Τώρα μισό προσπαθώ να αποφασίσω αν θα ψηφίσω manowar ή virgin steele αχαχαχαχαχαχαχ
7 Likes
Εγώ να δω αν το Pyromania θα πετάξει εκτός το Eliminator. Όλα under control πάντως χρονικά.
1 Like
ο αρχηγος σε παρακολουθει… το νου σου
2 Likes
βλεπω τον αρχηγο να παιρνει τα balls του ουντο ισως τελικα, δυσκολη η ζωη
@pantelis79 χωρις ντροπη, λεω ναι
3 Likes
Μικρή διόρθωση. Συνεχιστε.
6 Likes
Pyromania ξεκαθαρα… βαζω και poll για τη βοηθεια του κοινού
4 Likes
Έλα, το έριξα.
-
R.E.M. - Murmur
Τεράστιο ντεμπούτο, για το οποίο μας είχε προϊδεάσει το φανταστικό EP “Chronic Town” της προηγούμενης χρονιάς. Η αρχή αυτού που λέμε κολλεγιακό ροκ βρίσκεται εδώ, σε μια ντουζίνα τραγουδάρες όπως το ραδιοφωνικό “Radio Free Europe”, τα υπέροχα “Talk About the Passion” και “Perfect Circle”, το νευρώδες “Catapult”. -
Stevie Ray Vaughan And Double Trouble - Texas Flood
Άλλο ένα ντεμπούτο, από έναν κιθαρίστα που έχει συμπεριληφθεί δικαίως, αλλά χωρίς να ευθύνεται προφανώς καθόλου ο ίδιος στο περιβόητο quote του Lemmy που λέει ότι “It is a well-known mystery that guitar players suddenly get better once they are dead.” “Mary Had A Little Lamb”, “Love Struck Baby”, “Testify”, “Pride And Joy” και τα ηλεκτρικά blues δε θα ήταν ποτέ πια τα ίδια. Άξιοι συνοδοί το rhythm section των Tommy Shannon και Chris Layton σε μπάσο και ντραμς. -
Metallica - Kill 'Em All
Παλιός ήχος, τσίτα φωνητικά, τάδε παραγωγή, δείνα ο Μαστέην, μπλα, μπλα, μπλα. Μαλακίες. Πρώτος δίσκος Metallica, τα λέμε
-
Dio - Holy Diver
Αυτό το αγαπώ ακόμα πάρα πολύ. Η καλύτερη solo προσπάθεια του μεγάλου κοντού. Επειδή το άκουσα πάλι αυτές τις μέρες, τι ύπουλο είναι αυτό το “Invisible”; Ρε αυτό ξεκινάει για φλωριά και καταλήγεις να τα κάνεις πάνω σου! Αγαπώ ακόμα και την ψιλοτυρίλα των πλήκτρων του “Rainbow In The Dark”. -
Def Leppard - Pyromania
Ο δίσκος που τους έκανε μεγάλους. Κορυφαία σινγκλάρα “Photograph”, φοβερή ενέργεια στο “Action! Not Words”, πάρε μπαλάντα “Too Late For Love”, πάρε “Foolin’”, πάρε σπουδαίο “Rock Of Ages”, γενικώς τι να πάρεις και τι ν’ αφήσεις.
Honorable mentions:
ZZ Top - Eliminator (καλύτερο εξώφυλλο)
Ο ήχος των '80ς στο rock. Επίσης, υπερσινγκλάρες και μαγικό “I Need You Tonight”.
The Police - Synchronicity
Άξιο κύκνειο άσμα, τεράστιος Copeland.
U2 - War
Άρχισε να φαίνεται πού θα έφταναν.
Iron Maiden - Piece Of Mind
Τρομερή συνέχεια, για μένα το ρίχνει λίγο η δεύτερη πλευρά (πλην “To Tame A Land”) που δεν είναι τόσο ΥΠΕΡΓΑΜΙΣΤΕΡΗ όσο η πρώτη.
Motorhead - Another Perfect Day
Στους καλύτερούς τους δίσκους.
Billy Idol - Rebel Yell
Κι αυτός χαρακτηριστικός των '80ς.
