αναμένουμε ντεμαράζ σιγουλφ με πέντε ακόμα χρονιές σε μια μέρα
14 Likes
Ε, έμεινε λίγο πίσω να ξαποστάσει και ξανά προς την δόξα τραβά!
Αν μη τι άλλο, μου δίνει κουράγιο να κάνω και εγώ ετεροχρονισμένα re-visits.
Επίσης με 3 πεντάδες δεν γίνεται δουλειά, επανέρχομαι στις 3 δεκάδες.
3 Likes
ευτυχως που εχουμε και κοριτσια και σπαει το ΚΨΜ εδω μεσα 
9 Likes
Γι’ αυτό να μας προσέχετε σαν τα μάτια σας, γιατί θα πάθετε κανα κακό και θα σας ξεμείνω εγώ εδώ μέσα, μοναχικό απολιθωμένο λείψανο, να με τρώτε στη μάπα εσαεί, και θα έχουμε χάσει τα κορμιά.
5 Likes
Καλό μήνα παίδες. Αρχικά, οποιοδήποτε εξώφυλλο του Μιγιαζάκι είναι ανώτερο πάντων, εκτός των μουσικών που επιλέγουμε.
Κατά δεύτερον, αλλά ως άκρως σημαινόμενο, @anhydriis να ζήσεις να τη θυμάσαι και σ’ εύχομαι να εμπνέεσαι απ’ όλα τα καλά της, να τα καλλιεργείς και να τα δώσεις απλόχερα, όπως σίγουρα θα έκανε και εκείνη, σε όλους τους ανθρώπους, παρόντες και επόμενους.
Πάμε και στο λιγότερο σημαντικό. Την πεντάδα, για την οποία, θα ρίξω κι ένα “Ουφ…!”:
1. Helloween - “Keeper of the Seven Keys Part I”: Μπορεί να μην έχει την ακρογωνιαία δύναμη του από κάτω δίσκου, αλλά, καθότι πρώτη και μεγάλη αγάπη, οφείλω να το βάλω εδώ για όλα του τα τραγούδια, ένα κι ένα. Κυρίως, όμως, για το “Future World” και το riff του, το οποίο με εισήγαγε σ’ έναν καινούριο κόσμο, αλλά και για την παραγωγή του. Φυσικά, δε γίνεται να ξεχάσω, πως όταν αγόρασα το cd από την Κέρκυρα και το έβαλα στο σπίτι να παίξει, στο μέσον πετάχτηκε σφήνα και το “Judas”, χωρίς ν’ αναγράφεται κάπου.
2. Savatage - “Hall of the Mountain King”: Ήμασταν μια παρέα και πηγαίναμε Χαλκιδική για μπάνιο. Με λέει ο οδηγός από το προηγούμενο βράδυ να του προτείνω κάποια τραγούδια “σκληρού περιεχομένου”, αλλά όχι ακραίου. Οπότε, ήταν φυσικό να του προτείνω τον καλύτερο και απόλυτο Power metal δίσκο. Γούσταρε και την επομένη στο αμάξι γούσταρε κι ένας Αμερικάνος φίλος μας, ο οποίος αρέσκεται, κατά βάση, στη folk μουσική. Κυριολεκτικά, όμως, χτυπιόταν. Κι έτσι, μετά από αυτό, δε χρειάζεται να γράψω τίποτ’ άλλο γι’ αυτόν τον ανεπανάληπτο δίσκο.
