1988
Καταπληκτική χρονιά, κι απ’ τις πιο “κλασικές” μου! Μένουν εκτός 15άδας φοβεροί δίσκοι, από μπάντες που τα είχαν πάει λίγο καλύτερα τις προηγούμενες χρονιές (Candlemass, The Pogues, Napalm Death, Coroner, Dead Can Dance), από metal μπάντες που τα κάνουν όλα άψογα (Voivod, King Diamond, Helloween, Mekong Delta), νέες “φωνές” (Jane’s Addiction, Ministry, Anacrusis) και λοιπές δυνάμεις (REM, The Waterboys, Fields of the Nephilim, The Mission, Pere Ubu). Ιδιαίτερη μνεία σε obscure γκρουπάρες (Ruins, Doom οι Ιάπωνες), σε αφρικανικές δυνάμεις (Ali Farka Toure, Toumani Diabate) και στον υπέροχο Caspar Brotzmann Massaker που ξεκινάει μια φανταστική θορυβοπειραματική καριέρα!
15. Megadeth - So Far, So Good…So What
Τοξικό, δηλητηριώδες, καμμένο, αλλά και ξεχωριστό άλμπουμ. Κι ένα Hook In Mouth να στέκεται σαν το πιο άρρωστο Megadeth τραγούδι.
14. Devil Doll - The Girl Who Was… Death
Ένα από τα πιο ιδιαίτερα σχήματα των 80s, οι Ιταλο-Σλοβένοι ντεμπουτάρουν με ένα διαμάντι συμφωνικού, θεατρικού dark prog something.
13. Sonic Youth - Daydream Nation
Το πιο αποδεκτό τους αριστούργημα - αν κι εγώ αγαπώ Evol και Dirty λίγο περισσότερο.
12. Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Όλα Από Χέρι Καμένα
Ο Βασίλης που με αφορά. Δεν θα ήταν εδώ χωρίς τον ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ Τριπολίτη. Και είναι το “Γενέθλια 86” το πιο βαρύ τραγούδι που γράφτηκε ποτέ;
“Το ηλεκτρικό μου πρόβατο κοιμάται τον ύπνο του δικαίου του σφαχτού”.
11. Iron Maiden - Seventh Son of a Seventh Son
Προφανώς δισκάρα και με πάρα πολύ ωραίο ήχο, ποτέ όμως δεν ένιωσα την λατρεία πολλών Maiden-άδων γι αυτή την δουλειά, ούτε όταν ήμουν έφηβος. Παραδόξως όμως, έχει δύο από τα πιο λατρεμενα μου Maiden τραγούδια, το “Moonchild” και το “Infinite Dreams” - το με διαφορά καλύτερο τους τραγούδι, κατ’ εμέ.
10. Sabbat - History Of A Time To Come
Έλα μωρή αρρώστια Martin! Φοβερό ντεμπούτο που ήδη, παρά το άγουρο του ήχου τους, φαίνεται πως διαθέτει κάτι πολύ-πολύ ξεχωριστό.
09. When - Death In The Blue Lake
Άλλη μια φοβερή, αινιγματική δουλειά από τον Pedersen. Λίγο πιο κάτω από τον προκάτοχο του αλλά πιο σκοτεινό, ΑΥΤΟ είναι το άλμπουμ που μάλλον επηρέασε όλο το 90s black metal.
08. Danzig - Danzig
Εμένα να με συγχωρείτε: ναι στους Misfits, ναι στους Samhain, αλλά είναι το προσωπικό project του Danzig στο οποίο είμαι κυρίως οπαδός. Ντεμπούτο-φωτιά!
07. Metallica - And Justice For All
Θα μπορούσε να είναι το αγαπημένο μου Metallica άλμπουμ αλλά σιχαίνομαι τον ήχο του. Έχει άποψη βέβαια. Οι Metallica του Seattle '89 που παίζει αυτά τα κομμάτια με μπάσο είναι η καλύτερη μπάντα του γαλαξία.