Journey - Frontiers
Τελευταία δισκάρα μάλλον.
Social Distortion - Mommy’s Little Monster
Επηρέασε όλη την Καλιφόρνια, πέντε ολόκληρα χρόνια πριν το “Suffer”.
Bryan Adams - Cuts Like A Knife
Κι αυτός εδώ ξεκίνησε να δείχνει πού θα έφτανε με την επόμενη δισκάρα του.
Αυτά από μένα 
.
EDIT: άντε, και ένα βιντεάκι SRV, λίγο μεταγενέστερο, από 1989, παίζει το “Look At Little Sister” (δεν είναι από το “Texas Flood”, αλλά δεν πειράζει). Σπάει μια χορδή στην κιθάρα εκεί στο δίλεπτο, κανένα πρόβλημα 
24 Likes
ΣΤΟ ΝΗΜΑ! Σπουδαία χρόνια πραγματικά. Πετάω χύμα τη λίστα, με αρίθμηση μόνο στην πρώτη πεντάδα:
Rainbow - Bent out of shape
Herbie Hancock - Future shock
Tears for fears - The hurting
Marillion - Script for a jester’s tear
4 Iron Maiden - Piece of mind
2 Black Sabbath - Born again
Dio - Holy diver
Def Leppard - Pyromania
3 Journey - Frontiers
Elton John - Too low for zero
ZZ TOP - Eliminator
5 Genesis - Genesis
Metallica - Kill 'em all
Violent femmes - Violent femmes
1 REM - Murmur
U2 - War
Police - Synchronicity
Thin Lizzy - Thunder and lightning
Καλύτερο ελληνικό άλμπουμ:
Δήμος Μούτσης - Ενέχυρο
10 Likes
Επικές συμμετοχές αυτή την χρονιά, λίστες όνειρο, φοβερά σχόλια, 73 ΔΙΣΚΟΙ!!!
14η εβδομάδα - 1983
52 συμμετέχοντες - FULL HOUSE
@Storm @tylerdurden 
Παρουσιολόγιο:
Παρακάτω όλες οι προτάσεις και η βαθμολογία:
| Iron Maiden - Piece Of Mind | 117 |
|---|---|
| Metallica - Kill 'Em All | 74 |
| Manowar - Into Glory Ride | 59 |
| Dio - Holy Diver | 55 |
| Mercyful Fate - Melissa | 50 |
| Slayer - Show No Mercy | 49 |
| Warlord - Deliver Us | 33 |
| Def Leppard - Pyromania | 27 |
| Wipers - Over The Edge | 18 |
| R.E.M. - Murmur | 17 |
| Accept - Balls to the Wall | 16 |
| Violent Femmes - Violent Femmes | 16 |
| Marillion - Script for a Jester’s Tear | 15 |
| Stevie Ray Vaughan and Double Trouble – Texas Flood | 14 |
| Journey - Frontiers | 13 |
| Manilla Road- Crystal logic | 12 |
| Motley Crue - Shout at the devil | 11 |
| U2 - War | 10 |
| Minor Threat – Out of Step | 8 |
| Misfits - Earth A.D./Wolfs Blood | 8 |
| New Order - Power, Corruption & Lies | 8 |
| The Mob - Let The Tribe Increase | 7 |
| Suicidal Tendencies - Suicidal Tendencies | 6 |
| Hellhammer - Satanic Rites | 5 |
| Satan - Court in the Act | 5 |
| Savatage - Sirens | 5 |
| Sortilège – Sortilège | 5 |
| Swans - Filth | 5 |
| Talking Heads - Speaking in Tongues | 5 |
| Angelic Upstarts - Reason Why? | 4 |
| Brian Eno - Apollo: Atmospheres and Soundtracks | 4 |
| Conflict - To a nation of Animal Lovers | 4 |
| Cyndi Lauper - She’s So Unusual | 4 |
| David Bowie - Lets Dance | 4 |
| Motörhead - Another Perfect Day | 4 |
| Philip Glass - Koyaanisqatsi OST | 4 |