3. Dead Can Dance - “Within the Realm of a Dying Sun”: Μπροστά στα όσα έγραψε ο @Aldebaran , νομίζω, πως αν προσθέσω το οτιδήποτε, θα είναι περιττό. Οπότε, θ’ αρκεστώ μόνο στο δέος που προκαλεί η Lisa, ίσως, με την απόλυτη και αποκαλυπτική της ερμηνεία εδώ μέσα και κυρίως στο αξεπέραστο και άκρως γοητευτικό, άνευ συγκρίσεως, “Persephone (The Gathering of Flowers)”. Τι νότες και τι κλείσιμο…
4. Candlemass - “Nightfall”: Η αρχή ήταν βαριά και ασήκωτη για πολλούς. Εδώ, όμως, το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Εδώ δείχνουν, πως έχουν πολύ πρόσφορο μέσα τους. Η φωνή έρχεται και απογειώνει έτι περισσότερο κάθε σύνθεση και το σύνολο του δίσκου. Και δεν είναι μόνο η doom αισθητική, που έφερε το ιδίωμα και σε ανώτερα κλιμάκια ακροατών. Είναι, επιπλέον, η “προοδευτική” αντίληψη στις συνθέσεις με εκφραστικότερο παράδειγμα το “Well of Souls”. Και φυσικά, είναι αδύνατον να διαγραφεί από μέσα μου η στροφή: “Sunrise I greet you, the beauty of your light, so warm and tender was never the night, in tears I see you, the last time it will be, so give your blessing, I’ll meet my destiny”.
5. Trouble - “Run to the Light”: Μείναν στην απ’ έξω κάποιοι άλλοι, χρόνια “σύντροφοι” και υποψήφιοι, αλλά επειδή οφείλω να αποδίδω και μία συνειδησιακή εσάνς, έχω ένα χρέος, ας πούμε, να βάλω αυτόν το δίσκο, σήμερα Τρίτη, παρότι δεν είμαι “Tuesday’s Child”. Πρέπει, όμως, να μιλήσουμε για riffάρες και για την καθοριστική στροφή των Cathedral, που οφείλεται εδώ. Είναι ο Eric, είναι το progressive στο αίμα τους, για το οποίο απόδωσαν τιμές οι Confessor επί “Condemned”. Μην ακούσω “όχι”. Τέλος, είναι αυτό το ομότιτλο άσμα, που ξεπερνάει ώρες ώρες τα πάντα, ακόμη και σε αυτή την πεντάδα και μ’ εκείνα τα Gilmourικά σημεία.
Εξώφυλλο, μα τι άλλο;:
23 Likes
Εσκασε εξωφυλλο Screaming for Vengeance και αληθεια σας λεω, νομιζα οτι τηλεμεταφερθηκα. Καθαριζα cookies και cache, νομιζα οτι κολλησε η σελιδα. Ευχαριστουμε @Sh_Wo_f που μας βοηθας να καταπολεμησουμε το αλτσχαιμερ.
15 Likes
Το ίδιο έπαθα κι εγώ, άσε. Βλέπω το Fire of Unknown Origin στη λίστα και σκέφτομαι, “ΩΠ ΩΠ ΩΠ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, ΠΩΣ ΣΟΥ ΞΕΦΥΓΕ Η ΔΙΣΚΑΡΑ;”, ευτυχώς, συνήλθα αμέσως και θυμήθηκα ότι βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος του '87! Η λύκαινα αποφάσισε πάλι να μοιράσει απανωτά εγκεφαλικά!
10 Likes
Μεγάλη μπάλα, εύγε, έστω και σαν αναφορά μόνο
4 Likes
1987
Depeche Mode - Music For The Masses
Δε γινόταν να μην το βάλω 1ο τελικά, το καλύτερό τους album, και αυτό λέει πολλά όταν η μπάντα που το βγάζει είναι οι Depeche, με το Το Never Let Me Down Again να είναι το αγαπημένο μου τραγούδι ever. Περισσότερα εδώ για όποιον θέλει την άποψή μου για τον δίσκο.
Michael Jackson - Bad
Σόρι MJ, έτσι πάνε αυτά, αλλά μια 2η θέση σε μια λίστα ενός τυπάκου στο rocking δε σημαίνει και τίποτα. Ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης όλων των εποχών, έβγαλε ένα ακόμη αριστούργημα. Το videoclip του Smooth Criminal είναι θησαυρός του ανθρώπινου είδους.
