σκάει μύτη και τα σαρώνει όλα. Μπάντα από την οποία επηρεάστηκαν οι 4 big, όλο το μετέπειτα punk, κτλ κτλ. Διάολε δεν υπάρχει χαμένο δευτερόλεπτο στο δίσκο. Α! και το πρώτο βίντεοκλιπ ακραίου ήχου που έπαιξε στο MTV.
Εξώφυλλο της Χρονιάς
New Order - Power, Corruption & Lies
23 Likes
Εγώ να κάνω μια χαζή ερώτηση σαν άσχετος;
Το hardcore δεν υποτίθεται ότι ξεκινά με Black Flag, Bad Brains και Discharge;
Ή όχι;
1 Like
Πολύ γρήγορα, και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, η αρχή (τυπικά η πρώτη κυκλοφορία) και η ονοματοδοσία μάλλον είναι εδώ για μένα αντίστοιχα:
και μετά σε Germs, Circle Jerks, Black Flag, Discharge, Minor Threat, SS, Bad Brains, Suicidal Tendencies, και πολλές μπάντες που ηχογράφησαν παράλληλα, εκεί τότε.
Αλλά είμαι σίγουρος πως με τόσα 7ρια, EP, demo κλπ παίζει πολύ πράγμα που αυτή τη στιγμή δεν μου πάει το μυαλό.
Και η Crass Records τυπικά επί της ουσίας hardcore έβγαζε από το 79.
5 Likes
Μωρε ξέρεις αυτά είναι λίγο θολά. Οι Black Flag και οι Bad Brains θεωρούνται και αυτοί στυλοβάτες της σκηνής, αλλά θεωρώ (εγώ προσωπικά, υπάρχουν εκατομμύρια διαφορετικές γνώμες) ότι με τους Minor Threat παίρνει μορφή μια πιο σκληρή στάση απέναντι στη μουσική βιομηχανία και το σταριλίκι. Κάτι που αντιπροσωπεύει περισσότερο το hardcore πνεύμα. Άσχετα στο που αυτό οδηγήθηκε ή το που βρίσκεται τώρα.
5 Likes
Με άλλα λόγια είστε λίγο για τα πανηγύρια εκεί στο hardcore/punk, ούτε κοινή ιστορική γραμμή δεν μπορείτε να φτιάξετε, τέλος πάντων 
Summary
Μην παρθεί σοβαρά ε. Πλάκα κάνω.
5 Likes
γιατί δεν υπάρχει γενικά ως concept
sorrynotsorry 
1 Like
Αμα είχαμε κοινή γραμμή:
a. Θα ήμασταν mainstream
c. Θα βγάζαμε καλύτερο δίσκο σερί από το 1978
a. Δεν θα τρώγαμε ρυζογκοφρέτες
b. Στη θολούρα και την ασάφεια είναι η γοητεία
10 Likes
Σε λιγο θα μας πεις πως το heavy metal αρχισε με σαμπαθ. Και αλλα τετοια γραφικα.
Άκου φίλος
Το heavy metal άρχισε με Σάμπαθ
Και άλλα τέτοια γραφικά
10 Likes
1983 λοιπόν. Αγαπημένα albums που μείναν εκτός πεντάδας:
Murmur - R . E . M . Ίσως και να είναι η καλύτερη κυκλοφορία του 83, απλά έχω δεθεί με τα μεταγενέστερα τους περισσότερο. To παίξιμο στο μπάσο του Mills και τα μουρμουρητά του Stipe-ανάθεμα να καταλαβαίνω το ¼ από αυτά που λέει- είναι τα Highlights για μένα! Δίσκος σταθμός στο ανεξάρτητο, κολεγιακό, Alternative Rock, τέλος πάντων.
Power , Corruption & Lies - New Order Αν και στο Movement του '81 ο ήχος τους ήταν περισσότερο Joy Division παρά New Order, κάπου εδώ αρχίζουν τα ηλεκτρονικά στοιχεία να μπλέκονται όλο και περισσότερο στην μουσική τους με εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Κρίμα πάντως που δεν περιέχει και το Blue Monday.