| Robert Cray - Bad Influence | 4 |
| The Cramps - …Off the Bone | 4 |
| Black Sabbath - Born Again | 4 |
| Ashbury - Endless Skies | 3 |
| Bacamarte - Depois Do Fim | 3 |
| Europe-Europe | 3 |
| G.I.S.M. -Detestation | 3 |
| Kath Bloom & Loren Mazzacane - Restless Faithful Desperate | 3 |
| Ozzy Osbourne-“Bark at the Moon” | 3 |
| The Sisters of Mercy - Temple of Love | 3 |
| Thin Lizzy - Thunder and Lightning | 3 |
| Twisted Sister - You Can’t Stop Rock n Roll | 3 |
| The Chameleons - Script of the Bridge | 3 |
| Sisters of Mercy - Reptile House | 3 |
| Alcatrazz - No parole from Rock n’ Roll | 2 |
| Big Black - Bulldozer | 2 |
| Billy Idol - Rebel Yell | 2 |
| Gary Moore - Dirty Fingers | 2 |
| Giorgio Moroder - Scarface (soundtrack) | 2 |
| Madonna - Madonna | 2 |
| Negative Approach -Tied Down | 2 |
| Rudimentary Peni - Death Church | 2 |
| Witchfinder General - Friends of Hell | 2 |
| ZZ Top - Eliminator | 2 |
| Ξαρχάκος Σταύρος - Ρεμπέτικο | 1 |
| Antisect - In Darkness There Is No Choice | 1 |
| Anvil - Forged in Fire | 1 |
| Blue Öyster Cult - The Revölution by Night | 1 |
| Depeche Mode - Construction Time Again | 1 |
| Eurythmics - Touch | 1 |
| Exciter - Heavy Metal Maniac | 1 |
| Jerrys Kids - Is this my world? | 1 |
| Minutemen - Buzz Or Howl Under The Influence Of Heat | 1 |
| Quiet Riot - Metal Health | 1 |
| Tears For Fears - The Hurting | 1 |
| Tom Waits - Swordfishtrombones | 1 |
| Genesis - Genesis | 1 |
Πρώτο Back to Back…
κατανομή πόντων στον νικητή βάσει των διαθέσιμων ψήφων :
| Artist | Album | ΠΟΣΟΣΤΟ | |
|---|---|---|---|
| 1970 | Black Sabbath | Black Sabbath | 54,81% |
| 1971 | Led Zeppelin | Led Zeppelin IV | 57,65% |
| 1972 | Deep Purple | Machine Head | 39,43% |
| 1973 | Pink Floyd | The Dark Side Of The Moon | 51,67% |
| 1974 | Blue Öyster Cult | Secret Treaties | 33,33% |
| 1975 | Pink Floyd | Wish You Were Here | 53,33% |
| 1976 | Judas Priest | Sad Wings of Destiny | 50,95% |
| 1977 | Pink Floyd | Animals | 39,02% |
| 1978 | Judas Priest | Stained Class | 36,67% |
| 1979 | Pink Floyd | The Wall | 40,85% |
| 1980 | Black Sabbath | Heaven and Hell | 40,43% |
| 1981 | Rush | Moving Pictures | 37,60% |
| 1982 | Iron Maiden | The Number Of The Beast | 46,12% |
| 1983 | Iron Maiden | Piece Of Mind | 45,00% |
εξώφυλλο της χρονιάς???
ε όχι δα…
ΤΡΙΠΛΗ ισοψηφία… οπότε για 24 ώρες σταύρωσον…
Καλύτερο Εξώφυλλο 1983
- Iron Maiden - Piece Of Mind
- Metallica - Kill 'Em All
- U2 - War
0 voters
τίτλοι τέλους για το 1983
1984…
και εξελάκι
credits and love to all 
26 Likes
Στηριζω 100% τυπισσα με δερματινο παντελονι, απειρο hairspray, και 80ς αισθητικη στο συνολο της ως φωτογραφια, ελπιζω να συνεχισεις στο ιδιο μοτιβο!