Guns N’ Roses - Appetite for Destruction
Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο ντεμπούτο (γιατί κυρίως βαριέμαι να σκέφτομαι), αλλά είναι φοβερό. Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες, όταν σκέφτεσαι Rock n Roll, ο δίσκος αυτός και ό,τι ακολούθησε, είναι ο ορισμός.
INXS - Kick
Τους έβαζα περιστασιακά στα επιλαχόντα μου, αλλά εδώ κατακτούν δίκαια τη θέση στην 5αδα μου μετά από νίκη στις επιμέρους συγκρίσεις με τα υπόλοιπα. Μπορεί να έχουμε βαρεθεί τα Mystify, Need You Tonight και New Sensation, επειδή ο Red κι ο Rock έχουν να ανανεώσουν τις playlists τους από το 1991, αλλά αυτό δεν παύει να σημαίνει πως είναι κομματάρες. Όχι ότι κι ο υπόλοιπος δίσκος πάει πίσω…
The Smiths - Strangeways, Here We Come
Κύκνειο άσμα, με το I Started Something I Couldn’t Finish μας αποχαιρέτησαν με μια γλυκόπικρη γεύση, αλλά είναι ψέμα, 4 albums όνειρο.
Summary
Κόπηκαν στο τσακ
Def Leppard - Hysteria
U2 - The Joshua Tree
Sonic Youth - Sister
Pet Shop Boys - Actually
George Michael - Faith
The Cure - Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me
22 Likes
εσείς
3 Likes
Run to The Light σύντροφε 
Δεν θα είμαστε και πολλοί που θα το έχουμε, μη χαθούνε και τα ψηφαλακια
3 Likes
Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι σε αυτόν τον δίσκο έχει τυπωμένο το “When you give up your dreams, you die”. Νόμιζα ότι ήταν στο οπισθόφυλλο, αλλά πιθανώς είναι στο inner. Δισκάρα. Γκρουπάρα. Ας μην επαναλαμβανόμαστε.
3 Likes
Για αυτούς αξίζει κάθε υπερβολη
1 Like
Δεν ήθελα να σχολιάσω χτες με τ’ άσχημα νέα για τη γιαγιά του anhydriis, αλλά:
1.Πόσο έξω έπεσα τελικά που έλεγα ότι δε θα δούμε άλλον ελληνόφωνο δίσκο σε δεκάδα; Νάτοι οι Γενιά του Χάους, στην 8η θέση! 
2.Τι ανατροπάρα ήταν αυτή με το “Master of puppets” ενώ μεχρι τη μέση της εβδομάδας δεν έμπαινε καν πεντάδα πολλές φορές;
5 Likes
- Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη!
- Θα είχαμε ανατροπάρα ΑΝ ΔΕΝ έβγαινε πρώτο, πολύ αναμενόμενο το αποτέλεσμα imho.
3 Likes
Μα εγώ πράγματι απορούσα αν θα ΄βγαινε πρώτο, γιατί στην πλειοψηφία των πρώτων λιστών οι κάλπες έβγαζαν Maiden, Queensryche, Fates, Candlemass κλπ. και πολύ πιο μετά έρχονταν οι Metallica. Απλα στο Σ/Κ έγινε ένα μαζικό ΝΤΟΥ νομίζω με τo “Puppets” στην πρώτη θέση.
2 Likes
Καιροφυλακτούσαν οι metallicomaniacs να κάνουν θεαματική είσοδο. Δεν έδωσα τόση προσοχή στη σειρά και τους αριθμούς, απλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ τπτ άλλο στην πρώτη θέση.
2 Likes
Στο μεταξύ αναρωτιέμαι τι θα κυριαρχήσει στα 90ς, με Μέιντεν - Μετάλλικα - Σάμπαθ παρηκμασμένους, Πριστ διαλυμένους κλπ
Α ναι, Παντέρα… 
4 Likes
Μακάρι, αλλά δύσκολο.
4 Likes