Ναι, τα έγραψα στο πόδι. Το άλλο δεν ακούγεται, σοφή η μαλακία μου. Πάω να κάνω edit. Σκέψου στο κειμενάκι είχα και λογοπαίγνιο με τον τίτλο, τοπ. Αν και περίμενα να σχολιάσεις conflict, αλλά την κλασική κριτική περι μεταλλάδων
Και λέω τι ξέχασα, σοφή η μαλακία μου μέρος 2ο. Καλά, εδώ ξέχασα Στρέςς το '85.
Επίσης εδώ να πω πως διαχρονικά αδικώ το “ρέκβιεμ” γιατί έχω παθολογική λατρεία με το 1ο ΓτΧ. Ευκαιρία να αλλάξει με το παιχνίδι εδώ.
Κάθε γμμνη εμδομάδα (τις τελευταίες 3) λέω πως θα βάλω New Model Army κι όλο κάτι γίνεται και μένουν απ’ έξω. Μλκια. Θα βάλω βέβαια σίγουρα το '89 αλλά έχω τύψεις.
Το περίμενα ότι κάποιος κάποτε θα μου την έλεγε ότι συνέχεια τα βάζω αυτά (όχι με τόση ευγένεια, βέβαια ), αλλά μ’ αρέσουν πολύ τα άτιμα!
Επίσης, πολύ θα ήθελα ν’ ακούσω τα επιχειρήματά σου (όταν έρθει η ώρα) για ένα δίσκο που θα ήταν το ιδανικό κλείσιμο της καριέρας τους, με γενναίους πειραματισμούς, ασυγκράτητες τσίτες, έναν Ignorant να λάμπει και ΟΚ, ένα τραγούδι κατά των εκτρώσεων γιατί κανείς δεν είναι τέλειος, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΡΕ ΑΔΕΛΦΕ.
Επίσης, μιας και σας βρήκα εύκαιρους: πώς γίνεται τα Youtube links που είναι μέσα σε spoiler να μη μετατρέπονται σε σκέτα links, αλλά να είναι και σαν εικονίδια; Γίνονται αυτόματα έτσι με το spoiler για κάποιο λόγο, υπάρχει κάποιος τρόπος να παραμείνουν σαν video ενσωματωμένα στο κείμενο;
Έχω κάνει τρελές ανασκαφές και ψάξιμο για να βρω κάτι που να πλησιάζει ηχητικά το συγκεκριμένο αριστούργημα. Αυτό το τέλειο ηχητικό αποτέλεσμα σκοτεινού πανκ με στίχους που σε στιγματίζουν μόνιμα, δεν έχει προηγούμενο. Τα dark 80s έχουν πολύ χρυσάφι στην Ελλάδα, και εδώ εντοπίζω εγώ το απόλυτο δώρο της εποχής.
2. Iron Maiden – Somewhere in Time
Ο δεύτερος αγαπημένος μου δίσκος της μεγάλης μπάντας, παραμένει μαγευτικός και συγκινητικός σε κάθε ακρόαση. Η αγαπημένη μου παραγωγή, ατμόσφαιρα και συνολική ηχητική προσέγγιση σε δίσκο maiden.
3. Metallica – Master of Puppets
Αρχικά έλεγα να μην το βάλω στην πεντάδα, έκανα μια ακρόαση μετά από χρόνια για να δω πως στέκεται πέρα από την εφηβική νοσταλγία, και παραμένει αγέραστο. Δεν είμαι metallica fan, ψιλοβαριέμαι ακόμα τα Leper Messiah και The Thing That Should Not Be, αλλά αντικειμενικά πρόκειται για μεγάλο δίσκο-metal starter pack που με έκανε να ασχοληθώ περισσότερο με το σκληρό ήχο.
4. Candlemass - Epicus Doomicus Metallicus
Πρέπει (πάλι) να γίνει αναφορά στη συλλογή “The Legend of Dragon Noir” του Χάκου καθώς έπαιξε μεγάλο ρόλο στα μεταλλικά ακούσματα μου, η οποία ξεκινάει με το A Sorcerer’s Pledge, το οποίο νιώθω πως από εκείνη την πρώτη ακρόαση έχει στοιχειώσει τα αυτιά μου. Και είχε βάλει και το Solitude μέσα. Τέλειος δίσκος, ο αγαπημένος μου του συγκροτήματος, με επίσης τέλειο εξώφυλλο.
5. Slayer – Reign in Blood
Το απόλυτο thrash album. Μισή ώρα ηχητικού πολέμου. Στα αυτιά μου, ο ιδανικός ήχος του ιδιώματος.
Καμιά υποτίμηση, είναι δισκάρα! Και φοβεροί στο λάιβ πριν λίγους μήνες,Να τα λέμε αυτά. Αλλά είπαμε, κάθε χρονιά από εδώ και πέρα - μέχρι τα '00 για εμένα είναι φωτιά. Τι λίστες με 5 και τι με 10 albums!