3 Likes
Μπήκε κυρίως επειδή για λίγο έμεινε εκτός 10αδας αυτο το δερματινο
εντάξει αυτή η δεκαετία είχε να εξάγει λακ δερματινα κτλ κτλ…
και στα 90ς βέβαια, εδώ, πάνω κάτω τα ίδια είχαμε …
3 Likes
what have i done :")
…σημείωσα λίγο τα του 84 και πέρα από το χάος, έχω 12-13 δίσκους που τους έχω όλους για πεντάδα, πρέπει να είναι από τις αγαπημένες μου χρονιές έβερ ξερωγω
5 Likes
1) Bruce Springsteen - Born in the U.S.A.
Τίγκα γυαλισμένος δίσκος. “Εμπορικός”. Μουσικά όμως όσο εμπορικός υπήρξε ο Μπρούσαρος μέχρι τότε. Ευτυχώς το Nebraska ξεπεράστηκε και επιστρέψαμε σε γνωστά λημέρια. H E-Street Band συνεχίζει να είναι η καλύτερη rock μπάντα ever. Πασίγνωστα τραγούδια σαν το ομώνυμο (από τα πλέον αναγνωρίσιμα τραγούδια του) και το Dancing in the Dark δεν υστερούν ποιοτικά. Τα αγαπημένα μου όμως είναι το “χορευτικό” Cover Me, το αριστουργηματικό Downbound Train, o ύμνος No Surrender, το ειρωνικά ανεβαστικό I’m Going Down (με παλαμάκια και μπανταντί νταντά), το συναισθηματικό My Hometown. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον πώς καταφέρνει να συνδυάζει στενάχωρους στίχους με ανεβαστική μουσική με κάποια τραγούδια κι εδώ το καταφέρνει αρκετές φορές. Έτσι θέλω τον Bruce μου, να μου δίνει και λίγη αισιοδοξία γαμώτο, λίγη νοσταλγία. Εδώ μου δίνει πολλή.
" 'Cause once we made a promise we swore we’d always remember
No retreat, baby, no surrender"
2) The Replacements - Let It Be
Έχουν κυκλοφορήσει 2 Let It Be. Aυτό είναι το καλύτερο.
Αγαπώ αυτόν τον δίσκο και σίγουρα τον έχω ακούσει όσο ελάχιστα τα τελευταία χρόνια, με ελκύει απίστευτα. Η ατίθαση φύση τους φαίνεται όχι τόσο από την ένταση που χαρακτήριζε σε μεγάλο βαθμό τα προηγούμενα άλμπουμ, αλλά από την διαφοροποίηση που μας δίνουν, κομμάτι με κομμάτι. Πλούτος ιδεών, διπλές κιθάρες, δωδεκάχορδες, πιάνα, πανκ ροκ, οριακά alt country (στο θεϊκό Unsatisfied έχει μέχρι και lapsteel guitar), ορχηστρικά κομμάτια. Και αντί να ακούγεται σαν ένα συνοθύλευμα, φαντάζει σαν το απόλυτο άλμπουμ. Και οι δομές των κομματιών με ιντριγκάρουν (το καταιγιστικό We’ re Coming Out έχει καταπληκτικό break με πιάνο/ κιθάρα προτού εκραγεί εκ νέου, το Seen Your video που πρέπει να φτάσει στα 2,5 από τα τρία λεπτά του για να μπουν οι στίχοι, κ.α.).
Πέραν της δεδομένης ενέργειας και του χιούμορ της μπάντας που παραμένει στο ακέραιο, υπάρχει μια υποβόσκουσα μελαγχολία που με εθίζει σε απανωτές ακροάσεις.
Απίστευτα όμορφος δίσκος και επιδραστικός για ορδές μουσικών που ακολούθησαν στον εναλλακτικό ήχο.
3) R.E.M - Reckoning
Εδώ οι REM απόδειξαν τι μεγέθους μπάντα ήταν. Δεν πέφτουν στην παγίδα να ανακυκλώσουν το ντεμπούτο. Αυτή η αντίθεση της μπάντας που δείχνει νεύρο ενώ ο Stipe σπάνια ανεβάζει την ένταση της φωνής του, είναι μαγική. Harborcoat (ονειρεμένο chorus), So. Central Rain (what are you talking about dude), Pretty Persuasion (το σωστό το alt rock, με θεϊκή γέφυρα μετά το δεύτερο chorus), Camera (wtf are you talking about dude), Little America, τα προεξέχοντα κομμάτια για μένα σε έναν δίσκο χωρίς αδύναμες στιγμές. Και πάλι οι αρμονίες είναι άπαιχτες. Κυρίως από αυτό το άλμπουμ και μετά, γίνονται μια από τις κορυφαίες αμερικανικές μπάντες έβερ.