Soul Mining - The The Η ιδιαίτερη περίπτωση τραγουδιών που λες και μιλάνε για την ζωή σου. This is The Day, Τhe Sinking Feeling, GIANT κορυφές. Ο Matt Johnson σε έναν alternative pop rock electronic και στην ουσία σόλο δίσκο. Ό,τι κυκλοφορήσαν οι THE THE στα ’80 μέχρι τα μέσα των ’90 είναι υπέροχο.
Synchronicity - The Police Όπου οι Police κάνουν το 5 στα 5. Περιέχει και το τραγούδι της χρονιάς που δεν είναι άλλο απ’ το Every Breath you Take. Ή μήπως είναι το Synchronicity II που το διασκευάσαν κάποιοι Queensrÿche 25 χρόνια αργότερα;
Sirens - Savatage Όπου ο Criss (Metalaxe) μας μαθαίνει μπαλίτσα! Και εδώ έχουμε μια μεγάλη αδυναμία που μένει οριακά έξω. Αν κυκλοφορούσε μαζί με τις πορωτικές κομματάρες του Dungeons τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.
The top 5:
5th place The Hurting - Tears for Fears Τα ’80 ήταν απ’ ότι φαίνεται η δεκαετία των μεγάλων pop duos με Eurythmics, Pet shop boys, Wham, Erasure, Roxette και φυσικά τους Tears for Fears των Curt Smith και Roland Orzabal. To Hurting είναι ένα ενδοσκοπικό και μελαγχολικό αριστούργημα όπου pop μελωδίες, new wave αισθητική και ηλεκτρονικοί πειραματισμοί αναμειγνύονται τέλεια με αποτέλεσμα δέκα πανέμορφες συνθέσεις.
4th place Thunder and Lightning - Thin Lizzy O τελευταίος δίσκος των Τhin Lizzy είναι ένας από τους πιο συναρπαστικούς τους και σίγουρα ο πιο μεταλλικός που κυκλοφορήσαν ποτέ. Με προσθήκη στην δεύτερη κιθάρα τον John Sykes δεν γινόταν και διαφορετικά. Όλα τα τραγούδια του δίσκου είναι εκπληκτικά αλλά θα σταθώ στο αγαπημένο μου που κλείνει προφητικά τον δίσκο:
Papa, I’m dying of an overdose, overdose, overdose
I tried to warn you don’t you come too close (Heart Attack)
3rd place Melissa - Mercyful Fate Το Melissa σε κερδίζει στο δευτερόλεπτο με τα άπειρα γ@μιστερά ριφς που ξερνάνε οι κιθάρες των Shermann και Denner και από εκεί δεν υπάρχει σταματημός στο σατανικά εμπνευσμένο metal πάρτι που δημιουργούν για τα επόμενα 40 λεπτά. Αν και μπορεί αρχικά να σε αποξενώσουν οι κάπως‘’cult’’ στίχοι και τα τρελαμένα φωνητικά του King Diamond, γρηγορά συνειδητοποιείς πως αυτά ακριβώς είναι η αιτία που “δένει το γλυκό”.
2nd place Script for a Jester ’ s Tear – Marillion H πρώτη μου επαφή με τους Marillion ήταν μέσα από ένα cd με διάφορα random κομμάτια που έδινε το περιοδικό Pop &Rock. Ανάμεσα στα κομμάτια αυτά ήταν και το υπέρτατο ομώνυμο. Παρότι ήμουν πολύ μικρός, το κομμάτι αυτό με συγκλόνισε. Αργότερα ξαναβρέθηκαν μπροστά μου αλλά με άλλον τραγουδιστή, υπέροχοι φυσικά αλλά χωρίς το μυστήριο και την μαγεία εκείνου του ενός κομματιού. Έτσι είναι οι Marillion των 4 πρώτων δίσκων με τον Fish – μαγικοί. Αν δεν είναι μαγικό το σόλο του The Web κάπου εκεί στο 4ο λεπτό ,τότε δεν ξέρω τι μπορεί να είναι….