06. Tracy Chapman - S/T
Δεν συνηθίζω να λέω πως δεν φτιάχνονται τέτοιοι δίσκοι πλέον. Στον χώρο όμως των singer-songwriters, δεν φτιάχνονται τέτοιοι δίσκοι πλέον. Tracy λατρεία κι ακόμα μιλάνε κάποιοι για επανάσταση.
TOP 5
05. Slayer - South Of Heaven
Το personal favourite Slayer άλμπουμ. Με τις πιο αργές ταχύτητες, κάποια πράγματα φαίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακά, όπως το drumming του Lombardo. Όταν το '96 στην Δραπετσώνα βγήκαν στην σκηνή με το ομώνυμο, μου έδωσαν μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Άλλο ένα δεκάρι.
04. Cardiacs - A Little Man and a House and the Whole World Window
Είναι σοκαριστικό το πόσο γαμάτο και το πόσο αμίμητο υπήρξε αυτό το γκρουπ. Το ντεμπούτο τους είναι ένας απίστευτος δίσκος που αναμιγνύει δεκάδες είδη μουσικής παραμένοντας όμως pronk. (Αυτό σημαίνει progressive punk). Είναι το progressive punk μια ουτοπία; Ίσως. Δίσκοι σαν αυτόν μας έκαναν να πιστέψουμε ότι κάτι τέτοιο ήταν πιθανόν. Αριστούργημα.
03. Bathory - Blood Fire Death
Ήδη από την πτήση του Odin στην εισαγωγή, το επικό metal έχει ήδη αναμορφωθεί και ξαναγεννηθεί. Ο Quorthon κάνει το μεγάλο και τολμηρό βήμα και μένει για πάντα στην ιστορία ως Ο πρωτοπόρος, ο μοναχικός δημιουργός που τραβάει το μονοπάτι του και οι άλλοι πίσω θα μένουν καταδικασμένοι να αντιγράφουν. Το ομώνυμο είναι ένα από τα μεγαλύτερα έπη που έβγαλε ποτέ αυτή η μουσική. Η τριλογία ξεκινάει, οι κορυφές έπονται.
02. Crimson Glory - Transcendence
Για πολλούς και διάφορους λόγους, αγάπησα το power metal στα 90s και σιγά-σιγά το αντιπάθησα - κυρίως γιατί υπήρξα μέρος αυτής της σκηνής κι είδα πολλά… Τεσπα, για άνθρωπος που έχω να νιώσω αυτόν τον ήχο εδώ και καμιά 20αριά χρόνια - οι Kamelot ήταν η τελευταία μπάντα που ακολουθούσα - η λατρεία που έχω για το Transcendence είναι σχεδόν ανεξήγητη. Ένα τέλειο metal άλμπουμ, σε μουσική, σε τεχνική, σε στίχο, σε ήχο, στα πάντα. Ένα εκπληκτικό από κάθε άποψη άλμπουμ, το απόλυτο μνημείο ενός ολόκληρου genre.
1. Queensryche - Operation Mindcrime
Μέχρι τα 27-28 μου έλεγα ότι αυτό είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ όλων των εποχών. Από τότε έχει βέβαια πέσει αρκετά - σήμερα δεν είναι καν στα δύο αγαπημένα μου Queensryche - παραμένει όμως ίσως ο δίσκος που έχω ακούσει και τραγουδήσει περισσότερο στην ζωή μου. Εχω παρακολουθήσει με ενδιαφέρον τις συζητήσεις στο φόρουμ για το πως κακογέρασε το concept και δεν διαφωνώ. Παραμένει όμως ένας δίσκος που με έχει ορίσει όσο λίγοι, πολύ λίγοι. Και θεωρώ ΟΛΕΣ τις συνθέσεις του ανεπανάληπτες. Αιώνια αγάπη.
Εξώφυλλο της χρονιάς, τί άλλο, Αιμα Φωτιά Θάνατος και το άγριο κυνήγι του Odin.
Σκοτεινο και προοδευτικο, σταθερα ποιοτικο σε ολη τη διαρκεια του.
)