4) Stevie Ray Vaughan - Couldn’t Stand the Weather
Χεχε. Scuttle Buttin’. Kάνε τους πλάκα Stevie.
Aν κάτι λείπει από το Couldn’t Stand the Weather, αυτό είναι το στοιχείο της έκπληξης. Από την άλλη, είναι φανταστικό το συναίσθημα να αναμένεις την κυκλοφορία κάποιου μουσικού που ακολουθείς, και η νέα του δουλειά να επιβεβαιώνει όσα ξέρεις και περιμένεις από αυτόν. Φαντάζομαι το κοινό του τότε να παραληρεί. Eκρηκτικό blues rock και συναισθηματικά slow blues (με μιά jazz τζούρα για κλείσιμο) από έναν από τους κορυφαίους bluesmen όλων των εποχών.
5) Whitesnake - Slide It In
Το σωστό, το εμπορικό το hard rock. Απομακρύνονται με από τις ρίζες τους αλλά δεν έχουν αποκοπεί ακόμα, υπάρχει πολύ blues rock στοιχείο που μου τους έκανε τόσο αγαπητούς εξαρχής. Ακόμα και στιχάρες 
τύπου “Spit it out if you don’t like it”, είναι τόσο χαρακτηριστικές του Coverdale και προσδίδουν κάτι στο cult της περσόνας του. Ο Δαβίδ πετούσε κομματάρες για πλάκα 7-8 χρόνια χωρίς σταματημό, που να φανταζόμουν πως θα ήταν ως εδώ για μένα…?
*Άκουσα και την US version. ΟΚ, δεν μου άλλαξε και τη ζωή αλλά λογικό, το ένα το ακούω χρόνια, το άλλο όχι. Κάτι έχουν πειράξει και στη μίξη, μου φαίνεται περίεργο (“ξένο”). Πάντως δεν είναι άσχημο.
6) Armored Saint - March of the Saint
Διαβάζω κάτι ξένα site που κατηγοριοποιούν τους Saint σαν power/ speed metal group και αναρωτιέμαι. Οι τύποι είναι ο ορισμός του heavy metal. Χωρίς άλλους προσδιορισμούς. Pure. Με τον τρελό στην φωνή, με κιθάρες να ξυρίζουν και ένα από τα καλύτερα heavy metal rhythm section. Δεν είναι τυχαίο που πολλά από τα τραγούδια του έχουν κεντρική θέση στα setlist τους ακόμα και σήμερα (ομώνυμο, Can U Deliver, Madhouse), ενώ τα περισσότερα από τα υπόλοιπα έχουν πλέον ένα cult status (Take a Turn κανείς? Stricken By Fate? Πωπωπω…). O ορισμός του αμερικανικού heavy metal είναι αυτή η μπάντα. Και έπονται τα καλύτερα. Από τις ελάχιστες μέταλ μπάντες που δηλώνω ακόμα μεγάλος οπαδός, τους αγαπάω υπερβολικά.
7) Dio - The Last in Line
Πιστό στη συνταγή του ντεμπούτου. Κι αυτό είναι το μόνο στοιχείο που το κάνει θεωρητικά υποδεέστερό του (άντε κι ο στίχος “You’ve been a bad bad girl” :P). Αλλά αν δεν ψάχνει κανείς την εξέλιξη και την πρόοδο αναγκαστικά, όπως εγώ, αλλά απλά καλά τραγούδια, εδώ είμαστε. Για μένα η σύμπραξη των γιγάντων Ronnie και Vinnie είναι από τα καλύτερα συμβάντα στην ιστορία του μέταλ. Η μπάντα ούτε εδώ χάνει ίχνος από την μαγεία της. Αριστούργημα για 2η φορά. Δυναμίτες (We Rock, I Speed at Night, Evil Eyes), έπη (Egypt - τι ανατριχιαστικό μπάσιμο στο solo από Vivian), mid-tempo ύμνοι (One Night in the City, Breathless), όλα τέλεια για μια τελευταία φορά.