1st place Pyromania - Def Leppard Yψηλότατου επιπέδου “αλήτικο” hard rock που λίγοι στο παρελθόν και ακόμη λιγότεροι στο μέλλον αγγίξαν. Ανάμεσα στα άξια Hits του δίσκου (Photograph ,Foolin, Rock of Ages, Too Late For Love) βρίσκονται ακόμη μεγαλύτεροι ύμνοι (Stagefright , Die Hard the Hunter, Comin’ Under Fire, Billy’s Got a Gun). Τραγουδάρες που ξεσηκώνουν και τον πιο ψόφιο τυπά στο ροκόμπαρο, που τις παίζεις στο αμάξι και η ταχύτητα ανεβαίνει ανεπαίσθητα, αλλά περισσότερο απ’ όλα ικανές να αφήσουν θύματα σε μια συναυλία! Και σύμφωνα με το Wikipedia:
I remember meeting Phil Lynott…" recalled Joe Elliott. "We’d delivered Pyromania and, with us sharing a label with Lizzy, he’d heard it. He put his hand on my shoulder and said, ‘I heard your album – it’s the reason I’ve split the band. I can’t compete with that.’
best album cover: War - U2
17 Likes
“I made a rock and roll sin
When I tried giving in
To make money had to turn down low”
( για πειτε μου ποιος αλλος “ξεκινησε” δισκο με εξομολογητικη αυτο-κριτικη διαθεση ενωπιον του Rawk n Roll/ Μετσολ)
@Ironman1 και λοιποι συνδαιτημονες
διαβασα με προσοχη οσα γραψατε και ειτε συμφωνω ειτε διαφοροποιουμαι (λατρευω εξισου τις πιο new yawk street αλητειες των Βασιλεων οσο και τα επη κ ας ειναι μη-συγκρισιμα μεγεθη), εχω να πω, με ενα βαθυ επιστημονικο και φορμαλιστικο υφος, οτι ακομα και λιγα δευτερολεπτα απο μονοχορδη παρακρουση στο Black Arrows σβηνει δισκογραφιες λοιπων πτωχων συγγενων.
γιατι πολυ απλα , καθε τι που επραξαν, οπως το επραξαν, was meant with heart-felt conviction. ολα. τα ετσι και τα αλλιως και τα συμβατικα και τα κουφα.
θενκ δε γκοντς, δεν υπηρξαν σε τιποτα συμβατικοι, αλλιως δεν θα υπηρχε πχ το Bridge of death. στην ιδια αντισυμβατικοτητα εντασσεται πχ το Father στις 500 γλωσσες. I’ll take it all, as part of the whole.
το 2006 στο Crowne Plaza ξεκιναω την ερωτηση στον Eric “ειστε η μονη μπαντα που…”
με διακοπτει “ναι ειμαστε η μονη μπαντα”.
εκανα παυση. γελασαμε ολοι. θα μπορουσα ανετα να εχω σταματησει την ερωτηση εκει.
ειναι η μονη μπαντα.
QED
9 Likes
Καλημερα σε ολους. Λοιπον, ευτυχως που υπαρχουν ψυχραιμες φωνες οπως του @Curehead και ο Αρχηγος δεν πηρε δραστικα μεσα.
Πρωινιατικα αναγκαστηκα να μιλαω ωρα μαζι του, ηθελε να διαγραψει το νημα ή και να ριξει το rocking μια και καλη. Ευτυχως ο curehead το εσωσε, αλλα ο Μεγαλος ειναι πολυ απογοητευμενος. Μεταξυ μας, νομιζω οχι μονο οτι ψιλογερασε αλλα εχει και τα σπαθια σκουριασμενα και παροπλισμενα, διοτι σε αλλες εποχες θα ειχε αλλη αντιδραση. Στο τελος ειπε κατι για death to false metal και κατι σαν posers leave the forum και εκλεισε.
Τεσπα, οι γνωστοι υποπτοι να προσεχετε για λιγο, Γρακχοι και αλλοι μυστηριοι του φορουμ. Και ο TS το ιδιο, υπαρχει μεγαλη απογοητευση και δεν ξερω τι ειναι ικανος να κανει. Don’t shoot the messenger, αποθεωστε λιγο παραπανω το Fighting the World σε 2-3 εβδομαδες και θα το μαζεψουμε. Μην δυσχεραινετε τη θεση σας και μην ρισκαρεται με την οργη του Οντιν.
7 Likes
Καμία αποθέωση στους καραγκιόζηδες 
3 Likes