8) Iron Maiden - Powerslave
Το έβαλα να παίξει, τι ωραία που περνάω. Ακόμα και με το υπερχίτ, Two Minutes to Midnight. Αν θεωρήσουμε πως υπάρχει φίλερ εδώ μέσα, για μένα είναι το Back to the Village, παρόλα αυτά η δουλειά στις κιθάρες του είναι φοβερή. Αλλά όποιος δε γουστάρει Flash of the Blade και The Duellists, μάλλον πρέπει να τα ξανακούσει. Πώς δένουν οι ρυθμικές, οι lead, τα σόλο και η μπασάρα του Steve, τα λάτρευα στα 12, τα λατρεύω και στα 36. Όπως και να’ χει, δίσκος που ξεκινά με Aces και τελειώνει με Powerslave και Rime, αξίζει να μνημονεύεται έτσι κι αλλιώς. Έπος.
9) The Long Ryders - Native Sons
Tι πιο σύνηθες για το 1984, να ντεμπουτάρεις με έναν country/ folk rock δίσκο? Και να έχεις επιπλέον και τον θρύλο Gene Clark σαν guest στο θεϊκό Byrds-style, Ivory Tower? Η μπάντα ήταν εντελώς εκτός εποχής, δεν είχαν το alternative/ pop στοιχείο των REM πχ. (άντε είχαν ενα 60s garage edge), αλλά παραήταν “παραδοσιακοί” με αποτέλεσμα η επιτυχία να μην έρθει ποτέ. Αν και κυκλοφόρησαν 2 ακόμα εξαιρετικά άλμπουμ, λόγω οικονομικών λόγων, η μπάντα αναγκάστηκε να διαλυθεί.
10) W.A.S.P. - W.A.S.P.
Γελάω με όσους κατατάσσουν μπάντες σαν τους WASP και τους Twisted Sister στην hair metal σκηνή. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και οι δύο ήταν απλά heavy metal. Πιο πιασάρικο, με μεγάλη έμφαση στα μεγάλα ρεφρέν και πιστό στη λογική “τα τραγούδια πρέπει να είναι 3-4 λεπτά”, το ντεμπούτο των WASP είναι σαν best of. I Wanna Be Somebody, L.O.V.E. Machine, Hellion, On Your Knees, The Torture Never Stops… Κόλαση. Aπέναντι τον καθωσπρεπισμό της συντηρητικής Αμερικής και το lipgloss της rock/ metal σκηνής της εποχής, προκλητικό και επικίνδυνο, με ένα Blackie να βράζει το αίμα του ακόμα και να δίνει την ψυχή του στα φωνητικά.
Και λίγα ακόμα, honorable mentions:
Chris Hillman - Desert Rose
To Morning Sky που προηγήθηκε ήταν εξαιρετικό. Το Desert Rose θεωρώ πως είναι ακόμα καλύτερο. Υπέροχη μουσική, φανταστικές μελωδίες, εξαιρετικές φωνητικές αρμονίες. Το άλμπουμ έχει ένα όμορφο bluegrass άρωμα. Ο Hillman είχε την τύχη να έχει δουλέψει με απίστευτους μουσικούς στην καριέρα του (The Byrds, Flying Burrito Brothers, Manassas) αλλά ζούσε για χρόνια στη σκιά των γιγάντων που συνεργάστηκε. Παρόλα αυτά εδώ δείχνει πως είχε την δυνατότητα να προσφέρει ποιοτικότατες δουλειές όντας το αφεντικό. Και σίγουρα δεν ήταν θέμα τύχης το ότι συμμετείχε σε τόσες κορυφαίες μπάντες.
Johnny Winter - Guitar Slinger
Σίγουρα ο καλύτερος δίσκος του από την εποχή του Nothin’ But the Blues. Ωραίος ήχος, εξαιρετικός Johnny. Πάντα λάτρευα αυτή την αίσθηση του γήινου που μου έδινε. Όταν γίνει κάποιο λάθος σε κανένα σόλο πχ, το κρατάμε. Σημασία έχει το feeling και, dammit, ο Winter είχε τόνους, ακόμα κι όταν έπαιζε σε φρενήρεις ρυθμούς. Δισκάρα.
Michael Katon - Boogie All Over Your Head
Φοβερός ο Katon στο ντεμπούτο του. Ερχόμενος από το Ypsilanti του Michigan (ναι, ονομασμένο από τον Δημήτριο Υψηλάντη), δίνει ένα παθιασμένο και ωμό δείγμα σκληρών blues και rock ‘n’ roll (ή και rockabilly). Απολαυστικός και αναμενόμενα μη αναγνωρισμένος, σε μια εποχή που δεν ευνοούσε τέτοιου τύπου μουσική.
Meat Puppets II
Πάνκης θα γίνω στα γεράματα. Δια της πλαγίας οδού (alt country), αλλά θα γίνω. Σε κάποια γκρουπ του ήχου ακούς (ή “ακούς”) την punk επιρροή. Mε ελκύουν αυτές οι αδούλευτες φωνές, οι χύμα παραγωγές, οι “άτσαλες” ενορχηστρώσεις. Και αν το πας προς τα πίσω να βρεις τις ρίζες, καταλήγεις στην ανεξάρτητη εναλλακτική σκηνή των 80s και το punk.
Σε μπάντες σαν τους Meat Puppets. Σκληροί, βρώμικοι, και με country επιρροές. Λίγο πιο τριπαριστή η μουσική τους, σχεδόν ψυχεδελική σε σημεία αλλά έχει μια περίεργη γοητεία μες στην κακοφωνία της και παίζει πλέον πολύ συχνά.
17 Likes
29 δίσκους μάζεψα εγώ
Είναι ανέφικτο πλέον , σοβαρά και χωρίς καμία πλάκα
5 δίσκους έχω μόνο εκτός ροκ και μέταλ ξέρω γω
Θα το πάω ανά είδος 
Κυριακή μετά το αρνί στις καλΤΣες . Πιο πριν δεν ξέρω πως θα μπορέσω να χωρέσω όλα αυτά που γουστάρω
Θα μιλήσει η πσυχη και το συναίσθημα
5 επιλογές λέει για το 1984
8 Likes
12-13 που αξιώνουν με τον ίδιο τρόπο να μπουν πεντάδα, κατά τα άλλα μιλάμε για κακό χαμό. Συνήθως μια δυο τρεις επιλογές είναι κάπως κλειδωμένες, εδώ το σκέφτομαι ακόμα και για μειντεν χαχ.
2 Likes
Εδώ βγήκαν 2 Manowar το 1984 
Μέχρι και το steel the light το 84 βγήκε λίγο έλεος , οι WASP , το Warning , το perfect strangers , 1984 EVH
3 Likes
Η πρωτη 4αδα ειναι πολυ ευκολη προσωπικα, και εχει κλεισει απο τα αποδυτηρια… οκ στη 10αδα θα γινει λιγο παιχνιδι / ξανα-ακουσουμε κυκλοφοριες.
3 Likes
Ρε ειστε τρελοι; Εχετε ετοιμες λιστες; Ποιος σας τις στελνει να τις παρω κι εγω; Ευτυχως που εχω εσας, διοτι δεν χανω σημαντικες κυκλοφοριες και κανω φοκους στα μικρα που με ενδιαφερουν
Επισης, @anhydriis τι παιζει με τον @hopeto; Πηρε αδειοχαρτο για να βαζει δεκαδες στη λιστα; Για να σε δω λιγακι.
Καλημερες σε ολους.
2 Likes
Αφού τα 5 μετράνε βρε. Σκάλωμα δικό μου είναι. Το σκεφτόμουν πως πρέπει να το κόψω κ να τα πετάω όλα τα υπόλοιπα σαν όνοραμπλ. Να μη σκάω και με την κατάταξη των 6-10.
Στο μεταξύ μη σκας. Με τις περισσότερες λίστες μου, και 10 πόντους να έπαιρνε η πρώτη μου επιλογή, λιγα θα άλλαζαν.
3 Likes